تاریخچه جامع تراشیدن مو! - تراشیدن.موی.سر

تاریخچه جامع تراشیدن مو!


آیا تا به حال به این فکر افتاده بودید که تراشیدن و زدودن موی صورت، سر و یا بدن از چه زمانی شروع شده و آدمیان در گذر زمان از چه وسایلی برای زودون مو استفاده می کردند؟!

با خواندن این پست می توانید به پاسخ خود برسید:

تراشیدن.موی.سر

تراشیدن.موی.سر

● دوران مقابل تاریخ:

تاریخچه تراشیدن مو به عصر حجر و به حدود ۱۰۰ هزار سال قبل بازمی گردد. نخستین بار این انسان های نئاندرتال بودند که شروع به تراشیدن، تاتو کردن و نقاشی کردن بدن خود کردند. انسان های نئاندرتال حتی به دلایلی دندان های خود را سوهان کاری می کردند. بررسی نقاشی های غارهای باستانی نشاندهنده شیوه هایی است که انسان های اولیه از آنها برای تراشیدن موها استفاده می کردند. در ابتدا آنها از دو تکه صدف به عنوان موچین استفاده می کردند و موها را بیرون می کشیدند. موچین ها در طول تاریخ به عنوان محبوب ترین وسیله آرایشی مورد یاقی ماندند و از سوی مردان و زنان متمدن برای برداشتن توأم با درد موی صورت و بدن مورد استفاده قرار گرفتند.

نخستین تیغ های صورت تراشی ۳۰ هزار سال با استفاده از سنگ آتش زنه، درست شدند. این تیغ ها را شاید بتوان نخستین تیغ های بک بار مصرف محسوب کرد به خاطر اینکه تیغ های درست شده با سنگ آتش زنه به سرعت کند می شدند.

▪ ۴ هزار تا ۳ هزار قبل از میلاد مسیح:

در این دوره زنان برای زدودن موهای بدن از داروهای موزدای ساخته شده از ترکیبات وحشتناکی مثل آرسنیک، نشاسته و آهک استفاده می کردند.

۳ هزار سال قبل از میلاد مسیح: در این زمان انسان ها قادر به ذوب فلز شدند و توانستند برای نخستین بار تیغ های دائمی موتراشی درست کنند. تیغ های مسی ساخته شده در این دوره در هند و مصر یافت شده اند.

▪ ۱۵۰۰ تا ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح:

در این دوره در کشورهای اسکاندیناوی تیغ ها بسیار هنرمندانه ساخته می شد. تیغ هایی از گورهای باستانی دانمارک به دست آمده اند که پوشش چرمی تزئین شده با نقوش اساطیری دارند، همچنین تیغ های برنزی برجسته کاری پیدا شده اند که دسته های به شکل سر اسب دارند.

▪ ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح:

در یونان تراشیدن و کوتاه نگاه داشتن موهای صورت محبوبیت داشت. اسکندر در تراشیدن ریشش بسیار وسواس داشت و حتی در هنگام جنگ این عادت را ترک نمی کرد.

در این دوره زنان رومی با تیغ و سنگ خارا و داروهای ازاله مو، موهای خود را می زدودند. مردان رومی هم یا خدمتکارانی داشتند که در خانه صورتشان را می تراشیدند و یا روزشان را با رفتن به سلمانی آغاز می کردند. البته به خاطر نوع تیغ هایی که در این سلمانی ها استفاده می شد، خیلی اوقات صورت مردان رومی بریده می شد! در این دوره رفتن به سلمانی بسیار محبوبیت داشت، چون سلمانی ها محلی برای دسترسی به اخبار و شایعات مختلف بودند.

▪ ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح:

در هند مردان ریش های خود را به دقت مرتب می کردند و می آراستند و موهای ناحیه سینه و شرمگاهی را می تراشیدند. زنان هم با استفاده از موچین و تیغ موهای پاهای خود را می زدودند

▪ ۳۰۰ سال قبل از مبلاد مسیح:

در این زمان یک بازرگان ثروتمند یونانی به نام PUBLICUS TICINIUS MAENAS، آرایشگرهای حرفه ای از سیسیل به روم آورد. آنها از تیغ های آهنی برای اصلاح استفاده می کردند که با آب و سنگ چاقو تیزکن، تیز می شد. در این دوره از روغن یا صابون در حین اصلاح استفاده نمی شد و به همین علت برای اصلاح موی صورت زمان زیادی وقت تلف می شد.

▪ ۳۰۰ سال قبل میلاد مسیح:

در این زمان مردان جوانی که به ۲۱ سالگی می رسیدند در طی یک مراسم تشریفاتی نخستین اصلاح موی صورت خود را انجام می داند، دوستان خود را دعوت می کردند و آنها در این مراسم برای آنها هدیه می آوردند. فقط سربازها و کسانی که تحت تعلیمات فلسفی بودند، عذر موجه برای عدم شرکت در این مراسم داشتند.

▪ ۲۹۲ سال قبل از مبلاد مسیح:

اصلاح های تمیزی که ژنرال و سیاستمدار معورف رومی به نام SCIPIO AFRICANUS MAJOR از سوی بسیاری از مردان روم و کشورهای همسایه مورد تقلید قرار گرفت.

▪ ۵۰ سال قبل از میلاد مسیح:


رومی ها در این زمان از شیوه اصلاح ژولیوس سزار تقلید می کردند، او شخصا موهای صورتش را با موچین بیرون می کشید!

▪ ۵۴ تا ۶۸ سال بعد از میلاد مسیح:

همسر نرون امپراطور بدنام روم به نام POPPAEA به طور روزانه از داروی موزدا برای زدودن موهای بد استفاده می کرد. در این زمان این داروها از رزین، قیر، صمغ پیچک، صفرای بزغاله، خون خفاش و ... درست می شد!!

▪ ۱۰۰ سال بعد از میلاد مسیح:

محیوبیت اصلاح و تراشیدن موی صورت تا زمان امپراطور هادریان، ادامه پیدا کرد. در زمان او ریش گذاشتن دوباره احیا شد، چرا که این امپراطور برای پنهان کردن سیمای زشتش، ریش می گذاشت.

۴۷۶ سال بعد از میلاد مسیح:

امپراطوری روم سقوط کرد.

● قرون وسطی:

۴۷۶ تا ۱۲۷۰ سال بعد از میلاد مسیح: در این زمان زنان از البسه ای استفاده می کردند که قسمت زیادی از سرو صورت آنها را می پوشاند و در نتیجه آرایش های عجیبی مد شد که در آنها موی ابرو ، شقیقه و مژه ها کاملا برداشته می شد. در این دوره زنان به طور روزانه موهای صورت خود را می تراشیدند یا با موچین می کندند.

▪ ۸۴۰ سال بعد از میلاد مسیح:

در جنوب اسپانیا، یک موسیقی دان و خواننده مشهور که از بغداد آمده بود، نخستین انستیتوی زیبایی جهان را افتتاح کرد. در این مؤسسه هنرآموزان، رموز آرایش و برداشتن مو را فرامی گرفتند.

▪ ۱۰۶۶ سال بعد از میلاد مسیح:


در این زمان آرایش و پیرایش مو سر و صورت سربازان شاه نورماندی باعث پیروزی سپاهیان در انگلستان شد. سربازان شاه نورماندی موهای سرو صورت خود را مثل کشیشان اصلاح کردند و همین مطلب باعث شد، جاسوس های انگلیسی آنها را با کشیش ها اشتباه بگیرند و در نتیجه سپاهیان انگلیسی غافلگیر شوند.

● دوران جنگ های صلیبی:

▪ ۱۰۹۶ تا ۱۲۷۰ بعد از میلاد مسیح:

اروپاییان در این زمان با تجملات زندگی ساکنان خاورمیانه آشنا شدند که تأثیر زیادی بر پوشش، آرایش و رسوم اروپایی ها در قرون وسطی گذاشت.

▪ ۱۱۰۰ تا ۱۱۹۹ بعد از میلاد مسیح:

در قرن دوازدهم پوشش و آراستگی مردم، تغییرات زیادی پیدا کرد. در ابتدای این قرن مردان فرانسوی ریش هایی می گذاشتند که همه صورت را فرامی گرفت ولی در اواخر این قرن، ریش در ناحیه چانه به دقت تراشیده می شد.

▪ ۱۵۰۰ سال بعد از میلاد مسیح:


آزتک ها در شمال و مرکز قاره آمریکا ریش خود را با تیغ ها درست شده از شیشه های آتش فشانی می تراشیدند.

▪ ۱۵۵۸ تا ۱۵۰۳ بعد از میلاد مسیح:

علاقه زنان برای داشتن پوست صورت بسیار سفید و زودن موهای ابروها و پیشانی ادامه پیدا کرد، چرا که آنها دوست داشتند از ملکه الیزابت تقلید کنند.

● سال های آخر قرن هفدهم:

زنان اشرافی موهای ناحیه پیشانی خود را می تراشیدند و بعد از موی مصنوعی در این ناحیه استفاده می کردند.

اواسط و اواخر قرن هجدهم: هم مردان و هم زنان موهای ناحیه پیشانی را می تراشیدند و از ابروی مصنوعی استفاده می کردند.

▪ سال ۱۷۷۰:

یک آرایشگر فرانسوی به نام ژان ژاکوب پرت JEAN JACQUES PERRET کتابی به نام هنر اصلاح شخصی نوشت. در این کتاب برای نخستین بار ایده تیغ های ایمن مطرح شده بود.

▪ سال ۱۷۷۰:

زنان فرانسوی موی سر خود را به صورت کامل می تراشیدند تا بتوانند از کلاه گیس های زینتی مد روز استفاده کنند.

● سال های پایانی قرن هجدهم:

استفاده از تیغ هایی باب شد که دسته چوبی L شکل داشتند و موسوم به تیغ های PERRET بوند. این تیغ ها از بریده شدن عمیق صورت پیشگیری می کردند اما هنوز این تیغ ها خصوصیات کامل یک تیغ ایمن را نداشتند. با این همه اختراع این تیغ ها آغاز انقلاب تیغ های ایمن بود.

▪ اوایل قرن نوزدهم:

به لطف یک شهروند لندنی شیک پوش به نام Beau Brummell، مردان اهمیت زیبایی به شیک پوشی و اصلاح دقیق صورت می دادند. می گویند که برامل روزانه چند بار اصلاح می کردو موهای باقیمانده را با موچین درمی آورد!

▪ اوایل قرن نوزدهم:

زنان اروپایی در آشپزخانه ها داروهای ازاله مو درست می کردند. فرمول محبوب آنها این بود که چوپ بلوط ریز ریز شده را با شراب فرانسوی مخلوط کنند و به مدت ۲۴ ساعت در آب بجوشانند و یا بخارپز کنند. یک فرمول دیگر شامل آمیختن آب مقطر با ریشه گیاه مامیران و روغن گردو بود.

▪ قرن هجده و نوزده:

تا سال های میانی قرن نوزدهم از تیغ های فلزی ای استفاده می شد که به سرعت کند می شدند و باید به کرات برای استفاده مجدد تیز می شدند.

▪ ۱۸۳۰:

مردان آمریکایی طاس، با کلاه یا کلاه گیس بیرون می رفتند.

▪ ۱۸۴۰:

آقای برامل شیک پوش لندنی که شرحش رفت، بعد از فرار از انگلستان به خاطر بدهی های زیادی که در جریان قمار به بار آورده بود، در تیمارستانی در فرانسه در گذشت.

▪ ۱۸۴۷:

یک مخترع انگلیسی به نام ویلیام هنسون، تیغی اختراع کرد که به صورت عمودی در دسته جای می گرفت و قابلیت اداره بهتری به استفاده کننده می داد.

● سال های پایانی قرن نوزدهم: مردان دوره ویکتوریا در مورد اصلاح خود بسیار دقیق شده بودند و از صابون های اصلاح و لوسیون های بعد اصلاح استفاده می کردند.

▪ سال ۱۸۸۰:

در این زمان برادران KAMPFE حق انحصاری اختراع تیغ های ایمنی را ثبت کردند. این تیغ در امتداد یک لبه اش، یک م حافظ داشت.

▪ سال ۱۸۹۵:

بازرگانی به نام ژیلت KING CAMP GILLETTE ایده تیغ یک بار مصرف را ارائه کرد و ۶ سال بعدی را صرف تبلیغ آن و تشویق سرمایه گذاران و سازندگان اجناس برای عملی شدن ساخته شدن آن کرد.

▪ سال ۱۹۰۰:

اعضای قبیله های مرکز آفریقا هنوز از تیغ های ساخته شده از شیشه های آتشفشانی استفاده می کردند.

▪ سال ۱۹۰۱:

ژیلت با همکاری مهندسی از MIT و مکانیکی به نام ویلیام نیکرسون، گروهی را در بوستون ماساچوست تشکیل دادند. اعضای این گروه با همکاری هم تیغ دو لبه قابل تعویضی درست کردند و در همین سال این اختراع را ثبت کردند. این تیغ به شکل T بود.

▪ سال ۱۹۰۴:

در حالی که در سال ۱۹۰۳ تعداد ناچیزی تیغ صورت تراشی ژیلت به فروش رسیده بود، در سال ۱۹۰۴، ۱۲۳ هزار تیغ یک بار مصرف و ۹۰ هزار دستگاه صورت تراشی به فروش رسید.

▪ سال ۱۹۰۵:

ژیلت شعبه ای در لندن باز کرد.

▪ سال ۱۹۱۰:

ویلیس شوکی WILLIS G. SHOCKEY نسخه ابتدایی ریش تراش الکتریک کنونی را درست کرد.

● سال های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸:

▪ جنگ جهانی اول:

ژیلت قراردادی با نیروهیا مسلح آمریکا منعقد کرد که بر اساس آن برای همه افراد تحت خدمت ارتش باید تیغ ژیلت فراهم می کرد. این قرارداد موفقیت زیادی برای این شرکت فراهم آورد. چاپ عکس یک مدل زن در سال ۱۹۱۵ در مجله Harper&#۰۳۹;s Bazaar بانوان را تشئیق کرد که موهای بدن خود را بزدایند!

▪ ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰:

ستارگان زن مشهور هالیوود، ابروهای خود را به صورت کامل می تراشیدند و بعد مداد می کشیدند. کم کم شکل این ابروهای ساختگی عجیب و غریب شد، مخصوصا وقتی که این ابروها در فیلم های سیاه و سفید آن زمان دیده می شد. گروچو مارکس GROUCHO MARX هم بعد از اینکه صورت و ابروهایش را کاملا می تراشید با مداد ابروهای کلفت عجیب و غریبی برای خودش درست می کرد!

▪ سال ۱۹۲۱:

یک فرد نظامی آمریکایی به نام JACOB SCHICK، ریش تراشی به نام MAGAZINE REPEATING RAZOR که برای تعویض تیغ هایش نیازی به لمس سطح تیغ نبود و تیغ در خود دسته قرار می گرفت، او در سال ۱۹۲۵ شرکتش را تأسیس کرد و در سال ۱۹۲۷ نخستین ریش تراش الکتریکی خشک را اختراع کرد، در سال ۱۹۲۹، این محصول راهی بازار شد ولی استقبال زیادی از آن به عمل نیامد.

▪ ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۸:

فردی به نام الکساندر هوروویتز در شرکت فیلیپس در آیندهوون هلند مشغول به کار شد. در میان محصولات بسیار زیادی که به وسیله او اختراع شد و تکامل یافت، ریش تراش الکتریکی PHILISHAVE هم قرار داشت.

▪ ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵:

در این سال ها که مصادف با جنگ جهانی دوم بودند، فیلیپس شروع به بازاریابی برای ریش تراش الکتریکی PHILISHAVE کرد. در این سال ها فیلیپس مجبور به سرو کله زدن با نازی ها بود، گاهی به زور وادار به عقد قرارداد می شد و گاهی می توانست از انجام قرارداد طفره برود یا محصولاتش را پنهان کند. در همین زمان در آمریکا خانم ها برای زودن موهای خود مجبور شدند از کاغذ سمباده استفاده کنند. در سال ۱۹۴۰ یک لوسیون موزدا به نام NAIR اختراع شد که با استفاده از calcium hioglycolate که در ترکیبش بود پروتئین موها را متلاشی می کرد.

▪ ۱۹۶۰:

ریش تراش ها ایمن ژیلت با تیغ های استیل ضدزنگ تولید شد، بعدها این تیغ ها مجهز به کارتریج های ارزان یک بار مصرف شدند.

▪ ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰:

استفاده از تیغ های یک بار مصرفی که تنها ۲ تا ۳ بار می توانستند استفاده شوند، رایج شد.

▪ ۱۹۹۵:

فردی به نام هربی مک نینچ به خاطر ناخشنودی از صرف وقت زیاد برای تراشیدن صورتش، ریش تراشی دوسره درست کرد. سال بعد این اختراع ثبت شد و نام QUIK SHAVE بر آن گذاشته شد.



سینا پسران افشاریان


,