شعر درباره شجاعت
شجاعت حضرت ابوالفضل (ع) ***** تركي
کوفه نین اهلی نجه ظلمونی گور بیلدیردی سینه لردن شرف آثارینی چون سیلدیردی بیر یاریم گونده اله ظلم الدی اهل دیلهکی بو ظلمون اثرینده هامی گلموشدی دیله ائدیلر قانینه غلطان شرف الناسیلری یانمادی هش اولارا ذره ده احساسیلری کوفه اهلی الدی ظلمونی بیر گونده عیاناولان اولدی ؛ ئولن ئولدی او بیاباندا اینان بیرزمان اولدی ئولن ئولدی قالانلار آزالوب قاریشیب آتلی پیاده او چولی دشمن آلوب بیر طرفده نچه مین دشمن خونخوار قالیر بیر طرفده صودامر؛ شهله ؛ علمدار قالیر گلدی عباس علی خدمت شاه زمنه دئدیرخصت وئراوزون ای باشیمون تاجی منه عرصه نی دشمن آلوب قورخوشور ازدم بالالار قویما دشمن بالالار قلبینه وحشت سالالار منه وئر اذن گئدیم باغلاما دای اللریمی بونان آرتیخ بئله آغلاتما شها گوزلریمی اکبرین نعشینه دوشدوخجه گوزوم اوتلانیرام عرصه ده قاتلینی هی گورورم من یانیرام چوخ دایانسام بولورم کاسه قلبیم جالانار قویماسان ایندی گئدم جنگه بو قلبین دایانار سن کی واقف سن اوزون پور یدالله منم شیر آماده جنگ اسدالله منم بچه شیرم هامی دشمن منه روباه کیمیتوکرم تپراقا ازدم اولاری کاه کیمی القرض وئردی اجازه ؛ سویونوب یاس علی سس دوشوب دشمن ایچینده گئدورعباس علی زینبی گوردی اودم دوشدی یره مرکبدن الینی اوپدی حلالییت آلوب زینبدن گوردی زینب کی گئدور جنگه پرستوی علی دئدی بیر لحظه دایان ای ایکی عالم گوزلی دئدی بو سینه یانیر قویما بئله بیرده یانا بیرجه ایلش باشیوا زینب کبرا دولانا دولانوب باجی اودم قارداشینون تئز باشینا ئولممیش نوحه دئدی قدی رسا قارداشینا یاندی عباسیده اوندا باجینون نوحه سیبنه بیربولوک عورت اوشاق تئز یغیشیبدوره سینه بیری آغلوردی اماندی بیزی تک قویما عمو بیری سویلوردیاینان خیمده قالمور داخی سو بیری سویلوردی بیزی دای بئله یاندیرما اخا ئولمگین بیزلر بو نوعی ایناندیرما اخا القرض آیریلوب ائلردن ابوالفضل علی آتینا میندی چاپوب ام بنینون گوزلی تلیدن عرصیه باخدی اوزمان یاس علی دشمنه چاتدی خبر کی گلور عباس علی راوی نقل ایلوری سردار حسین تلی آشوب آیری بیر منظره دی آتلی پیاده قاریشوب گلنی جوت بولوری ؛ بیر ایکییه تقسیم اولور ئولنی ئولدوروراما قالانین رنگی سولور اله غوغا یارادوب جنگیده ؛ طوفان ...
شجاعت
آن نیست شجاعت که گلو چاک کنیمردانگی آنجاست که دل پاک کنیوقتی که به باشگاه تقوا رفتیای کاش حریفِ نفس را خاک کنی
نام نوحه : شجاعت حضرت ابوالفضل (ع)
نام نوحه : شجاعت حضرت ابوالفضل (ع)صاحیب-ی-وقار عباس، میر-ی-تاجدار عباسحیدرین رشید اوْغلۇ، شیر-ی-نامدار عباسچکدی نقشه‌ی-ی-جنگ، تۇتدۇ جنگه چون تصمیمسینه ایکی اللــه‌ر، شاهه ائیله‌دی تعظیمآلدێ تئشنه سولطاندان، اؤز وظیفه‌سین تعلیمرمز دفته‌رین سولطان ائیله‌دی اوْنا تسلیماوْلدۇ ائحتیرامیله‌ن خئیمه‌ده‌ن کنار عباسبیر گئدیب آتێن تنگین، تۇتدۇ سر لجامینده‌نگلدی تا عوبور ائتسین، تئشنه‌له‌ر مقامینده‌نبیر بؤلۆک خانێم قێزلار، چێخدێ اؤز خییامینده‌نیاندێم العه‌طه‌ش یاندێم، سس گلیب سۇ جامینده‌ناوْل سۇسۇز بالالاردان اوْلدۇ شرمسار عباسجانێنێ گئروْ قوْیدۇ، ائتمه‌یین دئدی نالهقئیمه‌تی نه قدر اوْلسا، سۇ گتیرره‌م اطفالهمن کی صادق-وْ-القوْله‌م، قالدێ هیممه‌ت ایقبالهآفه‌رین بۇ کئرداره، آفه‌رین بۇ افعالهائی جوان-ی-دریا دیل، ائی وفا شۇعار عباسیئتدی پیش-ی-اعداده، رسمه‌ن آت دوْلاندێردێهر یانا ائدیب حمله، برق-ی-تیغی یاندێردێپوْزدۇ دسته‌له‌ر نظمین، تا سیپاهێ سێندێردێنحر-ی-علقه‌م اۆستۆنده، وۇردۇ بئیره‌غین دۇردۇبیر هده‌فده دریانێ، ائیله‌دی شیکار عباسبیر اوْوۇج سۇدان گؤتدۆ، گتدی گؤز قاباغینهتئشنه‌له‌ر سسی دۆشدۆ، ناگه‌هان قۇلاغینهباخدێ باطین عاله‌مده، اصغرین دوْداغینهایچمه‌دی سۇیۇ آتدێ، مرکه‌بین ایاغینهدوْلدۇرۇب سۇدان چێخدێ، مشگین اشکبار عباسخط-ی-سئیرینی سالدێ، نخلگاه آراسێنداندۆشدۆ لئشگه‌ره وحشه‌ت، سهمگین نداسێندانهئی تؤکه‌ردی باشلارێ، تیغ-ی-جان روْباسێنداندوْلدۇ کربلا دشتی، الحه‌ذه‌ر صداسێندانیوْم-ی-حشری اعدایه، قێلدێ آشیکار عباساسدی توْند بیر تۇفان، اوْلدۇ رویئ عاله‌م تارگؤردیله‌ر کی دندانه، مشگینی آلێب سردارسینه ده علم قانلێ، بس هانێ اۇزۇن قوْللار؟اوْغلۇنۇن اوْ وقتینی، فاطیمه دییه‌ر آغلارسؤیله‌یه‌ر آنان قۇربان، ائی حۆسئینه یار عباسبیر زامان حۆسئن تاپدێ، باش آچێق علمداریگؤردۆ قاندێ بیر پارچا، اوْل وۆجۇد-ی-گۆلنارێبیریانا دۆشۆب مشکی، بیر طره‌فده قوْللارێبایرا‌غین هارا دۆشمۆش، کربلا سیپه‌هدارییاتما دۇر بئلیم سێندێ، اوْلدۇم ایندی خوار عباسیحیوی یاز عباسه، نؤوحه عؤمر فۆرصه‌تدیوقتیکی احئبباله‌ر دفن ائدیب سنی گئتدیاقره‌با اوْغۇل قارداش، سنده‌ن اۇنسی ترک ائتدیاوْندا سن گؤره‌رسن، بۇ زحمه‌ته عوه‌ض یئتدییعنی باشێن اۆستۆنده بایراغێن وۇرار عباس موضوع :سواره تیغ برق افشان...سواره تیغ برق افشان الینده فکری دعوا دورمرصّع دور لجامی، مرکبون زینی مطلّا دورقزل جوشن وار اگنینده جلال و شأنی اعلا دورحسین ابن علی روح نبی دلبند زهرا دوربو وصفیلن ...
مظهر شجاعت و وفا
نه شجاعتِ دور از وفاداري ارزشمند است، نه از وفاي بدون شجاعت كاري ساخته است. راه حق،انسانهاي مقاوم و نستوه و عهد شناس و وفادار ميطلبد. ميدانهاي نبرد، سلحشوري و شجاعتِ آميخته به وفاداري به راه حق و آرمان والا و رهبر معصوم لازم است و اينها همه دربالاترين حدّ در وجود فرزند علي(ع) جمع بود. عباس از طرف مادر از قبيلة شجاعان و رزم آوران بود، از طرف پدر هم روح علي را در كالبد خويش داشت. هم شجاعت ذاتي داشت، هم شهامتِ موروثي كه معلول شرايط زندگي و محيط تربيت بود و بخشي هم زاييدة ايمان و عقيده به هدف بود كه او را شجاع ميساخت.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> علي(ع) پدر عباس بود، بزرگ مردي كه به شجاعت معنايي جديد بخشيده بود. ابوالفضل العباس فرزند اين پدر و پروردة مكتبي بود كه الگويش علي(ع) است. اينان دودماني بودند سايه پروردِ شمشير و بزرگ شدة ميدانهاي جهاد و خو گرفته به مبارزه و شهادت. صحنة عاشورا مناسبترين ميداني بود كه شجاعت و وفاي عباس به نمايش گذاشته شود. وفاي عباس در بالاترين حدّ ممكن و زيباترين شكل، تجلّي كرد. امّا بُعد شجاعتِ عباس، آن طور كه بايسته و شايسته بود، مجال بروز نيافت و اين به خاطر مسؤوليتهاي مهمّي بود كه در تدبير امور و پرچمداري سپاه و آبرساني به خيمه ها و حراست از كاروان شهادت بر دوش او بود و عباس نتوانست آن گونه كه دوست داشت روح دريايي خود را در ميدان كربلا در سركوب آن عناصر كينه توز و پست و بيوفا نشان دهد. در عين حال صحنه هاي اندكي كه از حماسه هاي او در كربلا نقل شده نشانگر شجاعت بي نظير اوست. امّا وفاي عباس، چون در نهايت تشنگي و مظلوميّت پديدار ميشد، زمينه يافت تا به بهترين صورت نمايان شود و حماسة وفا برامواج فرات و در نهر علقمه ثبت گردد. عباس در همة عمر، يك لحظه از برادرش و امامش و مولايش دست نكشيد و از اطاعت و خدمت، كم نگذاشت. در تاريخ بشري، از گذشته تاكنون، هيچ برادري نسبت به برادرش مانند عباس نسبت به سيدالشهدا با صداقت و ايثارگر و فداكار و مطيع و خاضع نبوده است. وفا و بزرگواري و ادب او نسبت به امام به گونه اي بود كه درتاريخ به صورت ضرب المثل درامده است. هرگز در برابر امام حسين(ع) از روي ادب نمي نشست مگر با اجازه، مثل يك غلام. عباس براي حسين همانگونه بود كه علي براي پيامبر. حسين بن علي(ع) را همواره با خطابِ «يا سيّدي»، «يا ابا عبدالله»، «يابن رسول الله» صدا ميكرد. صحنه هايي كه از وفا و شجاعت عباس ظاهر شده است، همان است كه سالها پيش وقتي حضرت علي(ع) ميخواست با امّ البنين (مادر عباس) ازدواج كند در نظر داشت و كربلا را ميديد و نياز حسين(ع) را به بازويي پرتوان، ...
شجاعت احمدلی
شجاعت دن یازماماق گوناه دیر. شجاعتین عمرونون ۸ ایلدن چوخو قارانلیق تورمه لرده کچیب.آما تورمه لر شاعیرین قطعیتینی قیرا بیلمییب.عکسینه بیرازدا محکم لشدیریب.شجاعتین شعرلرینده حاقسیزلیغا و عدالت سیزلییه قارشی بیر عصیان وار.انسان همیشه غمدن کدر دن قاچماق ایسته ییر.لاکین شجاعت عمور بویی غمی اوزونه دوست سئچیب.کدر سیز، شجاعت زیروه لنه بیلمزدی. شجاعت محبت شاعیری دیر.اونون یازدیخلاری هچ کیمه بنزه مه دیگی کیمی محبتی ده بنزرسیر اولوب. اونون محبتینده کرم یانغیسی و مجنون ناکام لیغی وار. همیده شجاعت وطن شاعیری اولوب.اونون وطنه ده بنزه رسیز شعرلری اولوب. ایندیسه بیر گوزه ل شعر شجاعت دن: گئدن لری آندا وئریب یولوندان ساخلاییرام یاتمیرام کی گئجه لر دوز آلتمیش مین گوز گوز اولان یارانی باغلاییرام یاتمیرام کی گئجه لر یورد یووامیز ویران اولوب تالانیب بولاق لارین نغمه سیده بولانیب آددیم آددیم او داغلاری دولانیب یوخلاییرام یاتمیرام کی گئجه لر چوخ یانمیشام اولمامیشام بئله من درد چکمیه یارانمیشام ائله من گاه دونورم آشیب داشان سئله من چاغلاییرام یاتمیرام کی گئجه لر طالع میز دردیمیزی قودوردوب وطن دردی شجاعتی اوتوردوب بالالاری گوله گوله یاتیردیب آغلاییرام یاتمیرام کی گئجه لر.
شجاعتِ نوشتن
کسی، بدون این که نام و نشانی ازخودش بگذارد، در وبلاگم کامنتی گذاشته و گفته که شرکت در کارگاه‌های من فاجعه بوده و نوشتنش را کور کرده. کاری ندارم که چنین کسی که در کارگاهِ من شرکت کرده و آن را فاجعه یافته، اصلا وجود خارجی دارد یا نه، اما من فرض را بر حقیقی‌بودن او می‌گیرم؛ گرفتم و در جوابش نوشتم که اگر شجاعت نوشتن نامش در بالای کامنتش را داشت، حتم کارگاهِ من براش فاجعه‌بار نمی‌شد. این را نه به طعنه و خشم و چیزی دیگر، که با اعتقاد به این که شجاعت بخشی ضروری از نوشتن است، گفتم. این جا می‌خواهم کمی این شجاعت نوشتن را بازتر کنم.من می‌دانم که داستان‌نویسی احتیاجی به دانش خودآگاه این کار ندارد. یعنی ما از فرهنگ شفاهی و به‌خصوص همین‌طور از داستان‌هایی که خوانده‌ایم، مقدار زیادی دانش داستان‌نویسی را یاد می‌گیریم؛ دانشی مبهم و سیال. کافی است به دلایل تربیتی و ذوقی و هر چیز دیگری که من خبری ازش ندارم، تصمیم به نوشتن داستان هم بگیریم، و بنویسیم. به نظرم به ساده‌گی می‌توانیم بنویسیم. این که نتیجه‌ی نوشته‌مان داستان می‌شود یا شبه داستان، خوب می‌شود یا بد، بسته‌گی به عوامل متعددی دارد، اما چیزی که به نظرِ من قطعی است، خودِ نوشتن است که می‌تواند به ساده‌گی اتفاق بیفتد (طبعا با آن پیش‌زمینه‌هایی که گفتم). اما کافی است که مدتی همین کار را ادامه بدهیم. کم‌کم می‌بینیم که نوشتن سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود، و گمانم آن راحتی و شیرینی اولیه را ذره‌ذره از دست می‌دهد. چرا؟ چون کم کم به کاری جدی تبدیل می‌شود برامان. کم‌کم ظرافت‌ها و چندوچونش برامان مهم می‌شود و از جایی به بعد می‌رویم که بیش‌تر و بیش‌تر از کتاب‌ها، آدم‌ها و کارگاه‌ها احیانا استفاده کنیم. چون این دری که رومان باز شده را کم‌کم متوجه می‌شویم به باغی پیچ‌درپیچ و ناشناخته و زیبا می‌بردمان. می‌فهمیم که دیگر نمی‌شود بقیه‌‌ی راه را همین‌طور کورمال رفت. آن وقت است که احتیاج به دانش خودآگاه نوشتن پیدا می‌کنیم.به نظرم بعضی آن‌قدر خوشبخت‌اند که پیچیده‌گی‌ها و غریبی‌های این باغ را نمی‌بینند و هم‌چنان کورمال و با قدرت تخیل صرف در آن راه می‌روند و داستان‌هایی هم می‌نویسند. شاید پاورقی، شاید هم کم‌وبیش جدی و به‌تر از پاورقی، اما گمان نمی‌کنم هیچ کدام این‌ها پیچ‌درپیچی و زیبایی‌های شگرف این باغ را ببیند. چرا؟ چون چشم‌بسته می‌روند و دست بر هر کجاش می‌کشند و چیزهایی‌اش را پیدا می‌کنند و بخش اعظم‌اش را نه. این دسته اگر چشم باز کنند و غرابت‌ها و بزرگی و ناشناخته‌گی‌های این باغ را ببیند، ممکن است چنان بترسند که همان‌جا از رفتن بمانند. ...
شعر ژولیده نیشابوری برای امام هادی(ع)
كيستم من شاهكار ملك ذات كبريايم دهمين مسند نشين از بعد ختم الانبيايمگوهرى ارزنده از گنجينه ى جود جوادم نهمين فرزند دلبند على مرتضايم مصرعى از شعر ناب عصمت كبراى حقم هشتمين پرورده ى ايمان و صبر مجتبايم پاسدار پرچم پر افتخار حق پرستى هفتمين سنگر نشين نهضت خون خدايم دُرّ عبادت فارغ التحصيل درس عابدينم ششمين زينت فزا از بهر محراب دعايم در نايابى ز بحر دانش بحراالعلوممپنجمين گنجينه ى اسرار كل ماسوايمصادق آل نبى را وارث فقه و اصولم چارمين استاد دانشگاه تكوين ولايم وارث موسى بن جعفر در مسير پايدارى سومين نور دل آن پيشواى مقتدايم محور چرخ زمانم، حجت روى زمينم دومين گل از گلستان على موسى الرضايم در مسير حق پرستى بعد آباء گرامم اولين هادى خلق بعد از مصباح الهدايم در شجاعت بى قرينم، در سخاوت بى نظيرم حق پرستان را حبيبم، دردمندان را دوايم من وصيم، من وليم، من نقيم، من سخيم زانكه همنام على معنىِ، هاى هل اتایم آيه ى تطهير را مصداق و از امر الهى آيه اى از شاخصار نصِ نون انمايم غم مخور (ژوليده) فردا پاى ميزان عدالت شافعت در نزد حق هنگام پاداش و جزايم
شجاعت چيست و كدام است .
شجاعت چسيت و كدام است : شجاعت چيست و شجاعت در كجاست ؟ شجاعت فقط در ميدان جنگ نيست . بلكه در نبرد با زندگي است . شجاعت در نه گفتن به ناكسان است . شجاعت در فكر كردن درست است . شجاعت در تصميم درست گرفتن است . شجاعت در اجراي تصميم صحيح است . شجاعت در آزادگي وآزاد انديشي است . شجاعت در نو گرائي و نو انديشي است . شجاعت گوش دادن به حرف كوچكتران سني از خود است . شجاعت گوش كردن به حرف مخالفان است . شجاعت صبردر شنيدن و مسلط بر گفتار نيك است . شجاعت تحمل سختيها و تامل چاره است . شجاعت به استقبال زندگي رفتن است . شجاعت صبر در تفكر و راه بر تزلزل است . شجاعت تسليم نشدن بر مشكلات است . شجاعت تزكيهء روح و تزييد عقل است . شجاعت تساهل و تسامح بر خود و ديگران است . شجاعت تستير راز مردم است . شجاعت ترويج نيكي و ترغيب از پليدي است . شجاعت تسليح مردم در آزادي بيان است . شجاعت تلاش براي هدف خوش است . شجاعت سعي برتشفي و آرامش خيال است . شجاعت در اخلاق و رفتار و گفتار و كردار خوش است . شجاعت در لبخند زدن است . شجاعت در شاد كردن مردم است . شجاعت شريك شدن در غم و شادي انسانها است . شجاعت تصاحب و تصرف خوبيها وشكست بديها است . شجاعت تصميم درست در زمان مناسب است . شجاعت تضمن و تضمين شكست و تضييع دشمن از خوار شدن خود است . ( هماند بابك خرم دين و امير كبير در تاريخ ايران ) شجاعت در شخصي است كه در مقام وثروت بوده و در فساد سقوط نكند و در رشد و تعالي عقلي باشد . و اين والا ترين شجاعتها است . شجاعت خيزش بر ظالم و دست گيري از مظلوم است . چند چيز است كه انسان را ظايع و خراب كند : طمع . هوس . غرور بيش از حد . كينه و حسد . مستي فقط در خوردن شراب نيست . بلكه مستي در مقام . مستي در پول زياد . مستي در زيبائي زنانه . مستي در قدرت بدني . مستي در شهرت . مستي در جهل و ناداني و خرافات . مستي در تعصب وتظاهرمذهبي . مستي در نژاد پرستي . مستي در زور و زر و تزوير و اسلحه و قدرت نظامي . تظلم بر ظالم باطل و اميد بر او تعارض و بدور از تعاقل است . ماني :