چرا هر روز آب رفتگی طول و عرض لباس ها در ایران مد می شود + عکس - اخبار ستاره ها ، اخبار چهره ها ، سلبریتی ها - عکسهای طاق بستان

برگزیده ها سردرگمی در بازار برای پیدا کردن لباس مناسب تجربه ای تمام نشدنی که همه ما بارها و بارها برایمان اتفاق افتاده است. گاهی پیش می آید که روزها و ساعت ها در فروشگاه ها برای پیداکردن یک مانتو یا شلوار مناسب پرسه می زنی و آخر سر خستگی ات را به دوش می گیری و پا در دکان بزاز محترم می گذاری و پارچه را می خری و خدمت خیاط باشی می بری و در این فاصله بارها خودت را لعنت می کنی که کاش از اول همین کار را کرده بودم.

عکسهای طاق بستان

برگزیده ها: چرا هر روز آب رفتگی طول و عرض لباس ها در ایران مد می شود + عکس

به راستی چرا هر روز آب رفتگی طول و عرض لباس ها مد می شود و غالب مردم هم چون انسان های نجیب سر در گریبان اسکناس های خود را برای اینچنین جامه ای خرج می کنند؟

با آغاز فصل زمستان و نزدیک شدن به عید نوروز بازار فروش زمستانه و بهاره پوشاک داغ و نمایشگاه های مختلفی با عنوان مد و لباس در گوشه و کنار پایتخت برپا شده است حال باید دید بعد از قول و قرارهایی که مسوولان برای سامان بخشی به وضعیت پوشش شهروندان داده اند تا چه میزان به این وعده ها جامه عمل پوشانده شده است؟

قانون ساماندهی مد و لباس مصوب ۱۳۸۵/۱۰/۱۲ مجلس شورای اسلامی به رغم اینکه با محور قرار دادن موضوع مد و لباس تلاش کرده که به ساماندهی وضع پوشش بپردازد و پاسخی برای منویات مقام معظم رهبری باشد؛ با چالش های گسترده ای مواجه است.

طبق تحقیقات مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی از جمله چالش های مهمی که در این زمینه می توان یاد کرد چشم پوشی از مُد به عنوان یک صنعت و بی توجهی آن به زیرساخت های مورد نیاز تولید پوشاک، عدم ضمانت اجرایی قانون ساماندهی مد و لباس، فقدان بودجه کافی برای پیشبرد اهداف، عدم تمایل تولیدکننده به استفاده از ظرفیت طراحان لباس، ضعف در نساجی و طراحی پارچه در کشور، فقدان زیرساخت های لازم برای فروش آثار مورد تایید کارگروه ساماندهی مد و لباس، عدم نظارت کافی از سوی نهادهای ناظر به ویژه اتحادیه پوشاک بر فعالیت تولیدکنندگان، ضعف در اطلاع رسانی و تبلیغات در آثار طراحی شده، حجم گسترده واردات رسمی و غیررسمی پوشاک و ملحقات وابسته از مهمترین چالش های اجرایی این حوزه به شمار می آید.

فاصله طرح ها و آنچه در بازار دیده می شود
مشکلات مربوط به وضع پوشش مردم تنها به این مسائل ختم نمی شود و آنچه که به عنوان مهمترین معضل در این باره می توان از آن یاد کرد فاصله ای است که طرح های اسلامی و داخلی از نمایشگاه ها تا خانه مردم طی می کند. دلیل  این فاصله به عدم مطابقت طرح ها با سلایق مردم بر می شود. دست و پا گیر بودن و پرتکلفی عمده دلایلی است که مردم معمولا از انتخاب پوشاکی با عنوان ایرانی اسلامی سر باز می زنند.

بخش مهمی از پوشاک، مدها و طرح هایی که ارائه می شوند متوجه خانم هاست. طرح هایی که با عنوان ایرانی – اسلامی برای بانوان کشور ارئه می شود تمام تلاشش را دارد که بتواند پوششی جایگزین برای پوشش کنونی ایجاد کند اما در این بین روحیات زنان قرن ۱۴ که عموما شاغل هستند و ساعات زیادی را باید بیرون منزل بگذرانند در نظر گرفته نشده است. زن امروز به دنبال لباسی است که علاوه بر ویژگی های ظاهری راحتی را نیز برایش در پی داشته باشد.

وقتی دانش آموختگان خارج طراح لباس هامان می شوند
نبود رشته طراحی لباس در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری نیز باعث شده است که بسیاری از علاقه مندان این رشته برای تحصیل به کشورهای دیگر مهاجرت کنند و بعد از  پایان تحصیل به کشور بازگردند و وارد بازار کار شوند و این خود می تواند زمینه ای برای فاصله گرفتن پوشش و فرهنگ ایجاد کند؛ ایجاد رشته طراحی لباس در دانشگاه ها و ایجاد محتوای مناسب برای دانشجویان این رشته می تواند از زمانی که برای توجیه طراحان و فارغ التحصیلان این رشته لازم است، کاسته و بیشتر به آنچه باید برای این فرهنگ تغییر یافته و به فنا رفته انجام داد، پرداخته شود.

نبود طراح دلسوز که با چشم پوشی از هر نگاه بازاری به طراحی لباس مناسب برای جوانان این مرز و بوم بپردازد اصلی ترین مشکل در زمینه لباس و پوشش است. طراحی که بدون لابی و زد و بند بازاری ها با نیت خیرخواهانه به طراحی لباس بپردازد و با قاطعیت از طرح خود دفاع کند و امکان هیچ نوع تغییری را در طرحش ندهد، طراحی که زیر بار هیچ اتحادیه و صنفی نرود و فقط و فقط به بهبود وضع پوشاک بپردازد. نمونه چنین طراحی در کشور المان دیده می شود، کشور غیر مسلمان و حتی ضد مسلمانی که یکی از رسالت هایش ریشه کن کردن اسلام است.

خانم مسلمان چچنی به نام “بلقیس بخر شیوا” مهاجری که حدود ۱۳سال قبل به آلمان رفت، توانست اولین مرکز طراحی لباس زنان مسلمان در آلمان را راه اندازی کند. وی زمانی که در رشته طراحی لباس وارد دانشگاه آلمانی شد هیچ گاه فکر نمی کرد که روزی اولین مرکز طراحی لباس را در آن کشور تأسیس کند.

وی در مورد ابتکار تأسیس مرکز طراحی لباس اسلامی به خبرگزاری آلمان می گوید: زمانی که حجاب را انتخاب کردم فهمیدم لباس هایی که جامع میان مدرنیته غرب و آموزه های اسلامی باشد را به ندرت می توان در بازارهای آلمان یافت؛ به همین دلیل برای اولین بار طرح تأسیس مرکز طراحی لباس اسلامی برای زنان مسلمان به ذهنم خطور کرد.

مسأله زمانی اهمیت پیدا می کند که بدانیم اکثر زنانی که از لباس اسلامی وی استفاده می کنند مسلمان نیستند، بلکه جدای از جنبه دینی، لباس های بلند و غیر بدن نما آنها را به خود جلب می کند.

برای سر و سامان بخشیدن به وضع پوشش و حجاب مردان و زنان این سرزمین با دو مقوله مواجه هستیم؛ یکی خود مردم و دوم بازار و طراحان و دست اندرکاران تولید است؛ مردم که قشر وسیع آنها نشان داده اند که تابع بازار هستند بنابراین اگر بازار اصلاح شود، وضع پوشش هم تا حد زیادی اصلاح خواهد شد.

آنچه که در بازار برای ارائه پوشش ایرانی-اسلامی سنگ اندازی می کند وجود دست بیگانگان و دست نشانده های آنها هستند. طراحانی که با کپی برداری از الگوهای غربی تنها نقش واسطه را بازی می کنند. خارج کردن این دست از طراحان از چرخه تولید پوشاک اقدامی تاثیرگذار در این زمینه خواهد بود.

در مورد طراحانی که بدون سو قصد به طراحی برخی از لباسها می پردازند و احساس ابتکار می کنند، اعتقاد به خط قرمزهایی که در پوشش یک فرد مسلمان به ویژه بانوان توسط این گروه، بسیاری از مشکلات را کم خواهد کرد. اگر طراح به آنچه که اسلام امر و نهی کرده است معتقد باشد دیگر مانتویی که آستینش تا آرنج باشد نخواهیم دید.

نقش سینما و تلوزیون بر آنچه مردم می پوشند
همچنین برای آن دسته از جوانان که تنها شرایط بازار باعث نوع پوشش آنها نشده است خود نیز پیگیر لباسی خاص با خاصیت جلب توجه بالا هستند، اصلاح الگوی پوشش بازیگران و سینماگران در فیلم ها می تواند به عنوان کارآمدترین شیوه تبلیغ استفاده کرد.

در گذشته طراحان صحنه وظیفه طراحی لباس بازیگران را بر عهده داشتند و معمولا بدون نگاه تخصصی این کار صورت می گرفت و حتی کسی را که مسئول انتخاب لباس بازیگران بود تا حد جامه دار گروه فیلم برداری پایین می آوردند اما با اضافه شدن طراح لباس به گروه فیلم برداری انتظار می رود که الگوی مناسبی در این فیلم ها برای مردم ارائه شود.

نهادهایی که وظایفشان روی کاغذ ماند
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تشکیل خانه طراحان پارچه و لباس ایران، اعمال تمهیدات لازم برای ترویج و تبلیغ نمادها پارچه و لباس ایرانی و اسلامی در این زمینه تلاش هایی هرچند ناموفق داشته است.

همچنین وزرات آموزش و پرورش وظیفه آشناکردن دانش آموزان با شیوه ها و مظاهر تهاجم فرهنگی غرب به ویژه در زمینه اشاعه و القای الگوهای رفتاری و ترویج مدگرایی کاذب در پوشش و آرایش، فراهم کردن زمینه طراحی های متنوع برای لباس دانش آموزان، معلمان و کارکنان مدارس و برگزاری جشنواره سالانه لباس مدارس در راستای ساماندهی مد و لباس را عهده دار بوده است.

وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز در زمینه ساماندهی مد و لباس وظایف متعددی از جمله حمایت از طراحان و تولیدکنندگان پوشاک اسلامی، شناسایی تولیدکنندگان و فروشندگان موفق در زمینه تولید و عرضه لباس های مناسب اسلامی و اعطای تسهیلات به آنها، پیگیری وضع و اعمال تعرفه های گمرکی بر واردات تجاری پوشاک و پارچه های خارجی بر اساس قانون و مقررات صادرات و واردات، حمایت از کارخانه ها و تولیدکنندگان لباس های منطبق با الگوهای ایرانی و اسلامی به خصوص چادر با کیفیت، فراهم کردن امکان ارتباط مؤثر طراحان پارچه و لباس های اسلامی با کارخانه های نساجی و تولیدکنندگان لباس را بر عهده دارد.

در نهایت سازمان صدا و سیما طبق قانون ساماندهی مد و لباس وظایفی از جمله ترویج الگوهای مناسب پوشش منطبق با ارزش های فرهنگی، اسلامی و ملی در فیلم ها و برنامه های مختلف، تهیه و ترویج برنامه های تلویزیونی برای معرفی و ترویج نمادها و الگوهای پارچه و لباس ایرانی و بومی مناطق مختلف کشور را بر عهده دارد.

اما با نگاهی به انچه بر عهده نهادهای نامبرده قرار گرفته است و چیزی که در سطح شهر و در فروشگاهها و مغازه ها دیده می شود به این نتیجه می رسیم که این قوانین نیز مانند بسیاری از قوانین دیگر روی کاغذ مانده است و هر کس راه خودش را می رود و آنگونه که صلاح می داند رفتار می کند.

تولید انبوه پوشاک با طراحی نامناسب در بازار باعث ارزانی انها شده است و به راحتی در دسترس مردمی که می خواهند کمترین هزینه را کنند، قرار می گیرد. از طرفی پوشاکی همچون چادر مشکی چون به وفور تولید نمی شود، روز به روز بر قیمت آن افزوده می شود. اگر دولت برای پوشش مردم به اندازه شکم آنها ارزش قائل باشد در نهایت می تواند یارانه ای برای پوشاک اسلامی در نظر بگیرد تا در کوتاه مدت سر و سامانی به وضع پوشاک مردم داده شود.

,