کاوه آفاق و رستاک و موسیقی راک - بیوگرافی شعرا ، بیوگرافی نویسندگان ، بیوگرافی خواننده ها - درباره رستاک حلاج
هفته نامه حاشیه: گفتگویی بی ویرایش با کاوه آفاق و رستاک حلاج درباره موسیقی امروز، مجوز ارشاد، سانسور، عشق و خیلی چیزهای دیگر ...
تک آهنگ دو نفری شما به اسم عشق، تو اینترنت مدام دست به دست می شه و لایک می گیره. این تجربه خوبیه اگرچه که هیچ یک از شما تجربه قبلی تو این زمینه نداشته.
- رستاک: من داشتم. همه شعرهای منبه نوعی عاشقانه بودن اما یک عاشقانه شخصی، از جنس خودم. یعنی اگر الان ترانه ای این مدلی باشه دارن از روی من می نویسن. به همین خاطر که عاشقانه ام متفاوته. متفاوت با همه عاشقانه ها. عاشقانه ای که صرفا «دوستت دارم» و علاقه نیست. اندیشه پشتش هست، درباره روابط اجتماعی حرف می زنه، از عاشق و معشوق به تنهایی نمی گه، وضعیت اونها رو در جامعه ترسیم می کنه. به این نوع شعر عاشقانه تا به حال کمتر پرداخته شده.
درباره رستاک حلاج
اما عشقی که توی ترانه های تو هست کاملا جنس متفاوتی با عشق تو ترانه های کاوه داره.
- کاوه: طبیعیه. عشق در ترانه راک، عشق اجتماعی تری نسبت به موزیک پاپه. عشق در راک مظهر خیلی چیزها می تونه باشه و اتفاقا به نوع نگاه ما شرقی ها از مقوله عشق هم نزدیکتره. عشقی که می تونه باعث رشد اجتماعی و فردی بشه،عشقی که می تونه وسیله ما برای تلاش و اصلاح بشه.
نگران تلفیق این دو نگاه متفاوت تو یه آهنگ مشترک نبودین؟
- رستاک: حتی موزیک پاپ بهاو معنای مردمی اش هم می توانه با راک تلفیق بشه، رپ هم می تونه تلفیق بشه ولی موزیک پاپ من، پاپ نیست. من فلانی و بهمانی نیستم. موزیک پاپ من، موزیکیه که با خاص بودنشتوانسته به گوشعام برسه. این موضوع مهمیه که کلام خاص ازطریق موزیک پاپ به گوش عام جامعه برسه. برام عجیبه طیف آدمایی که به ترانه های من گوش می دن؛ الان من تو شهرستان و روستاها هم طرفدار دارم. شاید بشه گفت این یه جور پاپ متفاوته چون اسمی نداره ولی قابلیت تلفیق داره چون هم موزیک من و هم موزیک کاوه، خاصه.
- کاوه: با رستاک موافقم. اتفاقا الان موضوع سر اینه که خیلی از خواننده هایی که هنوز مجوز نگرفتن در سلیقه های مختلف طرفدارای پروپا قرص پیدا کردن.
در نهایت هم یه آهنگ متفاوت و خاص هم بیرون دادین، نمی تونم بگم از آهنگ خوشم اومده اما متفاوت بود.
- رستاک: این ترانه دباره عشقه و انرژی خوبی داره. من تو کارام سیاه نمایی نمی کنم اما از واقعیت ها می گم که چندان خوشایند نیستن ولی این کار انرژی اش خیلی مثبت بود و دیدیم که در شرایط فعلی می توانه تاثیرگذار باشه و حالا که در خود جامعه مسئله عشق مهمتر از روزهای دیگه اس، این آهنگ می تونه جواب بده. چون یه کار مشترک بود، سعی کردیم متفاوت با جنس کار من وکاوه باشه. این شوکه شدن مردم هم از شنیدن این آهنگ برامون جالب بود.
واکنش مردم چطور بود؟
- رستاک: خیلی خوب بود. البته خواننده هایی که جفتشون طرفدارای خودشونو دارن، وقتی که با هم کار می کنن، انتقادهایی رو هم باید بشنون چون طرفدارها یک نوع تعصب دارن که نمی خوان خواننده شون با خواننده دیگه ای بخونه اما بازتاب مثبت آهنگ عشق خیلی بیشتر بوده و فکر می کنم رفته رفته خیلی بیشتر هم بشه. من خودم تو آلبومم قراره یکی دوتا آهنگ این مدلی داشته باشم، پس بهتره مخاطبم از همین الان این نوع آهنگ هامو هم بشنوه تا فکر نکنه فقط قراره مثل «ته سیگار» و قبل از گرفتن مجوز بخونم.
ممکنه این تغییر لحن در ترانه ها اونم درست بعداز گرفتن مجوز یه تعبیر دیگه ای پیش مخاطب داشته باشه، یعنی مخاطب حس کنه خواننده اش چونه مجوز گرفته در آهنگ جدیدش بهش توصیهمی کنه که سیگار رو ترک کن!
- رستاک: دلیل این کار چنین چیزی نبوده. شاید در آلبومم خط قرمزها بیشتر رعایت بشه اما ترانه ام همون جنس ترانه باقی می مونه ولی واقعیت اینه که نباید خیلی از واژه ها رو به کار ببرم. البته بعضی ها این کار رو می کنن، یعنی به خاطر مجوز کل لحن و ترانه شون تغییر می کنه اما من سعی می کنم طوری رفتار کنم که مخاطبم این حس رو نداشته باشه و بدونه که مراعات خط قرمزها از درون خود من جوشیده.
- کاوه: نه، من به عنوان مخاطبی که کارای رستاک رو گوش داده، می گم که این تغییر لحن قابل احساس نیست.
- رستاک: صددرصد اون کلامی که از من خواهندشنید باز هم عاشقانه خواهد بود اما کلام عاشقانه من دغدغه اجتماعی هم داره. من در ترانه هام درباره اجتماع صحبت می کنم نه صرفا یه عشق دو نفره. مثلا «پاییز سال بعد». این همیشه دغدغه ام بوده و حتی کارهای اجتماتعی بهتری هم دارم که تا به حال اجرا نکردم و شاید بعدا اجرا کنم اما نه به او شکل نخ نما که این روزا می شنویم.
- کاوه: یکی از دغدغه های اصلی من، مرگ عشقه. حس می کنم مردم ما دارن عاشقی رو فراموش می کنن، عشق به معنای بزرگ واصیل اش در ما داره می میره و این موضوع کاملا مردمیه و نه پای دولت در میونه و نه پای سیاست. رابطه های خانوادگی و فامیلی کمشده و اون هم به خاطر تکنولوژی. این مسئله در کار من و در نگاهم به عشق، اصله و بقیه در فرع قرار دارن.
وقتی که برای اولین بار رفتین ارشادبرای گرفتن مجوز، چه برخوردی با شما شد؟
- رستاک: من طرف ارشاد نبودم. تهیه کننده ام پیگیر کارامه اما خب، مشکل حراستیه، ارشاد می گه چرا با شبکه بیگانه کار کردین.
- کاوه: در مورد من وضع فرق داره. مشکل رستاک کلیپه اما مشکل اصلی من فعلا وزن و قافیه و ترانه هاس. البته ویدئو هم داشتم دیگه.
شما هم گفتین ما این موزیک ویدئوها رو ندادیمو زدین زیرش؟
- کاوه: نه دیگه، قبول کردیم، نمی شه زد زیرش.
بیوگرافی رستاک حلاج
- رستاک: ولی خب ماجرا برای سه سال پیشه، در اینه مدت من موزیک ویدئو نساختم، کاوه هم نساخته.
ساختید و ندادید بیرون یا اصلا نساختید؟
- رستاک: نه، من اصلا نساختم. اصولا من موزیک ویدئو کم دارم. سه تا ساختم کلا، یکی اش که اصلا دیده نشد، می مونه دوتا دیگه.
حدودا کار رو با هم شروع کردین؟
- رستاک: ویدیویی آره. من اولین کارم ... (مکث می کند) اولین کارم کی اومد بیرون؟ من خیلی اهل تاریخ نیستم.
- کاوه: فکر کنم کار رستاک یک سال بعد از کار ما اومد بیرون؛ 87-86.
- رستاک: البته من قبل از اون یه کاری کردم که به کسی نمی گم. (خنده جمعی)
- کاوه: اون کارو منم انجام دادم...
چی کار کردین؟
- رستاک: اونو نمی شه گفت.
- کاوه: یک آلبوم پاپ داشتم اسمش کاویان بود.
تو اینترنت پیدا می شه؟ فردا بذارم تو صفحه فیس بوکت؟
(خنده جمعی)
- کاوه: نه، خواننده اش من نبودم. آهنگساز بودم.
- رستاک: من یک تک آهنگ کار کرده بودم قدیما. بچه بودم. بعدش دیگه بی خیال شدم تا «آخرین شام» که اولین کار جدی ام به حساب می آد.
خب این جالبه چون اطلاعات اینترنتی هم در این مورد کمه و حتما برای فن هات جالبه بدونن رستاک حلاج کیه.
- رستاک: زیاد من اهل این چیزا نیستم.
فکر می کنم بیشتر اهل کاری که زودتر از کاوه نیتجه گرفتی، درسته؟
(خنده جمعی)
- رستاک: نه، اتفاقا با هم داریم نتیجه می گیریم.
چه جالب! برای تو هم خبرهای خوشی در راهه؟
- کاوه: والا مشکلی که من دارم با مشکل رستاک فرق می کنه. شعر رستاک به خاطر عروض و قافیه راحت تر از شعر من مجوز می گیره. مشکل اساسی که وقت منو تلف کرد دقیقا همینه. من حدس می زنم رستاک به خاطر اینکه شعرش به لحاظ عروض و قافیه با نظر ارشاد یکیه، زودتر مجوز بگیره اما به ما می گن که نبدی تعداد مصرع ها فرد باشه، مثلا مال ما سه تایی تو هر بند ترانه، خب این مشکل داره...
رستاک ادامه بده، از خودت می گفتی و اینکه کی رشوع کردی.
- رستاک: کار حرفه ای رو از 87 و با «شام آخر» شروع کردم. از همون موقع بود که کار رو جدی گرفتم. گفتم که 18 سالم بود که با «عصار» کار کردم. ملودی، آهنگسازی و ترانه اش با من بود. یک کارم هم رفت تو آلبوم «یک اتفاق تلخ» که عصار با فواد حجازی بهم زد و این آلبوم منتشر نشد. بعد منم دیگه کار نکردم، حتی تلاش نکردم با خواننده های دیگه کار کنم. اول می خواستم با خواننده های دیگه کار کنم و بعد خودم بخونم اما تو اون مدت سعی کردم کارها رو خودم بسازم و خودم بخونم. تا اینکه شام آخر رو دادم بیرون، کاری که تنها آهنگ منه که ترانه اش مال خودم نیست اتما کارم از اونجا جدی شد.
چرا می خواستی اول با خواننده های دیگه کار کنی؟
- رستاک: چون فکر می کردم مخاطب ارتباط خاصی با ترانه های من برقرار نمی کنه اما بعدش که آهنگ هام اومد بیرون دیدم نتیجه یه چیز عکسه. اوایل فکر می کردم اونقدر ترانه هام عمومی و پاپ نیستن که مردم باهاش راحت ارتباط برقرار کنن. حالا همه ترانه ها مال خودمه، موزیکش مال خودمه.
اتفاقا من فکر می کنم برعکسه، کسی که باید نگران برقراری ارتباط با مخاطبش باشه، کاوه اس، اونم به خاطر جنس موزیکش که راکه.
- کاوه: نه اینطوری نیست، مردم ایران دغدغه های فردی شون هم اجتماعیه. من یه سری دغدغه ها دارم و مطمئنم که مخاطب من در اون دغدغه ها با من شریکه و به همین خاطر می آد سراغ راک. مخاطب پیش از اون که به سراغ این نوع موزیک بیاد، می شناسدش و می دونه چی می خواد و من هم درست به همین خاطر به راک علاقمند شدم.
این علاقمندی به موسیقی به صورت کلی از کجا شروع شد؟
- رستاک: از بچگی عاشق موزیک بودم. تو خونواده ای بزرگ شده بودم که همه موزیک خوب گوش می کردن. پدرم - علی حلاج - خودش خواننده اس، البته نه به صورت حرفه ای که کسی بشناسدش. دوبلوره، یک دوره تو رادیو کار می کرده ولی خب جدی نگرفته. به طور کلی در خونواده ای بودم که ذائقه موسیقی خوبی داشت. کم کم علاقمند شدم و شروع کردم و الان تنها چیزی که تو زندگی ام بلدم، موزیک وترانه اس.
- کاوه: خب برای منم همینطور بوده.
یعنی از بچگی به راک علاقمند شدی؟
- کاوه: نه (خنده)، از پنج یا شش سالگی از موزیک بیشتر از کارتون حال می کردم اما علاقه به موسیقی رو مدیون عموم هستم که در نوجوونی منو با موزیک آشنا کرد. همون موقع بود که یه گیتار خریدم و همه چیز با همین گیتار شروع شد.
دغدغه مجوز
تو رو چه چیزی به سمت مجوز کشوند؟ گروه دویز که ایران نبود، چی شد برگشتی ایران برای گرفتن مجوز؟
- کاوه: معمولا عرف اینه که ما ایرانی ها برای رسیدن به آرامش از ایران می ریم اما خیلی زود خسته می شیم چون این آرامش مال ما نیست، ما مهمون دیگران شدیم و بالاخره باید یه روز برگردیم. منم برگشتم چون دلم می خواست با زبون خودم، مسائل جامعه خودم رو با مردم خودم در میون بذارم. برگشتم و مطمئن بودم برای این برنامه ارشاد هم از من حمایت می کنه. البته خیلی طول کشید اما من هنوز امیدوارم.
ارشاد چه برخوردی داشت با ماجرای موزیک ویدئو
- رستاک: برخورد ارشاد منطقیه. می گن چرا با شبکه ماهواره ای کار می کنین. از من خواستن به خاطر این کار، تا مدتی با شبکه های ماهواره ای ارتباط نداشته باشم، کار نکنم و تعهد بدهم تا به اون هایی که موزیک ویدئو به ماهواره ندادنه ظلم نشه. خب من هم خودم را به اصول مقید کردم تا مجاز باشم.
- کاوه: اوناول برای ما یه سری مشکل ایجاد شد اما در دوره جدید ارشاد مشکل ما تنها مربوط به جنس ترانه ها می شه.
پس دیگه هیچ کدوم موزیک ویدئویی بیرون ندادید تا مجوز بگیرید؛ به جای چی کار کردین؟
- رستاک: من هر سه ماه یک بار تک آهنگ دادم بیرون، هر یک از این تک آهنگ ها هم خدا رو شکر به اندازه یک موزیک ویدئو برام بازخورد داشته. همین بازخورد خوب بود که باعث شد دیگه به موزیک ویدئو نیازی احساس نکنم. کم کم شناخته شدم. تهیه کننده ها هم دانلود بالای موزیک رو که ببینن، بازخورد جامعه رو که ببینن، ببینن که تو جامعه تو رو به عنوانه خواننده می شناسن، براشون جالبه و می آنسراغت. در ارسباران همین اواخر اجرایی داشتم. چند روز قبلش اعلام کردم و روی فیس بوکم نوشتم قرار است فلان تاریخ در ارسباران اجرا داشته باشم. اینقدر جمعیت بود که نمی شه گفت، خب همین موضوع هم سرمایه گذار رو بیشتر ترغیب کرد.
- کاوه: من الان خیلی راحت می تونم برم و موزیکم رو یه جای دیگه بخونم اما اومدم کشور خوندم تا خواننده مجاز باشم و بتونم اینجا بخونم، مجوز اجرای زنده بگیرم و حتی موزیک ویدئو بسازم وفکر می کنم در دوره جدید این تعامل با ارشاد هم انجام بشه و کارها بهتر پیش بره. تا اون موقع صبر می کنم و یه سری کار دیگه انجام می دم تو حوزه موزیک.
نگران نیستین تو این مدت مشکلات و حاشیه هایی پیدا کنین؟
- رستاک: نه، هیچ وقت حاشیه ای نداشتم. قصدم رعایت محدودیت ها و قیدها بوده همیشه.
- کاوه: نه بابا!
مساله ای به نام سانسور
در همین شعرهایی هم که دارین، موارد مشکل دار کم نیستن؛ «سیگار» یه نمونه کوچیکشه که شاید باعث شده آهنگ ها دیرتر به تایید برسه.
- رستاک: شاید. بعید نیست به خاطر همین چیزا باشه. به خاطر متن آهنگا. شاید هم به خاطر بعضی از کلماتش.
- کاوه: فقط سیگار هم نیست، برخی دیگر از کلمات هم مشکل زا هستند.
دقیقا! آخه ما هنوز تو روزنامه ها هم حتی از یه سری کلمات هر طور خواستیم نمی توانیم استفاده کنیم. خب غیرعادی است که تو سیگار رو اینطور تو ترانه ات نشون بدی و مجوز هم بگیری.
- کاوه: اتفاقا یکی از جالب ترین نکته هایی که درباره رستاک وجود داره،درباره همین واژه اس. خیلی ها فکر می کنن رستاک که تو آهنگاش اینقدر از کلمه سیگار استفاده می کنه، خودش سیگاریه اما جالبه که خودش اصلا سیگاری نیست.
خود من فکر می کردم سیگاری باشی.
- رستاک: البته تو فیس بود هم اعلام کردم که سیگاری نیستم (خنده) اما خلاصه تو این آهنگ آخر اتمام حجت کردیم و گفتیم که سیگار چیز خوبی نیست و بیا ترکش کنیم.
الان هنوز بخشی از مدیران واحد موسیقی ارشاد هم تغییر نکرده اند و ممکنه در گرفتن مجوز با مشکل مواجه بشی، نگران نیستی؟
- رستاک: من زیاد تو جریان نیستم اما خبرهایی که درباره موسیقی و مجوز به گوشم رسیده، خبرهای خوبی بودن، اینکه عماد طالب زاده تیتراژ تلویزیون خونده عجیبه.
- کاوه: به نظر من هم ارشاد برای موسیقی برنامه داره. در بخش های بالای ارشاد، تمایل برای ورود خواننده های جدید هست و این مسئله رو من کاملا حس می کنم.
اگر مجوز نمی گرفتی فکر می کنی می رفتی دنبال چه کاری؟
- رستاک: من امرار معاشم در حال گذرانه. ترانه می گم، موزیک می سازم برای دیگران و خیلی جاها هم اسمم نیست اگرچه همکاری می کنم باهاشون. خیلی از خواننده های پاپ وقتی تو این موقعیت گیر می کنن می رن با لس آنجلسی ها کار می کنن، کارتای ضعیف به اونها می دن ولی دستمزدهای کلان می گیرن.
این کار راه خوبیه برای کسانی که استعداد دارن و می خوان هر طور شده از راهی امرار معاش کنن؟
- رستاک: باید ببینیم تا کی اتین روش قابل اجراست؛ اتفاقا شاید یه روزی اون وری ها تصمیم گرفتن با این وری ها کار نکنن. هیچی بعید نیست. خیلی ها دارن از همین راه زندگی می کنن اما ممکنه این روش کارساز نباشه.
تو در حال انجام چه کاری هستی؟
- کاوه: فعلا حضور خواننده های پاپ برای موسیقی در برج میلاد منع شده تا عید. سالن میلاد نمایشگاه بین المللی هم اصلا وضعیت خوبی نداره و اصلا خیلی از امکاناتش برای کار موزیک خوب نیست و نه در شأن خواننده هاست ونه در شأن مردم. برای اولین اجرام من یه سری برنامه ها پیش بینی کرده بودم که اینها فقط با توجه به امکانات برج میلاد قابل اجرا بود و حالا که تمرین در برج منع شده، معلوم نیست چه کاری باید انجام بدیم.
مسئله راک بودن آهنگ های تو در ارشاد پذیرفته شده؟
- کاوه: اصلا مسئله این نیست. اونها خیلی به موضوع راک بودن آهنگ ها کاری ندارن. موزیک من صدایی می ده که ناخوشایند نیست براشون اما اشعار من چون ترکیبات سه تایی، عروض و قافیه پذیر نیست مشکل ساز می شه.
اطلاعات تو دقیق تره از وضعیت ارشاد، برخلاف رستاک خودت پیگیر کارهات هخستی؟
- کاوه: بله، خودم پیگیر هستم چون خیلی از تهیه کننده هایی که باهاوشن کار کردم، خیلی اعتبار یا بهتره بگم نفوذ نداشتن.
این برخوردهای شخصی چه برداشت هایی داشت؟
- کاوه: مدیران رده بالا و میانی، نظراتشون به ما نزدیکتره تا مدیران پایینی. کسانی که در گروه های کوچک یا کارگروه ها عضون شخصا مشکلات بیشتری برای ما ایجاد می کنن تا مدیرانی که در رده های بالا قرار دارن.
هم مجوز در راهه و هم آلبوم. افق پیش رو رو چطور می بینی؟
- رستاک: فعلا که عالیه. من افق رو خیلی خوب می بینم و امیدوارم.
آلبوم چطور؟
- رستاک: دارم کاراشو انجام می دم سعی مون اینه که برای فروردین و در نهایت اردیبهشت بیاد بیرون. شاید دو سه تا از کارای قبلی تو این آلبوم باشه و شیش، هفتا هم کار تازه. کلا ردیفه. (خنده جمع)
- کاوه: آلبوم رستاک ردیفه. (خنده جمع)
- رستاک: اسمش «پاییز سال بعد»ه. حالا فکر کن آلبوم کاوه زودتر از من بیاد بیرون ... (خنده جمع)
سه دولت، سه نوع موسیقی
خاتمی راه را برای ورود موسیقی پاپ باز کرد. آن روزگار در همین زیرزمین ها، موسیقی پاپ رشد نباتی خود را شروع کرده بود و شاخ و برگش داشت از پنجره ها بیرون می زد. لس آنجلسی ها هم بودند و به هر زحمتی که بود نوارهای ویدئو و کاست شان را به ایران می رساندند. خاتمی که وزیر فرهنگ دولت رفسنجانی هم بود، به داخلی ها اعتماد کرد و گذاشت تا آنها با مجوز به میان مردم بیایند، بخوانندو این انرژی نهفته درست و رسمی آزاد شود، حتی اگر کم باشد.
احمدی نژاد اما رویه ای متفاوت در پیش گرفت و سرمایه هایی را که دولت خاتمی پرورانده بود، یک به یک روانه دیار غربت کرد و فرستاد کنار دست لس آنجلسی ها؛ پنبه در کنار بنزین قرار گرفت و آن همه انرژی یکباره، شبکه های ماهواره ای را قبضه کردند و رکود به موسیقی داخلی بازگشت.
حالا دولت روحانی دارد به شیوه های پیشین اقتدا می کند اما با روشی متفاوت با رویه وزارت ارشاد خاتمی. روحانی با آینده نگری و تامل قدم برمی دارد. از ارشاد به چند نفری زنگ زده اندو گفته اند برای پیگیری پرونده شان بروند ارشاد. خواننده های فراخوان شده هم رفته اند، کم و کاستی های پرونده برطرف شده، تعهدها گرفته شده و دیالوگ ها گفته شده تا امید به سراغ خوانندگان هم بیاید.
اتفاق تازه در این میان اما نه مجوز گرفتن پاپ های پرتعداد است و نه مجاز شمرده شدن شعرهای دم دستی که این روزها تولیدشان به بخشی از تولید ملی بدل شده؛ تفاوت کار وزارت ارشاد جدید، تمایل در حل مشکل خوانندگانی است که به خاطر جنس موسیقی و نوع کلام شان کمتر اقبال داشتند. اینکه کاوه آفاق مجوز بگیرد، یک اتفاق معمولی نیست چرا که نشان دهنده مسیر تازه ای در راه صدور مجوزها برای موسیقی زیرزمینی است. در مورد رستاک هم همینطور. شعر او عاشقانه است اما عاشقانه ای غیرمرسوم و حالا که در همین گفتگو خبر مجوزش را می دهد، یعنی اینکه دولت اعتدال صداهای غیرمرسوم در موسیقی را مدیریت می کند.
افق پیش رو
مصاحبه تمام شده اما سوالات هنوز هست، سوالاتی که شاید خیلی ذهن رستاک و کاوه را درگیر نکرده باشد اما مگر می شود خبر مجاز شدن خوانندگانی از این دست را شنید و به این سوالات فکر نکرد؟ دولت روحانی با این مجوزهای پی در پی دارد سرمایه ای تازه را در موسیقی کشور مهیا می کند، سرمایه ای که بخش عمده آن ایجاد امید در دل جوان های هنرمند است نسبت به تعامل با دولت و خروج از زیرزمین ها. آنها به روی صحنه خواهند آمد، ترانه هایشان ورد زبان مردم خواهد شد، جایگاهی اجتماعی، فرهنگی یا حتی اقتصادی و سیاسی خواهند یافت و همه و همه به مدد مجوزی است که نشان می دهد دولت برای حضور آنها در مقام یک خواننده برنامه ریزی درازمدت کرده ولی آیا واقعا مجموعه وزارت ارشاد برای آینده این نسل از خواننده های جوان برنامه ای طراحی کرده؟
دولت اصلاحات این برنامه ریزی را انجام نداده بود اما رقابت میان خوانندنگان داخلی و خارجی هم به خاطر نبود رسانه ها، اینقدر شانه به شانه نبود آن روزگار.
دولت احمدی نژاد اصولا در این زمینه نه مجوزی صادر می کرد و نه تمایلی به برنامه ریزی داشت و شاید به همین خاطر است که مخالفانش در نقد آن روزگار از کنار خوانندگانی که در آن دوره مجوز گرفته اند، می گذرند.
حالا باید ماند و دید که وزارت ارشاد دولت روحانی چند مرده حلاج است. روحانی در فیلم تبلیغاتی خود گفته بود که به سرنوشتی که بر گذشتگانش گذشته، واقف است و اگر این موضوع در این حوزه هم قابل تعمیم باشد، لابد در دولت او برای جلوگیری از هرز رفتن و منحرف شدن این استعدادها و سرمایه ها، برنامه ای تدوین شده یا تدوین خواهد شد.
گردآوری بیوگرافی برگزیده ها
,