گفتگو با کریس آنجل ایرانی ! - بیوگرافی بازیگران ، بیوگرافی هنرپیشه ها - مصاحبه با سعید کریس انجل ایران
مصاحبه با سعید کریس انجل ایران
برترین ها: مرد موبلند و چشم و ابرو مشکی در میان خیابان‌های لس‌آنجلس راه می‌رود و در میان مردم عادی کارهایی می‌کند که هر کسی، حتی بدبین‌ترین آدم‌ها هم با شگفتی تحسینش می‌کنند؛ نام هنری‌اش «کریس آنجل» است. در میان مردم ایران او حالا جای شعبده‌باز مشهور دیگری به نام «دیوید کاپرفیلد» را گرفته است. شاید دلیل علاقه مردم ایران به این شعبده‌بازی‌ها آن باشد که در کشور ما شعبده بازی امر مرسوم نیست و هنر شعبده‌بازی در حد تبدیل میله به یک شاخه گل مصنوعی و درآوردن کبوتر از کلاه باقی مانده است.
اگر شما هم مانند بسیاری دیگر فکر می‌کنید این کارها واقعیت دارد و از این نظر فردی توانا در میان ایرانی‌ها نیست کمی در اشتباه هستید؛ اشتباهی که ما هم پیش از آشنایی با «علی فروتن» آن را مرتکب شده بودیم؛ یکی از کسانی که این استعداد ایرانی را به ما معرفی کرده بود، برای توضیح سطح توانایی‌هایش، او را «کریس آنجل ایران» معرفی کرده بود اما پس از ملاقات چند ساعته چند نفر از هیئت تحریریه ماهنامه تپش با این جوان موفق، همگی اتفاق نظر داشتند که او دارای توانایی‌هایی او بیشتر از فردی مانند کریس آنجل است؛ همان‌طور که او خودش دوست ندارد با این شعبده‌باز مقایسه شود و خود را اینگونه معرفی می‌کند؛ «علی فروتن از ایران».
شعبده‌بازهای خارجی خریدار طرح‌های علی
این‌که جوانی 20 ساله برخلاف بسیاری از شعبده‌بازان دیگر، تردستی‌هایش را خود طراحی می‌کند، ناشی از توانایی بسیار زیاد او در این عرصه است. حسین کشاورز که برنامه و فعالیت‌های علی فروتن را مدیریت می‌کند، می‌گوید: «ما از همین جا اعلام می‌کنیم در کشورمان ضعف بسیار زیادی در حوزه طراحی تردستی‌ها داریم اما علی آنقدر کارش را خوب و حرفهای پیش برده است که یکی از بهترین شعبده‌بازهای ایرانی که در کشور ترکیه فعالیت می‌کند و مدت‌هاست از ایران رفته‌است، مشتری اصلی یکی از حرکت‌های علی فروتن است اما ما قصد فروشش را نداریم.» مجموع حرفهای کشاورز بر این تاکید دارد که زمینه مناسبی برای رشد شعبده‌باز مستعد ایرانی مانند امکانات و وسایل یا افراد متخصص در داخل کشور فراهم نیست، به همین دلیل شعبده‌بازی در کشور ما محدود به مراسم ادارات برای کارمندان‌شان است. حسین کشاورز در مورد تمرین‌های علی فروتن می‌گوید، او چند سالی است که روزانه حداقل 10 ساعت تمرین می‌کند تا بتواند تردستی‌های ذهنی خود را انجام دهد. در این میان علی فروتن چند حرکت را از شاخه‌های دیگر از قبیل بازی با کارت را انجام می‌دهد که انجام آن به هیچ‌وجه برای او کار سختی به‌نظر نمی‌رسد. مانند بسیاری دیگر، کارکنان ماهنامه تپش هم سوالاتی در مورد حرکت‌های مشهور افرادی مانند دیوید کاپرفیلد و کریس آنجل از علی فروتن می‌پرسند. او پس از این‌که به چند تایی از آن‌ها پاسخ می‌دهد، می‌گوید: «عبارتی در میان شعبده‌بازان گفته می‌شود که مضمون آن این است که هر قدر حرکتی که راز آن توسط شعبده‌بازی فاش شود، بزرگ‌تر باشد، نشان‌دهنده کوچک‌تر بودن شخصیت آن فرد است.»
اثبات قدرت ذهن
اولین برخورد ما با علی فروتن ناشی از دیرباوری ما نسبت به قدرت فردی است که ادعا می‌شد به اندازه کریس آنجل توانایی دارد. او هم انگار به سرعت فکر ما را خوانده باشد، روی تکه‌ای کوچک کاغذ چیزی می‌نویسد و به عکاس گروه می‌گوید آن را در جیبش بگذارد، سپس روی میز تحریر وسایل مختلفی می‌چیند و از او می‌خواهد یکی از آن‌ها را انتخاب کند. سکوت برقرار می‌شود. همکار ما گوشی موبایل را انتخاب می‌کند. علی فروتن از او چند بار می‌پرسد مطمئن است و او هم با تحکم پاسخ مثبت می‌دهد. شعبده‌باز جوان از همکارمان می‌خواهد تا از جیبش تکه کاغذی که دقیقه‌ای قبل علی فروتن به او داده بود را در بیاورد و کلمه روی آن را بخواند؛ روی آن نوشته است: «گوشی موبایل».
بدون امکانات اما بهترین
برای کسانی که کم‌وبیش از حقه‌های مرسوم شعبده‌بازی آگاهی دارند، حرکات مشهور شعبده‌بازان و تردستان مایه تعجب‌شان نخواهد شد اما کار ساده‌ای نیست در یک روز سرد زمستانی و در آپارتمانی کوچک در محاصره آلودگی صوتی اطراف پل سیدخندان برای همیشه دیدگاه‌تان در مورد سطح توانایی شعبده‌بازان ایرانی تغییر کند. جوانی ایرانی به نام «علی فروتن» یک‌بار دیگر به شما یادآوری می‌کند در ایران هیچ‌چیز نباید باعث شگفتی دائمی شما شود و همه‌چیز امکان‌پذیر است؛ مانند این‌که بپذیرید کسی هست که سطح توانایی‌اش بیشتر از کسی مانند کریس آنجل است. با این‌که از نظر وسایل کار و تیم حرفهای که در کنار هر کدام هست، با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. در واقع افرادی مانند کریس آنجل بیشتر مجری کارهایی هستند که تیم طراحان شعبده‌بازی که همراه‌شان هستند، طراحی می‌کنند. ولی «علی فروتن» به تنهایی و بدون هیچ دستیاری تمام کارهایی که انجام می‌دهد را خود طراحی و اجرا می‌کند. البته او تنهای تنها نیست و در کنار خود حسین کشاورز که از دوستانش است و در نقش مدیر برنامه‌های علی فروتن فعالیت می‌کند را دارد. قرار این دیدار را هم آقای کشاورز در دفتر کار خود در خیابان سهروردی می‌گذارد؛ دفتری که بارها افراد مختلف شانس این را داشته‌اند شاهد هنرنمایی یکی از بهترین‌های شعبده‌بازهای خاورمیانه باشند.
گول شعبده‌بازها را نخورید
او در مورد کلک‌های مشهور شعبده‌بازها در برنامه‌های صحنه‌ای یا استیج‌ها می‌گوید: «بسیاری از شعبده‌بازها دستیارانی در سالن دارند و معمولا دستیاران خود را که مانند افراد عادی دست خود را بلند کرده‌اند روی صحنه فرا می‌خوانند اما من که هیچ دستیاری ندارم، معمولا چند توپ را به میان جمعیت می‌اندازم و هرکس توپ را به دست بیاورد روی صحنه دعوت می‌کنم تا هرگونه شائبه از بین برود.»
بدون استاد، بدون آموزش
شعبده‌بازی جزو تخصص‌هایی است که به سال‌ها تجربه‌اندوزی نیاز دارد. هنگامی که «علی فروتن» تنها گوشه‌ای از توانایی خود را در همان چند دقیقه اول نشان می‌دهد، باورش سخت می‌شود که او تنها 20 سال دارد، زیرا برای رسیدن به چنین حدی از توانایی سال‌ها تمرین لازم است اما علی فروتن این تجربه‌اندوزی را از زمانی که تنها 12 سال داشته، آغاز کرده است. او از کلاس اول راهنمایی بدون بهره گرفتن از استاد، تمرینات خودش را آغاز کرده است: «تمام کسانی که در این رشته توانستند به نقطه خوبی برسند زیرنظر یک استاد فعالیت کردند اما من از زمانی که تنها 10 سال داشتم، شروع کردم به تمرین تردستی‌های کوچک؛ آن‌هایی که همه در جمع‌های کوچک خانوادگی انجام می‌دهند. اما از 12سالگی با استفاده از DVDهای آموزشی و سایت‌های موجود در اینترنت شروع به تمرین کردم. البته از متون زبان انگلیسی استفاده کردم که مخصوص آموزش شعبده بازی است.» او با تاکید بر این‌که بیشتر آنچه شعبده‌بازهای ایرانی انجام می‌دهند 10 سال از شعبده‌بازهای جهان عقب‌تر است، می‌گوید: «در همان 4-3 سال اول توانستم خودم را به سطح متوسط شعبده‌بازهای باسابقه برسانم. به شکلی که وقتی در سال اول دبیرستان به هر مراسمی می‌رفتم که شعبده بازهای ایرانی در آن برنامه اجرا می‌کردند ممکن نبود من تمام اجراهای آن‌ها را بلد نباشم.»
تمرین شکستن رکورد گینس
این شعبده‌باز جوان که در 20 سالگی به مرحله‌ای از توانایی رسیده است قصد دارد رکورد جهانی راه رفتن بر بطری شیشه‌ای شکسته را در کتاب رکوردهای گینس به نام خود ثبت کند. او تاکید می‌کند، توانایی این را دارد مدت زمان بیشتر و مسافت طولانی‌تری نسبت به مرتاض‌های هندی روی آتش راه برود و این رکورد را هم به نام کشور ایران بشکند. او دلیل این توانایی خود را تمرین بسیار در شاخه منتال «mental» از زیرشاخه‌های اصلی هنر شعبده‌بازی می‌داند. در این شاخه از فعالیت‌های تردستی که از همه نمونه‌های دیگر مانند صحنه‌سازی، فعالیت روی استیج و... سخت‌تر است تنها به قدرت «ذهن» شعبده‌باز مربوط است؛ این شاخه از هنر شعبده‌بازی که افراد مشهوری مانند کاپرفیلد و کریس‌آنجل تخصص‌شان آن است. علی فروتن می‌گوید: «وقتی افراد جامعه ما عبارت شعبده‌بازی را می‌شنوند به سرعت فردی را تصور می‌کنند که فراک پوشیده و از کلاه سیلندری‌اش کبوتر یا خرگوش در می‌آورد. شاید دلیل این مسئله عقب‌ماندگی شعبده‌بازهای ایرانی از همتایان خارجی‌شان باشد.» فروتن دلیل دیگری برای بهتر شدن داشته است: «دلیل دیگر من برای حرکت در این سمت، سختی خبره شدن در بحث mental است. من به‌دلیل این‌که دیدم مردم ما تا چه اندازه از کارهای دیوید کاپرفیلد و کریس آنجل خوش‌شان می‌آید، سال‌ها تمرین کردم تا در همان زمینه خبره شوم و حالا پس از سال‌ها ادعا می‌کنم اگر قدرتم بیشتر از امثال کریس آنجل نباشد، کمتر نیست.»
,