زندگینامه رابرت آلتمن - بیوگرافی کارگردان ها - فیلمی از رابرت آلتمن

بیوگرافی - زندگینامه کارگردان ها - زندگینامه رابرت آلتمن
 
کارگردان معروف هالیوود، رابرت آلتمن، در سن ۸۱ سالگی و در اثر عوارض ناشی از نوعی سرطان خونی مرسوم به لوسمی درگذشت. شاید فوت آقای آلتمن برای هیچ‌کس باندازه خود وی غافلگیر‌کننده نبوده باشد زیرا به‌عقیده خودش و کسانی که باوی کار می‌کردند، وی همیشه فردی پرانرژی بود و هیچ وقت از کارکردن خسته نمی‌شد ...

فیلمی از رابرت آلتمن

فیلمی از رابرت آلتمن

مریل استریپ، هنرپیشه معروف که در حدود یک هفته قبل از مرگ آلتمن با وی صحبت می‌کرد می‌گوید که آلتمن برای آینده بسیار بی‌قرار و بی‌صبرانه منتظر پروژه‌های بعدی‌اش بود. رابرت آلتمن ازنظر بسیاری از افراد سرشناس هالیوود فرد بسیار قابل احترامی بوده، به‌طوری که ریچارد گر وی را یک مرد فوق‌العاده دانسته و اظهار داشته که کارکردن با هیچ کارگردانی به اندازه رابرت آلتمن موجب افتخار وی نبوده است. همچنین الیوت گودکه در نخستین فیلم معروف آلتمن به‌نام مش بازی کرده معتقد است که وی آخرین کارگردان بزرگ آمریکایی از نسل کارگردانان سبک هنری جان فورد بوده است. در هر حال، این کارگردان افسانه‌ای در سن ۸۱ سالگی در بیمارستانی واقع در لس‌آنجلس درگذشت.
وی پس از ۵ بار نامزدی اسکار، در اوایل سال ۲۰۰۶ جایزه اسکار افتخاری یک عمر فعالیت هنری را به‌خود اختصاص داد ولی در همان موقع اظهار داشت که در حدود ۱۱-۱۰ سال قبل یک پیوند قلبی دریافت کرده ولی به‌دلیل اینکه نمی‌خواسته این موضوع موجب دست‌کم گرفته‌شدن توانایی‌هایش توسط دیگران شود، تا آن زمان در این مورد به کسی چیزی نگفته است.
آلتمن در ۲۰ فوریه سال ۱۹۲۵ در کانزاس آمریکا و در یک خانواده مرفه به‌دنیا آمد. وی در سال ۱۹۴۳ و در حالی که ۱۸ سال بیشتر نداشت به نیروی هوایی ارتش آمریکا ملحق و به‌عنوان کمک‌خلبان در هواپیمای بمب‌افکن بی ۴۲ - در طی جنگ جهانی دوم به فعالیت پرداخت. در طی این مدت رابرت به فعالیت‌های سینمایی علاقمند شد و به‌طوری که پس از ترخیص از ارتش در سال ۱۹۴۷ زندگی در لس‌آنجلس را آغاز و سعی کرد تا به کارگردانی و نویسندگی بپردازد. در سال ۱۹۶۹، نوشتن فیلمنامه و کارگردانی فیلمش به رابرت آلتمن پیشنهاد شد. این مساله‌ای بود که بسیاری از فیلمسازان هالیوود آن را رد کرد بودند ولی آلتمن به‌خوبی از پس نویسندگی فیلمنامه و کارگردانی آن که یک کمدی سیاه درباره جنگ کره بود برآمد. موفقیت فیلم خارق‌العاده بود به‌طوری نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردان در آن سال گردید.
فعالیت‌های موفقیت‌آمیز آلتمن در سراسر دهه ۷۰ ادامه یافت و وی در سال ۱۹۷۵ فیلم جالب و بحث‌برانگیز نشویل را عرضه کرد که مجددا نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی شد. فعالیت هنری آلتمن در اوایل دهه ۱۹۸۰ و پس از پایان آن به‌شدت افت کرد تا اینکه مجددا در اوایل دهه ۹۰ و با فیلم‌های بازیگر (۱۹۹۲) و میانبرها (۱۹۹۳) اوج گرفت. در سال ۲۰۰۱، فیلم چارک گاسفورد وی نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد و البته ازنظر تجاری نیز بسیار موفق بود. آلتمن عقیده داشت که قادر است تا آخر عمرش بدون خستگی کار کند و به هیچ وجه بازنشستگی را باور نداشت ولی گزارش‌ها حاکی از افت سلامتی آلتمن بودند به‌طوری که وی آخرین فیلمش را از روی ویلچر کارگردانی کرد.
به گفته سخنگوی آقای آلتمن، وی از حدود ۱۸ ماه قبل از فوت با بیماری سرطانش دست و پنجه نرم می‌کرد تا اینکه در نهایت در اثر عوارض ناشی از سرطان خونش موسوم به لوسمی درگذشت است. لوسمی‌ها به‌خصوص نوع حاد آنها بیماری‌های بدخیم خونی هستند که ۸-۱۰ نفر از هر ۱۰۰.۰۰۰ نفر را گرفتار می‌کنند و با توجه به شکل سلول‌ها و مارکرهای سطحی سلول‌ها بررسی و تقسیم‌بندی می‌شوند.
برخی از عوامل خطر شناخته شده برای لوسمی‌ها عبارتند از تابش اشعه با دوز بالا مواجهات شغلی با ناهنجاری‌های کروموزومی. لوسمی‌حاد عوارض متعددی دارد که ازجمله آنها می‌توان به کم‌خونی و عفونت اشاره کرد. علاوه بر این، ممکن است که درد استخوانی، درگیری غدد لنفاوی، بزرگ‌شدن کبد و طحال، درگیری پرده‌های مغزی و پوست هم وجود داشته باشند.
متاسفانه رابرت آلتمن که دو بار جایزه جشنواره فیلم کن را برای فیلم‌های بازیگر و نشویل و یک بار جایزه گلدن گلوب را به‌دلیل پارک گاسفورد برده بود، نتوانست در برابر عوارض متعدد این بیماری طاقت بیاورد و در اثر آنها درگذشت.
آلتمن سه بار ازدواج کرد و ۴ پسر و یک دختر داشت. وی همچنین از مخالفین سیاست‌های جرج‌ بوش رئیس‌جمهور آمریکا بود و قبل از انتخابات ریاست جمهوری اخیر آمریکا اظهار داشت که در صورت انتخاب مجدد بوش به‌عنوان رئیس جمهوری، آمریکا را ترک و به فرانسه خواهد رفت

منبع:ویستا
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها

مریل استریپ، هنرپیشه معروف که در حدود یک هفته قبل از مرگ آلتمن با وی صحبت می‌کرد می‌گوید که آلتمن برای آینده بسیار بی‌قرار و بی‌صبرانه منتظر پروژه‌های بعدی‌اش بود. رابرت آلتمن ازنظر بسیاری از افراد سرشناس هالیوود فرد بسیار قابل احترامی بوده، به‌طوری که ریچارد گر وی را یک مرد فوق‌العاده دانسته و اظهار داشته که کارکردن با هیچ کارگردانی به اندازه رابرت آلتمن موجب افتخار وی نبوده است. همچنین الیوت گودکه در نخستین فیلم معروف آلتمن به‌نام مش بازی کرده معتقد است که وی آخرین کارگردان بزرگ آمریکایی از نسل کارگردانان سبک هنری جان فورد بوده است. در هر حال، این کارگردان افسانه‌ای در سن ۸۱ سالگی در بیمارستانی واقع در لس‌آنجلس درگذشت.
وی پس از ۵ بار نامزدی اسکار، در اوایل سال ۲۰۰۶ جایزه اسکار افتخاری یک عمر فعالیت هنری را به‌خود اختصاص داد ولی در همان موقع اظهار داشت که در حدود ۱۱-۱۰ سال قبل یک پیوند قلبی دریافت کرده ولی به‌دلیل اینکه نمی‌خواسته این موضوع موجب دست‌کم گرفته‌شدن توانایی‌هایش توسط دیگران شود، تا آن زمان در این مورد به کسی چیزی نگفته است.
آلتمن در ۲۰ فوریه سال ۱۹۲۵ در کانزاس آمریکا و در یک خانواده مرفه به‌دنیا آمد. وی در سال ۱۹۴۳ و در حالی که ۱۸ سال بیشتر نداشت به نیروی هوایی ارتش آمریکا ملحق و به‌عنوان کمک‌خلبان در هواپیمای بمب‌افکن بی ۴۲ - در طی جنگ جهانی دوم به فعالیت پرداخت. در طی این مدت رابرت به فعالیت‌های سینمایی علاقمند شد و به‌طوری که پس از ترخیص از ارتش در سال ۱۹۴۷ زندگی در لس‌آنجلس را آغاز و سعی کرد تا به کارگردانی و نویسندگی بپردازد. در سال ۱۹۶۹، نوشتن فیلمنامه و کارگردانی فیلمش به رابرت آلتمن پیشنهاد شد. این مساله‌ای بود که بسیاری از فیلمسازان هالیوود آن را رد کرد بودند ولی آلتمن به‌خوبی از پس نویسندگی فیلمنامه و کارگردانی آن که یک کمدی سیاه درباره جنگ کره بود برآمد. موفقیت فیلم خارق‌العاده بود به‌طوری نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردان در آن سال گردید.
فعالیت‌های موفقیت‌آمیز آلتمن در سراسر دهه ۷۰ ادامه یافت و وی در سال ۱۹۷۵ فیلم جالب و بحث‌برانگیز نشویل را عرضه کرد که مجددا نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی شد. فعالیت هنری آلتمن در اوایل دهه ۱۹۸۰ و پس از پایان آن به‌شدت افت کرد تا اینکه مجددا در اوایل دهه ۹۰ و با فیلم‌های بازیگر (۱۹۹۲) و میانبرها (۱۹۹۳) اوج گرفت. در سال ۲۰۰۱، فیلم چارک گاسفورد وی نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد و البته ازنظر تجاری نیز بسیار موفق بود. آلتمن عقیده داشت که قادر است تا آخر عمرش بدون خستگی کار کند و به هیچ وجه بازنشستگی را باور نداشت ولی گزارش‌ها حاکی از افت سلامتی آلتمن بودند به‌طوری که وی آخرین فیلمش را از روی ویلچر کارگردانی کرد.
به گفته سخنگوی آقای آلتمن، وی از حدود ۱۸ ماه قبل از فوت با بیماری سرطانش دست و پنجه نرم می‌کرد تا اینکه در نهایت در اثر عوارض ناشی از سرطان خونش موسوم به لوسمی درگذشت است. لوسمی‌ها به‌خصوص نوع حاد آنها بیماری‌های بدخیم خونی هستند که ۸-۱۰ نفر از هر ۱۰۰.۰۰۰ نفر را گرفتار می‌کنند و با توجه به شکل سلول‌ها و مارکرهای سطحی سلول‌ها بررسی و تقسیم‌بندی می‌شوند.
برخی از عوامل خطر شناخته شده برای لوسمی‌ها عبارتند از تابش اشعه با دوز بالا مواجهات شغلی با ناهنجاری‌های کروموزومی. لوسمی‌حاد عوارض متعددی دارد که ازجمله آنها می‌توان به کم‌خونی و عفونت اشاره کرد. علاوه بر این، ممکن است که درد استخوانی، درگیری غدد لنفاوی، بزرگ‌شدن کبد و طحال، درگیری پرده‌های مغزی و پوست هم وجود داشته باشند.
متاسفانه رابرت آلتمن که دو بار جایزه جشنواره فیلم کن را برای فیلم‌های بازیگر و نشویل و یک بار جایزه گلدن گلوب را به‌دلیل پارک گاسفورد برده بود، نتوانست در برابر عوارض متعدد این بیماری طاقت بیاورد و در اثر آنها درگذشت.
آلتمن سه بار ازدواج کرد و ۴ پسر و یک دختر داشت. وی همچنین از مخالفین سیاست‌های جرج‌ بوش رئیس‌جمهور آمریکا بود و قبل از انتخابات ریاست جمهوری اخیر آمریکا اظهار داشت که در صورت انتخاب مجدد بوش به‌عنوان رئیس جمهوری، آمریکا را ترک و به فرانسه خواهد رفت

منبع:ویستا
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها


,