زندگینامه ژان پل بلموندو - بیوگرافی بازیگران ، بیوگرافی هنرپیشه ها - ژانپل بلموندو
ژان پل بلموندو متولد 9 آوریل (20 فروردین) 1933 است و نامش با موج نوی فرانسه در دهه 60 پیوندی تنگاتنگ دارد. او در 78 سالگی هنوز با تمام وجود می‌خندد و می‌تواند همه توجه مخاطب را به چهره متفاوتش جلب کند.
ژان پل بلموندو
او که در غرب پاریس متولد شده وقت چندانی را صرف مدرسه رفتن نکرد، اما تا توانست برای بوکس و فوتبال وقت گذاشت. دماغ شکسته و خاص او هم احتمالا یادگاری از همان روزهاست.
او در مصاحبه‌ای که به سال 1961 باز می‌گردد، گفته است هیچ‌وقت به صورت حرفه‌ای به بوکس نپرداخت و تنها یک آماتور بود، اما در 17 سالگی آرزویی جز این نداشت که یک بوکسور قهرمان باشد. در پاسخ به این سوال که چرا به بوکس ادامه نداد، می‌گوید برای این‌که باید بخواهی قهرمان باشی و حاضر باشی زندگی‌ات را فدای آن بکنی. اما من نمی‌خواستم زندگی‌ام را فدای بوکس بکنم، چون انگیزه‌های دیگری داشتم. با بوکس تو فقط جسمت را دستخوش ضربه‌های هولناک می‌کنی، اما من می‌خواستم با همه وجودم با زندگی روبه‌رو شوم.
چهره متفاوت
بلموندو با دماغ شکسته‌اش بازیگری خوش‌تیپ بود که اواسط دهه 50 که همه به دنبال چیزهای نویی در هنر، جامعه و سیاست بودند، وارد سینما شد و خیلی زود توانست جای خودش را پیدا کند. فیلم از نفس افتاده سال 1960 اسم ژان پل بلموندو را برای همیشه با جریان موج نوی فرانسه پیوند داد و به قهرمان ژان لوک گدار تبدیلش کرد. پس از این که بلموندو از میمیک چهره بوگارت در این فیلم استفاده کرد، کارگردانان موج نو شروع به استفاده از این سبک بوگارت در فیلم‌هایشان کردند. سال‌ها بعد این سبک را می‌توان در فیلم دوباره بزنش، سام وودی آلن بازیافت.
سال بعد او در فیلم فلسفی ژان پیرملویل با نام لئون مورن کشیش بازی کرد. ملویل سال 1961 برای این فیلم که یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایش تا آن مقطع است برای اولین بار به سراغ یک بازیگر شاخص می‌رود و او کسی نیست جز ژان پل بلموندو. این فیلم بر مبنای رمانی نوشته بئاتریکس بک ساخته شده و داستان آن درباره یک کشیش است که درگیر رابطه‌ای عاطفی با یک زن کمونیست می‌شود.
او در فیلم فلسفی ژان پیرملویل با نام لئون مورن کشیش بازی کرد. ملویل سال 1961 برای این فیلم که یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایش تا آن مقطع است برای اولین بار به سراغ یک بازیگر شاخص می‌رود و او کسی نیست جز ژان پل بلموندو.
هم کمدی، هم جنایی
سال بعد بلموندو در فیلم نوآری از ملویل با نام مهره نفوذی حضور یافت و در فیلم کلاه در سال 1962، اثر بعدی ملویل هم ظاهر شد که یک فیلم گنگستری نوآر بود که در آن شخصیت‌های تنها در نهایت با مرگ دیدار می‌کنند. او دوباره سال 1965 در فیلم دیگری از ژاک لوک گدار به نام پیروی دیوانه بازی کرد. این فیلم داستان فردین اند با بازی بلموندوست که از زندگی و ازدواج ش ناراضی است و اخراج او از یک شرکت پخش برنامه‌های تلویزیونی هم مزید بر علت می‌شود تا زن و بچه را رها کند. از آنجا که گدار در این فیلم از داشتن یک فیلمنامه از پیش آماده شده سر باز زده و همه فراز و فرود فیلم را در لحظه فیلمبرداری با همکاری هنرپیشه‌ها پیش برده، نقش بلموندو در این فیلم بسیار پررنگ و تعیین‌کننده است.
در مردی از ریو سال 1965 او در نقش جنایی فرو رفت که جریان اصلی فیلمسازی آن دوره را تشکیل می‌داد و با بازی در نقش‌های کمدی و اکشن وجهه دیگری به آنها بخشید. بلموندو خیلی زود و در سال 1963 به عنوان رئیس اتحادیه بازیگران فرانسه انتخاب شد که نشان دهنده موفقیت او درآن دوران کوتاه است.
همکاری با کارگردانان بزرگ
بلموندو که در برابر دوربین کارگردان‌های بزرگ دیگری مثل کلود للوچ و ویتوریو دسیکا هم بازی کرده، سال 1974 در فیلم کلیدی آلن رنه با نام استویسکی ظاهر شد که برخی از آن به عنوان فیلمی ضعیف از بلموندو انتقاد کردند. تا اواسط دهه 80 در حالی که او یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمایی فرانسه بود و هر فیلم او موجی عظیمی از مردم را به سینماها می‌کشاند، شخصیت اصلی‌ای که او در فیلم‌ها نشان می‌دهد فردی ماجراجو و قهرمانی بدبین بود.
با بالا رفتن سنش بلموندو بر کارهای صحنه‌ای و تئاتر متمرکز شد و در آنجا هم به تولید آثار موفقیت‌آمیز ادامه داد؛ هر چند فعالیت او در دهه 90 کاهش یافت و تنها در 6 فیلم ظاهر شد، اما بازی در تئاتر را با سماجت ادامه داد تا این که سال 1999 وقتی در تئاتری از برتولت برشت با عنوان فردریک و بلوار جنایت به کارگردانی اریک ـ امانوئل اشمیت بازی می‌کرد به علت خستگی مفرط از پای در آمد. با این حال او سال 2000 در 2 فیلم بازیگران و آمازون ها ظاهر شد، اما یک سکته مغزی که سال 2001 او را درگیر خود کرد باعث شد بلموندو 6 سال از صحنه بازی و سینما دور بماند.
بازیگر خستگی‌ناپذیر
او با بازی در فیلم یک مرد و سگش که سال 2009 اکران شد، بار دیگر نشان داد به مبارزه ادامه می‌دهد. این فیلم به کارگردانی فرانسیس هاستر، نسخه جدیدی از فیلم اومبرتو دی شاهکار کارگردان ایتالیایی ویتوریو دسیکا سال 1951 بود و بلموندو در نقش معلم بازنشسته‌ای ظاهر شد که تنها همدمش یک سگ است و خودش زندگی فلاکت‌باری را می‌گذراند. بلموندو نشان شوالیه را سال 1986 دریافت کرده و سال 1994 نشان برجسته کوماندر کشورش را به خود اختصاص داده است. نشان شواله لژیون دونور سال 1991 از دیگر افتخارات اوست.
سال 2010 انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس جایزه یک عمر دستاورد هنری را به او دادند و بلموندو با حضور در لس‌آنجلس در این مراسم تقدیر حضور یافت. او که با فیلم مولیر سال 1956 پا به صحنه بازیگری گذاشت در این مدت در بیش از 80 فیلم بازی کرده است.
همین چند روز پیش هم اعلام شد که امسال جشنواره فیلم کن در شصت و چهارمین دوره برگزاری‌اش در روز 17می (27 اردیبهشت) برای دستاوردهای یک عمر فعالیت سینمایی ژان پل بلموندو از این بازیگر سرشناس فرانسوی تقدیر می‌کند.
منبع:تبیان منبع:تبیانژانپل بلموندو , فىلم هاى جان پل بلموندو