زندگینامه حسین اسلامیان - بیوگرافی نقاش ها - شاگردان استاد حسین اسلامیان
زندگینامه حسین اسلامیان
حسین اسلامیاندر میان آثار موجود موزه هنرهای ملی ، چند اثر برجسته تذهیب که روی جلد آلبوم نقاشی شده دیده می‌شود که بیش از حد تصور نظر بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌نماید. این آثار مربوط به شخصی است که سالیان دراز عمر خود را در راه توسعه و پیشرفت هنر گذرانده و برای سرافرازی و افتخار بیشتر ایران کوشیده است. او حسین اسلامیان است.
شاگردان استاد حسین اسلامیان
حسین اسلامیان در سال ۱۲۹۰ شمسی در دیار زیبا و هنرپرور اصفهان پا به عرصه وجود نهاد ، ذوق به هنر نقاشی را از پدرش مرحوم حاج محمد اسلامیان قلمدان ساز به ارث برده است .
کار پدرش در اصل نقاشی و تعمیر انواع قلمدانها بوده است و استادان بزرگی در اصفهان مانند عباس شیرازی ـ محمد ابراهیم نقاش باشی ـ میرزا احمد نقاش باشی ـ مرحوم سید محمد حسین امامی پدر میرزا آقا امامی در تعمیر و تکمیل تابلوهای روغنی و قلمدانها با مرحوم پدرش همکاری داشته‌اند .
حسین آقا ۷ ساله بود که پدرش او را به مکتب فرستاد ، او در ۹ سالگی در کار گاه کوچک پدرش مشغول کار شد و فن روغن کاری روی بوم و دیگر فنون مربوط به نقاشی را از پدرش فرا گرفت . اشتیاق به این هنر از دوران طفولیت در نهادش بارور شده بوده ، او علاقه مفرطی به استاد میرزا آقا امامی داشت و در ایام فراغت پدرش را مجبور می‌کرد تا او را با خود به کارگاه امامی ببرد و از نزدیک ناظر تعلیم نقاشی آن استاد با شاگردانش باشد .
سرانجام این شوق و کشش به مرحله ای رسید که استاد امامی او را در کارگاه خود پذیرفت. او در این زمان ۱۱ سال بیشتر نداشت ، میرزا آقا امامی که در واقع استاد اولیه او محسوب می‌شود ، در جوامع هنری شهره ای به سزا دارد . دو لنگه در مینیاتوری ، اثر ارزنده آن استاد بزرگ است که در موزه هنرهای ملی به یادگار باقی مانده است .
حسین آقا به مدت ۱۸ سال تحت تعلیم استاد امامی بود و در این مدت فقط تحت راهنمایی‌ها و تمایلات استادش به کار نقاشی می‌پرداخت و وظایفی را که استاد به او محول می کرد در نهایت خلوص نیت اجرا و به آن اکتفا می‌نمود چون به او سخت ارادت می‌ورزید . کارگاهی که به سرپرستی استاد امامی دایر شده بود مشتمل بر نقشه کشی قالی ـ قالی بافی ـ سوخت سازی در تابلوهای چرمی (عبارت از نازکترین قسمتهایی از چرم که با طرحهای دقیق و ظریف اسلیمی یا گل و بوته بریده شده باشد ) بوده است.
حسین آقا در کارگاه امامی بر اثر کاردانی در فنون مربوط به نقاشی آنچنان خبره گردید که استاد در ۱۰ سال آخر عمرش بعضی از کارهای حسین را به نام خود امضاء می نمود . حسین آقا در این ایام بود که زمینه یک کارگاه مستقلی را در ذهن می‌پرورانید و سرانجام زمانی که ۳۰ سال از سنش می گذشت به ایده‌اش رسید و کارگاه کوچکی دایر کرد و برای اولین بار آزادانه به کار هنری پرداخت ولی در این مدت با اینکه متأهل هم شده بود مناظر دور دست طبیعت و اشتیاق به طبیعت نگاری در روحش تأثیر عمیق بر جای نهاد تا جاییکه کارگاه خودش را برای همیشه تعطیل کرد و به خارج از شهر پناه برد و به کار زراعت مشغول شد .
در حقیقت این اشتیاق او را به طبیعت نزدیک‌تر ساخت ، او بدان سبب محیط دشت و سبزه را انتخاب کرده بود که با خیال فارغ بتواند دور از هر گونه تکلف و قید با روحی آزاد به زندگی آرام ادامه دهد، بالاخره آن آرامش و صفایی را که در عالم رویا آرزویش را می کشید به دست آورد و در واقع خودش را داخل مناظری می‌یافت که بارها با قلم سحرآمیزش نقش کرده بود . همین صفا و آرامش طبیعت بود که توانست او را مدت ۶ سال به خود مشغول دارد، مع‌الوصف طبع نو طلبی او یعنی آن جدالی را که یک هنرمند همیشه در وجود خودش احساس و درک می‌کند بر او فایق آمد و او را از ادامه آن راهی که انتخاب کرده بود منصرف ساخت و باعث گردید که بار دیگر با قلم و بوم تابلو آشتی کند.
در سال ۱۳۲۶ بود که اصفهان را با تمام زیباییها و خاطراتش پشت سر گذاشت و به تهران مهاجرت کرد . اسلامیان تا امروز مدت ۱۶ سال است که در تهران اقامت دارد.
سرانجام سازمان هنرپرور هنرهای زیبا او را به سوی خود جلب کرد و حسین اسلامیان در سال ۱۳۳۴ رسماً در این اداره مشغول به کار شد. تخصص او نقاشی در صفحات مخصوصی است که شخصاً آن را آماده می‌نماید .
کارهای اسلامیان روی صفحات مینا بسیار جالب است و از دوره اشتغال به کار در هنرهای زیبا تا حال متجاوز از ۶۰ قطعه مینا توسط او طراحی و نقاشی شده است که چند نمونه آن فعلاً در موزه هنرهای ملی در معرض تماشای عموم نهاده شده و تعدادی نیز در مواقع خاص به بعضی از هنرمندان خارجی و شخصیتهای معروف اهداء گردیده است.
حسین اسلامیان با ارسال یکی از آثار خود (آلبوم مینیاتوری) به نمایشگاه بین‌المللی سال ۱۹۵۸ بروکسل به اخذ مدال طلا و دیپلم (Grand prix) نایل آمده است.
باید گفت که شیوه قلم اسلامیان گرچه شبیه پشت جلدهای دوره صفویه می باشد مع‌الوصف کنجکاوی در آثارش نکات تازه‌ای را به ما می‌شناساند ، مثلاً در طبیعت نگاری و تجسم صحنه های چوگان بازی یا شکارگاه تا اندازه‌ای قوانین پرسپکتیو (دور سازی) را مراعات نموده و همچنین او در ترکیب رنگ آمیزی از یک شیوه خاصی پیروی می‌کند که به نظر برجسته می‌نماید . نکته جالب اینجاست که اسلامیان موضوع و تذهیب را شخصاً با ابتکار جالبی طرح ریزی و نقاشی می‌کند.
زمینه‌هایی که او برای صحنه تابلوهای خود انتخاب می نماید اغلب بدیع و تازه است و در آثار موجود از زمینه‌های طلایی ـ قرمز و مشکی استفاده نموده است.
و اینک نمونه‌هایی چند از آثار هنرمند که در موزه هنرهای ملی در معرض تماشای عموم نهاده شده است :
جلد آلبومی که اخیراً توسط هنرمند به اتمام رسیده در نوع خود ممتاز و عالی است. رنگهایی که در این صفحه به کار رفته بسیار است ولی ما در بین آنها رنگهای قرمز ـ سبز ـ مشکی ـ طلایی ـ گلی ـ سبز روشن ـ لاجوردی را بیش از همه تشخیص می دهیم . صفحه جلد از نظر نقش تذهیب سه قسمت متمایز تقسیم می شود: اول حاشیه ای است با زمینه طلایی دارای ترنجهای بسیار زیبا و یک حاشیه باریک هم بهد از آن دیده می شود با زمینه سبز که با نقشهای ابتکاری هنرمند تزیین گشته است .
در قسمت مرکزی تذهیب زمینه نقش طلایی رنگ است و گردشهای خطوط زیبای اسلیمی با زمینه سفید دیده می شود که با صورتهای انسانی تزیین و تکمیل گشته است . در اطراف این خطوط تصویر حیوانات و پرندگان به زیباترین وجهی نمایانده شده اند و در ضمن گل های معروف به شاه عباسی در داخل این خطوط نقش زیبایی را مجسم نموده است.
جلد آلبوم ـ صحنه شکارگاه که با زمینه سبز نقاشی شده، تذهیب اطراف آن با نقش های اسلیمی است
روی دیگر جلد آلبوم، که تذهیب آن با نقش های اسلیمی و گل و برگ تزیین یافته است
قسمت وسط صفحه بیضی شکل است با زمینه سبز که صحنه شکارگاه را مجسم نموده و تمام صورتها و اندام و لباسها به شیوه عهد صفوی نقاشی شده است.
جلد دیگر آلبوم در صفحه مقابل نمایانده شده است و تنها فرقی که با جلد اول دارد این است که در قسمت مرکزی روی زمینه لاجوردی گردشهای خطوط اسلیمی طلایی رنگ می‌باشد و نقطه مرکزی به شکل (+) با زمینه سفید رنگ چنانچه هر طرفش را نیک بنگریم گنبدی شکل است .
برای نقاشی آلبوم نام برده ۲ سال و نیم وقت صرف شده است و به گفته هنرمند این اثر سرآمد آثار دیگرش می‌باشد.
پایگاه خبری هنری ایران
,