زندگینامه گوهر خیر اندیش - بیوگرافی بازیگران ، بیوگرافی هنرپیشه ها - گوهر خیراندیش
زندگینامه گوهر خیر اندیش
در این بخش به معرفی بیشتر یکی از بازیگران زن سینما و تلویزیون ایران می پردازیم. بازیگری که تاکنون در تمامی نقش آفرینی های خود موفق ظاهر شده و توانسته است با بازی های خوب خود جایگاه مناسبی نزد مخاطبان سینما و تلویزیون به دست آورد...
. یکی از نکات بارز بازیگری او در این است که هیچ گاه بد و ضعیف بازی نکرده و همیشه بازی های قابل قبول و باورپذیری از او دیده ایم. نوع بازی و جنس صدای وی باعث می شود که بدون توجه به نقشی که بازی می کند، مخاطب از او انرژی بگیرد. یک جور آرامش خاصی در بازی او نهفته است که همین آرامش به تماشاگر نیز انتقال پیدا می کند.
یکی دیگر از ارزش های والا ی بازیگری او در این است که بدون استفاده از امتیاز خوش چهره بودن، در عرصه تلویزیون و سینمای ایران به موفقیت رسید و ماندگار شد.
گوهر خیر اندیش متولد اول شهریور ماه سال ۱۳۳۳ در شیراز است. وی همسر مرحوم جمشید اسماعیل خانی بود. خانم خیراندیش فعالیت هنری خود را با گروه های تئاتر استان فارس در سال ۱۳۴۹ آغاز کرد و در همان سال در اداره فرهنگ و هنر استان فارس نیز مشغول به کار شد. سپس در سال ۱۳۶۵ و در پی مهاجرت به تهران، از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
کارنامه سینمایی وی با فیلم روزهای انتظار (اصغر هاشمی) در سال ۱۳۶۵ شروع شد.
در سال ۱۳۶۶ در فیلم با من از فردا بگو (فریدون کوچکیان) بازی کرد. سال ۱۳۶۷ برای خانم خیراندیش سال نسبتا پرکاری بود. او در این سال در فیلم های روز باشکوه به کارگردانی کیانوش عیاری، شب حادثه (سیروس الوند) و شاخه های بید (امرالله احمدجو) بازی کرد. فیلم زیر بام های شهر به کارگردانی اصغر هاشمی را در سال ۱۳۶۸ بازی کرد که به خاطر آن کاندید دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هشتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر شد. سال ۱۳۶۹ را با فیلم های همه یک ملت (حسین مختاری) و سایه خیال (حسین دلیر) پشت سرگذاشت. در سال ۱۳۷۰ در فیلم بانو (داریوش مهرجویی) بازی کرد که یکی از فیلم های برجسته سینمای ایران است. در همان سال فیلم مدرسه پیرمردها (علی سجادی حسینی) را نیز در کارنامه خود قرار داد. در سال ۱۳۷۱ نیز در فیلم های عیالوار (پرویز صبری)، لبه تیغ (جمال شورجه) و یک مرد یک خرس (مسعود جعفری جوزانی)نقش آفرینی کرد. فیلم بوی خوش زندگی به کارگردانی ابوالحسن داودی را در سال ۱۳۷۳ بازی کرد. در سال ۱۳۷۴ در فیلم موفق چهره به کارگردانی سیروس الوند ایفای نقش کرد که به خاطر آن کاندید دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر شد. دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۷۶ در فیلم ساغر، باز هم به کارگردانی سیروس الوند بازی کرد. در سال ۱۳۷۷ در فیلم جنگجوی پیروز (مجتبی راعی) بازی کرد که به خاطر آن کاندید دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر و همین طور چهارمین جشن خانه سینما گردید. در سال ۷۷ در فیلم زیبای شیدا به کارگردانی کمال تبریزی بازی کرد.
سال ۷۸ را با فیلم میکس (داریوش مهرجویی) پشت سرگذاشت. در سال ۷۹ در فیلم مربای شیرین (مرضیه برومند) بازی کرد. فیلم نان، عشق و موتور هزار (ابوالحسن داودی) را در سال ۸۰ بازی کرد که هم فیلمی کمدی بود وهم از سوژه جدید و جذابی بهره می گرفت. در همان سال در فیلم موفق ارتفاع پست به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا ایفای نقش نمود که به خاطر آن دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از بیستمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. همین طور به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هفدهمین دوره جشن نویسندگان و منتقدان شناخته شد و درعین حال کاندیدای دریافت تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل زن از ششمین دوره جشن خانه سینما گردید. سال ۸۱ هم سال پرکار و پرباری برای او بود. در آن سال در فیلم سیزده گربه روی شیروانی (علی عبدالعلی زاده) بازی کرد. در فیلم توکیو بدون توقف (سعید عالم زاده) حضور داشت. در فیلم دنیا (منوچهر مصیری) ایفای نقش کرد که به خاطر آن تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از هفتمین جشن خانه سینما دریافت کرد و سرانجام در فیلم واکنش پنجم (تهمینه میلا نی) بازی کرد که به خاطرآن نیز کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از بیست و یکمین جشنواره فیلم فجر گردید و همین طور برنده تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هفتمین جشن خانه سینما شد.
در سال ۸۲ بازی در فیلم موزیکال مکس (سامان مقدم) را تجربه کرد. اما در همان سال با بازی در فیلم رسم عاشق کشی به کارگردانی خسرو معصومی سرانجام به حق خود رسید و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را از بیست و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر دریافت نمود. در سال ۸۳ نیز در سه فیلم ایفای نقش کرد. فیلم های نقاب به کارگردانی کاظم راست گفتار، گل یخ به کارگرانی کیومرث پور احمد و تردست به کارگردانی محمد علی سجادی. در سال ۸۵ هم در فیلم های قاعده بازی (احمد رضا معتمدی)، محاکمه (ایرج قادری)، بی وفا (اصغر نعیمی) و خواستگار محترم (داود موثقی)بازی کرد. سال ۸۶ را هم با بازی در فیلم پرستاره دایره زنگی به کارگردانی پریسا بختآور گذراند واما در سال جاری تاکنون در دو فیلم ایفای نقش کرده است. یکی فیلم یک اشتباه کوچولو (محسن دامادی) و دیگری فیلم صندلی خالی (سامان استرکی).
حضور خانم خیراندیش در تلویزیون هم پررنگ و پربار بوده است. او در تعداد زیادی از آثار به یادماندنی تلویزیون حضور داشته که می توان از بین آنها به سریال های مدرس، آینه، سریال موفق و ماندگار روزی روزگاری، روزگار وصل، همسایه ها به کارگردانی محمد حسین لطیفی که در کنار علی نصیریان حضور داشت، سریال سفر سبز که در آن یکی از متفاوت ترین و زیباترین نقش های دوران کاری خود بازی کرد و ... سریال میوه ممنوعه که درماه رمضان گذشته پخش شد که با بازی خوب خود در کنار علی نصیریان و سریال موفقی را به کارگردانی حسن فتحی رقم زد.
با نگاهی به کارنامه کاری خانم خیراندیش این نتیجه حاصل می شود که او همیشه به دنبال ارائه بازی خوب و حضور موثر بوده است. کاندیدا شدن چند باره به عنوان بازیگر نقش مکمل دلیل این مدعاست. وی از آن دسته از بازیگرانی است که معتقدند نقش اول و دوم مهم نیست، مهم ماندگاری و اثر بخشی نقشی است که ایفا می کنند.
به همین خاطر امثال خانم خیراندیش را می توان گوهری ارزشمند برای سینما و تلویزیون ایران دانست.
منبع:ویستا
ویرایش وتلخیص:برگزیده ها
. یکی از نکات بارز بازیگری او در این است که هیچ گاه بد و ضعیف بازی نکرده و همیشه بازی های قابل قبول و باورپذیری از او دیده ایم. نوع بازی و جنس صدای وی باعث می شود که بدون توجه به نقشی که بازی می کند، مخاطب از او انرژی بگیرد. یک جور آرامش خاصی در بازی او نهفته است که همین آرامش به تماشاگر نیز انتقال پیدا می کند.
یکی دیگر از ارزش های والا ی بازیگری او در این است که بدون استفاده از امتیاز خوش چهره بودن، در عرصه تلویزیون و سینمای ایران به موفقیت رسید و ماندگار شد.
گوهر خیر اندیش متولد اول شهریور ماه سال ۱۳۳۳ در شیراز است. وی همسر مرحوم جمشید اسماعیل خانی بود. خانم خیراندیش فعالیت هنری خود را با گروه های تئاتر استان فارس در سال ۱۳۴۹ آغاز کرد و در همان سال در اداره فرهنگ و هنر استان فارس نیز مشغول به کار شد. سپس در سال ۱۳۶۵ و در پی مهاجرت به تهران، از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
کارنامه سینمایی وی با فیلم روزهای انتظار (اصغر هاشمی) در سال ۱۳۶۵ شروع شد.
در سال ۱۳۶۶ در فیلم با من از فردا بگو (فریدون کوچکیان) بازی کرد. سال ۱۳۶۷ برای خانم خیراندیش سال نسبتا پرکاری بود. او در این سال در فیلم های روز باشکوه به کارگردانی کیانوش عیاری، شب حادثه (سیروس الوند) و شاخه های بید (امرالله احمدجو) بازی کرد. فیلم زیر بام های شهر به کارگردانی اصغر هاشمی را در سال ۱۳۶۸ بازی کرد که به خاطر آن کاندید دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هشتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر شد. سال ۱۳۶۹ را با فیلم های همه یک ملت (حسین مختاری) و سایه خیال (حسین دلیر) پشت سرگذاشت. در سال ۱۳۷۰ در فیلم بانو (داریوش مهرجویی) بازی کرد که یکی از فیلم های برجسته سینمای ایران است. در همان سال فیلم مدرسه پیرمردها (علی سجادی حسینی) را نیز در کارنامه خود قرار داد. در سال ۱۳۷۱ نیز در فیلم های عیالوار (پرویز صبری)، لبه تیغ (جمال شورجه) و یک مرد یک خرس (مسعود جعفری جوزانی)نقش آفرینی کرد. فیلم بوی خوش زندگی به کارگردانی ابوالحسن داودی را در سال ۱۳۷۳ بازی کرد. در سال ۱۳۷۴ در فیلم موفق چهره به کارگردانی سیروس الوند ایفای نقش کرد که به خاطر آن کاندید دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر شد. دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۷۶ در فیلم ساغر، باز هم به کارگردانی سیروس الوند بازی کرد. در سال ۱۳۷۷ در فیلم جنگجوی پیروز (مجتبی راعی) بازی کرد که به خاطر آن کاندید دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر و همین طور چهارمین جشن خانه سینما گردید. در سال ۷۷ در فیلم زیبای شیدا به کارگردانی کمال تبریزی بازی کرد.
سال ۷۸ را با فیلم میکس (داریوش مهرجویی) پشت سرگذاشت. در سال ۷۹ در فیلم مربای شیرین (مرضیه برومند) بازی کرد. فیلم نان، عشق و موتور هزار (ابوالحسن داودی) را در سال ۸۰ بازی کرد که هم فیلمی کمدی بود وهم از سوژه جدید و جذابی بهره می گرفت. در همان سال در فیلم موفق ارتفاع پست به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا ایفای نقش نمود که به خاطر آن دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از بیستمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. همین طور به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هفدهمین دوره جشن نویسندگان و منتقدان شناخته شد و درعین حال کاندیدای دریافت تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل زن از ششمین دوره جشن خانه سینما گردید. سال ۸۱ هم سال پرکار و پرباری برای او بود. در آن سال در فیلم سیزده گربه روی شیروانی (علی عبدالعلی زاده) بازی کرد. در فیلم توکیو بدون توقف (سعید عالم زاده) حضور داشت. در فیلم دنیا (منوچهر مصیری) ایفای نقش کرد که به خاطر آن تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از هفتمین جشن خانه سینما دریافت کرد و سرانجام در فیلم واکنش پنجم (تهمینه میلا نی) بازی کرد که به خاطرآن نیز کاندیدای دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از بیست و یکمین جشنواره فیلم فجر گردید و همین طور برنده تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل زن از هفتمین جشن خانه سینما شد.
در سال ۸۲ بازی در فیلم موزیکال مکس (سامان مقدم) را تجربه کرد. اما در همان سال با بازی در فیلم رسم عاشق کشی به کارگردانی خسرو معصومی سرانجام به حق خود رسید و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را از بیست و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر دریافت نمود. در سال ۸۳ نیز در سه فیلم ایفای نقش کرد. فیلم های نقاب به کارگردانی کاظم راست گفتار، گل یخ به کارگرانی کیومرث پور احمد و تردست به کارگردانی محمد علی سجادی. در سال ۸۵ هم در فیلم های قاعده بازی (احمد رضا معتمدی)، محاکمه (ایرج قادری)، بی وفا (اصغر نعیمی) و خواستگار محترم (داود موثقی)بازی کرد. سال ۸۶ را هم با بازی در فیلم پرستاره دایره زنگی به کارگردانی پریسا بختآور گذراند واما در سال جاری تاکنون در دو فیلم ایفای نقش کرده است. یکی فیلم یک اشتباه کوچولو (محسن دامادی) و دیگری فیلم صندلی خالی (سامان استرکی).
حضور خانم خیراندیش در تلویزیون هم پررنگ و پربار بوده است. او در تعداد زیادی از آثار به یادماندنی تلویزیون حضور داشته که می توان از بین آنها به سریال های مدرس، آینه، سریال موفق و ماندگار روزی روزگاری، روزگار وصل، همسایه ها به کارگردانی محمد حسین لطیفی که در کنار علی نصیریان حضور داشت، سریال سفر سبز که در آن یکی از متفاوت ترین و زیباترین نقش های دوران کاری خود بازی کرد و ... سریال میوه ممنوعه که درماه رمضان گذشته پخش شد که با بازی خوب خود در کنار علی نصیریان و سریال موفقی را به کارگردانی حسن فتحی رقم زد.
با نگاهی به کارنامه کاری خانم خیراندیش این نتیجه حاصل می شود که او همیشه به دنبال ارائه بازی خوب و حضور موثر بوده است. کاندیدا شدن چند باره به عنوان بازیگر نقش مکمل دلیل این مدعاست. وی از آن دسته از بازیگرانی است که معتقدند نقش اول و دوم مهم نیست، مهم ماندگاری و اثر بخشی نقشی است که ایفا می کنند.
به همین خاطر امثال خانم خیراندیش را می توان گوهری ارزشمند برای سینما و تلویزیون ایران دانست.
منبع:ویستا
ویرایش وتلخیص:برگزیده ها
فیلم های طنز گوهر خیر اندیش , گوهر خیر اندیش