کشور ویتنام

کشور ویتنام

جمهوری سوسیالیستی ویتنام کشوری در جنوب شرقی آسیا است که یکی از بیشترین رشدهای اقتصادی را در منطقه خود دارد و تلاش می‌کند تا سال ۲۰۲۰ به کشوری توسعه‌یافته تبدیل شود.
این کشور شمال با چین، از شمال غرب با لائوس و از جنوب غرب با کامبوج همسایه است. در جنوب این کشور دریای جنوبی چین قرار دارد.

کشور ویتنام

کشور ویتنام

در قرن ۱۹ فرانسه ویتنام را مستعمره خود کرد. ویتنام طی جنگ جهانی دوم به اشغال ژاپن درآمد. پس از جنگ دوباره فرانسه زمام امور را در ویتنام به دست گرفت اما تنها اندکی پس از آن در سال ۱۹۴۵، ویتنام استقلال خود را به دست آورد.

پس از استقلال ویتنام به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم و نظام کمونیستی در شمال و نظام غیرکمونیستی در جنوب این کشور حاکم شد.

در سال ۱۹۶۵ آمریکا با فرستادن نیروهایی به ویتنام جنوبی به یاری جنوبی‌ها برای مقابله با شمالی‌ها شتافت. کمکی که به جنگ مشهور ویتنام منجر شد.

این جنگ ضررهای زیادی به آمریکایی‌ها وارد کرد و سرانجام در سال ۱۹۷۳ خاتمه یافت. در سال ۱۹۷۵ حکومت ویتنام جنوبی سرانجام سرنگون شد و در ویتنام حکومت کمونیستی برقرار شد.

ویتنام در سال ۱۹۷۹ به کامبوج حمله و آن را اشغال کرد. کامبوج با کمک چین موفق شد ویتنام را از خاک خود عقب براند. ویتنام عضو آ.سه.آن است.

تقسیمات کشوری

جمهوری سوسیالیستی ویتنام با مساحت 330363 کیلومتر مربع در قسمت شرقی شبه جزیره هند و چین در منطقه جنوب شرقی آسیا واقع شده است. ویتنام از شمال با جمهوری خلق چین همسایه بوده و از شرق به خلیج Tonkin و دریای چین جنوبی محدود است. این کشور از غرب با کشور لائوس و در قسمت جنوب غرب با کشورکامبوج مرز مشترک دارد. ویتنام از جنوب نیز به دریای چین جنوبی محدود است. ویتنام باریکه طویلی به طول یک هزار مایل میباشد که از کرانه دلتای رود مکونگ در جنوب تا مرز چین در شمال بطول 1650 کیلومتر امتداد دارد. طول سواحل این کشور3444 کیلومتر است.

بطور کلی ویتنام از سه منطقه شمالی ، منطقه مرتفع مرکزی و دلتای رودمکونگ تشکیل شده است. از نظر جغرافیای طبیعی این کشور باریکه طویلی بطول یک هزار مایل از دلتای رود مکونگ در جنوب تا دلتای رود سرخ در شمال امتداد دارد. دو رودخانه اصلی کشور ، رود مکونگ و رود سرخ میباشد. رود مکونگ بطول 4 هزار کیلومتر و دلتای آن در جنوب بعنوان بزرگترین رود جنوب شرق آسیا و هفتمین رود قاره آسیا میباشد که از کشورهای چین ، تایلند و لائوس و کامبوج گذشته و به ویتنام وارد میشود . رود سرخ و دلتای آن در شمال محل اصلی تشکیل مدنیت در این کشور بوده است.

ویتنام دارای آب و هوای موسمی استوایی میباشد. منطقه شمالی بواسطه مجاورت با چین از هوایی کاملا استوایی برخوردار نمی باشد ولیکن قسمت جنوبی این کشور کاملا دارای آب و هوایی استوایی و برخوردار از ویژه گیهای آن میباشد. متوسط دما در هانوی 23 درجه و در هوشی مین 26 درجه سانتی گراد است.

شهر هانوی بعنوان مرکز سیاسی و فرهنگی کشور در منطقه شمالی ویتنام قرار دارد . متوسط دمای این شهر 23 درجه سانتیگراد با رطوبت بیش از هشتاد درصد میباشد.این شهر جزء هیچیک از استانهای کشور به حساب نیامده و دارای شهرداری مستقل میباشد. شهرهای هوشی مین و هایفونگ نیز وضعیت مشابه ای دارند با این تفاوت که از نظر جمعیت و وسعت از هانوی بزرگتر میباشند.

شهر هوشی مین یا بندر سابق سایگون مرکز حکومت ویتنام جنوبی بوده است که پس از خروج نیروهای آمریکایی از این کشور بنام رهبرفقید این کشور نام گذاری شده است. شهر هوشی مین در حال حاضر قطب اصلی اقتصاد ویتنام محسوب می گردد. این شهر بیش از 38 درصد از تولید ناخالص داخلی ویتنام را بخود اختصاص داده است.

بندر هایفونگ یکی دیگر از مناطق استراتژیک و مهم در منطقه شمال ویتنام بشمار می آید. این شهر در زمان جنگ های استقلال طلبانه و آزادیخوانه ویتنام راه اصلی مواصلاتی نیروهای شمالی کشور بوده است. در حال حاضر این بندر با سرمایه گذاری های صورت گرفته یکی از قطبهای اقتصادی ویتنام میباشد.

شهر هواِ واقع در جنوبی ترین قسمت منطقه شمالی ویتنام دارای متوسط دمای 25 درجه سانتیگراد میباشد و یکی از قطبهای گردشگری ویتنام بشمار می آید.

مردم ویتنام

جمعیت این کشور حدود ۸۶ میلیون و ۱۱۷ هزار نفر با میانگین سنی ۲۷ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۴ و برای مردان ۶۹ سال است.

حدود ۰.۴ درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. زبان رسمی این کشور ویتنامی است.

ویتنام

ویتنام


اقتصاد در ویتنام

تولید ناخالص داخلی در این کشور 4/221 میلیارد دلار است. ۴۶ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. رشد تولید ناخالص داخلی ویتنام در سال ۲۰۰۷ میلادی 5/8 درصد بود.

نرخ بیکاری در این کشور 3/5درصد است. 8/14 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در ویتنام ۸.۳ درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام، محصولات دریایی، برنج، قهوه، الوار، چای، پوشاک و کفش است که به کشورهای آمریکا (۲۱.۲ درصد)، ژاپن (۱۲.۳ درصد)، استرالیا (۹.۴ درصد)، چین (۵.۷ درصد) و آلمان (۴.۵ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات پتروشیمی، کود، مواد آلومینیومی، پنبه، سیمان و موتورسیکلت است که از کشورهای چین (6/17 درصد)، سنگاپور (9/12 درصد)، تایوان (5/11 درصد)، ژاپن (8/9 درصد)، کره جنوبی (4/8 درصد)، تایلند (3/7 درصد) و مالزی (2/4درصد) وارد می‌شود.

سیاست در ویتنام

رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت است. او با رای شورای ملی از میان اعضای این شورا برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

رئیس دولت نخست وزیر است که رئیس جمهور او را از میان اعضای شورای ملی انتخاب می‌کند. کابینه را هم رئیس جمهور از میان پیشنهادات نخست وزیر برمی‌گزیند.

شورای ملی این کشور که وظیفه قانونگذاری را نیز به عهده دارد، ۵۰۰ کرسی دارد که اعضای آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.


جهان گردی ,جهانگردی ,دیدنی های جهان ,[categoriy]

جهان گردی ,جهانگردی ,دیدنی های جهان ,[categoriy]

در قرن ۱۹ فرانسه ویتنام را مستعمره خود کرد. ویتنام طی جنگ جهانی دوم به اشغال ژاپن درآمد. پس از جنگ دوباره فرانسه زمام امور را در ویتنام به دست گرفت اما تنها اندکی پس از آن در سال ۱۹۴۵، ویتنام استقلال خود را به دست آورد.

پس از استقلال ویتنام به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم و نظام کمونیستی در شمال و نظام غیرکمونیستی در جنوب این کشور حاکم شد.

در سال ۱۹۶۵ آمریکا با فرستادن نیروهایی به ویتنام جنوبی به یاری جنوبی‌ها برای مقابله با شمالی‌ها شتافت. کمکی که به جنگ مشهور ویتنام منجر شد.

این جنگ ضررهای زیادی به آمریکایی‌ها وارد کرد و سرانجام در سال ۱۹۷۳ خاتمه یافت. در سال ۱۹۷۵ حکومت ویتنام جنوبی سرانجام سرنگون شد و در ویتنام حکومت کمونیستی برقرار شد.

ویتنام در سال ۱۹۷۹ به کامبوج حمله و آن را اشغال کرد. کامبوج با کمک چین موفق شد ویتنام را از خاک خود عقب براند. ویتنام عضو آ.سه.آن است.

تقسیمات کشوری

جمهوری سوسیالیستی ویتنام با مساحت 330363 کیلومتر مربع در قسمت شرقی شبه جزیره هند و چین در منطقه جنوب شرقی آسیا واقع شده است. ویتنام از شمال با جمهوری خلق چین همسایه بوده و از شرق به خلیج Tonkin و دریای چین جنوبی محدود است. این کشور از غرب با کشور لائوس و در قسمت جنوب غرب با کشورکامبوج مرز مشترک دارد. ویتنام از جنوب نیز به دریای چین جنوبی محدود است. ویتنام باریکه طویلی به طول یک هزار مایل میباشد که از کرانه دلتای رود مکونگ در جنوب تا مرز چین در شمال بطول 1650 کیلومتر امتداد دارد. طول سواحل این کشور3444 کیلومتر است.

بطور کلی ویتنام از سه منطقه شمالی ، منطقه مرتفع مرکزی و دلتای رودمکونگ تشکیل شده است. از نظر جغرافیای طبیعی این کشور باریکه طویلی بطول یک هزار مایل از دلتای رود مکونگ در جنوب تا دلتای رود سرخ در شمال امتداد دارد. دو رودخانه اصلی کشور ، رود مکونگ و رود سرخ میباشد. رود مکونگ بطول 4 هزار کیلومتر و دلتای آن در جنوب بعنوان بزرگترین رود جنوب شرق آسیا و هفتمین رود قاره آسیا میباشد که از کشورهای چین ، تایلند و لائوس و کامبوج گذشته و به ویتنام وارد میشود . رود سرخ و دلتای آن در شمال محل اصلی تشکیل مدنیت در این کشور بوده است.

ویتنام دارای آب و هوای موسمی استوایی میباشد. منطقه شمالی بواسطه مجاورت با چین از هوایی کاملا استوایی برخوردار نمی باشد ولیکن قسمت جنوبی این کشور کاملا دارای آب و هوایی استوایی و برخوردار از ویژه گیهای آن میباشد. متوسط دما در هانوی 23 درجه و در هوشی مین 26 درجه سانتی گراد است.

شهر هانوی بعنوان مرکز سیاسی و فرهنگی کشور در منطقه شمالی ویتنام قرار دارد . متوسط دمای این شهر 23 درجه سانتیگراد با رطوبت بیش از هشتاد درصد میباشد.این شهر جزء هیچیک از استانهای کشور به حساب نیامده و دارای شهرداری مستقل میباشد. شهرهای هوشی مین و هایفونگ نیز وضعیت مشابه ای دارند با این تفاوت که از نظر جمعیت و وسعت از هانوی بزرگتر میباشند.

شهر هوشی مین یا بندر سابق سایگون مرکز حکومت ویتنام جنوبی بوده است که پس از خروج نیروهای آمریکایی از این کشور بنام رهبرفقید این کشور نام گذاری شده است. شهر هوشی مین در حال حاضر قطب اصلی اقتصاد ویتنام محسوب می گردد. این شهر بیش از 38 درصد از تولید ناخالص داخلی ویتنام را بخود اختصاص داده است.

بندر هایفونگ یکی دیگر از مناطق استراتژیک و مهم در منطقه شمال ویتنام بشمار می آید. این شهر در زمان جنگ های استقلال طلبانه و آزادیخوانه ویتنام راه اصلی مواصلاتی نیروهای شمالی کشور بوده است. در حال حاضر این بندر با سرمایه گذاری های صورت گرفته یکی از قطبهای اقتصادی ویتنام میباشد.

شهر هواِ واقع در جنوبی ترین قسمت منطقه شمالی ویتنام دارای متوسط دمای 25 درجه سانتیگراد میباشد و یکی از قطبهای گردشگری ویتنام بشمار می آید.

مردم ویتنام

جمعیت این کشور حدود ۸۶ میلیون و ۱۱۷ هزار نفر با میانگین سنی ۲۷ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۴ و برای مردان ۶۹ سال است.

حدود ۰.۴ درصد از جمعیت بزرگسال این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. زبان رسمی این کشور ویتنامی است.

akairan


اقتصاد در ویتنام

تولید ناخالص داخلی در این کشور 4/221 میلیارد دلار است. ۴۶ میلیون و ۴۲۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. رشد تولید ناخالص داخلی ویتنام در سال ۲۰۰۷ میلادی 5/8 درصد بود.

نرخ بیکاری در این کشور 3/5درصد است. 8/14 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در ویتنام ۸.۳ درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام، محصولات دریایی، برنج، قهوه، الوار، چای، پوشاک و کفش است که به کشورهای آمریکا (۲۱.۲ درصد)، ژاپن (۱۲.۳ درصد)، استرالیا (۹.۴ درصد)، چین (۵.۷ درصد) و آلمان (۴.۵ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات پتروشیمی، کود، مواد آلومینیومی، پنبه، سیمان و موتورسیکلت است که از کشورهای چین (6/17 درصد)، سنگاپور (9/12 درصد)، تایوان (5/11 درصد)، ژاپن (8/9 درصد)، کره جنوبی (4/8 درصد)، تایلند (3/7 درصد) و مالزی (2/4درصد) وارد می‌شود.

سیاست در ویتنام

رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت است. او با رای شورای ملی از میان اعضای این شورا برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

رئیس دولت نخست وزیر است که رئیس جمهور او را از میان اعضای شورای ملی انتخاب می‌کند. کابینه را هم رئیس جمهور از میان پیشنهادات نخست وزیر برمی‌گزیند.

شورای ملی این کشور که وظیفه قانونگذاری را نیز به عهده دارد، ۵۰۰ کرسی دارد که اعضای آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.


akairan

akairan


,