شمال ایران
زیباترین مناظر شمال ایران + عکس
منظره هایی بسیار زیبا و دلنشین از طبیعت بکر و سرسبز شمال ایران را در سایت نمناک مشاهده می کنید. زیباترین و جذاب ترین منظره های شمال کشور.
مناظر و طبیعتی دلنشین از شمال کشور پهناور ایران را برای شما کاربران گرامی انتخاب کرده ایم.جواهرده منطقه ای تاریخی با جنگل های سرسبز است که نیمی از سال پوشیده از برف و در فصل تابستان از هوای بسیار مطبوع برخوردار است. این منطقه از سه جهت در محاصره کوه قرار دارد.
نمک آبرود شهرکی گردشگری و ویلایی است که دارای خط تله کابینی به نام تله کابین نمک آبرود است. این تله کابین در مدت ۱۲ دقیقه گردشگران را از نواحی جلگه ای به ارتفاع ۹۷۰ متری قله کوهستان مدوبن منتقل می کند.
روستای کنلوس در دره های البرز مرکزی در جنوب دریای خزر، در میان کوه ها پنهان شده است. کندلوس که از آن با عنوان "میخساز" نیز یاد می شود، در دامنه های سرسبز و خرم البرز در منطقه کجور مازندران قرار دارد.
شهر رامسر در انتهای غربی استان مازندران در دامنه جنگل البرز و سواحل دریای خزر قرار دارد. این شهر از جمله مهم ترین جاذبه های توریسی در ایران است.
موزه حیات وحش خشکه داران با مساحتی بالغ بر ۲۶۰ هکتار دارای گونه های مختلف جانوری و گیاهی است و تنها جنگل جلگه ای و از آخرین بازمانده های اکوسیستم های جنگلی جلگه ای شمال ایران بشمار می رود.
پارک جنگلی سی سنگان یکی از قدیمی ترین پارک های شمال ایران است. ساحل زیبای دریا، تنوع پوشش گیاهی، وجود امکانات رفاهی و جاده های جنگلی، این پارک را به مرکز مهم جذب مسافر در استان مازندران تبدیل کرده است.
سفر به زیباترین و سبزترین ییلاقات شمال ایران؛کلبه‌هایی که تا دل ابرها بالا می‌روند!
در پسِ گردنه‌هاي سرسبز، در دامنه كوههاي پر درخت، در پيچاپيچ آبادي‌ها و جنگل‌ها و دره‌هاي پر آب و در دامنه كوهستان‌هاي مه آلود، دهها بهشت كوچك پنهان شده است. در هر كجاي اين مناطق بكر و بی‌بدیل كه پا بگذاري، غرق تماشای زیبایی‌های بی‌مانند و افسون کننده‌ای می‌شوی که در این سرزمین سبز رخ نشان می‌دهند.
روزنامه توریسم نوشت: عطر نان‌های محلی، آوای چلچله‌ها، شکوفه‌های بهاری، خروش آبشارها و چشمه‌سارها، همراه با جنگل‌های تو در تو و ارتفاعات پرگل و گیاه، همه و همه دست به دست هم داده‌اند تا ییلاقات مازندران هر کدام به یک بهشت کوچک برای بوم‌گردی تبدیل شود. مازندران بیش از 3 هزار روستای ییلاقی و جلگه‌ای دارد که یکی از یکی زیباتر و جذاب‌تر است.
سفر به مازندران در فصل بیداری طبیعت، بسیاردیدنی و غیر قابل وصف است. در هوای مطبوع بهار مازندران، پیاده‌روی در نم‌نم باران و در بستری از شکوفه‌ها و گلهای رنگارنگ و اتراق در زیر سقف‌های شیروانی، تجربه‌ای زیبا و جذاب است. بهار که از راه می‌آید، فصل سفر به مناطق ییلاقی هم از راه می‌رسد و اکنون که نخستین فصل سال کم‌کم به نیمه نزدیك می‌شود، باید عزم سفر کرد تا فرصت دیدار از زیبایی‌های ییلاقات مازندران در فصل بهار، از دست نرود.
روستاهای ییلاقی مازندران، علاوه بر سرسبزی، با داشتن چشم اندازهای بدیع یخچال‌ها، چمنزارها و جنگل‌های مرتفع جلگه‌ای، مجموعه‌ای بسیار زیبا از صدها بهشت کوچک و دیدنی است. برای دسترسی به این ییلاقات، هرچند جاده فیروزکوه کمي طولانی‌تر است، اما به مراتب مسیر امن‌تری نسبت به جاده هراز است.
حال اگر از جاده فیروزکوه به سمت ساری مي‌روید، یک توقف کوتاه در منطقه «گدوم» و خوردن آش دوغ‌هاي معروفش را فراموش نکنید. به «ورسک» هم که رسیدید، حتماً دیداری از پل شگفت‌انگیز ورسک داشته باشید. این پل با ارتفاع 110 متر از کف زمین، حدود 70 سال پیش با ابتدایی‌ترین وسایل ساخته شده و یکی از شاهکارهای مهندسی پل‌های ایران است. در ادامه این مسیر، به پل سفید خواهید رسید که اگر وقت کافی داشته باشید، از کنار پمپ بنزین این شهرو از طریق یک جاده فرعی، سری هم به روستای «سنگده» بزنید و زیباترین جنگل راش ایران را ببینید. مي‌توانید برای صرف ناهار، در همین جنگل و در منطقه‌ای به نام «تلارسربندي» که چشمه آبی و سرپناهی دارد، چادر بزنید. مازندران نسبت به گیلان از امکانات اقامتی بیشتر و بهتری برخوردار است. از ساری به سمت فرح آباد که بروید، ویلاها و مجتمع‌هاي اقامتی و پذیرایی زیادی مي‌بینید. معروف‌ترین و خوشمزه‌ترین غذاهای محلی را هم می‌توانید نه تنها در ساری، که در بسیاری از مناطق مازندران نوش جان کنید.
ییلاق گردی در پیچ و خم البرز
حدود ۳۵ سال پیش، جاده‌ای بر محور دره «بلده» ساخته شد که از میانه البرز مرکزی و شهرهای کوچک و روستاهای بکرش عبور می‌کرد. این جاده کوهستانی و پرپیچ و خم، هم رفت و آمد را برای ساکنان این مناطق راحت‌تر کرد و هم راهی تازه پیش پای طبیعت‌گردان گشود که تا پیش از آن، گشت و گذار در آنجا فقط با پای پیاده امكان‌پذير بود.
این جاده تقریباً ۱۲۰ کیلومتری، بعد از «دوآب» در جاده هراز شروع می‌شود و تا «سیاه‌بیشه» در جاده چالوس ادامه پیدا می‌کند. در جاده هراز حدود ۴۸ کیلومتر مانده به آمل، پل «دوآب» را خواهید دید. بعد از دیدن تابلوی «هردورود»، به سمت چپ بپیچید، جاده‌ای که تقریباً در مسیر دره بلده ساخته شده است؛ جاده‌اي پرپیچ و خم و زيبا با روستاهای دیدنی و طبیعت تماشایی.
ديدار از روستای «یوش» احتمالاً مهم‌ترین بخش گشت و گذار شما در این جاده است؛ هم یک تجربه برای طبیعت گردی و هم تفرجی در تاریخ شعر نو. «نیما یوشیج» شاعر نوپرداز و طبیعت گرای ایران، زاده یوش بود. غیر از «خانه موزه نیما» که خانه پدری نیما بوده، آب و هوای ییلاقی، باغ‌های گردو، فندق، گیلاس و زردآلو و دشت‌های سبز، از جاذبه‌های دیدنی این روستاست.
یوش را رشته کوه البرز دربرگرفته است، به گونه‌ای که از هر طرف نگاه کنید، آن را محصور در کوهستان خواهید دید. در جنوب روستا، رودخانه معروف یوش به نام «اوز رود» جاری است که یکی از شاخه‌های بزرگ رودخانه هراز است و بافت یوش در راستاي آن، شکل گرفته است.
فیلبند؛تصویری از بهشت مازندران
اگر در این روزهای جان بخش بهار، خود را به روستای زیبای فیلبند برسانید، ابرها را زیر پای خود خواهید یافت؛ با تصویری اغواگرانه از طبیعت افسونگر مازندران که از تماشای آن، حیرت خواهید کرد.
از پایتخت تا این روستا، 186کیلومتر راه در پیش خواهید داشت که حدود سه ساعت و نیم، به طول می‌انجامد. برای این منظور، از شمال شرق تهران وارد جاده هراز شوید. بعد از رودهن و آبعلی و گزنک، رود هراز را در کنار جاده خواهید دید. تقریبا 50کیلومتر بعد از گزنک و 25کیلومتر مانده به آمل، یک خروجی در سمت راست جاده خواهید دید که به سنگچال می‌رسد. پس از آنکه وارد این فرعی آسفالته شدید، در همان ابتدای راه از روی پل رودخانه هراز خواهید گذشت. مسیر مستقیم را ادامه دهید تا بعد از حدود 18کیلومتر به روستای سنگچال برسید. از سنگچال به بعد، جاده کاملا سربالایی می‌شود و پیچ و قوس‌های بیشتری هم خواهد داشت. حدود 8 کیلومتر بعد از سنگچال، آخرین روستا یعنی فیلبند، انتظار شما را می‌كشد.
فرصت سفر به این روستای زیبا را در فصل بهار از دست ندهیدکه برای فیلبندنشینان فصل عجیبی است، چراکه ممکن است در یک روز بهاری، همه پدیده‌های جوی از قبیل ابر و مه و باران و برف و تگرگ و رگبار و ناگهان رنگین کمان و هوای صاف و آفتابی را تجربه کنید که این خود، بر جذابیت این گشت و گذار خواهد افزود. بگذارید از مهم ترین جاذبه این روستا نیز بگوییم که خیلی‌ها فقط برای تماشای آن، راهی فیلبند می‌شوند؛ وقتی جاده‌ای را که انتهایش به فیلبند می‌رسد، بالا می‌روید، از میان ابرها خواهید گذشت!
آرامش در 40 کیلومتری چالوس
«دلیر» را بايد دوست داشت، چون به معنای واقعی، زيبا و آرامش‌بخش است؛ طبیعت کم نظیري دارد با مردمانی ساده و بی‌آلایش که بیگانگی در کلبه‌های کوچکشان گم می‌شود و نگاه گرمشان سرشار از محبت است.
بلندترین کوه های البرز، سرزمین اهالی دلیر است، روستایی که در آن می‌پنداری همسایه ابرها شده‌ای! شب‌ها دست که دراز می‌کنی، می‌توانی ستاره‌ها را بچینی و ستاره اقبال خود را هر جایی که دلت می‌خواهد قرار دهی! شب‌های دلیر چنان جادویی است که احساس می‌کنی افسون شده‌ای!
در پیچ و خم جاده چالوس، هنگامی که سیاه بیشه و هریجان را پشت سر می‌گذاری، به سه راهی «دزدبند» می‌رسی و اين همان نقطه‌اي است كه بايد به مقصد بروي. از اينجا به بعد، از طريق جاده‌ای پیچ در پیچ و عبور از دره‌ای بسیار عمیق و زیبا که رودخانه چالوس رود از كنار آن می‌گذرد، به روستای دلیر می‌رسیم؛ روستایی در 40 کیلومتری چالوس با مراتع سبز، وسیع و پر برکت، نشسته بر دامنه قله بلند بالا و سرکشیده زرینه کوه.
دهكده دلير از توابع شهرستان چالوس و منطقه «كلارستاق»، يكي از به ياد ماندني‌ترين مکان‌هاي ديدني استان سرسبز مازندران است. اين دهكده در فاصله 63 كيلومتري شهر چالوس، از شمال به كلاردشت، از شمال غرب به حضار چال و قله ستبر علم كوه، از شرق به توابع مرزن‌آباد و از جنوب به منطقه طالقان محصور است.
«جواهر ده» و قصه جواهرات آن
برای شاعر شدن راه دوری نباید رفت! تنها باید ٢٧ کیلومتر از رامسر برانی در پیچ و خم کوهستانی به ارتفاع ٢٠٠٠ متر از دامنه‌های البرز؛ حالا اگر سرت را از پنجره ماشین بیرون کنی، هوای تازه را می‌بلعی و تصویر اساطیری جنگل‌های انبوه «سخت سر» را شکار می‌کنی؛ دیگر قول می‌دهيم، هم عاشق شده‌اید، هم شاعر!
جاده‌اي را می‌پیمایی که انتهای آن را مه فرا گرفته است و شاید پشت این مه، قلعه افسانه‌ای زیبایی باشد که در پيچ جاده به انتظار مهمان نشسته است! به جواهر ده می‌رسیم؛ نگین فیروزه‌ای کوه‌های البرز، اما روستاي خاموشی که تنها 6 ماه از سال از خواب برمی‌خیزد، اما چرا «جواهرده» لقب گرفته است؟ بعضی‌ها می‌گویند اولین حاکم اینجا زنی بود به این نام که بعدها نامش را بر این دهكده زیبا به یادگار گذاشت، ولی قصه‌ای دیگر می‌گوید اینجا «جورده» بوده که بعدها «جواهر ده» نامیده شده است. «جورده» یعنی ده بالا، ولي قصه‌ای دیگر می‌گوید از بس در خاک‌های اينجا گنج و جواهر از میراث باستانی مان پیدا شد كه نام آن را «جواهر ده» گذاشتند. البته این قصه بیراه نیست. اینجا پیشینه‌ای بسیار کهن دارد و از زیر خاک‌های آن تا به امروز، گنج‌ها و آثار باستانی زیادی به دست آمده که تقریباً تمام آنها چپاول شده است.
جواهرده، يكي از ییلاقات بسیار زيبا و ديدني رامسر است كه نيمي از سال پوشيده از برف و در بهار و تابستان، از هواي بسيار مطبوع برخوردار است. اين منطقه رؤيايي، شاهكار طبيعت و نگين فيروزه فام كوههاي البرز به شمار مي‌رود كه از سه جهت در محاصره كوه قرار دارد.
مسير دسترسي به ييلاق سنتي جواهرده، از منتهي‌اليه مسير غربي رامسر به طرف گيلان منشعب شده است و با عبور از ميان كوههاي مشجر و در امتداد رودخانه خروشان صفارود ادامه مي‌يابد و با شيب تند و افزايش ارتفاع در طول مسير، به مقصد می‌رسد.
«گرسماسر»؛ باشکوه‌ترین ییلاق جنگلی
دشت‌هاي بسيار زيبا، كوههاي بسيار بلند و چشمه‌سارهاي بسيار خنك، اين ييلاق را از ییلاقات ديگر متمايز مي‌كند؛ از ارتفاعات «گرسماسر»، می‌توان تمام مناطق رامسر و تنكابن را به راحتي به تماشا نشست.
براي رفتن به اين ييلاق جنگلی، از جاده تنكابن به رامسر وارد جاده هريس مي‌شويد و رو به سوی كوههاي سر به فلك كشيده، حدود يك و نيم تا دو ساعت رانندگی حركت مي‌كنيد، در حالي كه جنگل زيباي «دالخاني» را هم پشت سر خواهيد گذاشت. معروف‌ترین ارتفاعات روستاي گرسماسر، کوه سماموس است که روستاي گرسماسر در دامنه شرقي آن و روستاي جواهر ده در ضلع شمالي غربي آن واقع‌شده‌اند. روستاي گرسماسر، يکي از مناسبترين مسيرهاي صعود به اين قله زيباست و به همين دليل، کوهنوردان بسياري براي صعود به سماموس، به روستاي گرسماسر می‌آیند.
از ديگر جلوههاي طبيعي روستاي گرسماسر، ميتوان به چشمه‌هاي آب معدنی اميرخاني، راد کنار، رستمسر، پولاد، چهار پيچ و گرسماسر و نيز به تفرجگاه زيباي لپاسر اشاره کرد. قلعه تاریخی گرسماسر با قدمتی بیش از ده قرن، در مجاورت این روستای باصفا قرار دارد که حاکی از قدمت تاریخی این منطقه است.
ملودی زیبای طبیعت در ییلاق «لپاسر»
آب فراوان و خاک حاصلخیز، این دشت را بی اندازه زیبا و دلفریب کرده است. از هر سو، سرسبزی و شکوفه های گل و گیاه است که می‌بینی؛ آب‌های روان آنقدر زیاد است که در تابستان، همه جا آب و گِل می‌شود و پا در گِل می‌ماند! بی‌جهت نیست آن را لپاسر گفته‌اند، که بی‌گمان پاهای بسیاری را «لپ» کرده و در کام کشیده است! «لپاسر» به مکانی و سرایی می‌گویند که باتلاق‌های آن، پاها را به کام می‌کشد و لپ لپ می‌خورد!
برای رفتن به اين ييلاق بکر و استثنایی، از رامسر باید 37 کیلومتر دور شوید و در مسیر «جواهرده»، به ارتفاعات «لپاسر» برسید. این منطقه که در ارتفاع بیش از ۲۵۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد، دارای دشت بسیار بزرگی به وسعت چندین هکتار است. این دشت وسیع که در بهار و تابستان هر سال، پذیرای گردشگران بی‌شماری است، دهها خانه سنگی بسیار زیبا دارد که برای شب‌مانی و استراحت، در اختیار مسافران قرار می‌گیرد. برای سفر به این ییلاق زیبا، حتماً چادر مسافرتی، لباس گرم و مواد غذایی به همراه داشته باشید.
در لپاسر، علاوه بر زه آب‌ها که از ذوب برفاب‌ها پدید می‌آیند، دو چشمه بسیار بزرگ و پر آب هم روان است که به باور مردم محلی، برای هضم غذا و درمان ناراحتی‌های دستگاه گوارش، بسیار مفیدند. نکته جالب این است که در اطراف «لپاسر»، 7 ییلاق به اسامی جنت رودبار، اكراسر، چاك، چرته، نمكدره، ايزكي و جيررود قرار دارد که حتی با یک شب اتراق در یکی از این ییلاقات، بیش از یک هفته باید وقت صرف کنید.
بِرِنت؛ دیار سبزِ چشمه‌هاي كهن
بعد از عبور از شهر خوش آب و هواي فيروزكوه، راه سواد كوه را در پيش مي‌گيريم. حدود 5 كيلومتري سوادكوه، در قسمت راست جاده، تابلوي كوچكي نصب شده است كه با يك علامت فلش، شما را به دهكده «بِرِنِت» فرا مي‌خواند.
ابتدا بايد جاده‌اي باريك، اما خوش منظره را در پيش بگيريم كه در حاشيه رودخانه با درختان برافراشته، ما را به دوراهي اين روستا می‌رساند؛ یک ییلاق رؤيايي که در بالاي ابرها و ارتفاعات سوادكوه رخ نشان می‌دهد. از اينجا به بعد، راه كمي دشوار مي‌شود؛ خاكي و پر پيچ و خم و اندكي صعب‌العبور، اما با چشم‌اندازي بسيار زيبا و خيره‌كننده. اين جاده خاكي با 8 كيلومتر مسافت، مثل يك مار خوش خط و خال، از كنار رودخانه‌اي پر خروش، ما را به بالاترين نقطه كوه مي‌رساند. فكر ماهيگيري در این رودخانه و نوشيدن از آب خنک چشمه‌اي که بر فراز كوه قرار دارد، همان ابتدا همه را وسوسه می‌کند!
دهکده «برنت» روستایی است در دهستان «خانقاه پی» از توابع سوادکوه با تمدنی طولانی كه در جنوبی‌ترین نقطه شهرستان سوادکوه قرار دارد. شرق روستای «برنت» به جنگل‌ها و مراتع و سمت غرب به جاده خطیر کوه و رودخانه«اسبه او» وصل است.
وجود بقاياي بناهای تاريخي «کوشک اردشیر بابکان» و حمام و عمارت «علی محمد خان»، نشانه‌هایي از سابقه طولانی حیات بشری در این منطقه است. آسیاب‌های آبی، کوه‌های سر به فلک کشیده، جنگل‌های انبوه، یخچال‌های طبیعی، چندین چشمه آب معدنی و رودخانه زیبای «دلاور رود» که از سرشاخه‌های رودخانه «تلار» است، ویژگی منحصر به فرد این روستا است .
اتراق در زيباترين ارتفاعات مازيچال
اگر از جاده‌اي كه از کلاردشت به سمت مازیچال می‌رود، مسیرتان را انتخاب کنید، باید حدود یک ساعت پیاده‌روي كنيد تا به زيباترين ارتفاعات مازندران برسيد.مسير دسترسي به مازيچال، گرچه سخت و ناهموار است، اما توصيه مي‌كنيم سختی راه را تحمل کنید و به منطقه‌ای بروید که در زیبایی، دست كمي از بهترین مناطق دیدنی دنیا ندارد.
اگر شانس با شما یار باشد و در زمانی كه عازم مازيچال هستيد، منطقه ابری شود، خودتان را در بالای ابرها مشاهده خواهيد كرد؛ انگار بر تکه‌ای از ابر سوار شده‌اید و در آسمان در حال پرواز هستید!مسیر رسیدن به این منطقه دنج و زيبا، پوشیده از انواع درختان کاج و بلوط است. در مازیچال كه در 17 کیلومتری کلاردشت قرار دارد، این فرصت را خواهيد داشت که در نبود آب لوله‌کشی، روشنايي برق و حتی آنتن تلفن همراه، یک زندگی بسیار متفاوت از زندگی شهري را تجربه کنید.
مازیچال، منطقه‌ای است ییلاقی که روستاهای دراسرا، سی بن و کاظم کلا را شامل می‌شود. قسمت‌های پایین‌دست مازیچال، جنگلی و ارتفاعات آن کوهستانی است. دامداران روستاهای عباس‌آباد تنکابن، دام‌هایشان را از مسیرهای جنگلی برای چرای ییلاقی به مازیچال می‌آورند. به همین دلیل در بهار و تابستان، مسیرهای منتهی به مازیچال پر از گله‌هاي گوسفند می‌شود. در مازیچال می‌توانید از بالاي ارتفاعات آن، دورنمای زیبای شهر عباس‌آباد را تماشا كنيد، خصوصاً هنگام شب که چراغ‌ها روشن می‌شود، از فراز مازیچال كه به تماشاي دوردست‌ها بنشينيد، منظره‌ای زیبا و رؤیایی را می‌بینید که بسيار شورانگيز است.
بهشت کوچکی بر فراز ابرها
روبه درياي مازندران، نزدیک خورشید، در میان مه، بر فراز ابر، زیر بال پرنده‌ها، عروسی زیبا، تن‌آسوده است!
در نزدیکی رامسر، از دوراهی جواهرده که پیش برويد، مي‌رسيد به جنگل‌هاي «دالخاني». در اينجا، حكمت سکوت مرموز جنگل را درخواهید یافت، سکوتی که آمیخته است با صدای نرم مارمولکی که می‌خزد و نسیمی که می‌وزد و بلبلی که می‌خواند.
حالا بايد بازهم جلو برويد براي يافتن آنچه باید یافت و دیدن آنچه باید دید. می باید از محوطه وسیعی که محل گردهمایی چوب‌ِ تر و برگ سبز است، بیرون بزنيد و راه را ادامه بدهيد رو به بالا، بازهم بالا و بالاتر!اینجا، جنت رودبار است، یک رودبار دیگر، غیر از رودبار قصران و غیر از رودبار منجیل، اما به سرزمین «پلهم» معروف است. «پلهم» نام یک نوع گیاه است که در کنار جاده‌ها می‌روید؛ همان گیاهی که بوی بدی دارد، اما دوای درد «گزنه» است. گزنه اگر تو را بگزد، «پلهم» به درد جانت می‌خورد.
غروب که می‌شود، گله‌های گاو از چرای روزانه به سوی روستا می‌آیند و روستا آماده می‌شود تا به سرعت در خواب شود. در خنکای شب که راه بروی، گستره وسیع‌تری از کهکشان راه شیری را می‌بینی و بوی تن گاوهایی به مشامت مي‌رسد که خارج از طویله در کنار خانه‌‌ای از جنس خشت و چوب، آرمیده‌اند.
جاده‌ای که به سمت روستا می‌رود، رو به دره‌ای سرسبز دارد، دره‌ای که سمت راستش می‌شود تنکابن و سمت چپش می‌شود رامسر. دره چنان است که گویی پیاله‌ای است لبریز از مه و در این هنگام، تقدیم تو می‌شود تا سیراب شوی از شور و هیجان. پرچين‌هاي چوبي، باغ‌هاي سرسبز و شكوفه‌هاي سفيد درختان را دربرگرفته‌اند و دروازه‌‌شان اغلب نيمه باز است؛ گويي كه دعوتي است براي داخل شدن به بهشت کوچکی كه فراتر از ابرهاست!
آلاشت؛ گشت و گذار در میان ابرها
آلاشت، يکي از روستاهاي زیبای مازندران است که احتمالاً کمتر کسي به آن سفر مي‌کند، اما اين شهر زيبا، هم تاريخ دارد و هم طبيعت. در واقع، آلاشت پهنه‌اي سبز و مرتفع دارد که شما را در ارتفاعي بلند، مهمان ابر و آفتاب و جنگل مي‌کند.
زندگي ميان ابرها شايد يک تصوير و خيال رمانتيک باشد که براي بسياري از شهري‌ها، حتي تصورش هم ناممکن است، اما در پهنه وسيع و کوهستاني مازندران، ییلاقات کوچک و بزرگي قرار دارند که اين ابرهاي سيال هر روز مهمان کوچه‌هايشان است. يکي از اين ییلاقات مه‌آلودشمالي، آلاشت است؛ از توابع سوادکوه با قدمتي 300 ساله که در بيشتر ساعت‌هاي روز و ماه‌هاي سال، گذرگاه ابرهاي پراکنده و مرطوب است. با گذر از جاده پرپيچ‌و‌خم و سرسبز آلاشت، به يک دوراهي مي‌رسيد که يکي از آنها به سمت امامزاده مي‌رود و ديگري به روستاهاي هلي چال و سواد رودبار. روستاي سواد رودبار که در زبان محلي به آن «ساتروآر» مي‌گويند، از پايين محله و بالا محله تشکيل شده که شغل اصلي ساکنان آن، دامپروري است. شايد انتخاب نام پارک جنگلي براي ییلاقی که وجود درختان انبوه، اولين ويژگي اقليمي آن است، انتخاب مناسبي نباشد، اما با اين حال، دوراهي ورودي آلاشت به محدوده‌اي مي‌رسد که به آن پارک جنگلي مي‌گويند؛ منطقه‌اي بکر و آرام که بيشتر گردشگران، حداقل يک روز در آنجا اتراق می‌کنند. در اين جنگل انبوه به دليل ارتفاع بالايي که دارد، همواره درختان در پوششي از مه فرو مي‌روند و منظره‌اي بديع و رويايي مي‌آفرينند؛ نمايي که شايد تا به حال تنها در فيلم‌هاي تخيلي ديده باشيد. بعد از آخرين خيابان بلند آلاشت که به مسجد امام‌حسين«ع» ختم مي‌شود، پلکاني طولاني شما را به بالاترين نقطه آن مي‌رساند که رصدخانه‌اي کوچک در آن بنا شده است؛ بناي گنبدي شکل کوچکي که شب‌ها مي‌توانيد از دريچه رو به بالاي آن، آسمان را رصد کنيد؛ البته به شرطي كه اگر ابرها، شما و فضاي بالا سرتان را احاطه نکرده باشند!
رو به جنگل در زیباترین ییلاق «هزار جریب»
تالش و دیلمان و اشكور؛ دوهزار و سه‌هزار و هزارجریب، از مناطق زیبای نوار شمالی كشورند كه عموماً نه اقلیم پربارانِ دامنه‌های شمالی البرز را دارند، نه خشكی و بی‌آبی كویر مركزی ایران را، اما اقلیم کوهستانی و ارتفاعات سرسبز هزارجریب، تلفیقی از این دو نوع آب‌وهوا است.
مسير دسترسي به منطقه بسيار زيبای هزار جریب، از جنوب نكا شروع مي‌شود و به سمت «استخرپشت» ادامه مي‌يابد. «استخر پشت» همان محل خوش آب و هوا و كمتر شناخته شده‌اي است كه بايد در آنجا اتراق كنيم.
براي آغاز سفر، كافي است از كمربندي شهرستان نكا به سمت بهشهر حركت كنيد تا تابلويي بسيار بزرگ را ببينيد كه در سمت راست جاده، تقاطع ورودي به بخش هزارجريب را نشان مي‌دهد. اوايل راه، سد گلورد در سمت چپ مسير قرار دارد كه بايد پشت سر بگذاريم تا به چلمردي برسيم. اينجا، منطقه‌اي است با جنگل‌هاي انبوه كه با دمي آسودن، انرژي تازه‌اي خواهيد گرفت. از اينجا به بعد، هر چه به سمت «استخر پشت» جلو مي‌رويم، هواي شرجي ارتفاعات، به هوايي لطيف و خنك تبديل مي‌شود.
حالا بايد جاده را به سمت مسير فرعي ديگري به نام منطقه بندبن و لايي، ادامه دهيم. اين راه فرعي، فوق‌العاده خلوت است و فقط مردم محلي از آن استفاده مي‌كنند و بهترين مسير براي پياده‌روي در جنگل است. در اين نقطه، به رودخانه‌اي مي‌رسيم كه از سرشاخه‌هاي «نكارود» است. در اينجا، نوشيدن يك استكان چاي هيزمي در كنار روستائيان، خستگي را از تن ما دور خواهد كرد. تا اینجا، 33 كيلومتر از مسير جنگلي هزار جريب را طي كرده‌ايم و بعد از دقايقي، از دامنه‌هاي كوه مشرف به درياچه، كلبه‌هايي را خواهيم ديد كه ميزبان ما در «استخر پشت» خواهند بود. «استخر پشت»، دهكده‌اي بسيار آباد، زيبا و سرسبز واقع در شيب ملايم كنار درياچه است كه بيش از 130 خانوار در آن زندگي مي‌كنند. يك طرف دهكده را درياچه احاطه كرده و سه جهت ديگر را جنگل پوشانده است.
براي اتراق در «استخر پشت»، نگراني به خود راه ندهيد كه مردم مهمان‌نواز و خونگرم اين دهكده، اتاق‌هاي تميز با چشم‌انداز بسيار زيبايي را در اختيار شما خواهند گذاشت كه لذت طبيعت‌گردي در اين منطقه را به كام شما، شيرين‌تر و دلچسب‌تر خواهد كرد.
در مسیر «تجن» تا «سلیمان تنگه»
شاليزارهاي چشم نواز، رودخانه پر آب و پر خروش تجن، جنگل‌هاي بكر و مه‌آلود، دهكده‌هاي زيبا، دره‌هاي رازآلود و جاده‌هاي پيچ در پيچ و مرتفع، بخشي از ديدني‌هاي خيره كننده‌اي است كه در پهنه شگفت‌انگيز «سليمان تنگه» به چشم مي‌آيد.
در ميان جاذبه‌هاي طبيعي مازندران و در آبادي‌هاي آن سوي «پل سفيد»، جاده‌اي خوش منظر، ما را به یک دنياي شگفت‌انگيز، بكر و متفاوت از آنچه مردم از شمال ايران مي‌شناسند، مي‌رساند. جاده فیروزکوه را بايد به سمت آمل طي كنيد. نرسیده به پل سفید و نبش پمپ بنزین، جاده‌ای فرعی، ما را مستقیماً به مقصد اصلی‌مان می رساند. این جاده جنگلی زیبا و بکر را که پیش برویم، ناگهان در میان انبوهی از درختان سربه فلک کشیده، دریاچه‌ای زیبا رخ نشان می‌دهد.
اگر اهل ماهيگيري باشيد، حتماً آوازه ماهي‌هاي سليمان تنگه را شنيده‌ايد؛ ماهيان لذيذي همچون زرد پر،كپور، فيتوفاگ، كولي، ماهي سفيد رودخانه‌اي و قزل آلاي رنگين كمان. ماهيگيري با قلاب، آن هم در منطقه‌اي آرام و جنگلي، تجربه خاطره‌انگيزي است.
براي رسيدن به سليمان تنگه از مبدأ ساري، ابتدا باید به سمت منطقه «دودانگه» حركت كرد. از ساري تا آنجا، 40 كيلومتر راه در پیش دارید. در اين مسير سراسر جنگلي، با رودخانه تجن و شاليزارهاي سنتي همسفر خواهيد بود. روستاهاي متعددي سر راهتان هست كه در دل تپه‌ها و ارتفاعات جنگلي خودنمايي مي‌كنند. وجود همين روستاها، به اين مسير رونق خاصی بخشيده است.