مقایسه رنو مگان و هیوندای آوانته - عکس ماشین ، عکس موتور - تفاوت مدل های آوانته
مجله تخت گاز: در این مقایسه سراغ 2 سدان متوسط رفته ایم. هیوندای آوانته ای که مدتی است تولید آن متوقف شده و حالا یکی از دست دوم های هیجان انگیز است و رنو مگانی که هنوز هم توسط پارس خودرو تولید می شود و تکنولوژی آن نسبت به خودروهای روز و بالا رفتن قیمت آن نسبت به قبل باعث شده تا بروبیای سابق را نداشته باشد.
رنو مگان
رنو مگان سدانی که در سال ۲۰۰۵ به عنوان خودرو سال اروپا برگزیده شد. خودرویی محبوب و عامه پسند در ایران که تا همین چند سال پیش، با قیمت معقولش انتخاب بسیار مناسبی بود. اما مگان هم از افزایش نجومی قیمت در امان نماند و حالا با امکاناتی کم، کابینی قدیمی و جعبه دنده ای که در این بازار متنوع بیشتر شبیه یک شوخی دوستانه است، در میان خودروهای حدودا ۱۰۰ میلیون تومانی قرار گرفته است! مگان در دو نوع ۱۶۰۰ و ۲۰۰۰ در ایران عرضه شده. مدل ۲۰۰۰ ابتدا به صورت کاملا وارداتی از ترکیه به ایران می آمد، اما حالا هر دو مدل در ایران مونتاژ می شوند. طراحی ظاهری مگان پس از گذشت سال ها، هنوز هم چشم نواز و هماهنگ است.
تفاوت مدل های آوانته
مگان وام دار طراحی ناموفق مدل VEL SATIS است که تحولی اساسی در طراحی محصولات رنو ایجاد کرد. گلگیرهای ورم کرده، چراغ های منحصربه فرد و فرم خاص شیشه عقب و قوس سقف، همگی از نکات جذاب طراحی مگان هستند. هم چنین یکی از نکات جالب در مگان، نبود خروجی لوله اگزوز روی سپر عقب و خروجی اگزوز قبل از رسیدن به سپر مخفی شده است. روی دستگیره درهای مگان جای چرخاندن کلید وجود ندارد و تمام درها با کارت کلید باز می شوند. سیستم استارت خودرو نیز به این صورت است و با دکمه ای روی کنسول جلو، پیشرانه ۲ لیتری بیدار می شود. این آپشن در سال ۲۰۱۴ یک مورد عادی است، اما در زمان خود یک ویژگی منحصربه فرد و جذاب به شمار می آمده.
مهم ترین ویژگی مثبت مگان، فضای جادار کابین و صندوق بار است. صندلی های مگان راحت و جادار هستند و فاصله پشت سری ها نسبت به سر تنظیم می شود. اما صندلی های جلو به خوبی سرنشینان را در بر نمی گیرند و در پیچ ها باعث سر خوردن سرنشینان می شوند. خبری از سانروف، روکش چرمی صندلی ها و تنظیمات برقی صندلی ها در مگان نیست و نبود این موارد در یک سدان ۹۰ میلیونی ناامیدکننده است. هم چنین مگان های ۱۶۰۰ با دو ایربگ و شیشه ها و آینه های برقی، از نظر سطح تجهیزات و قابلیت های فنی وضعیتی مشابه تندر ۹۰ فول آپشن دارند.
در جای جای کابین فضاهای متعددی جهت نگهداری اشیا تعبیه شده است. فرم جالب ترمز دستی هنوز نیز جلب توجه می کند و بی شباهت به ادوات هواپیما نیست. میدان دید عقب متوسط است و به لطف ابعاد بزرگ پنجره های جانبی، دید اطراف و تسلط به خودرو کاملا راضی کننده است. ضعف هایی در سیستم تهویه اتوماتیک و سیستم صوتی دیده می شود. به طور مثال تا خودرو روشن نشود نمی توان از سیستم صوتی آن استفاده کرد.
ارتفاع فرمان در 2 حالت قابل تنظیم است و ۶ عدد ایربگ در مدل ۲۰۰۰، کمربندهای ۳ نقطه ای پیش کشنده و سیستم کنترل پایداری، ایمنی مگان را تامین می کنند. فراموش نکنید مگان موفق به کسب ۵ ستاره ایمنی از موسسه EURONCAP شده و یکی از ایمن ترین سدان های متوسط به شمار می رود. البته کیفیت بعضی از متریال کابین به اصطلاح توی ذوق می زند و کیفیت پایین مونتاژ داشبورد باعث شده تا پس از مدتی شاهد بروز سر و صداهای اضافه در این قسمت باشیم.
مگان ۲۰۰۰ از یک پیشرانه ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ برخوردار است که می تواند ۱۳۲ اسب بخار و ۱۹۱ نیوتن متر گشتاور تولید کند. قدرت تولیدی این پیشرانه در مقابل حجم آن ناامیدکننده است و به تکنولوژی قدیمی موتور باز می گردد. نسبت تراکم پیشرانه مگان ۱۰ به ۱ است و از این نظر باید حتما از بنزین سوپر برای آن استفاده شود. نقطه ضف فنی مگان در جعبه دنده ۴ سرعته اتوماتیکش نهفته است. این جعبه دنده کهنه در سال ۲۰۱۴ توان رویارویی با خودروهای دیگر را ندارد و تاخیرهای متعدد آن کمی آزار دهنده است.
گشتاور مگان در دورهای میانی به دست می آید و همین عامل باعث شده تا مگان با وجود پیشرانه ۲ لیتری به هیچ وجه خودروی پرشتابی نباشد. نقطه قوت مگان سیستم تعلیق مک فرسون در جلو و میله های ضد لغزش و فنر لول به همراه محور پیچشی برای عقب است. سواری مگان فوق العاده نرم است و همین نرمی زیاد، هندلینگ این خودرو را تحت الشعاع قرار داده است. اما همین عامل باعث شده تا خانواده هایی که راحتی سواری برایشان در اولویت قرار دارد، سراغ مگان بروند.
هزینه بالای تعمیرات و سیستم برقی پیچیده نیز از سایر ویژگی های منفی مگان هستند. اما این خودرو کهنه کار با سابقه خوبی که در ایران دارد، از بازار خرید و فروش مناسبی بهره می برد.
هیوندای آوانته
هیوندای آوانته از محصولات خودروسازی راین، روزگاری جدی ترین رقیب زانتیا و 323 و مگان به شمار می آمد و هنوز هم خیلی ها آن را به خودروهای صفر چینی و وطنی ترجیح می دهند. قیمت بالا در زمان عرضه و طراحی ظاهری کسل کننده آوانته باعث شد تا علی رغم قابلیت های فنی چشمگیرش، مقبولیت مناسبی در ایران نداشته باشد. زیباترین بخش طراحی آوانته، طراحی قسمت عقب است و در نمای جلو شاهد یک طراحی قدیمی و از مد افتاده هستیم.
کابین آوانته هم چون مگان جادار و راحت است و صندلی های نرمی دارد. کنسول جلو طراحی بسیار قدیمی و ناهماهنگی دارد و بیشتر به کنسول کامیون ها شباهت دارد! کیفیت متریال کابین نیز در سطح قیمت خودرو نیست و در بعضی موارد ناامید کننده است.
این در حالی است که متریال به کار رفته در کابین مگان، مرغوبیت مناسبی دارند. اما مونتاژ قطعات با دقت بالایی صورت گرفته و خبری از صداهای اضافه داخل کابین نیست. آوانته در 2 مدل دنده دستی و اتوماتیک عرضه شد، که مدل دنده دستی از کلاچی نرم برخوردار است و جعبه دنده آن عملکرد مناسبی دارد. اما عملکرد گیرباکس اتوماتیک با تاخیرهایی در معکوس دادن همراه است و حس می شود چندان با پیشرانه هماهنگ نیست. مدل مورد نظر به عنوان نسل سوم آوانته ( النترا)، یک پیشرانه ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ را در خود جای داده است.
آوانته با ۱۴۰ اسب بخار قدرت و سقف سرعت ۲۱۰ کیلومتربرساعت، یکی از قدرتمند ترین انتخاب های دست دوم با بودجه حدود 60 میلیون تومان به شمار می رود. البته سواری آوانته خشک تر از مگان است و سیستم تعلیق ضعف هایی دارد، اما هندلینگ و چسبندگی مناسب جای هیچ گله ای را باقی نمی گذارد و استهلاک و مصرف پایین، از آوانته یک خودرو اقتصادی ساخته اند. هم چنین تعداد کمتر آوانته نسبت به مگان، باعث شده تا بیشتر سلیقه های خاص را به سوی خود جذب کند.
,