رنج روور 2013، پادشاه آفرود - عکس ماشین ، عکس موتور - نمای داخلی رنج روور

مجله تخت گاز:  رنج روور جدید که فروش آن در سال 2013 آغاز می‌شود با سر و صدای زیاد و ادعاهای باورنکردنی بیرون آمد. این غول بی‌شاخ و دم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و محصول بی‌نظیری است. ولی باید ثابت کند که طبل توخالی نیست. وقت آن رسیده که نشان دهد تعریف و تمجیدها بی‌دلیل نبوده است. رنج روور را به ایسلند آورده‌ایم؛ یکی از صعب‌العبورترین و ناهموارترین مناطق زمین، سرزمینی پر از برف و یخ و تپه و ماهور. اینجاست که رنج روور باید ادعاهایش را ثابت کند!

نمای داخلی رنج روور

این رنج‌روور حیوان چموشی است که هیچ جا گیر نمی‌افتد! می‌خواهیم این ماشین را در آب و یخ و پستی و بلندی‌ها برانیم تا ضعف‌ها و قوت‌هایش مشخص شود. با آن به نزدیکی یک راه‌گاه مذاب‌های آتشفشانی آمده‌ایم که تا همین پنج سال پیش فعال بود و سنگ‌هایی که اینجا درست کرده هنوز محکم و جوان هستند. یک دریاچه نیمه یخی هم در کنار ماست و تکه‌هایی از زمین اینجا را برف پوشانده است. شاید حتی فکر راندن در چنین زمینی هم وحشت به دل هر کسی بیندازد ولی رنج‌‌روور برای همین ناهمواری‌ها ساخته شده است. باید ببینیم آیا به زانو در می‌آید یا نه!  هوا آن‌قدر سرد است و سوز دارد که حتی چند دقیقه هم نمی‌توانیم بیرون ماشین سرما را تحمل کنیم. ابتدا با راندن روی لبه دره‌ای که حرکت مواد مذاب ایجاد کرده آغاز می‌کنیم.

اگر ماشین تعادلش را از دست بدهد سه متر سقوط می‌کند و با سر روی زمین می‌افتد. و اگر چنین اتفاقی بیفتد باید آن را همین جا بگذاریم و با لند روور دیگری که به همراه آورده‌ایم مستقیم به عقب برگردیم. البته اگر در ماشین سالم بمانیم و بتوانیم تکان بخوریم! شن‌های لبه این شیار نرم است ولی این شاسی‌بلند تا اینجا قرص و محکم نشان می‌دهد.  چرخ‌های به نسبت پهن، ماشین را به زمین می‌چسباند و اجازه نمی‌دهد نیروی گشتاوری وارد شده آن را روی زمین بغلتاند.

اما همین جا یک حادثه در کمین ماست. ناگهان تکه‌ای از خاک زیر یکی از چرخ‌های عقب ماشین که به سمت دره است پایین می‌ریزد و عقب ماشین به داخل شیار منحرف می‌شود ولی ماشین می‌تواند با یک حرکت خودش را دوباره بالا بکشد. انگار که چارچنگولی به زمین چسبیده است! مطمئنا اگر یک ماشین تک دیفرانسیل بود ما داخل دره ‌افتاده بودیم! ماشین سیستم فنربندی فوق‌العاده نرمی دارد. به نرمی سرنشینان را بالا و پایین می‌کند و احساس می‌کنید در یک قایق بزرگ نشسته‌اید. اما با وجود اینکه فنربندی نرمی دارد، عکس‌العمل‌های ماشین تیز و سریع است.

فرد همراه ما که کنار راننده نشسته است ناگهان فریاد بلندی سر می‌دهد؛ به یک صخره بزرگ رسیده‌ایم که به دلیل پستی و بلندی‌های راه از دور معلوم نبود. دیگر برای عکس‌العمل دیر شده است و دو چرخ ماشین روی آن می‌رود و پایین می‌آید. ضربه بسیار شدید است ولی اتفاق خاصی نمی‌افتد. شاید اگر یک سدان روی این صخره رفته بود از وسط  به دو نیم تقسیم می‌شد! به یک تپه با شیب نسبتا زیاد می‌رسیم که در کنار دره قد کشیده است. بالا رفتن از این تپه وحشتناک است چون اگر ماشین بلغزد، به درون دره سقوط می‌کنیم ولی هنگام حرکت به سمت بالا ماشین کاملا روی زمین مستقر است و تعادلش را حفظ می‌کند.

اگرچه ماشین روی زمین به خوبی حرکت می‌کند ولی گاهی تا اندازه‌ای در ماسه‌ها درجا می‌زند و بکسوبات می‌کند. اینجاست که جعبه‌دنده بزرگ و 8 سرعته ماشین می‌تواند به کمک راننده بیاید و اوضاع را سر و سامان بدهد. در عین اینکه ماشین درگیر حرکت روی چنین زمین ناهمواری است، با تعویض دنده شتاب و جهش اتومبیل‌های اسپرت‌ را از خود نشان می‌دهد. این گیرباکس در واقع همان چیزی است که در ب‌ام‌و ایکس5 هم استفاده شده است و در شن و ماسه‌ها آدم را به یاد جلال و شکوه آن ماشین می‌اندازد!  

   پادشاه بی راهه ها

 مهمترین ویژگی این ماشین شاید سیستم فنربندی و تعلیق حیرت‌انگیزش باشد. در آن که بنشینید انگار نه انگار که چرخ‌ها دارد روی آن همه سنگ و پستی و بلنی حرکت می‌کند. برای مدت کوتاهی سرعت ماشین را به شدت بالا می‌بریم. باید اعتراف کرد که در این سرعت‌ها سیستم فنربندی دیگر به آن خوبی کار نمی‌کند. حالا وقت آن رسیده که ماشین را کمی بیشتر اذیت کنیم! به شن‌های ساحلی رسیده‌ایم و سطح زمین صاف است. ماشین در اوج قدرت و تسلط به حرکتش ادامه می‌دهد و طراحی آیرودینامیک‌اش را به رخ می‌کشد.

البته این ماشین رژیم گرفته و نسبت به مدل‌های قبلی سبک‌تر شده است! ولی باز هم کمی سنگین و افتاده به نظر می‌رسد. وقتی تکان می‌خورد آدم حس می‌کند که وزن سنگین ماشین که روی شاسی پهن‌اش توزیع شده از تحمل چرخ‌ها بیشتر است و در اثر بالا و پایین شدن ضربه‌هایی می‌زند که نمی‌گذارد تایرهای ماشین آزاد و راحت بچرخند. وقتی در آن می‌نشینید حس می‌کنید به همین دلیل بخشی از قدرت و تمایل ماشین به شتاب گرفتن و حرکت در حال از بین‌رفتن است.

اما کنترل یا اصطلاحا هندلینگ ماشین بی‌نظیر است و اگرانصاف بدهیم، هیچ ایرادی نمی‌شود به آن گرفت. وقتی به رنج‌روور فرمان می‌دهید به سرعت به خودش می‌جنبد و با اینکه زمین ناهموار و در بعضی نقاط نرم است اصلا وقت را تلف نمی‌کند و گیر نمی‌افتد. چرا که در زمین‌های نرم اگر به ماشین فرمان شدید بدهید به دلیل چرخیدن چرخ‌ها انتظار می‌رود تایرها کمی در خاک فرو بروند و شتاب ماشین برای لحظه‌ای کوتاه گرفته شود.

حالا می‌خواهیم این ماشین را که یکی از پادشاهان بی‌راهه یا اصطلاحا آفرود دنیا است، به آب بزنیم! عمود بر خط ساحل به دریای قطبی وارد می‌شویم و به تدریج زاویه‌مان را با این خط کم می‌کنیم. ماشین در ابتدا عملکرد قابل تحسینی دارد. با اینکه بخشی از لاستیک‌ها حالا زیر آب هستند از روی حرکت ماشین هیچ چیز نمی‌شود حس کرد. فقط صدای بر هم خوردن آب را می‌شود تشخیص داد. ولی کمی که جلوتر می‌رویم آب قدرت ماشین را تحت تاثیر قرار می‌دهد. حالا رنج‌روور سنگین‌تر و با رخوت بیشتری حرکت می‌کند. آب اکنون از بدنه بالاتر آمده است اما ماشین همچنان می‌تواند حرکت کند. ولی ما نمی‌خواهیم دست به خودکشی بزنیم!

دوباره به ساحل نزدیک‌تر می‌شویم. حالا آب تا وسط چرخ‌های ماشین ایستاده است. موازی ساحل سرعت می‌گیریم و به 100 کیلومتر در ساعت می‌رسیم. ماشین به خوبی حرکت می‌کند فقط ضربه‌های متناوبی را حس می‌کنیم و ماشین کمی جهش‌های متوالی دارد که خیلی طبیعی است. حالا می‌خواهیم ببینیم چه چیزی بالاخره می‌تواند این غول آفرود را متوقف کند. از دریا بیرون می‌آییم و به سمت رودخانه‌ای دیگر که در آن نزدیکی است می‌رویم. عمق آب زیاد است اما ما قصد‌داریم  از عرض رودخانه بگذریم.

خطر رود از دریا کمتر است و اینجا می‌توانیم ریسک بیشتری بکنیم. به درون آب می‌رویم و عمق را بیشتر می‌کنیم. و به وسط‌ رودخانه می‌رسیم. اینجا تقریبا یک متر درون آب هستیم. چند ثانیه مکث می‌کنیم ولی زودتر باید به آن طرف برویم چون اگر بیشتر بایستیم آب زیر چرخ‌های ماشین را می‌شوید و گود می‌کند و بیرون آمدن سخت‌ و سخت‌تر می‌شود. رنج‌روور جدید مجهز به سیستم بسیار جالبی است. این ماشین حس‌گرهایی دارد که در عمق بسیار بالای آب به کار می‌افتند.

   آرامش طوفانی!

سنسورهای اطراف بدنه ماشین تشخیص می‌دهند که عمق آب زیاد شده است و بدنه خودرو در آستانه شناور شدن است و این را به صورت پیامی به کامپیوتر مرکزی ماشین گزارش می‌دهند. سپس فنرهای ماشین چرخ‌ها را به سمت پایین فشار می‌دهند تا ماشین به زمین بچسبد و از کف جدا نشود. وقتی در عمق زیاد آب هستید از یک جایی که جلوتر بروید ناگهان حس می‌کنید که ماشین بدنه‌اش را بالا می‌کشد و چرخ‌هایش را به زمین می‌چسباند. برای چنین مانورهایی رنج‌روور از یک کمپرسور اضافی در سیستم تعلیق‌اش بهره می‌برد.

دیگر از رودخانه بیرون می‌رویم و روی ماسه‌ها چرخی می‌زنیم. دوباره کمی از ساحل فاصله می‌گیریم و به تپه و صخره‌ها نزدیک می‌شویم. از چند صخره و سنگ بزرگ بالا می‌رویم. ماشین خیلی راحت این کار را انجام می‌دهد و چرخ‌ها خودشان را از روی زمین بلند کرده روی صخره‌ها می‌اندازند. با ماشین از روی چند تپه کوتاه می‌پریم. این یکی ولی خیلی بلندتر است. ماشین نزدیک به یک متر و نیم از روی زمین بلند می‌شود و پایین می‌آید. فرودهای ماشین مطمئن و بی‌دردسر است. اصلا هم تعادلش بر هم نمی‌خورد و سیستم فنربندی انسجامش را از دست نمی‌دهد. انگار که دارید یک بنتلی را می‌رانید! به همان اندازه آرامش دارد! تا اینجا واقعا عملکرد ماشین قانع‌ کننده است. آدم اصلا دلش نمی‌خواهد از ماشین پیاده شود.

سرهم‌بندی شیشه‌ها و قسمت‌های داخلی بدنه دقت‌ بالایی دارد و صدای بسیار کمی از بیرون به داخل ماشین می‌آید. در حالی که داریم گاز می‌دهیم و از سنگ‌ها و صخره‌ها عبور می‌کنیم در ماشین سکوت حاکم است. با کمی رانندگی از آن مناطق فاصله می‌گیریم. به قسمت‌های غربی‌تر ساحل ایسلند می‌رویم. با نور نارنجی خورشید اینجا انگار روی مریخ هستید با این تفاوت که برف روی زمین نشسته است. از شیب یک پرتگاه بالا می‌رویم. شیب مدام بیشتر می‌شود و به جایی می‌رسیم که ماشین با زحمت بیشتری باید راهش را باز کند. ولی با این حال و در حالی که شیب بسیار تند است خیالمان راحت است و یک لحظه‌ هم فکر نمی‌کنیم الان دیگر می‌ایستد! سرانجام به بالاترین نقطه می‌رسیم. از بالا که به پایین نگاه می‌کنیم بهتر متوجه می‌شویم که چه شیب خطرناکی را پشت سر گذاشته‌ایم.

یکی از آپشن‌های نمایشگر ماشین صفحه‌ای است که با اطلاعات کامل و دقیق توزیع وزن ماشین، وضعیت فنرها و باری که هر کدام از چرخ‌ها تحمل می‌کنند را به شما نشان می‌دهد. در هنگام بالا رفتن از یک شیب تند اطلاعات این قسمت که از لحاظ گرافیکی هم زیبا طراحی شده است می‌تواند برای هر کسی بسیار جالب باشد. درون ماشین را هم نباید فراموش کنیم. بر طراحی داخلی کاملا روح رنج‌روور حاکم است. همه چیز درعین حفظ حالت کلاسیک و سادگی، مدرن و شیک است.

وقتی آن را با مدل‌های قدیمی‌تر مقایسه کنید متوجه می‌شوید که در این سال‌ها تغییرات زیادی کرده و کاملا به یک طرح دیگر تبدیل شده است. طراحی بیرونی این ماشین هم همان‌طور است که باید باشد.  این یک شاسی بلند آفرود است نه ماشینی مناسب برای مهمانی و خرید! پس انتظار طراحی ظریف از آن نداشته باشید. آنچه در چهره رنج‌روور موج می‌زند قدرت و اطمینان است. از رو به رو اگر به آن نگاه کنید واقعا ظاهر مصمم و آرامی دارد. انگار انسان را به حرکت ترغیب می‌کند. واقعیت این است که ظاهر این ماشین هم، نشان از موتور 5 لیتری وی 8 آن دارد که 375 اسب بخار قدرت تولید می‌کند و 375 نیوتن‌متر نیروی گشتاوری.

به هر حال این ماشین هم مانند هر ماشین دیگری، مجموعه‌ای از نکات مثبت و منفی است و نباید درباره آن اغراق کرد ولی با اطمینان می توان گفت کسانی که طرفدار ماشین‌های این‌چنینی هستند و رنج‌روورهای قدیمی‌تر را دوست داشته‌اند حتما از این یکی هم خوششان خواهد آمد و مشتری مدل جدیدتر هم خواهند بود. فروش این ماشین در آخرین روزهای سال میلادی جاری در آمریکا آغاز خواهد شد. قیمت مدل پایه این ماشین 83 هزار دلار است ولی مدل‌های پیشرفته‌تراش که امکانات بیشتری دارند تا 130 هزار دلار هم قیمت خواهند داشت.

,