فرزندمان چه انتظاری از ما دارد - امروزه والدین از نوجوانان چه انتظاراتی دارند؟؟

فرزندمان چه انتظاری از ما دارد ؟


آنچه‌ در مورد دوران‌ بچه ‌داری‌ و تربیت‌ فرزند  جای‌ افسوس‌ دارد، آن‌ است‌ که‌ بچه‌ داری‌ وظیفه‌ و شغلی‌ موقتی‌ است. روزهای‌ فعال‌ و پر مسئولیت‌ ما به‌ عنوان‌ پدر و مادر برای‌ تربیت، نگهداری‌ و مراقبت‌ از فرزند در حال‌ شمارش‌ معکوس‌ است. برای‌ شما چطور؟ چقدر از روزهای‌ شیرین‌ بچه‌ داری‌تان‌ باقی‌ مانده‌ است؟

امروزه والدین از نوجوانان چه انتظاراتی دارند؟؟ , والدین ازدست رفته درشب لیله الرغایب چه انتظا ری ازفرزندان خوددارند

امروزه والدین از نوجوانان چه انتظاراتی دارند؟؟



فرض‌ کنید کوچکترین‌ فرزند شما پنج‌ ساله‌ است‌ و تقریباً در 18 سالگی‌ زندگی‌ مستقلی‌ را شروع‌ خواهد کرد. بنابراین‌ شما فقط‌ 13 سال‌ یا 156 ماه‌ یا 4745 روز وقت‌ دارید! این‌ زمان‌ مثل‌ برق‌ خواهد گذشت‌ و پیش‌ از این‌ که‌ خود متوجه‌ شوید شغل‌ شما در زمینه‌ بچه‌ داری‌ به‌ پایان‌ خواهد رسید. این‌ آگاهی‌ موجب‌ می ‌شود ما پدر و مادرها بر عملکرد و رفتار خود نسبت‌ به‌ فرزندمان‌ باز بینی ‌ و دقت‌ نظر داشته‌ باشیم. شما به‌ عنوان‌ پدر و مادر چگونه‌ رفتار می ‌کنید؟

همه‌ ما کوچکترین‌ رفتار فرزندمان‌ را به‌ دقت‌ مورد بررسی‌ قرار می‌ دهیم، حال‌ آنکه‌ معمولاً رفتارها و برخوردهای‌ خود را در نظر نداریم؛ اما چرا از دید فرزندان‌ به‌ رفتار خود نگاه‌ نمی ‌کنیم؟ ما صد هزار کودک‌ را مورد تحقیق‌ قرار دادیم‌ و از آنان‌ سؤال‌ کردیم‌ که‌ از والدین‌ خود چه‌ انتظاراتی‌ دارند؟ ده‌ پاسخ‌ مشترک‌ این‌ کودکان ‌ را برگزیده‌ایم‌ که‌ به‌ ذکر آنها می ‌پردازیم. شما نیز می‌ توانید در هر یک‌ از این‌ موارد با ما همراه‌ باشید و رفتارهای‌ خود را مورد ارزیابی‌ قرار دهید.
برای‌ پاسخگویی‌ به‌ سؤالات‌ فرزند خود وقت‌ بگذارید؛ و هنگامی‌ که‌ پاسخ‌ سؤالات‌ را نمی‌ دانید سعی‌ کنید در یافتن‌ پاسخ‌ او را یاری‌ دهید.

1. فرزندان‌ والدینی‌ می‌ خواهند که‌ در حضور آنان‌ با یکدیگر مشاجره‌ و دعوا نکنند. از آنجا که‌ بچه‌ها بیشتر تمایل‌ دارند به‌ آنچه‌ پدر و مادر انجام‌ می دهند عمل‌ کنند و نه‌ ضرورتاً آنچه‌ که‌ والدین‌ می‌ گویند، بنابراین‌ بیشتر در جست ‌و جوی‌ الگویی‌ عینی‌ و عملی‌ برای‌ رفتار خود هستند. شما چگونه‌ اختلاف‌ نظرتان‌ را با دیگران‌ حل‌ می ‌کنید؟ آیا قادرید بدون‌ پرخاش‌ و حمله‌ به‌ شخصی‌ دیگر یا بدون‌ دفاع‌ از خویش، عدم‌ توافق‌ و رضایت‌ خود از دیگران‌ را بروز دهید؟ مسلماً در این‌ صورت‌ فرزند شما می ‌آموزد که‌ عصبانیت ‌ خود را کنترل‌ و مشاجرات‌ و اختلاف‌ نظر خود با دیگران‌ را به‌ مثبت‌ ترین‌ و بهترین‌ شیوه‌ حل‌ کند.
2. فرزندان‌ والدینی‌ می‌ خواهند که‌ تمام‌ اعضای‌ خانواده‌ را به‌ یک‌ چشم‌ بنگرند و بین‌ آنها تبعیض‌ قائل‌ نشوند. البته‌ رعایت‌ مساوات‌ بین‌ فرزندان‌ به‌ این‌ معنا نیست‌ که‌ دقیقاً در مورد همه‌ فرزندان‌ باید واکنش‌ یکسان‌ داشت، زیرا هر بچه ‌ای‌ شخصیتی‌ منحصربه ‌فرد دارد، اما تک ‌تک‌ آنها به‌ یک‌ نسبت‌ به‌ عشق‌ و درک‌ پدر و مادر نیاز دارند. ارتباط‌ خود با هر یک‌ از فرزندانتان‌ را ارزیابی‌ کنید.

3. فرزندان‌ والدینی‌ می ‌خواهند که‌ صادق‌ و درستکار باشند؛ پدر یا مادری‌ که‌ با اشاره‌ به‌ فرزند خود می‌ گوید به‌ کسی‌ که‌ پشت‌ تلفن‌ است‌ بگو من‌ نیستم ، ممکن‌ است‌ متوجه‌ نباشد که‌ چه‌ چیزی‌ را به‌ فرزند خود آموزش‌ می‌ دهد.

4. والدینی‌ که‌ نسبت‌ به‌ دیگران‌ شکیبا و بردبارند؛ وقتی‌ پدر و مادر از کارهای‌ نادرست‌ دیگران‌ چشم پوشی‌ می‌ کنند و شکیبایی‌ و گذشت‌ از خود نشان‌ می‌ دهند، فرزندان‌ می ‌آموزند نسبت‌ به‌ افرادی‌ که‌ با آنها اختلاف‌ سلیقه‌ و تفاوت‌ دارند صبور باشند. شما چگونه‌ به‌ فرزند خود صبر و بردباری‌ می ‌آموزید؟

5. والدینی‌ که‌ از آمدن‌ دوستان‌ بچه‌ها به‌ خانه‌ استقبال‌ کنند؛ اگر دوستان‌ فرزندتان‌ در خانه‌ شما جمع‌ شوند، در آن‌ صورت‌ خواهید دانست‌ که‌ او با چه‌ افرادی‌ رفت ‌و آمد و معاشرت‌ دارد. اگر پذیرای‌ دوستان‌ فرزند خود باشید در آن‌ صورت‌ در مورد آنها شناخت‌ پیدا خواهید کرد.

6. والدینی‌ که‌ با فرزند خود رابطه‌ روحی‌ و عاطفی‌ برقرار می‌ کنند؛ پدر و مادری‌ که‌ سعی‌ کرده‌اند از کودکی‌ فرزند با وی‌ رابطه‌ مستحکم‌ و عمیق‌ روحی‌ داشته‌ باشند، در بزرگسالی‌ فرزند نیز تأثیرگذاری‌ بیشتری‌ بر وی‌ خواهند داشت. شما چگونه‌ می ‌توانید چنین‌ روابطی‌ را در خانوادهِ خود برقرار کنید؟

7. والدینی‌ که‌ پاسخگوی‌ سؤالات‌ بچه‌ ها باشند؛ آیا تا به‌ حال‌ چنین‌ گناهی‌ را مرتکب‌ شده‌اید که‌ به‌ فرزند خود بگویید: حالا سرم‌ شلوغه، بگذار بعداً راجع‌ به‌ این‌ موضوع‌ با هم‌ صحبت‌ می‌ کنیم و آن‌ بعداً هرگز پیش‌ نیامده‌ باشد؟! امروز و حالا برای‌ پاسخگویی‌ به‌ سؤالات‌ فرزند خود وقت‌ بگذارید؛ و هنگامی‌ که‌ پاسخ‌ سؤالات‌ را نمی‌ دانید سعی‌ کنید در یافتن‌ پاسخ‌ او را یاری‌ دهید.

8. والدینی‌ که‌ در صورت‌ لزوم‌ فرزندان‌ را تربیت‌ کنند؛ اما نه‌ در حضور دیگران‌ و به‌ خصوص‌ دوستان‌ آنان. جای‌ تعجب‌ است‌ که‌ بچه‌ها خود نیز خواهان‌ قید و بند هستند، اما از آنها توقع‌ نداشته‌ باشید همیشه‌ داوطلب‌ تنبیه‌ و گوشزد شما باشند.

9. والدینی‌ که‌ به‌ جای‌ در نظر گرفتن‌ نقاط‌ ضعف، بر جنبه‌های‌ مثبت‌ فرزند خود تکیه‌ کنند؛ به‌ فرزندتان‌ به‌ عنوان‌ یک‌ پازل‌ ناتمام‌ بنگرید و به‌ جای‌ آنکه‌ قسمت‌های‌ خالی‌ و کامل‌ نشدهِ این‌ پازل‌ را مورد توجه‌ قرار دهید، بخش‌های‌ کامل ‌شدهِ زیبای‌ آن‌ را در نظر بگیرید. لیستی‌ از نقاط‌ قوت‌ او در ذهن‌ داشته‌ باشید و در فرصت‌های‌ مناسب‌ آنها را بیان‌ کنید.

10. والدینی‌ که‌ با بچه‌ها سازگار و یاری‌ دهنده‌ آنان‌ باشند؛ باید بپذیریم‌ که‌ ما همیشه‌ با فرزند خود سازگار نبوده‌ایم، اما دائماً سعی‌ می‌ کنیم‌ همراه‌ و هم ‌رأی‌ آنان‌ باشیم. گرچه‌ عدم‌ توافق‌ و سازگاری‌های‌ موقتی‌ ما شخصیت‌ فرزندمان‌ را ویران‌ نمی‌ کند، اما فرزندان‌ نیاز دارند که‌ بدانند آیا عشق‌ شما و نیز محدودیت‌هایی‌ که‌ برایشان‌ ایجاد کرده‌اید دائمی‌ هستند؟ زیرا ایمنی‌ و سلامت ‌ در کنار محدودیت‌ها و مرزها به‌ وجود می‌ آید. آیا فرزندان‌ نیاز به‌ یاری‌ و سازگاری‌ بیشتر شما دارند یا خیر؟
چگونه‌ خود را ارزیابی‌ می‌ کنید؟ به‌ هر حال‌ امیدواریم‌ نکات‌ ذکرشده‌ را در تربیت‌ فرزندان‌ دلبندتان‌ رعایت‌ کنید و با بررسی‌ رفتار خود در جایگاه‌ والدین، بهترین‌ شیوه‌ را در برخورد با آنان‌ در پیش‌ بگیرید.
منبع : تبیان -- پریسا پورعلمداری


والدین ازدست رفته درشب لیله الرغایب چه انتظا ری ازفرزندان خوددارند ,