سرود عشق
سرود عشق
کسی که نغمهٔ دلنشین ”عشق“، وجودش را فرا گرفته، چگونه تواند جز به طراوت باران نعمت‌های خداوند ی بیندیشد؟
چگونه راضی تواند شد تلاءلو نور الهی که بر وجودش تابیده شده، از بندگان غافل و ره گم‌کرده دریغ کند؟...
چگونه خواهد توانست از چشمهٔ جوشان علم و معرفت خداوندی بچشد و تشنه‌لبان را در حسرت جرعه‌ای رها کند؟
چگونه تاب خواهد آورد زیستن در سرزمین رؤیاهای موهوم شکست و تباهی را؟
چگونه توجیه تواند کرد لذت دیدار مظاهر الهی را در میهمانی باشکوه خداوندی، تنها در انزوای هر چند گوارا و دلنشین خود؟
پس ای دوست موفق و شادکام من بال بگشای، به پرواز درآی، جستجو کن، بیاب مشتاقان را و بر شانه‌های منتظران آرام گیر. در گوش‌های خاموش‌شان زمزمه کن و نغمهٔ دل‌انگیز ”عشق“ را همچون شکوفه‌های سپید، جامهٔ بهاری در دشت سینه هایشان سخاوتمندانه پخش کن.
ای مهربان!
اشک شو، جاری شو و غبار غفلت از اندیشه‌های چشم انتظاران پاک کن،
به چهرهٔ خمود و غبار دلمردگان تبسم
دلنشین خود را هدیه کن،
دست‌های پرمهرت را در دست‌های سرد و تهی از احساس بگذار و اجازه بده جریان گرم، پرهیجان و شورانگیز ”عشق الهی“ در کوچه پس‌کوچه‌های وجود، رسوخ کند.
بذر ”عشق“ بکار و آبیاری‌اش کن از چشمه‌سار امید و به انتظار بنشین تا جوانه‌های طلائی آن، یکی پس از دیگری، سر برآرند و آنگاه یک صدا سرود ”عشق“ بخوانند.
منبع:مجله شادکامی و موفقیت
ویرایش وتلخیص:برگزیده ها
چگونه خواهد توانست از چشمهٔ جوشان علم و معرفت خداوندی بچشد و تشنه‌لبان را در حسرت جرعه‌ای رها کند؟
چگونه تاب خواهد آورد زیستن در سرزمین رؤیاهای موهوم شکست و تباهی را؟
چگونه توجیه تواند کرد لذت دیدار مظاهر الهی را در میهمانی باشکوه خداوندی، تنها در انزوای هر چند گوارا و دلنشین خود؟
پس ای دوست موفق و شادکام من بال بگشای، به پرواز درآی، جستجو کن، بیاب مشتاقان را و بر شانه‌های منتظران آرام گیر. در گوش‌های خاموش‌شان زمزمه کن و نغمهٔ دل‌انگیز ”عشق“ را همچون شکوفه‌های سپید، جامهٔ بهاری در دشت سینه هایشان سخاوتمندانه پخش کن.
ای مهربان!
اشک شو، جاری شو و غبار غفلت از اندیشه‌های چشم انتظاران پاک کن،
به چهرهٔ خمود و غبار دلمردگان تبسم
دلنشین خود را هدیه کن،
دست‌های پرمهرت را در دست‌های سرد و تهی از احساس بگذار و اجازه بده جریان گرم، پرهیجان و شورانگیز ”عشق الهی“ در کوچه پس‌کوچه‌های وجود، رسوخ کند.
بذر ”عشق“ بکار و آبیاری‌اش کن از چشمه‌سار امید و به انتظار بنشین تا جوانه‌های طلائی آن، یکی پس از دیگری، سر برآرند و آنگاه یک صدا سرود ”عشق“ بخوانند.
منبع:مجله شادکامی و موفقیت
ویرایش وتلخیص:برگزیده ها
,