مراقبت های گوش در برابر سرو صدا و نویز - شنیدن صدای تفنگ در عروسی و تاثیر ان بر جنین

شنیدن صدای تفنگ در عروسی و تاثیر ان بر جنین

این روزها قرار گرفتن دائمی در معرض اصوات بلند، بیماری وزوز و سوت کشیدن گوش را به همراه دارد و صدمات آن به گونه ای است که گاهی اوقات غیرقابل جبران به نظر می آید.در زندگی پیشرفته امروز، استفاده از واکمن ها، تلفن همراه با هندزفری و… در صورت داشتن صوتی بالا، می تواند به مرور زمان، شخص را دچار کاهش شنوایی کند.

از هر ده نفر آمریکایی  یک نفر دچار کاهش شنوائی است. این کاهش شنوائی بر توانایی فرد برای تشخیص گفتار عادی تاثیر می گذارد. قرار گرفتن در معرض سرو صدای زیاد محیط مهمترین دلیل شایع کاهش شنوائی است.

تاثیر سرو صدا برشنوائی:

سرو صدا ممکن است خطرناک باشد و اگر بیش از اندازه بلند و به مدت طولانی باشد باعث آ سیب شنوائی می شود. آ سیب شنوائی ناشی از سرو صدا کاهش شنوائی حسی و عصبی یا کری عصبی را موجب می شود که البته این نوع کاهش شنوائی ممکن است ناشی از عوامل دیگر غیر از سرو صدا نیز باشد اما کاهش شنوائی ناشی از سرو صدا قابل حفاظت و پیشگیری می باشد.

آیا امکان بهبود شنوایی در اینگونه کاهش شنوایی وجود دارد؟

خیر. زندگی در محیط پرسروصدا به گوش ها آ سیب می رساند و هیچ نوع دارو، عمل جراحی و یا حتی سمعکی وجود ندارد که شنوائی آ سیب دیده توسط سروصدا را به حالت اول برگرداند.

عملکرد سیستم شنوائی:

گوش از سه  بخش اصلی، گوش خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده است. گوش خارجی (بخش قابل دیدن) به مجرای گوش باز می شود. پرده صماخ مجرای گوش را از گوش میانی جدا می سازد. استخوانچه ها در گوش میانی باعث انتقال صوت به گوش داخلی می شود.  گوش داخلی شامل انتهای عصب شنوائی است که به مغز می رود. منبع صوت، ارتعاشات یا امواج صوتی را در هوا منتشر می کند. این ارتعاشات از مجرای گوش عبور می کنند از کانال (مجرا) گوش وارد می شود و به پرده صماخ برخورد می کند و باعث مرتعش شدن پرده صماخ می شود. این ارتعاشات به استخوانچه های گوش میانی هدایت می شوند واستخوانچه ها آن را به عصب شنوائی در گوش داخلی منتقل می کنند. این ارتعاشات تبدیل به ایمپالس عصبی شده و مستقیماً به مغز جائی که تفسیر ایمپالس به صوت، صورت می گیرد می رود. مثل موسیقی، صدای به هم خوردن در، صدای اشخاص و …

وقتی صدا بسیار بلند باشد باعث مرگ پایانه های عصب در گوش داخلی می شود. با افزایش مدت زمان قرار گرفتن در معرض صداهای بلند، تعداد پایانه های عصبی بیشتر آ سیب می بینند. هنگامی که تعداد پایانه های عصب کاهش یابد شنوائی کاهش می یابد. هیچ راهی برای بازگرداندن حیات به پایانه های عصبی وجود ندارد و این آ سیب دائمی و ماندگار است.

چه صداهایی مخرب هستند:

حساسیت به سرو صدا در افراد متفاوت است. به طور کلی اگر در محیط پر سرو صدا مجبور باشید فریاد بزنید تا صدای خود را بشنوید، این شدت صدا ممکن است به شنوائی آ سیب برساند، باعث سوت کشیدن گوش شود یا افت شنوائی تا چندین ساعت بعد از قرار گرفتن در معرض سرو صدا را باعث شود.

صوت به طور ویژه به دو روش اندازه گیری می شود:

1. شدت یا بلندی صدا که بر اساس دسی بل (dB) اندازه گیری می شود.
2. فرکانس یا زیری و بمی صدا که با واحد هرتز (HZ ) اندازه گیری می شود و در واقع ارتعاش صوت در ثانیه را می سنجد مثلاً یک صدای بم مثل صدای طبل نسبت به صدای زیر مثل صدای ویلون ارتعاش کمتری در ثانیه تولید می کند.

ارتباط فرکانس صدا با کاهش شنوائی:

واحد فرکانس هرتز (HZ) است. هر چه زیری صدا بیشتر باشد فرکانس افزایش می یابد. کودکان که به طور معمول بهترین شنوائی را دارند، اغلب توانائی تشخیص صداها از 20 هرتز تا 20 هزار هرتز را دارند. در حالی که دیگر افراد قادر به شنیدن در این محدوده نمی باشند.

گفتار انسان در محدوده 200 تا 4000 هرتز قرار دارد. وقتی تخریب شنوائی آغاز می شود، ابتدا فرکانس های زیر را درگیر می کند و افراد با این افت شنوائی اغلب در شنیدن صداهای زیر خانم ها و کودکان مشکل دارند. کاهش شنوائی در فرکانس های زیر همچنین باعث تغییر در کیفیت صدا شده به طوری که فهم گفتار هرچند قابل شنیدن است، مشکل می شود. افراد با این نوع کاهش شنوائی در تشخیص تفاوت های بین لغات با حروف صدا دار یکسان بخصوص حروف س- ش- چ- ف و ه مشکل دارند. زیرا این حروف نسبت به دیگر حروف در محدوده فرکانس زیرتری هستند.

دسی بل:

شدت صوت با واحد دسی بل اندازه گیری می شود. این مقیاس شامل ضعیف ترین صدای قابل تشخیص توسط گوش انسان یعنی  dB0، تا بالای dB 180 می باشد. دسی بل به صورت لگاریتمی اندازه گیری می شود. به این ترتیب که با افزاش شدت دسی بل بر مبنای 10 تا هر افزایش ده برابر بیشتر می شود. یعنی dB 20 ده برابر شدت dB 10 و dB 30 صد برابر شدت dB 10 است.

 

چه شدتی از صدا کاهش شنوایی ایجاد نمی کند؟

بیشتر متخصصین بر این اعتقادند که قرار گرفتن در معرض صدای بلند با شدت بیش از 85 دسی بل و به طور مداوم مضر است.

ارتباط بین مدت زمان شنیدن سرو صدا با میزان افت شنوائی:

هر چه زمان طولانی تری در معرض صدای بلند باشید شنوایی بیشتر آ سیب می بیند و هرچه به منبع صدا نزدیک تر باشید آ سیب بیشتر خواهد بود.

بیشتر سلاح ها صدایی تولید می کنند که باعث ایجاد افت شنوائی افراد در محیط اطراف آن می شود. در بین آنها تفنگ های لوله بلند و خمپاره اندازها بدلیل صدای بلندی که تولید می کنند افت بیشتری را نیز باعث می شوند. البته، حتی یک هفت تیر و ترقه نیز اگر نزدیک به گوش باشد به گوش ها آ سیب می رساند. مطالعات اخیر نشان می دهد حتی صدای زنگ ساعت باعث افت شنوائی در کودکان می شود و گوش دادن به موسیقی راک از طریق هدفون به همین ترتیب بر شنوائی تاثیر می گذارد.

تاثیرات مخرب دیگر سرو صدا:

علاوه بر افت شنوائی، زنگ گوش که وزوز نامیده می شود معمولاً بعداز قرار گرفتن در معرض سرو صدا رخ می دهد که اغلب دائمی است. بعضی افراد نیز نسبت به صدای بلند حساسیت بیشتری دارند و باعث عصبانیت و اضطراب آنها می شود. افزایش اسید معده ، ضربان نبض و فشار خون از دیگر آثار سرو صدا است. سرو صدای خیلی بلند همچنین باعث کاهش کارآیی افراد در انجام کارهای سخت می شود.

وسایل حفاظت شنوائی:

افرادی که در محیط پر سرو صدا کار می کنند باید از وسایل حفاظت شنوائی استفاده کنند. استفاده از گوشی های م حافظ در هنگام کار با وسایل پر سرو صد مانند اسلحه و راندن موتور توصیه می شود.

 

قوانین کار در محیط پرسرو صدا:

کار در محیط پر سروصدای بالای 85 دسی بل به طور مداوم باعث افت تدریجی در تعداد قابل ملاحظه ای از افراد می شود. صداهای بلندتر این افت را افزایش می دهد. زمان مجاز قرار گرفتن در معرض سرو صدا بدون استفاده از وسایل حفاظت شنوائی به ازاء هر dB 5 افزایش در شدت صدا نصف می شود. به طور مثال: ساعات کاری به 8 ساعت در dB90، 4 ساعت در dB 95 و 2 ساعت در db 100 محدود می شود. بیشترین زمان مجاز شنیدن صدایی با شدت dB 115 بدون استفاده از گوشی 15 دقیقه در روز است. و هر صدایی بالای dB 140 غیر مجاز می باشد.

سازمان سلامت و امنیت شغلی (طب کار یا بهداشت حرفه ای)به منظور اصلاح حفاظت شنوائی نیازمند برنامه های م حافظ ت شنوائی در محیط پر سرو صدای کاری می باشد. این برنامه شامل تست شنوائی سالانه برای کارگران در معرض صداهایی با شدت dB 80 یا بیشتر در طول 8 ساعت کار روزانه می باشد.

شرایط کار در محیط پر سرو صدا بیانگر لزوم استفاده از وسایل حفاظت شنوائی است. کار فرما باید حداقل یک نوع از وسایل حفاظت شنوائی را تهیه کند. در صورت مشاهده افت شنوائی dB 10 یا بیشتر در فرکانس های زیر در هر گوش در تست های شنوائی سالانه کارگر را در جریان بگذارد تا در محیط پر سرو صدای بیش از dB 80 برای 8 ساعت کار روزانه از وسایل حفاظت شنوائی استفاده کند و در صورت افزایش افت و یا بروز مشکلات گوش وی را به پزشک گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.

حفاظت شنوائی و تاثیرات آن:

وسایل حفاظت شنوائی شدت صوتی را که به پرده گوش می رسد کاهش می دهد و به شکل گوشی توپی و هدفون وجود دارند.

گوشی توپی بسیار کوچک است و در مجرای گوش خارجی قرار می گیرد. این گوشی باید به راحتی گوش را پر کند به طوری که ورودی مجرای گوش کاملاً بسته شود. جایگذاری نا مناسب گوشی، گوشی کثیف یا پوسیده ممکن است به مجرای گوش آ سیب برساند. این گوشی ها در انواع شکل و سایز برای افراد قابل تهیه هستند. افرادی که مشکل در نگهداری آن دارند می توانند با استفاده از یک تل یا سربند آن را روی گوش قرار دهند. هدفون روی گوش خارجی قرار می گیرد و مجرای ورودی گوش را می پوشاند و بوسیله یک تل روی سر قرار می گیرد. استفاده از عینک یا موهای بلند مانع از جایگزینی مناسب آن می شود. جایگذاری مناسب گوشی یا هدفون، صدارا 15 تا 30 دسی بل کاهش می دهد.

تاثیر گوشی و هدفون مناسب در کاهش شدت صوت یکسان است هرچند در کاهش فرکانس های بم، گوشی ودر کاهش فرکانسهای زیر، هدفون بهتر عمل می کند. استفاده همزمان گوشی و هدفون در مقایسه با استفاده آنها به تنهایی حدود 10 تا 15 دسی بل حفاظت شنوائی را افزایش می دهد. در صداهای بلندتر از 105 دسی بل استفاده هردو وسیله توصیه می شود. استفاده از پنبه یا دستمال کاغذی در مجرای گوش خاصیت حفاظتی ضعیفی دارد چراکه تنها dB 7 صدای محیط را کاهش می دهد.

مشکلات شایع وسایل حفاظت شنوائی: 

مطالعات نشان می دهد در بعضی کارگران استفاده از وسایل حفاظت شنوائی تنها 50 % به کاهش صدا کمک می کند چراکه آنها به طور مداوم قادر به استفاده از این وسایل در محیط پر سرو صدا نیستند و یا به طور مناسب وسایل حفاظت شنوائی را جایگذاری نمی کنند. اگر از گوشی های م حافظ به طور مداوم در طول 8 ساعت کار روزانه استفاده شود به طور متوسط 30 دسی بل شدت صدا را کاهش می دهد اما اگر فرد یک ساعت در طول 8 ساعت کاری بدون گوشی در سرو صدا کار کند تنها 9 دسی بل شنوائی را م حافظ ت می کند، چراکه مقیاس دسی بل به صورت لگاریتمی محاسبه می شود. در واقع در طول ساعاتی که گوش ها بدون م حافظ هستند هزار برابر بشتر از هنگامی که از هدفون یا گوشی استفاده می شود انرژی صوت به گوش می رسد. برای برآورد دقیق میزان سرو صدایی که به گوش می رسد، نویز محیط خارج از کار مانند سر و صدای خانه یا مکان های دیگر در طول یک روز نیز باید محاسبه شود. با در نظر گرفتن مدت زمان کار در محیط پرسرو صدا و به دنبال آن سرو صدای اطراف محیط کار مانند صدای موتور، موسیقی بلند، ماشین و …. در نهایت بیشترین صدای دریافتی در طول یک روز و حفاظت از آن برای رسیدن به حد مجاز تعیین می شود.

استفاده از هدفون و گوشی که کاملاً در گوش قرار نگرفته و فضایی خالی بین گوشی و گوش فرد ایجاد شده است حتی در صورت استفاده مداوم به این صورت، سبب کاهش کارآیی آن می شود. نکته دیگر اینکه هنگام استفاده از گوشی م حافظ افراد صدای خود را بلندتر و عمیق تر می شنوند که این ویژگی بسیار ارزشمند در گوشی های م حافظ به شمار می رود.

استفاده از گوشی م حافظ و تاثیر آن در شنیدن صدای افراد و صدای دستگاهها:

همانطور که عینک آفتابی به بینایی بهتر در محیط های پر نور کمک می کند گوشی های م حافظ نیز فهم گفتار را در محیط های پر سرو صدا افزایش می دهد. افراد با شنوائی طبیعی در مکانهای ساکت قادر به فهم مکالمات عادی می باشند. اما در مورد افرادی که مشکل شنوائی و یا درک گفتار در مکالمات عادی را دارند، گوشی م حافظ به مقدار جزئی توانایی افراد را کاهش می دهد. درمورد تاثیرات گوشی بر توانائی فرد در شنیدن سر و صدایی که نشانه عملکرد نامناسب دستگاهها است اختلاف نظر وجود دارد. اما به هر حال بیشتر افراد به سادگی با شنیدن صداهای آهسته همراه با گوشی م حافظ تطابق پیدا می کنند و می توانند مشکلات ناشی از عملکرد نا مناسب دستگاهها را تشخیص دهند.

کاهش شنوائی معمولاً در طول چندین سال پیشرفت می کند. این افت تا زمانی که تدریجی و بدون درد باشد محسوس نیست. تنها مشکلی که ممکن است فرد از آن رنج ببرد زنگ گوش یا دیگر صداهایی که ناشی از قرار گرفتن در معرض سرو صدای طولانی مدت است، می باشد که نشانه آ سیب عصب شنوائی است. ممکن است فرد در تشخیص گفتار افراد بخصوص در محیط های پر سرو صدا مثل محیط های پر جمعیت و یا مهمانی ها مشکل داشته باشد که این نشانه شروع کم شنوائی در فرکانس های زیر است و با تست شنوائی قابل تشخیص می باشد.

مراجعه به پزشک در صورت بروز هر یک از این نشانه های فوق، نسبت به جرم گوش یا عفونت که به سادگی قابل درمان می باشد از اهمیت بیشتری برخوردار است. در بسیاری از موارد زنگ گوش ناشی از سرو صدا و متعاقب کاهش شنوائی دائمی است و شانس بهبود ندارد. افراد مشکوک به کم شنوائی به پزشک گوش و حلق و بینی ارجاع داده می شوند و پزشک مشکل گوش را تشخیص و بهترین روش درمان و کنترل را توصیه می کند.

,