سنگینی گوش و کم شنوایی در کودکان، شنوایی، کم شنوایی، علت کم شنوایی، درمان کم شنوایی، گوش سنگین، سنگینی گوش - تاثیر کم شنوایی روی بچه دار شدن

تاثیر کم شنوایی روی بچه دار شدن

بررسی علل کم شنوایی در کودکان

یکی از عوامل مهم معلولیت و اختلال در ارتباطات اجتماعی کاهش شنوایی است. تکلم ناقص می‌تواند از علائم نقص شنوایی پنهان در کودک باشد و طبق آمارهای ارائه شده از هر 1000 کودک یک نفر با کاهش شنوایی حسی ‌ عصبی متولد می‌شود.

دکتر علی‌اصغر پیوندی ، جراح و متخصص گوش، حلق و بینی و سروگردن با بیان این که کاهش شنوایی بیشتر در سنین بالا رخ می‌دهد، در گفتگو با جام‌جم می‌گوید: تقریبا 4درصد افراد زیر 45 سال دچار درجات متفاوتی از کاهش شنوایی هستند که با افزایش سن بیشتر می‌شود.

به گفته این عضو هیات علمی دانشگاه فقط 4 2 درصد کودکان دچار کاهش شنوایی هستندکه از این تعداد یک سوم موارد به علت حادثه‌ای قبل یا در حین تولد است.

وی در مورد اهمیت کم شنوایی می‌افزاید: کودکی که دچار کم‌شنوایی می‌شود دچار کاهش رشد مغزی و مشکل در تکلم و متعاقب آن عدم برقراری روابط مناسب اجتماعی می‌شود.
دکتر پیوندی با اشاره به این که کاهش شنوایی در کودکان به چهار نوع خفیف، متوسط، شدید و کری کامل تقسیم می‌شود، خاطرنشان می‌کند: شایع‌ترین علت کری متوسط تا شدید در کودکان اختلال ژنتیکی (حدود 50درصد موارد) و سپس مننژیت است (10درصد موارد) که مقام دوم را داراست.

این پزشک جراح کاهش شنوایی را به دو دسته انتقالی و حسی عصبی تقسیم می‌کند و ابراز می‌کند: در کاهش شنوایی انتقالی اشکال در مجرای گوش، در پرده گوش و یا در استخوانچه‌ها و دریچه بیضی است و در کاهش شنوایی حسی عصبی اشکال در گوش داخلی، حلزون ، عصب شنوایی و مرکز شنوایی است.

دکتر پیوندی، شایع‌ترین علت کاهش شنوایی انتقالی در کودکان را «اوتیت میانی» ذکر کرده و اذعان می‌کند: در اغلب مواقع این کاهش شنوایی با درمان مناسب گذرا و موقتی است که در صورت بروز عوارضی مانند لابیرنتیت چرکی، آبسه مغزی و مننژیت کاهش شنوایی حسی عصبی نیز وجود خواهد داشت.

به گفته این پزشک متخصص، در میان اوتیت‌ها، اوتیت سروز یکی از شایع‌ترین علل کم شنوایی در کودکان دبستانی و کودکستانی است که باجمع شدن مایع در گوش میانی باعث کم شنوایی انتقالی می‌شود و برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری خارج کردن این مایع از گوش میانی از نظر شنوایی اهمیت شایانی دارد.

وی علت این بیماری را انسداد شیپوراستاش دانسته و آن را شایع‌ترین علت سنگینی گوش در کودکان می‌داند که علایم آن شامل کاهش شنوایی و گوش درد است ولی چون حال عمومی کودک خوب است والدین خیلی دیر متوجه آن می‌شوند.

دکتر پیوندی سخت شدن پرده صماخ، چسندگی در گوش میانی و عدم حرکت استخوانچه‌ها، فرورفتگی پرده گوش و ایجاد کلستئاتوم را از عوارض ناشی از عدم درمان ذکر می‌کند.

وی با اشاره به این که اوتیت حاد میانی در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است، مهم‌ترین علت بروز آن در کودکان را بزرگ شدن لوزه سوم و عفونت ذکر کرده و می‌گوید: اگر پرده صماخ پاره شود به مدت کوتاهی چرک و خون از گوش خارج شده و درد گوش تخفیف پیدا می‌کند که درمان آن شامل استراحت، پنی‌سیلین و مشتقات آن به همراه مسکن است.

این عضو هیات علمی دانشگاه درخصوص انسداد مادرزادی یادآور می‌شود.

در این بیماری ممکن است مجرای گوش ایجاد نشده و یا به صورت ناقص تشکیل شود که معمولا انسداد یکطرفه بوده و گوش دیگر سالم است به همین جهت این افراد از نظر شنوایی و گویایی مشکلی ندارند ولی در انسداد مجرای گوش به علل غیرمادرزادی، سرومن (جرم)، جسم خارجی، تورم پوست مجرا از دلایل اصلی این بیماری است که در کودکان جسم خارجی یکی از شایع‌ترین موارد است که با رفع انسداد درصورتی که پرده گوش و گوش میانی سالم باشد، شنوایی به حالت اول برمی‌گردد.

دکتر پیوندی، درخصوص کاهش شنوایی حسی ‌ عصبی در کودکان اذعان می‌کند: این بیماری نادرتر از نوع انتقالی است و به دوران حاملگی، وضعیت زایمان و بیماری‌های دوران نوزادی ارتباط دارد و معمولا دوطرفه است و تشخیص زودهنگام این بیماری از نظر مشکلات گفتاری اهمیت فراوان دارد. این پزشک جراح علل کاهش شنوایی حسی عصبی در کودکان را ناشی از کری ارثی به تنهایی یا همراه با هنجاری‌های دیگر، کری مادرزادی، کری ناشی از ضربه (صدمات هنگام تولد)،‌ عفونت‌ها و کم‌کاری غده تیروئید می‌داند.

فاکتورهای خطر

طبق گفته این عضو هیات علمی دانشگاه موارد ذیل مناسب حال کودک سالم است که در صورت عدم وجود چنین رفتاری باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.

2 ماهگی: به صدا گوش داده و خنده اجتماعی می‌کند.

4 ماهگی: به صدای خشن و آرام پاسخ متفاوت داده و از جیغ کشیدن لذت می‌برد.

8 ماهگی: با صدا کردن اسمش فعالیت خود را متوقف و صداها را تقلید می‌کند.

10 ماهگی: با دقت حرکات مختلف را تقلید و اولین کلمات را ادا می‌کند.

12 ماهگی: با حرکات به تقاضاهای مختلف پاسخ داده و افراد خانواده را با نام می‌شناسد.

وی در ادامه یادآور می‌شود، اگر کودک در 2 سالگی قادر به تکلم نباشد و در 3 سالگی تکلمی نامفهوم داشته باشد و قادر به بیان جملات نباشد، باید توسط پزشک متخصص مورد معاینه قرار گیرد.

دکتر پیوندی تصریح می‌کند: آرام و بلند صحبت کردن کودکان ، دستپاچگی به هنگام صحبت و عدم روان صحبت کردن در 5 سالگی می‌تواند از عوارض کم شنوایی باشد که باید والدین به این مساله توجه کافی داشته باشند.
جام جم آنلاین