دلبسته شوید اما وابسته نشوید
مهم‌ترین مساله در هر ازدواج «رضایت زناشویی » است و هدف همه آموزش‌ها، تعالیم و پژوهش‌ها، افزایش این رضایت. تعریف‌های مختلفی برای رضایت زناشویی وجود دارد در یک تعریف کلی، رضایت زن و مرد از یکدیگر، لذت و صمیمیت در امور مختلف زندگی مانند تقسیم کار داخل و خارج خانه، ابراز محبت و احترام به یکدیگر، گذراندن اوقات فراغت، رابطه زناشویی ، رابطه با سایر افراد و حل مشکلات زندگی با کمک یکدیگر را رضایت زناشویی می‌نامند.
وابسته نشوید
واقعیت این است که سنگ بنای روابط زن و شوهر، از همان ابتدای زندگی و در دوران نامزدی و عقد گذاشته می شود. رابطه شما و همسرتان در این دوران شکل می گیرد و شما هر کدام جایگاه خود را پیدا می کنید. در همین دوران است که ممکن است شما راه را به خطا بروید و برای همسرتان تبدیل به یک پدر یا مادر شوید و یا نقش فرزندی مطیع و بی اختیار را در قبال او بپذیرید که یک لحظه هم از او جدا نمی شود. پس بسیار مهم است که در این دوران، حد روابط خود را با همسرتان تنظیم کنید و دلبستگی درستی میان خود شکل دهید.
براساس نظریه «جان بالبی»، همه افراد از بدو تولد بر اساس نوع رابطه عاطفی با والدین (به‌خصوص مادر) سبک‌های دلبستگی گوناگونی پیدا می‌کنند. «دلبستگی» یک رابطه هیجانی است که باعث ایجاد حس لذت، امنیت و آرامش در فرد می‌شود.
دلبستگی باعث می‌شود تا زن و شوهر علاقه‌مند باشند در کنار یکدیگر بمانند و از این زندگی احساس امنیت و آرامش کنند و در صورت جدایی از یکدیگر، اندوهناک و غمگین شوند.
انواع دلبستگی
البته «دلبستگی» انواع مختلفی دارد و هر چه شدیدتر باشد، نشانه ارتباط بهتر و رضایت زناشویی بیشتر نیست. در نوع «دلبستگی ایمن»، زن و مرد رابطه پایدار و قابل اعتمادی با یکدیگر دارند و احساسات خود را با یکدیگر درمیان می‌گذارند اما نکته مهم در این نوع دلبستگی، خودباوری و اطمینان (نه غرور کاذب) به خود است که باعث می‌شود زن و مرد همیشه نگران از دست دادن یکدیگر نباشند و به هم اجازه داشتن حریم خصوصی را بدهند.
امروزه برخی متخصصان بر حفظ استقلال زن و شوهر در زندگی مشترک و ایفای نقش آنها در کنار هم و حفظ حریم زناشویی و کانون خانواده تاکید می‌شود. زن و مرد باید بتوانند بین نقش‌های همسری، زن و مردی و پدر و مادری تعادل برقرار کنند تا زیاده‌روی در یکی باعث کوتاهی در دیگری نشود. در دلبستگی «ناایمن» فرد نمی‌تواند رابطه عاطفی مطمئنی با طرف مقابل برقرار کند. ممکن است علاقه‌ای به این کار نداشته یا در انجام آن ناتوان باشد (نوع اجتنابی) یا همیشه نگران از اینکه فرد مورد علاقه خود را از دست بدهد یا خودش دوست‌داشتنی نباشد (نوع «دوسوگرا» یا «اضطرابی»).
در این نوع دلبستگی، معمولا یکی از همسران برای نگه‌داشتن طرف مقابل خود به شدت به او وابسته می‌شود و حتی یک لحظه جدایی باعث نگرانی شدید او خواهد شد. این وابستگی که می‌تواند یکطرفه یا دوطرفه باشد، حریم خصوصی را از بین می‌برد و ایفای نقش‌های دیگر زندگی، باعث کاهش صمیمیت بین زوج می‌شود و هر کار و هر حرفی ممکن است باعث نگرانی طرف مقابل شود.
بر اساس نتایج بسیاری از پژوهش‌های انجام شده در ایران و سایر کشورهای دنیا، زن و شوهری که دلبستگی ایمن دارند، در کنار یکدیگر احساس امنیت و آرامش بیشتری می‌کنند و رضایت زناشویی بالاتری دارنددلبستگی در مقابل وابستگی
بر اساس نتایج بسیاری از پژوهش‌های انجام شده در ایران و سایر کشورهای دنیا، زن و شوهری که دلبستگی ایمن دارند، در کنار یکدیگر احساس امنیت و آرامش بیشتری می‌کنند و رضایت زناشویی بالاتری دارند.
بسیاری از آنها از اینکه طرف مقابل را از دست بدهند، نمی‌ترسند و به حریم خصوصی و استقلال یکدیگر احترام می‌گذارند. در مورد مشکلات زندگی، احساسات خود و اختلاف عقیده‌ها با هم صحبت و سعی می‌کنند آنها را حل کنند و در مسائل اقتصادی شریک یکدیگر هستند. اما وابستگی زن و مرد به یکدیگر که می‌تواند ناشی از سبک دلبستگی آنها باشد، در بسیاری از موارد عملا ترس، دلهره و اضطراب ناشی از طرد شدن و دوست داشتن را در لحظه‌لحظه زندگی جاری می‌کند و برای غلبه بر آن، حریم خصوصی یکدیگر را زیر پا می‌گذارند. آنها نه در کنار یکدیگر احساس آرامش دارند و نه دور از هم.
این قبیل همسران از ترس از دست دادن یکدیگر، احساسات و مشکلاتشان را از هم پنهان می‌کنند و عملا به صمیمیت رابطه لطمه می‌زنند و توانایی حل مشکلات زندگی را از دست می‌دهند و در یک کلام، از زندگی زناشویی خود لذت نمی‌برند.
,