آفتاب مهربانی - مهد کودک آفتاب مهربانی
تربیت فرزندان نتیجه ی پذیرش مسوولیت و تلاش و هماهنگی پدر و مادر است. واگذاری تربیت فرزندان به مادر و خالی کردن میدان تربیت از پدر ان، فرزندان را معمولاً با مشکلات و اختلالات رفتاری غیرقابل جبران مواجه می‌سازد. صاحب نظران معتقدند با اینکه مادران در تربیت مهارت بیشتری دارند ولی پدر ان در تربیت موثرترند. بنابراین پدر ان باید در امر تربیت، نگهداری و رشد و شکوفایی کودکان نقش و مشارکت داشته باشند...
مهد کودک آفتاب مهربانی
معمولاً کودکان تصوری اغراق‌آمیز از پدر دارند؛ او را بزرگ‌تر، قوی‌تر و دارای نیروی مضاعف می‌پندارند که اطلاعات کافی در هر زمینه و توانایی حل همه ی مشکلات را دارند؛ او را کانون ارضای نیازهای مادی، روانی، اجتماعی، عاطفی و ارتباطی و عامل امنیت خانه و خانواده می‌دانند. این تصورات و توقع‌ها ، مسوولیت‌های بزرگ و تعیین کننده‌ای بر عهده ی پدر ان می‌گذارد و آنان را وا می‌دارد تا در امر تربیت و چگونگی رشد و شکوفایی کودک مشارکت و نقش ویژه‌ای داشته باشند. در خانه‌هایی که پدر فقط نقش «نان‌آور» را دارد و فرزندان فرصت تعامل و همانند سازی با پدر را ندارند، متاسفانه از تربیت مطلوب محروم می‌شوند، چنانکه سعدی می‌گوید:
پسر کاو ندارد نشان از پدر تو بیگانه خوانش مخوانش پسر
از نظر تربیتی پدر به منزله ی راهنما و معلم، مرشد فکری و عملی و الگوی رفتاری است، چنانکه پیغمبر اسلام حضرت محمد (ص) خطاب به حضرت علی (ع) می‌فرمایند:
«یا علی انا و انت ابوا هذه الامه»
ای علی (ع) من و تو پدر ان (مرشدان فکری و عملی)، این امت هستیم.
نقش پدر در تربیت فرزندان:
از بررسی نتایج برخی تحقیقات که در دهه ی آخر قرن بیستم در جهان انجام شده، در می‌یابیم:
- یکی از عوامل ضعف خانواده‌های امروزی کاهش نقش پدر در خانواده است.
- کودکان ی که در غیبت پدر پرورش یافته‌اند زمینه‌های بروز بزهکاری در آنان بیشتر دیده شده است.
- کودکان ی که از تربیت و همراهی پدر دربازی و تفریح و سرگرمی برخوردار بوده‌اند، ضمن داشتن روابط عمیق‌تر با دوستان دارای خود کنترلی و مهارت بیشتر در بیان حالات هیجانی خود و تشخیص احساسات و عواطف دیگران بوده‌اند.
- پدر انی که دخالت بیشتری در تربیت داشته‌اند، فرزندان آنها علاوه برداشتن رفتار مسوولانه، حس مسوولیت‌پذیری بالاتر در مورد رفتار خودشان داشته، کمتر دیگران و شانس و «اقبال بد» را به عنوان مشکلات رفتاری خود مطرح می‌کردند.
- فرزندانی که پدر ان آنها به اندازه‌ی کافی در تربیت ایشان نقش داشته‌اند دارای توانمندی بیشتری در حل مسائل، مهارت‌های کلامی و پیشرفت تحصیلی بوده‌اند.
- 55% زندانیان، 70% اخراج شدگان مدارس و 82% دختران نوجوان فراری و اکثر معتادان از خانواده‌هایی بوده‌اند که یا از وجود پدر محروم بوده‌اند و یا پدر نقش صحیح، مفید و موثر خود را در تربیت آنان ایفا نکرده است.
- مشاهدات بیانگر آن است افرادی که در بزرگسالی همدلی بیشتری با دیگران نشان می‌دهند، در کودکی از مشارکت صحیح پدر در تربیت خود بهره‌مند بوده‌اند.
- پسران نوجوان فاقد پدر به راحتی دچار اضطراب و ناراحتی می‌شوند.
- در خانواده‌ای که پدر حضور نداشته و یا وجودش بی‌تأثیر باشد، فرزند تمایل بیشتری به الگو قرار دادن رفتار مادر نشان می‌دهد، این امر مشکلاتی را- به ویژه برای پسرها- به وجود می‌آورد.
- دختران خانواده‌هایی که در آنها مادر مسلط و پدر منفعل بوده است در دوره ی نوجوانی و بزرگسالی و در ارتباط با مردان و تشکیل خانواده بیشتر دچار مشکل شده‌اند.
پدر ، الگوی مناسب:
- فرزند در مسیر رشد و شکل‌گیری شخصیت خود با افراد زیادی در ارتباط است و از آنها تأثیر می‌پذیرد. چنانچه پدر بتواند به گونه‌ای رفتار کند که فرزند جنبه‌های مثبت و سازنده ی رفتارهای پدر را مشاهده کند به سلامت زندگی فرزندش کمک کرده است.
- دختر برخورد با مرد را از پدر می‌آموزد، او از پدر مسائلی را می‌آموزد که هرگز از مادر نخواهد آموخت.
- فرزند، محبت کردن، طرز صحبت، راستگویی، وفاداری، روابط اجتماعی، شیوه‌ی غذا خوردن، نشست و برخاست کردن و همه ی سجایای اخلاقی را می‌تواند از پدر بیاموزد. به گفته ی خواجه نصیرطوسی «از طریق پدر است که فرزندان تدبیر و کمالات نفسانی چون آداب و فرهنگ، هنر و صناعات و علوم و طریق زندگی را که اسباب بقا و کمال‌نفس هستند یاد می‌گیرند.»
منبع:تبیان
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها
,