لباس ایرانی؛ ترکیب نقوش سنتی با طرح مدرن - طرح حیوانات روی نقوش سنتی

طرح حیوانات روی نقوش سنتی

برگزیده ها به نقل از مدآنلاین : غزال بهمنی، نقاش وطراح لباس معتقد است برای استفاده از نقوش ایرانی بر روی لباس و در حقیقت تولید لباس ایرانی باید آن را مدرن کرد، به گونه ای که یک نوجوان هم آن لباس را بپسندد و بپوشد.

به گفته وی  طرح سنتی به شکل خالص برای عده زیادی جذاب نیست و به سمت آن نمی آیند. اما همین طرح ها وقتی به شکلی متفاوت و در ترکیب با طرح هایی دیگر اجرا شوند مخاطب را جذب می کنند.

او با اشاره به نوع پوشش مردم در اجتماع گفت: به نظر من ضعفی که در پوشش مردم وجود دارد تقصیر تولیدی ها نیست، بلکه تقاضای مردم لباس های زشتی است. خانم ایرانی همان مانتو یی را که در میهمانی می پوشد در خیابان هم استفاده می کند یا آقایان لباس رسمی را با کفش کتانی می پوشند. این پوشش های ناهماهنگ به دلیل این است که در مورد لباس فرهنگ سازی نشده است و تولیدی هم آن چیزی را که مردم می خواهند تولید می کند.

بهمنی در رشته نقاشی تحصیل کرده و پس از برگزاری 4 نمایشگاه انفرادی و شرکت در 8 نمایشگاه گروهی نقاشی به کار طراحی لباس مشغول شده است.

او به هنرآنلاین گفت: در نقاشی های فیگوراتیو من پارچه و لباس نقش مهمی داشت و با علاقه ای که به این موضوع داشتم تصمیم گرفتم دوره های آموزشی طراحی دوخت و لباس را بگذرانم. پس از دریافت مدرک طراحی لباس از سازمان فنی و حرفه ای، هم اکنون چند سال است که در زمینه طراحی لباس فعالیت می کنم.
او در مورد ارتباط نقاشی و طراحی لباس گفت: رابطه نزدیکی بین این دو رشته وجود دارد. زمانی که نقاشی می کردم فیگورها را با لباس کامل می کشیدم و زمانی که تصمیم گرفتم طراحی لباس را شروع کنم ترجیح دادم خودم دوخت و الگو را بشناسم. چون اگر کسی به صرف نقاش بودن و دانستن طراحی بخواهد وارد این کار شود اطلاعات دقیقی در مورد اجرای یک طرح ندارد.

بهمنی ادامه داد: زمانی که لباس مردم را در خیابان می دیدم احساس می کردم پوشش مردم چقدر نامناسب و ناهماهنگ است و متوجه شدم باید برای قشر متوسط جامعه طراحی لباس انجام شود. نکته ای که همه طراحان باید به آن توجه کنند این است که معمولا هنرمندان و قشر تحصیل کرده جامعه ما از قشر متوسط هستند. قشر پایین جامعه به دلیلی مشکلاتی که دارند به پوشش خود اهمیتی نمی دهند و قشر بالا هم که معمولا از لباس های خارجی استفاده می کنند. بنابراین من سعی می کنم لباس هایی با قیمت متوسط طراحی کنم که بیشتر آدم ها بتوانند از آن استفاده کنند.

نقوش سنتی روی لباس

او در مورد ویژگی کارهای خود گفت: هیچ کدام از مانتو های من با یک پارچه دوخته نمی شوند و همه آنها ترکیبی از چند پارچه مختلف هستند. مدتها به یک طرح فکر می کنم و پارچه ها را کنار هم قرار می دهم تا به یک طرح خاص خودم برسم. این طرح ها همه در امتداد یکدیگر هستند و هر مجموعه مثل یک گالری نقاشی است که کارها به هم پیوستگی دارند. همچنین در بیشتر لباس هایم کار دست وجود دارد و سعی می کنم یک طرح مثل اسلیمی را به شکل های مختلف در همه لباس های یک مجموعه استفاده کنم تا میان آنها ارتباط برقرار شود. وقتی یک طرح را روی بخشی از لباس می آورم آن را در سراسر لباس ادامه می دهم تا مانند یک تابلو توجه بیننده را به خود جلب کند. من برای هر مجموعه عکاسی حرفه ای با دکور سنگین انجام می دهم تا عکسی زیبا و با کیفیت داشته باشم و همه کارهای طراحی صحنه و عکاسی به عهده برادرم است.

بهمنی ادامه داد: در چند سال اخیر بنیاد ملی مد و لباس فعالیت زیادی داشته تا زمینه را برای کار طراحان جوان فراهم کند، اما مردم هنوز شناختی از مزون ها ندارند و به سراغ فروشگاه ها می روند. البته اگر همان لباس های آماده را هم بتوانند خوب هماهنگ کنند ظاهر خوبی خواهند داشت، اما در این مورد هم دقت نمی کنند. این ضعف پوشش هیچ ربطی به حجاب و پوشش ندارد و ناشی از بی توجهی و عدم آگاهی مردم است.
او در مورد تاثیر سبک های هنری بر طراحی لباس گفت: تاثیر بسیار زیاد است به شرطی که طراح دانش آن را داشته باشد. گاهی یک پارچه را در بازار می بینم که به آن طرح پیکاسو می گویند در حالی که هیچ ارتباطی با کارهای پیکاسو ندارد. با توجه به اینکه سبک هایی مانند امپرسیونیم، کوبیسم و... از غرب به ایران آمدند و ما در آن محدوده زمانی آنها را تجربه نکردیم، نمی توانیم درک زیادی از آنها داشته باشیم. بنابراین اگر همان نقاشی دو بعدی مینیاتور را اجرا کرده و آنها را مدرن کنیم، کارهای زیادی می توان با آن کرد. اولین مجموعه ای که من طراحی کردم بر اساس هنر دوره باروک بود، اما بازخود چندانی نداشت و فقط افرادی که هنرمند بودند یا به دنبال چیزی خاص و متفاوت می گشتند از آنها استقبال کردند. فکر می کنم کل تاریخ نقاشی ایران را می توان در مانتو ها استفاده کرد.

بهمنی افزود: مانتو پوشش اصلی خانم های ایرانی است اما هیچ تمرکزی روی آن وجود ندارد. باید چند برند وجود داشته باشند که فقط در زمینه مانتو کار کنند و فروشگاه های زنجیره ای داشته باشند تا بتوانند کار خاص و تاثیرگذار انجام دهند.
این طراح لباس جوان ادامه داد: تولیدی ها بیشتر از مزون بر پوشش مردم تاثیر دارند، چون عده کمی مزون ها را می شناسند و از آنها خرید می کنند. از زمان کودکی به خاطر دارم که بیشتر مردم لباس خود را سفارش می دادند تا متفاوت از دیگران باشند، ولی امروزه همه به دنبال لباس آماده هستند و برای آن وقت نمی گذارند. برای مردم مهم نیست که لباس خود را به تن چندین نفر دیگر هم ببینند و خرید از مغازه را ترجیح می دهند، در حالی که مزون دارها خیلی با خواست مردم کنار می آیند و مشکلاتی را که بعدا در لباس آنها پیش بیاید رفع می کنند.

بهمنی افزود: امیدوارم مردم به پوشش خود توجه کرده و به آن فکر کنند. خوش تیپ بودن به این معنی نیست که از سرتا پا یک رنگ بپوشید. نکته دیگر این است که مردم خیلی به بازیگران توجه می کنند و وقتی یک بازیگر لباسی را از یک مزون تهیه کند آنها هم مشابه آن را به جای دیگر سفارش می دهند. با این کار نه تنها از مزون اصلی حمایت نمی کنند، بلکه ممکن است آن بازیگر خوش سلیقه نباشد و مردم هم به اشتباه پیرو او شوند. به جای آن باید به طراحان اعتماد کنند و بدانند کار طراح پشتوانه دارد و لباس هایش در تعداد محدود تولید می شود.

,