گریه کارگردان «انزوا» در نشست خبری/درخواست «امیرعلی دانایی» از مردم: همدیگر را قضاوت نکنیم!


اخبارفرهنگی ,خبرهای  فرهنگی,فیلم انزوا

نشست خبری فیلم «انزوا» به کارگردانی مرتضی علی عباس میرزایی در حالی در برج میلاد برگزار شد که وی با احساسات و گریه درخواست کرد که به جوانان فرصت دهند تا خود را نشان دهند تا بتوانند فیلم بسازند و در صحنه حضور داشته باشند.

 به گزارش  فارس، نشست خبری فیلم «انزوا» به کارگردانی مرتضی علی عباس میرزایی با حضور کارگردان فیلم، امیرعلی دانایی، بهنوش بختیاری، لیندا کیانی و لعیا عباس میرزایی بازیگران فیلم، پیمان جعفری، تهیه کننده و مدیر تولید و مهدی ایل بیگی مدیر فیلمبرداری، پیام حسین سوری طراح صحنه و لباس ساعتی پیش (14 بهمن ماه) در تالار سعدی برج میلاد تهران در جشنواره فیلم فجر برگزار شد.

 

*موسیقیِ «انزوا» دارای شخصیت است

 

در ابتدای نشست پیام آزادی با اشاره به اینکه فرزند خانوم فریبا بهزاد نیست و این را در چند جا دیده است که به اشتباه  نقل کرده اند، درباره موسیقی فیلم توضیح داد: در فیلم های عباس میرزایی موسیقی شخصیت دارد و زنده است. وی به طور جدی پیگیر موسیقی است چون باید با آن شخصیت پردازی کند. در نهایت خوشحالم در فیلمی کار کردم که موسیقی در آن شخصیت  دارد و همین برایم افتخار بزرگی محسوب می شود.

 

سپس مهدی ایل بیگی با اشاره به عکاسان و فیلمبردارانی که در انتهای سالن حضور داشتند، گفت: من هم یک روز مثل شما آنجا ایستاده بودم، با خداوند معامله کردم تا راهم در مسیر او باشد و بر این صندلی بنشینم خدا را شکر می کنم که با آقای عباس میرزایی آشنا شدم شاید ایشان برادر خونی من نباشند اما همچون برادرم برایش ارزش قائل هستم.

 

*اعتقادی به این که فیلم اولی هستم، ندارم

 

همچنین مرتضی علی عباس میرزایی طی سخنانی درباره فیلم توضیح داد: این فیلم نخستین فیلم سینمایی بلند من محسوب می شود هر چند من اعتقادی ندارم که فیلم اولی هستم چرا که قبل از این فیلم های کوتاه زیادی ساخته ام، فیلم اولی برای کسی محسوب می شود که تا به حال کار دکوپاژ و کارگردانی نکرده باشد. نظرات شما خبرنگاران نیز برای من خیلی با اهمیت است.

 

وی با تشکر از مادرش که دو سال صبوری کرده تا وی با رنج بسیار این فیلم را تهیه کند، گفت: اگر خانواده همراه فرد نباشند مشخص نیست که اتفاق خوبی بیافتد یا خیر. 

 

کارگردان «انزوا» درباره اینکه فیلمش گاهی به ژانر گُدار و گاهی به ژانر عباس قادری نزدیک است، گفت: من هم آقای قادری را دوست دارم و هم آقای گُدار اما نمیدانم چطور اینها را به هم رسانده ام. 

 

* به نام مرتضی علی افتخار می کنم

 

وی درباره دشواری تلفظ اسم و فامیل خودش گفت: اسم من قرار بوده علی باشد چرا که مادرم دوست داشته اما پدربزرگم که بزرگ خانواده عباس میرزایی بوده ، معتقد بوده که باید در کنار اسم علی یک اسم دیگر نیز باشد به همین خاطر اسمم به خاطر قسم راست پدرم که مرتضی علی بوده، همین اسم انتخاب می شود. البته من همیشه به نامم افتخار می کردم و بابتش تاوان هم زیاد داده ام و جاهایی که گیر کرده ام، مقاومت کردم و سعی داشتم همیشه اسمم را حفظ کنم و کردم.

 

عباس میرزایی همچنین گفت: البته من هم عاشق آقای کیمیایی و هم مرحوم حاتمی هستم و معتقدم سینما بدون بزرگان معنا ندارد.

 

وی در بخش دیگری از صحبت هایش با تأثر و گریه توضیح داد که می خواسته فیلمی بسازد تا به همه آدم هایی که بی نظیر هستند تلاش کردند تا به چشم بیایند و کار کنند اما مأیوس شده اند نشان دهد که می تواند فیلم بسازد. وی در این باره گفت: قهرمانی حق  ما است و ما تک تکمان برای ساخت فیلم زحمت کشیدیم، من مقاومت کردم و نقش امیرعلی بی شباهت به زندگی من و تو و خیلی های دیگر نیست. ما می توانیم راجع به فیلم و سینما نظر دهیم و کار کنیم بدون اینکه بخواهیم نفتمان را بفروشیم ، می توانیم کار سینمایی کنیم من سوال های زیادی در ذهنم دارم و معتقدم که نباید به خاطر خیلی مسائل عده ای از دوستان ما الان زیر خروارها خاک خوابیده باشند و آرزوی ساخت فیلم را به گور ببرند!

 

وی در پایان گفت: از دو نفر اسم می برم حبیب ایل بیگی که معاون نظارت و ارزشیابی ارشاد است و دوم محمدحسین فرج که مشاور بنده در فیلم است که ایشان توانسته شاگردان زیادی را پرورش  دهد.

 

*درخواست امیرعلی دانایی از مردم: همدیگر را قضاوت نکنیم

 

همچنین امیرعلی دانایی بازیگر نقش اول فیلم گفت: بازی در این فیلم حاصل تجربیات ده ساله من در کلاه پهلوی و کار با آقای مهرجویی، افخمی و ... است. من هم حاصل کارم را تقدیم به مادرم می کنم.

 

وی با اشاره به فضای ناسالم در برخی محیط های سینمایی گفت: چرا برخی از ما هر انسانی که بخواهد کار کند را به شدت قضاوت می کنیم و به او انگ می زنیم؟ چرا باید باندهای سینما جلوی موفقیت ما را بگیرند؟  خیلی خوشحال هستم که ماحصل کار ما آنقدر مورد توجه قرار گرفت و دیده شد.

 

دانایی اظهار داشت: من معتقد هستم که مرتضی علی پدیده است  و بدون تردید موفق خواهد شد، فقط کافی است یک مقدار بزرگترها به ما توجه کنند. حسادت ها را عده ای کنار بگذارند تا استعدادها شکوفا شوند.

 

بهنوش بختیاری نیز با تأکید بر اینکه جوانان برای کار فیلمسازی باید حمایت شوند، گفت: فیلمسازان از هفت خوان رستم می گذرند تا کارشان به نتیجه برسد نباید درگیر مشکلات مالی باشند دولت می تواند پر و بال آنها را بگیرد تا دیگر مشکلات بی پولی به دیگر مشکلاتشان افزوده نشود. 

 

وی در ادامه گفت: بیست و یک سال است که کار می کنم خیلی از دوستان مشترک ما در غم کار و دیده شدن دق کردند و راهشان به این صحنه ندادند، امثال اینها زیاد هستند من می خواهم بگویم که به هم راه بدهیم، همدیگر را له نکنیم، به همین دلائل است که من در هر نشستی شرکت  میکنم با اوج ناامیدی می روم اما امشب برایم شب عجیبی است خوشحالم که مرتضی علی آنقدر احساس رهایی دارد و با غیرت خود این فیلم را با غیرت ساخته است و الان مطمئنم که این فیلم راجع به خودش است و این حتما برایش خیلی مهم است.

 

کیمیا مولایی بازیگر خردسال فیلم نیز با ابراز خوشحالی از اینکه با آقای عباس میرزایی کار کرده، گفت: من هم از پدر و مادرم تشکر میکنم که مرا به اینجا رسانده اند.

 

*نقش زهره شبیه همه مادران سرزمینم است

 

در نهایت لعیا میرزایی با معرفی مادرش در جمع خبرنگاران گفت: من قرار نبود که نقش زهره را بازی کنم به خاطر برادرم که تدوین را به من آموختند اتفاقی این نقش را پذیرفتم بنابراین من ناتمام تمام تدوینی هستم که برادرم آقای عباس میرزایی به من یاد داده اند و من کارم را مدیون ایشان هستم، امیدوارم نقش زهره نیز به خوبی ایفا شده باشد.

 

وی همچنین گفت: نقش زهره شبیه به مادرانی مثل مادر من است که بی سرپرست و بدسرپرست فرزندان خود را با آبرو و سیلی بر صورت خود بزرگ کرده اند. امسال مادر من با پاکدامنی زندگی گذرانده اند این مادران و زنان نباید در جامعه فراموش شوند، همسران خیلی از زنان ما امروز برای مدافعان حرم یا آتشنشان و .. از بین می روند اینها باید بتوانند با آبرو زندگی کنند قدر اینها باید دانسته شود و قضاوت ناعادلانه درباره شان صورت نگیرد.

 

وی درباره مفهوم صدای ذهنی خود توضیح داد: چند سال پیش سر یک کار مستند صدای ذهنی را از بردارم یاد گرفتم اینکه هر کسی در ذهنش یک صدا دارد که آن را بر زبان نمی آورد، این همان شیوه بیان لحظه ای است که ما در فیلم منتقل می کنیم.