طنین فریاد پناهجوی سوری در سواحل فرانسه
به گزارش ایران، در چهارمین روز از جشنواره بین‌المللی فیلم «کن ۲۰۱۷» یک فیلم جدید مجاری به نام «ماه ژوپیتر» به کارگردانی کورنل موندروکزو که یکی از ۱۹ فیلم بخش مسابقه است، جلوه‌گری ویژه‌ای داشت و این فرض واحتمال را که باز هم فیلمی غیر متعارف از شرق اروپا در بزرگ‌ترین جشنواره سینمای جهان در جنوب فرانسه پیشتازی کند قوت و شدت یافت.
«ماه ژوپیتر» درباره زندگی و کارهای یک مهاجر مجهز به نیروهای مرموز و شگفت‌انگیز است و چون با یک کار از موندروکزو مواجه هستیم نباید از این سوژه به حیرت در آییم. در سال ۲۰۰۵ هم موندروکزو با یک فیلم متفاوت دیگر و با موزیکال و به روز کردن داستان کلاسیک و پرطرفدار ژاندارک در بخش «نوعی نگاه» کن حضور یافته بود. ۱۲ سال بعد از آن تاریخ، زمانه به گونه‌ای عوض شده که برونو دومونت فرانسوی نیز یک نسخه موسیقایی از «ژاندارک» را رو کرده وامسال در بخش «دوهفته کارگردانان» کن به نمایش درآورده و موندروکزو با یک داستان اجتماعی و مذهبی تازه به عرصه بازگشته و این‌بار با شرکت در اصلی‌ترین قسمت جشنواره «بخش مسابقه» در پی نخل طلای کن است که یکشنبه شب آینده (۷ خرداد) در آیین‌پایانی این جشنواره به فیلم فاتح این بخش اهدا خواهد شد.
یک‌بار دیگر همانندکارهای قبلی موندروکزو ترکیب رنگ‌های کدر و بیمارگونه و قصه‌گویی به روشی که در عین رئالیستی بودن سرشار از ایده‌های فانتزی است، هنردوستان و تماشاگران را به تعقیب فیلم جدید این سینماگر مجاری تشویق می‌کند، بدون اینکه مشخص شود چه چیزی در نهایت در انتظار بینندگان غافلگیر شده است.
آنچه بینندگان از ابتدا در می‌یابند، متمرکز بودن اتفاقات بر یک پناهجوی سوری است که حین عبور از مرز و ورود به مجارستان بر اثر شلیک گلوله‌ای مجروح می‌شود اما هنوز آنقدر توان دارد که بتواند بر زندگی سایرین تأثیر بگذارد و مثل قهرمانان به‌نجات دیگران و نیازمندان برخیزد و این از منظر کارشناسان در هفتادمین دوره جشنواره کن نشانگر ادغام انواع عناصر و رویکردها و دلمشغولی‌ها در ذهن موندروکزو است که دوست دارد در جهان آشفته فعلی عناصری را رؤیت و روی آن مانور دهد که معمولاً مردمان عادی امکان دیدن و لمس آن را ندارند. در این میان بازی ژومبور ژگر هنرمند مجرب تئاتر مجارستان در نقش اصلی یعنی همان جوان پناهنده سوری نیز سهم بارزی در ثبت نمره قبولی برای «ماه ژوپیتر» از دیدگاه منتقدان داشته است.
یک زندگی دراماتیک در بخش «نوع نگاه»
دیروز (شنبه) یک فیلم بخش «نوعی نگاه» جشنواره هم مورد توجه وسیعی قرار گرفت و آن فیلم کاری است از متیوامالریک فرانسوی به نام «باربارا» که پیرامون یک هنرمند زن و موزیسین و خواننده قدیمی و معروف کشور وی با همین نام و تشریح زندگی و دستاوردهای اوست. باربارا را از مستعدترین خوانندگان میانه قرن بیستم فرانسه می‌انگارند که اوج شهرتش را در ۱۹۶۰ تجربه کرد و امالریک که در عین بازیگری به نوشتن سناریو و کارگردانی هم اشتغال دارد، در این فیلم از کمک‌های ژان بالیبار بازیگر و خواننده کنونی فرانسه برای ترسیم هرچه بیشتر و بهتر باربارا بهره گرفته و تصویری صادقانه از زندگی دراماتیک باربارا را به‌دست داده است.
شاید هم باید به حرف‌های منتقدان این فیلم گوش فرا داد که دیروز در کن می‌گفتند امالریک چنان مسحور سوژه و تصویر‌سازی صرف از باربارا شده که سناریوی غنی و درخوری را برای فیلم خود فراهم نیاورده و به‌ظواهر امر اکتفا کرده است. در سیستم کاری او و در فیلمی که امروز (یکشنبه) در دو نوبت دیگر در کن اکران می‌شود به بخش تصاویری ساده از زمان سال هنرنمایی بالیبار در نقش باربارا حضور او در کوچه‌ها و خیابان‌ها و تصاویر واقعی از نمایش‌ها و کنسرت‌های باربارا که در سال ۱۹۹۷ در گذشت، اکتفا شده و خبری از کاراکترسازی‌های عمیق و تأثیرگذار نیست و این نقصانی است که البته زیر فضای جذاب و آهنگین فیلم کمی تا قسمتی پنهان می‌ماند.