خیر مقدم خدمت معاون سیاسی استانداری استان
http://shahbazi1.wordpress.com/2008/08/04/
«مافياي شيراز» و چالش‌هاي قضايي من
تاریخ انتشار در وبگاه عبدالله شهبازی:
5 مرداد 1387در جلسه سه‌شنبه اوّل مرداد 1387، که در شعبه چهار دادياري دادسراي عمومي و انقلاب شيراز براي رسيدگي به پرونده کتاب «زمين و انباشت ثروت: تکوين اليگارشي جديد در ايران امروز» [1] برگزار شد، دوازده شاکي جديد به شاکيان پيشين (سردار عبدالعلي نجفي فرمانده برکنار شده سپاه انصار و فرمانده پيشين نيروي مقاومت بسيج منطقه فارس، سرهنگ ابراهيم عزيزي فرمانده پيشين بسيج شيراز و فرماندار کنوني شيراز، سرهنگ ذبيح‌الله عزيزپور معروف به ملک‌پور فرمانده پيشين اطلاعات نيروي مقاومت منطقه بسيج فارس و غلامرضا غلامي بخشدار مرکزي فعلي شيراز) افزوده شدند: محمود قوام، غلامعلي پورامامي، ناظم علي غلامي ميشواني (معروف به ولي غلامي)، منصور سلطانفر، محمد اشرف سلطانفر، عنايت‌الله اسفندياري، همت‌الله اسفندياري، علي اسفندياري، احمد اسفندياري، صمد جعفري، علي‌يار (دادالله) راسخ، و اسکندر اسماعيلي دونعلي. وکالت شاکيان فوق را آقاي رمضاني، وکيل دادگستري، به عهده داشت. در جلسات قبل، وکالت نجفي و شرکا با آقاي سعيد شباني، وکيل دادگستري و مشاور حقوقي فرماندار شيراز، بود.
شکايت اين دوازده تن پس از ختم جلسات رسيدگي به شکايات سردار نجفي و سرهنگ عزيزي و شرکا مطرح شد. در جلسات پيشين، در پاسخ به پرسش‌هاي داديار، دال بر «تفهيم اتهام»، درباره مدارک فساد مالي سردار نجفي خواستار استعلام از شعبه ويژه تخلفات امرا و سرداران در سازمان قضايي نيروهاي مسلح در تهران شدم، که به پرونده نجفي رسيدگي مي‌کند، و درباره سرهنگ عزيزي و سرهنگ عزيزپور (ملک‌پور) نيز خواستار استعلام از سازمان قضايي نيروهاي مسلح فارس شدم در پرونده شکايت مردم روستاي گويم عليه تهاجم شرکت فارس مبين (وابسته به بنياد تعاون بسيج فارس) براي تصرف اراضي ايشان؛ که به دليل تيراندازي غيرقانوني سرهنگ عزيزي، به قصد ارعاب، منجر به محکوميت وي گرديد و از مدت‌ها پيش نجفي مي‌کوشيد با اعمال نفوذ اين محکوميت را منتفي کند. (همان‌گونه که نجفي به دليل جايگاه خويش به عنوان فرمانده سپاه حفاظت شخصيت‌ها توانست از طريق دادستان کل کشور محکوميت يک سال و نيمه سرهنگ علي رحم يوسفي را کاهش دهد.) درباره غلامرضا غلامي، بخشدار مرکزي شيراز، به دليل تحريکات آشکار و متجاوزانه و غيرقانوني نامبرده عليه خود، با استناد به اسناد، شکايت متقابل خويش را تسليم کردم.
طبق سناريوي از پيش طراحي شده، پس از مطرح شدن شکايت دوازده تن اخير، شاکيان جديد وارد پرونده خواهند شد: مهرزاد خرد (مديرکل کنوني منابع طبيعي فارس)، اسفنديار احمدي منش (فردي که مجوز تصاحب بخش مهمي از اراضي کمهر تحت عنوان «طرح مرتع‌داري» به‌نام وي اخذ شده)، عبدالرحيم (خليل) شفيعي (کارگزار عليرضا مسعودي و رئيس دبيرستان امام رضا (ع) متعلق به مسعودي) و ساير کساني که در کتاب «زمين و انباشت ثروت» و يادداشت‌هاي تکميلي وبگاه من درباره سوءاستفاده‌هاي مالي و عملکردهاي غيرقانوني و مجرمانه‌شان مطالبي بيان شده، به اين دادرسي فرسايشي وارد خواهند شد و سپس عوامل خسرو (روح‌الله) حسينيان، تحت عنوان «مردم صغاد» (به اين دليل که با اتکا بر منابع تاريخي روستاي صغاد آباده در سال‌هاي 1330 و 1340 را روستايي بهائي‌نشين خوانده‌ام)، و عوامل سيد محمد انجوي نژاد، تحت عنوان اعضاي کانون رهپويان وصال (به اين دليل که در تحليل خود از حادثه انفجار شيراز برخلاف ميل آقايان سخن گفته و از نخستين ساعات، که مقامات مسئول از مصطفي پورمحمدي، وزير سابق کشور، تا سرهنگ عزيزي، فرماندار کنوني شيراز، عمدي بودن حادثه را انکار مي‌کردند و حتي از به کار بردن واژه‌هاي «بمب‌گذاري» و «شهيد» در اخبار مربوطه جلوگيري مي‌نمودند، حادثه فوق را «انفجار سازمان‌يافته» و «بمب‌گذاري» خواندم)، و غيره وارد ميدان خواهند شد. اين سناريويي است که از مرکزي معين و شناخته شده طراحي و هدايت مي‌شود.
دوّمين گروه شاکيان، دوازده نفر نامبرده که رسيدگي به شکايت آنان از سه‌شنبه اوّل مرداد 1387 آغاز شد، معجوني عجيب و جالب‌اند که ترکيب آن تسلسل و پيوند «گذشته» (بقاياي اليگارشي فاسد دوران‌هاي قاجاريه و پهلوي) و «حال» (اليگارشي نوخاسته‌اي که در دو دهه اخير شکل گرفته و از فساد ديوان‌سالاري تغذيه مي‌کند و فربه مي‌شود) را در تکوين کانون‌هاي کنوني فساد مالي به روشني نشان مي‌دهد: محمود قوام نوه ابراهيم خان قوام‌الملک و برادرزاده همسر امير اسدالله علم (دوست صميمي محمدرضا شاه و نخست‌وزيري که قيام 15 خرداد 1342 را به خون کشيد) و متولي موقوفه منسوب به نصيرالملک است که با حمايت «بعضي آقايان» در سال‌هاي اخير، پس از بازگشت از انگلستان، موقوفات پهناور خاندان قوام شيرازي را بار ديگر به عنوان «متولي» تصرف کرده است. درباره منشاء غاصبانه اين موقوفات، که به‌طور عمده از طريق جعل و دستکاري در وقف‌نامه‌ها و چپاول موقوفات عصر صفوي به دست خاندان قوام و خاندان‌هاي حکومتگر مشابه ايشان در دوران‌هاي قاجاريه و پهلوي افتاده، در کتاب «زمين و انباشت ثروت» به‌طور مستند سخن گفتهام.[2] گمان نمي‌کنم در تاريخنگاري معاصر ايران تاکنون رساله‌اي با اين جامعيت و دقت و کثرت منابع درباره خاستگاه و عملکرد تاريخي خاندان قوام شيرازي و شاخه‌هاي متنوع آن تدوين و منتشر شده باشد. به رسميت شناختن توليت بقاياي خاندان قوام شيرازي، و خاندان‌هاي مشابه، بر اين موقوفات جز با اعمال نفوذ برخي عناصر مشکوک در دستگاه‌هاي اداري و قضايي ذيربط ممکن نبوده و نيست.
شاکي ديگر، غلامعلي پورامامي کارمند بازنشسته اداره اطلاعات است که هم‌اکنون، با اتکا به روابط پيشين با افراد ذينفوذ در ادارات مربوط به زمين، به دلالي و «معاملات املاک» اشتغال دارد. هموست که در «مشارکت» با سرهنگ علي رحم يوسفي مدير عامل وقت شرکت فارس مبين (وابسته به بنياد تعاون بسيج فارس) شرکت فوق را به تصرف غاصبانه اراضي مزروعي خرده‌مالکين دارنگان ترغيب کرد و فجايع و ستيزها و تعارضات بعدي را سبب شد. اقدامات اين شرکت در دارنگان مصداق بارز کلاه‌برداري است. در اين باره نيز در کتاب «زمين و انباشت ثروت»، به‌طور مستند و با درج اسناد و مدارک، سخن گفتهام.[3]
ساير شاکيان عوامل و پيمانکاران شرکت‌هاي فارس مبين و احرار فارس هستند که سال‌هاست عليه عملکردهاي مجرمانه و متجاوزانه آنها به دادسراي شيراز شکايت مي‌کنم و تاکنون به جايي نرسيده‌ام. اکنون، در آئين جديد قضاوت و دادرسي در فارس، جايگاه شاکي و متشاکي دگرگون شده. شکايت‌هاي من عليه دلالان و زمين‌خواران، و شکايت صدها تن از مالباختگان و عشاير فارس عليه امثال ايشان و عليه شرکت‌هاي غاصب چون «مؤسسه فلاحت در فراغت»، که هم به دفتر امام جمعه شيراز منتسب است و هم خود را «خصوصي» مي‌خواند، سال‌هاست به جايي نمي‌رسد ولي به سرعت به شکايت آنان عليه من رسيدگي مي‌شود.
در روزهاي اخير نيز شکايت‌هاي جديد خود را به شرح زير تسليم کرده‌ام:
درباره حادثه تهاجم مسلحانه به اتومبيل، با هدف ترور و قتل من، در شب 18 تير 1387، که به آدم‌ربايي مسلحانه آقاي وحيد غلامي (دانشجوي راننده) و اتومبيل من و ضرب و شتم نامبرده انجاميد، علاوه بر شکايت به سازمان قضايي نيروهاي مسلح فارس، که در مرحله پيگيري است،[4] پرونده‌اي در شعبه پنج اداره کارآگاهي نيروي انتظامي فارس (ويژه قتل و آدم‌ربايي) تشکيل و صحنه حادثه با دقت بازسازي و فيلمبرداري شد. من در بازسازي صحنه حضور داشتم. پرونده از سوي شعبه پنج اداره کارآگاهي به دادسراي عمومي و انقلاب شيراز ارجاع و رسيدگي به آن به شعبه 13 بازپرسي محول شده. تاکنون اقدامي جدّي و مؤثر از سوي بازپرس مزبور انجام نگرفته؛ نه از من تحقيق شده، نه مظنونين احضار شده‌اند و نه اقدام ديگر. شيوه رسيدگي به اين پرونده «آدم ربايي مسلحانه و اقدام به قتل» مقايسه شود با شيوه رسيدگي به پرونده شکايت عليه من تحت عنوان «تهمت و افترا»!
در عرف کنوني قضاوت در فارس، سخن گفتن عليه افراد «متجاهر به فسق» (فساد مالي و غارت اموال بيت‌المال و مردم؛ همان «مستضعفان» ديروز که امروز ثروت منقول 700- 800 ميليارد توماني خود را به رخ مي‌کشند) جرمي بس بزرگ‌تر از اقدام مسلحانه به قتل مورخ و نويسنده‌اي زحمتکش و خدمتگزار چون عبدالله شهبازي است که بهترين سال‌هاي زندگي خود را وقف تحقيق تاريخي و سياسي نمود و به‌رغم تعلق به خانداني متمول و ملاک، تا چند ماه پيش حتي فاقد خانه شخصي بود، نه تنها اموال موروثي بلکه حق‌التأليف کتب و حتي نام وي به عنوان نويسنده اين کتب نيز به تاراج مي‌رفت (در اين باره بعدها سخن خواهم گفت)، و اکنون، در 54 سالگي، از طريق فروش ميراث پدري آپارتماني 250 متري خريداري کرده است.
در آن بخش که مربوط به عملکرد تخصصي اداره آگاهي است، کار را «خوب» ارزيابي مي‌کنم. هر قدر اعمال نفوذ سنگين باشد، فيلم بازسازي صحنه و اظهارات ضبط شده راننده را، به عنوان مهم‌ترين مدرک وقوع جرم، نمي‌توانند تغيير دهند يا معدوم کنند. اين سندي تاريخي است که براي هميشه بر جاي خواهد ماند. معهذا، فشارهاي شديدي براي ايجاد رعب در آقاي وحيد غلامي، به عنوان مهم‌ترين شاهد من در حادثه فوق، که خود نيز ربوده شده و مورد ضرب و شتم شديد و تهديد مسلحانه قرار گرفته، آغاز شده است.
شديدترين اين ارعاب‌ها ارسال احضاريه‌اي از شعبه 17 بازپرسي با عنوان «امنيت عمومي» و توسط «اداره عمليات پليس اطلاعات»، مورخ 25 تير 1387، براي آقاي وحيد غلامي است! بار ديگر، در عرف قضاوت در فارس امروز، جاي شاکي و متشاکي عوض شده. شايد اين دانشجو، به دليل ربوده شدن و ضرب و شتم توسط افراد مسلح ناشناس متهم به «اخلال در نظم عمومي» است! يا شايد اين احضاريه مربوط به شکايت برخي عوامل دون‌پايه محلي شرکت‌هاي زمين‌خوار (صمد جعفري و منصور سلطانفر و شرکا) دال بر آدم ربايي و ضرب و شتم کارگران ايشان عليه آقاي وحيد غلامي باشد که مدت‌ها پيش در سايت آنان، shahbazi2.org، منعکس شد. هدف از اين اتهام واهي و مضحک، و در واقع افتراي سنگين، که به دليل عناد و اغراض دادستان شيراز مي‌تواند حتي به بازداشت موقت يا صدور قرار سنگين براي فرد بي‌گناه فوق بينجامد، ايجاد رعب در اين جوان بيست ساله، وادار کردن او به کناره‌گيري از پرونده و عدول از شهادت و از اين طريق لوث کردن پرونده حمله مسلحانه و اقدام به قتل (ترور) من است.
نمونه‌اي از شيوه دادرسي در فارس امروز
احضار جوان بيست ساله دانشجويي که در حادثه ترور نافرجام من مسلحانه ربوده شده و به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته
با عنوان «امنيت عمومي»!
اگر بخواهم به اظهارات برخي مقامات امنيتي در تماس‌هاي تلفني باور کنم و به خود بقبولانم که حسن نيتي در کار است، اگر بخواهم باور کنم که دستگاه‌هاي اطلاعاتي و امنيتي عزم جدّي براي شناسايي عاملين اين حادثه دارند، و براي نابود کردن من برنامه‌ريزي و هماهنگي و تباني صورت نگرفته، اگر بخواهم باور کنم که «محفلي خودسر» قتل مرا طراحي نکرده و شبکه «قتل‌هاي زنجيره‌اي» بار ديگر، اين بار در زادگاه و مهد خود (فارس) و عليه نويسنده‌اي ديگر فعال نشده، از قضاي روزگار عليه نويسنده‌اي که به عنوان «مورخ رسمي جمهوري اسلامي» شهرت يافته زيرا قريب به دو دهه در حوزه پژوهش تاريخي و سياسي خدمت کرده و بنيانگذار و گرداننده دو مرکز نامدار تحقيقاتي کشور (مؤسسه مطالعات و پژوهش‌هاي سياسي و مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران) بوده، بايد علاوه بر ابراز همدلي‌هاي شفاهي تلفني دوستانه، که جاي سپاس دارد ولي فاقد ارزش عملي است، پيگيري جدّي اين حادثه را از سوي نهادهاي اطلاعاتي و امنيتي ناظر باشم. مگر مدعي نيستند اگر در قله قاف پشه‌اي بجنبد از چشم تيزبين‌شان دور نخواهد ماند؟! چگونه است که درباره ترور نافرجام من سکوت کرده‌اند؟ آيا اين حادثه «امنيتي» نيست؟
اگر تعمدي در کار نباشد، حادثه حمله مسلحانه و ترور نافرجام من به سادگي قابل پيگيري و رديابي است و شناخت دست‌اندرکاران و آمران آن به سهولت ميسر مي‌باشد. انتشار برخي اخبار جعلي و مطالب انحرافي را مي‌توان زمينه‌سازي و تمهيد براي اين ترور ارزيابي کرد. شناخت عاملان اين تهاجم مسلحانه در قلب شهر شيراز، در شلوغ‌ترين ساعات شب، براي نهادهاي خبره و مجهز اطلاعاتي و امنيتي استان به سادگي ممکن است. آنان تنها از اين طريق مي‌توانند به شبهاتي که براي من و افکار عمومي ايجاد شده پاسخ قانع کننده دهند. يقين داشته باشند که پيگيري اين حادثه را، تا شناخت و محاکمه آمران و عاملان آن، رها نخواهم کرد.
دوّمين شکوائيه‌هاي من عليه مديران مسئول روزنامه‌هاي خبر جنوب (آقاي حسين واحدي پور) و سبحان (آقاي محمدعلي حياتي نماينده لامرد در مجلس شوراي اسلامي) است به اتهام افترا و درج مطالب توهين‌آميز و نشر اکاذيب عليه من در روزنامه‌هاي فوق. در اين زمينه شکايت‌هايي تسليم کرده‌ام که براي رسيدگي به شعبه 16 بازپرسي دادسراي شيراز ارجاع شده. به يقين، مديران مسئول فوق، براي فرار از مجازات قانوني، در دادگاه اعلام خواهند کرد که به دستور چه کس يا کساني مطالب مذکور را منتشر کرده‌اند. آيا ميان تکذيب کنندگان حادثه ترور من و مصاحبه کنندگان مفتري با مهاجمان مسلح رابطه وجود ندارد؟
به تناقضات متن توجه کنيد: دادستان عمومي و انقلاب شيراز قبل از دريافت گزارش حادثه وقوع آن را تکذيب مي‌کند!
سوّمين شکايت من عليه گردانندگان سايت هتاک shahbazi2.org است که چندي پيش به تکثير مطالب سايت فوق به صورت سي. دي. در نماز جمعه شيراز، بدون ممانعت از سوي گردانندگان ستاد اقامه نماز جمعه (به رياست سيد محمد انجوي نژاد مسئول کانون رهپويان وصال)، و ساير اماکن عمومي شيراز دست زدند. در اين سي. دي. علاوه بر مطالب منتشر شده در سايت هتاک فوق، مصاحبه‌هايي با برخي عوامل و دلالان دون‌پايه مافياي زمين‌خوار شيراز انجام گرفته است. عليه مصاحبه‌کنندگان به اتهام توهين و افترا و تشويش اذهان عمومي شکايت کرده‌ام که به همان دادياري شعبه چهار ارجاع شده. متهمين اين پرونده تعدادي از همان دوازده نفري هستند که در جلسه اوّل مرداد 1387 عليه من شکايت کرده‌اند: منصور سلطانفر، همت‌الله اسفندياري، عنايت‌الله اسفندياري، احمد اسفندياري و غيره.
چهارمين شکايت من عليه جابر بانشي، دادستان عمومي و انقلاب شيراز، است به دليل مصاحبه‌هاي افتراآميز و هتاکانه و مجرمانه‌اش عليه من. اين شکايت در روزهاي آتي در دادسراي انتظامي قضات (تهران) ثبت خواهد شد.
با توجه به اين هجمه گسترده و سنگين با استفاده از اهرم‌هاي قضايي، که به دليل وضع جسماني و سابقه بيماري و ايست قلبي- تنفسي من «سناريوي سکته دوّم شهبازي» را، که سايت هتاک shahbazi2.org وعده وقوع نزديک آن را داده، مي‌تواند به عنوان برنامه‌اي جدّي جلوه‌گر سازد، نامه‌اي خطاب به دادياري شعبه چهار دادسراي شيراز تنظيم کرده‌ام که در وقت اداري صبح يکشنبه، 6 مرداد 1387، به داديار مربوطه تقديم خواهد شد. طبق اين نامه، من مسئوليت کليه مندرجات کتاب «زمين و انباشت ثروت» را پذيرفته و اعلام نمودم که اين تنها بخشي از عملکرد غيرقانوني و زراندوزانه کانون‌هاي فاسد مافيايي حاکم بر فارس است، گفتني‌هاي فراواني باقي مانده که مي‌توانم حتي از درون زندان نيز تدوين و منتشر کنم، و استنکاف خود را از حضور در جلسات بعدي دادرسي سنگين و فرسايشي فوق اعلام کردم. آقايان هر چه دوست دارند بکنند. مردم و تاريخ درباره عملکرد ايشان داوري خواهند کرد.
متن نامه من به دادياري شعبه چهار اين است:
رياست محترم شعبه چهار دادياري دادسراي عمومي و انقلاب شيراز
با توجه به روند رسيدگي به دعاوي کساني که عليه مندرجات کتاب «زمين و انباشت ثروت: تکوين اليگارشي جديد در ايران امروز» تأليف اينجانب (1461 صفحه، قطع وزيري، نشر اينترنتي در تاريخ 8 فروردين 1387)، به دادسراي عمومي و انقلاب شيراز شکايت کرده‌اند، به استحضار آن مقام محترم قضايي مي‌رساند:
ادامه روند دادرسي در آن شعبه محترم و شروع رسيدگي به شکايت برخي افراد عليه اينجانب، که از سال‌ها پيش عليه اقدامات تخريبي و ايذايي و افتراآميز و جاعلانه ايشان بارها به مقامات قضايي و امنيتي فارس شکايت کرده و شکايت‌هاي من مورد رسيدگي جدّي قرار نگرفته از يکسو (براي نمونه، ارجاع مي‌دهم به پرونده شکايت مورخ 28 فروردين 1386 اينجانب عليه آقايان محمد اشرف سلطانفر و احمد اسفندياري و علي‌يار راسخ در شعبه نهم بازپرسي تحت عنوان «ايجاد مزاحمت و ممانعت از حق» و شکايت مورخ 31 مرداد 1386 اينجانب عليه آقايان محمد اشرف سلطانفر و صمد جعفري و احمد اسفندياري و علي‌يار راسخ و ديگران در شعبه 19 بازپرسي تحت عنوان «نشر اکاذيب و تخريب» که به‌رغم گذشت بيش از يک سال و به‌رغم نظريه کارشناس خط دال بر اقدامات جاعلانه آنان در تنظيم و انتشار نامه‌ها و طومارهاي افتراآميز هر دو پرونده تاکنون معطل مانده)، و در مقابل سرعت حيرت‌انگيز و عزم مجدانه دادسراي شيراز در رسيدگي به شکايت همان افراد مفتري و هتاک و مفسد عليه اينجانب با همان عنوان «توهين و افترا»، و نيز مصاحبه‌هاي منتشرشده دادستان عمومي و انقلاب شيراز در مطبوعات محلي، مرا به اين نتيجه رسانيده که به دستور مقام قضايي فوق‌الذکر من از پيش «محکوم» تلقي شده و لاجرم «قرار مجرميت» عليه من صادر خواهد شد.
از آنجا که وضع جسماني اينجانب، که جنابعالي به خوبي از آن مطلع‌ايد، اجازه حضور فرسايشي و سنگين در جلسات مکرر دادرسي را نمي‌دهد؛
از آنجا که در جلسه اوّل دفاعيات خود صلاحيت دادسراي عمومي و انقلاب شهرستان شيراز را براي رسيدگي به اين پرونده مردود دانسته‌ام- به دلايل سه‌گانه مطروح در دفاعيه خويش، به‌ويژه بغض و عناد آشکار رئيس دادسرا (دادستان) عليه من، که از متهمان فساد مالي در کتاب اينجانب بوده ولي شکايت نکرده و مي‌کوشد به‌طور غيرمستقيم، با سوءاستفاده از موقعيت شغلي و مقام قضايي، از طريق اعمال نفوذ در پرونده‌هاي له و عليه من، انتقام بگيرد؛
با توجه به اعتراض خويش به نحوه عملکرد آن دادياري، از جمله صدور وثيقه سنگين يکصد ميليون توماني برخلاف نص صريح قانون (ماده 134 آئين دادرسي کيفري)، که «تأمين بايد با اهميت جرم و شدت مجازات و دلايل و اسباب اتهام و احتمال فرار متهم و از بين رفتن آثار جرم و سابقه متهم و وضعيت مزاج و سن و حيثيت او متناسب باشد»، و بخشنامه رياست محترم قوه قضائيه در اين زمينه؛
با توجه به صدور قرار عجيب و باورنکردني «ممنوعيت خروج از کشور» براي اينجانب براي همان اتهام «تهمت و افترا و نشر اکاذيب» که تصوّر مي‌کنم در تاريخ قضايي کشور مسبوق به سابقه نباشد؛*
با توجه به نحوه رسيدگي در اوّلين جلسه در اواخر وقت اداري و صدور ناگهاني قرار سنگين مالي فوق که منجر به بازداشت اهانت‌آميز من، بدون رعايت شئون علمي و شخصيت اجتماعي و سياسي‌ام، شد (براي اطلاع آن داديار محترم به استحضار مي‌رساند، در زمان شروع نهضت امام خميني، روحي فداه، قاضي مربوطه به‌رغم فشار مقامات مقتدر و عالي‌رتبه سياسي حکومت پهلوي حاضر نشد حکم بازداشت معظم‌له را به اتهام «نشر اکاذيب» صادر کند. او چنين استدلال کرد: «طبق قانون ما نمي‌توانيم حتي اشخاص معمولي را به اتهام نشر اکاذيب توقيف کنيم تا چه رسد به مرجع تقليد.» اين قاضي مستقل و شريف، که بايد الگويي براي همه قضات جوان ما باشد، آقاي مهدي هادوي است که بعدها اوّلين دادستان کل انقلاب در جمهوري اسلامي ايران شد)؛
اينجانب ادامه حضور خود در جلسات دادرسي را عبث مي‌دانم.
عليهذا به استحضار مي‌رساند:
اينجانب کليه مطالب مندرج در کتاب 1461 صفحه‌اي «زمين و انباشت ثروت: تکوين اليگارشي جديد در ايران امروز» را متعلق به خود و تمامي آن را مورد تأييد خود اعلام مي‌کنم. اسناد و مدارک کافي در اثبات موارد مطروحه را در کتاب فوق درج کرده‌ام و داديار محترم مي‌تواند با مطالعه دقيق اسناد و استدلالات مندرج در کتاب مذکور درباره صحت و سقم دعاوي اينجانب درباره شاکيان داوري کنند. ساير اسناد مربوط به نظاميان متهم در کتاب من نيز با استعلام از سازمان قضايي نيروهاي مسلح و دفتر ويژه بازرسي رياست جمهوري قابل دستيابي است.
اگر نظر دادسراي عمومي و انقلاب شيراز، به جاي حمايت از مندرجات کتاب اينجانب و اعلام جرم «مدعي‌العموم» عليه مفسدين اقتصادي، کساني که با اتکاء بر اهرم موقعيت شغلي در ديوان‌سالاري و اقتدار سياسي و اداري قريب به دو دهه در فارس يکه‌تازي کرده و کيان نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران و آرمانهاي انقلاب و امام راحل را در معرض وهن و حتي مخاطره سياسي و امنيتي قرار داده‌اند، بر مجرميت اينجانب باشد، که تنها و تنها بازگوکننده واقعياتي بودهام که قاطبه مردم از آن مطلع‌اند، هر آنچه خواستند بکنند.
در پايان، بار ديگر استنکاف خود را از حضور در ادامه جلسات اين دادرسي فرسايشي اعلام مي‌دارم و ضمن تأييد و پذيرش کليه موارد مطروحه در کتاب خود آمادگي هر گونه نظريه‌اي را از جانب آن دادياري محترم دارم. علاوه بر اين دادرسي، افکار عمومي مردم آزاده ايران را نيز به داوري فرا مي‌خوانم و مکافات عملکرد اين «شبکه شيطاني» را، که جان و مال و آبروي اينجانب را آماج تخريب خويش قرار داده، به خداوند متعال وامي‌گذارم. يوم المظلوم علي الظالم اشدّ من يوم الظالم علي المظلوم. (اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام)
عبدالله شهبازي، 5 مرداد 1387
——————————————————————————-
* لحظاتي پيش مطلع شدم محمدحسن محمدپور مطلق آزما که احداث برج‌هاي دوقلوي او، تحت عنوان «برج‌هاي تجارت جهاني»، جنبش اعتراضي دانشجويان عدالتخواه را سبب شد و جنجالي بزرگ در فارس برانگيخت و چند روز پيش به اتهام جعل پروانه شهرداري و بر اين اساس اخذ پنجاه ميليارد تومان وام از يک بانک خصوصي و مراجعه براي دريافت پنجاه ميليارد تومان ديگر دستگير شده بود، با وثيقه‌اي معادل وثيقه من (يکصد ميليون تومان) آزاد شد. وي به دروغ مالکيت برج‌هاي فوق را به برخي مقامات عالي‌رتبه، از رئيس سابق مجلس شوراي اسلامي تا رئيس قوه قضائيه، نسبت مي‌داد و داراي اتهامات عديده ديگر است؛ مانند درگيري در رستوران و تيراندازي با سلاح کمري غيرمجاز، ضرب و شتم مأموران شهرداري و نيروي انتظامي و حراست اداره ثبت اسناد و غيره. در عرف کنوني قضاوت در فارس، به سبک آقاي جابر بانشي، جرايم من از آقاي محمدپور بسيار سنگين‌تر است زيرا، به تعبير خطيب نماز جمعه شيراز، «هتک مؤمن» کرده‌ام! در اين سيره داوري، «هتک مؤمن» يعني افشاي عملکرد امثال مسعودي و نجفي و شرکا و فرزند خطيب جمعه (که اخيراً اسناد معامله بيست ميليارد توماني او در سپيدان آشکار شده. بنگريد به بيانيه مجمع دانشجويي مطالبه آرمانهاي انقلاب در وبگاه «آرمان 57» [1] ) آقاي بانشي براي دستگيري محمدپور مصاحبه‌هاي آنچناني نکرد و از وي به عنوان «کلاه‌بردار بزرگ» ياد ننمود و اين بازداشت را از افتخارات خود نشمرد. ولي در مورد من چنين کرد و مرا در جايگاه «زمين‌خوار معروف» قرار داد. تفاوت ديگر من و محمدپور در محکمه آقاي بانشي اين است که آقاي محمدپور به دليل اين اتهامات ممنوع‌الخروج از کشور نشد ولي من به دليل نگارش کتاب «زمين و انباشت ثروت: تکوين اليگارشي جديد در ايران امروز» ممنوع‌الخروج نيز شدم. به‌قول قاضي شارع، در سريال «سربداران»، «دامنه شرع وسيع است!»
سخنان ابراهیم عزیزی فرماندار محترم شیراز در اولین جلسه شورای اداری شهرستان شیراز که روز شنبه مورخ 21 فروردین ماه 89 در شهر کوار برگزار گردید
فرماندار شیراز :
مدیریت شهرستان تنها به شهر شیراز ختم نمی شود .
کوار و خرامه به شهرستان تبدیل می شوند
فرماندار شیراز گفت :
مدیران و مسؤلان باید رسیدگی به مشکلات دورترین نقاط شهرستان شیراز را هم در دستور کار قرار دهند .
عزیزی در اولین جلسه شورای اداری شهرستان شیراز که در بخش کوار برگزار شده بود ، اظهار داشت : به عنوان اولین پیام نشست شورای اداری مسؤلان باید بدانند مدیران شهرستان شیراز هستند نه مدیران شهر شیراز .
وی اضافه کرد : اگر به مشکلات محله های اطراف شیراز رسیدگی نشود در حق مردم آن ها ظلم و جفا شده است .
وی یادآور شد : در توزیع صحیح اعتبارات سال 89 باید نهایت تلاش و دقت را ضمن شناخت مشکلات و نیازهای شهرستان ها داشت .
فرماندار شیراز با اشاره به سال همت مضاعف و کار مضاعف گفت : خروجی کار مسؤلان در سال 89 باید از ابتدای سال مشخص و برای عملی شدن برنامه ها همت مضاعف داشت . وی با بیان اینکه امسال باید با کار و همت مضاعف به جبران کم کاری های سال 88 پرداخت ، توضیح داد : با توجه به وقوع حوادث مختلف در سال گذشته ، می توان سال 88 را سال حضور همه جانبه مردم در صحنه های سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و دفاع از اصول و ارزش های انقلاب عنوان کرد .
ادامه صحبت های فرماندار را در ادامه مطلب ببینید ...
عزیزی با اشاره به اینکه سال 88 سال ناامیدی کفار بوده است ادامه داد : سال گذشته در حقیقت سال بصیرت ، آگاهی و حضور در صحنه های متفاوت کشور ، ایستادگی ، مقاومت ، دشمن شناسی و جریان شناسی بود .
وی اظهار داشت اتفاقات سال گذشته موجب عقب ماندگی برخی از اقدامات عمرانی شد که مطابق فرمایشات مقام معظم رهبری باید در سال همت و کار مضاعف این عقب ماندگی ها را جبران کرد .
فرماندار شیراز همچنین در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص برخی از اظهار نظرها درباره عملکرد ستاد تسهیلات نوروزی ، یادآور شد : نگاه ها باید منصفانه باشد چرا که اگر نقد و بررسی ها بر پایه و اساس این نوع دیدگاه ها نباشد ذهنیت ها و نگرش های منفی در مردم ایجاد می شود .
وی افزود : ستاد تسهیلات نوروزی از نظر کمی و کیفی اقدامات مؤثر و توسعه یافته ای را در ایام نوروز انجام داد .
عزیزی ادامه داد : این در حالی است که در بررسی عملکرد دستگاه ها با تلاش همه جانبه و کار مضاعف آنها را در راستای خدمت رسانی به میهمانان نوروزی روبرو بودیم .
وی ضمن اشاره به برخی از اقدامات ستاد تسهیلات نوروزی که به صورت گسترده انجام شده بود ، تصریح کرد : از هر دیدگاه انتقادی سازنده باید استقبال شود و بیان حقایق از وظایف اصلی مسؤلان است .
نامه یک خبرنگار به عزیزی
آقای ابراهیم عزیزی،فرماندار محترم شیراز
با سلامدر آغاز تکلیف یک چیز را بهتر است روشن کنم. من به«زندگی ام،شغلم و آینده ام» علاقه دارم.«آزادی» را می ستایم و به آن «عشق» می ورزم.آقای فرماندار،حدود سه هفته است که از انتشار خبر کشف چهار صندوق رای در کتابخانه نیمه ساخته شیراز می گذرد.در این مدت من تحت فشار بودم که سکوت کنم اما واقعا دلیل آن را نمی فهمیدم.من تنها یک روزنامه نگار هستم،نه یک مبارز یا فعال سیاسی.آنچه را هم که روز چهارشنبه 10 تیر از ماجرای مشاهده چهار صندوق رای در وبلاگم گذاشتم تنها بر اساس وظیفه حرفه ای خبر رسانی بود و نه چیزی دیگر.وبلاگ یک فضای شخصی است با این حال اما من سخنان شما و دیگر مسئولان شیراز را درباره این چهار صندوق در وبلاگم گذاشتم تا نشان دهم وظیفه حرفه ای خبررسانی را بر اساس سه اصل«دقت،بی طرفی و انصاف»انجام می دهم.
جناب عالی اما روز شنبه 20 تیر در جلسه شورای اداری شیراز،اخلاق را نادیده گرفتید و انتشار خبر چهار صندوق را «احمقانه و رذیلانه»خواندید.آیا لحظه ای به این حرف خود فکر کردید؟
آقای عزیزی،
معیار شما برای «احمقانه و رذیلانه»دانستن یک خبر چیست؟دست کم من که حدود یک دهه است در عرصه مطبوعات کار می کنم هنوز تعریفی از خبر احمقانه ندیده ام.البته تا این لحظه در کتاب های روزنامه نگاری نیز چنین چیزی تعریف نشده است.شما خبری را که به آن علاقه ای ندارید،نمی توانید «احمقانه» بخوانید و انتشار آن را «جوسازی» بدانید.
فرماندار محترم،
شما روزی که لباس سپاه پاسداران را از تن خارج کردید و به حکم دولت محمود احمدی نژاد وارد فرمانداری شیراز شدید،باید به این نیز می اندیشیدید که یک شهر،پادگان نیست.می دانم و به خوبی هم می دانم که در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق،در نقش مسئول تخریب «تیپ احمد بن موسی و لشکر 19 فجر»،شجاعت و رشادت ها به خرج داده اید.در زمان جنگ با اینکه در سنین کودکی به سر می بردم اما به خوبی در یاد دارم جوانانی را که خود را برای رفتن به میدان جنگ آماده می کردند و مدتی بعد،جسدشان بود که بازمی گشت و روی دستان مردم تشییع می شد.
در همه جای دنیا چه افرادی که در راه دفاع از میهن جان داده اند و چه آنان که در این راه زنده مانده اند،مورد احترام هستند.اما رنج های شما در دوران جنگ نباید سبب شود که خود را «حق»بپندارید و دیگران را «باطل» و از موضع سرزنش کردن با آن ها سخن بگویید.
من جوانی هستم که یک زندگی بدون دردسر و آرامش آرزویم است.می خواهم حرفه ام را که روزنامه نگاری است بدون ترس و لرز انجام دهم.نه آنکه چنان فضایی ایجاد شود که از فردا هراسناک باشم.
شما اما در این سه هفته از موضع قدرت، مرا به «جوسازی،انتشار خبر احمقانه و رذیلانه و بازی کردن با حیثیت ملت» متهم کرده اید.سیل اتهامات شما سبب شد که درباره ماجرای صندوق ها بیشتر تحقیق کنم تا برای جناب عالی ثابت شود که ریشه خبر چهار صندوق رای نه تنها بر اساس گفته شما«جوسازی،احمقانه و رذیلانه و و بازی کردن با حیثیت ملت» نبوده ،بلکه درست بر عکس،خبری«معتبر،دقیق و منصفانه و بر اساس واقعیات» بوده است.
آقای عزیزی،
در جلسه شورای اداری شیراز،گفته اید که صندوق های موجود در کتابخانه مرکزی شیراز بر اساس قانون به عنوان «یادگار تاریخی» نگه داری می شوند.شما اماپیش تر این صندوق ها را جزو«اسناد ملی»نامیده بودید.بین یادگار تاریخی و سند ملی تفاوت وجود دارد.بالاخره این صندوق ها سند ملی هستند یا یادگار تاریخی؟
گفته اید که این صندوق ها بر اساس «قانون»در کتابخانه شیراز نگه داری می شوند اما کدام قانون؟من قانون انتخابات شوراها،مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری و آیین نامه های اجرایی آن را «زیر و رو» کردم اما در این قوانین تاکید شده بود که پس از پایان انتخابات،تعرفه ها باید«امحا»شوند.هیچ استثنایی هم وجود نداشت.شما از کدام قانون سخن می گویید؟
از سویی دیگر خبرگزاری دولتی ایرنا روز چهارشنبه 10 تیر در گفت و گو با فردی به نام «علی اکبر صفی پور»که او را به عنوان مدیر مرکز اسناد ملی فارس معرفی کرد، گزارش داد که این چهار صندوق بر اساس "ماده های 77 و 88 آيين نامه اجرايي قانون انتخابات مجلس شوراي اسلامي و نيز تبصره هاي ذيل آن و ماده 62 آيين نامه اجرايي قانون انتخابات مجلس خبرگان رهبري" در کتابخانه مرکزی شیراز نگه داری می شوند.این مواد از قانون چنین می گویند:
یکم - آيين نامه اجرايي قانون انتخابات مجلس شوراي اسلامي:
ماده 77- فرمانداران و بخشداران حوزه های فرعی اقلیت های دینی، بلافاصله پس از وصول متن آگهی نتیجه انتخابات از فرمانداران مراكز حوزه های انتخابیه اقلیت های دینی، به منظور اطلاع اقلیت دینی مربوط نسبت به انتشار آن در مهلت مقرر در حوزه های فرعی شهرستان یا بخش اقدام خواهند نمود.
ماده 88- فرمانداران و بخشداران مراكز حوزه های انتخابیه موظفند پس از وصول دستور وزارت كشور مبنی بر امحای تعرفه و برگ های رأی مصرف شده انتخابات مجلس شورای اسلامی با حضور اعضای هیأت اجرایی و حتی الامكان هیأت نظارت مركز حوزه انتخابیه نسبت به امحای تعرفه و برگ های رأی مصرف شده انتخابات سراسر حوزه انتخابیه به نحو مقتضی اقدام و مراتب را صورت جلسه نمایند.
تبصره- نظر به اینكه صندوق های رأی حوزه های فرعی انتخابات اقلیت های دینی در محل حوزه فرعی نگهداری شده و به مركز حوزه انتخابیه ارسال نمی گردد، فرمانداران تهران و اصفهان به عنوان مراكز حوزه های انتخابیه اقلیت های دینی موظفند پس از وصول دستور وزارت كشور، مراتب را به حوزه های فرعی ذی ربط ابلاغ نمایند تا حوزه های فرعی رأساً در این خصوص اقدام و دو نسخه از صورت جلسه مربوط را به مركز حوزه انتخابیه ارسال نمایند. یك نسخه از این صورت جلسه همراه با یك نسخه از صورت جلسه مربوط به مركز حوزه انتخابیه توسط فرمانداران تهران و اصفهان به ستاد انتخابات كشور ارسال خواهد شد.
دوم- آيين نامه اجرايي قانون انتخابات مجلس خبرگان رهبري:
ماده 62- ستاد انتخابات كشور پس از وصول نظریه شورای نگهبان مبنی بر خاتمه انتخابات هر استان دستور امحاء تعرفه و اوراق رأی را صادر خواهد نمود. نظر شورای نگهبان به وسیله هیأت نظارت مركزی به ستاد انتخابات كشور ابلاغ می گردد.
جناب آقای فرماندار،
ماده 77 که اصلا ارتباطی به موضوع ندارد.ماده 88 آیین نامه اجرایی انتخابات مجلس شورای اسلامی و تبصره آن و همچنین ماده 62 آیین نامه اجرایی انتخابات مجلس خبرگان تاکید می کنند که تعرفه ها باید امحا(نابود) شوند.استثنایی هم قائل نشده است.یعنی بر اساس قانون نمی توان تعرفه هایی را به عنوان یادگار تاریخی یا اسناد ملی نگه داری کرد. فقط تبصره دو ماده 87 آیین نامه اجرایی قانون انتخابات مجلس می گوید:«به منظور حفظ اسناد و مدارك مربوط به انتخابات، ستاد انتخابات كشور موظف است ترتیبی اتخاذ نماید كه سه صندوق محتوی تعرفه و برگ های رأی و صورت جلسه نتیجه شعب اخذ رأی از هر یك از استان ها عیناً به مركز اسناد انقلاب اسلامی تحویل گردد.» همان گونه که مشخص است این ماده از قانون هم از«مرکز اسناد انقلاب اسلامی» که در تهران است،سخن می گوید و نه کتابخانه یا هر جای دیگر.
آقای عزیزی،
شما در مصاحبه ای که روز چهارشنبه 10 تیر با خبرگزاری دولتی ایرنا داشتید،تاکید کردید که بر اساس قانون،صندوق ها در کتابخانه مرکزی شیراز نگه داری می شوند.روز شنبه 20 تیر در جلسه شورای اداری شیراز نیز گفتید که این صندوق ها بر اساس قانون آنجا هستند اما همان گونه که گفتم چنین قانونی وجود ندارد شاید به همین دلیل است که «غلام عباس زارعی»،مدیرکل سیاسی استانداری فارس روز چهارشنبه 10 تیر به خبرگزاری مهر گفت که این صندوق ها بر اساس «هماهنگی و توافقات صورت گرفته» در اختیار مرکز اسناد در شیراز قرار گرفته است.
«قانون یا توافق؟»کدام یک مستندی برای نگه داری چهار صندوق در کتابخانه مرکزی شیراز هستند؟شما از قانون سخن می گویید و مسئول دیگر از توافق.قانون در این باره روشن است اما آقای زارعی از توافق سخن گفته است.اما من می پرسم آیا بر خلاف قانون هم می توان توافق کرد.دلیل این تناقض گویی ها چیست؟آقای فرماندار،من تنها به عنوان یک روزنامه نگار پرسش هایم را مطرح کرده ام.از شما هم خواهش می کنم که به جای پاسخگویی مرا متهم نکنید. این نامه را هم برای پاسخ گرفتن نوشته ام نه برای آنچه که ممکن است«جوسازی» بنامید،همچنان که تاکنون چنین گفته اید.با احترام
محمدرضا نسب عبداللهی
مطالب مشابه :
نمونه متن های مجری
نمونه متن های مجری . مقدم خیر شما باد گرامی به همه این چنین عهد و وفا رنگ خدایی دارد
برگزاری کارگاه آموزشی برد هوشمند و تولید محتوا دبیران متوسطه دور اول
در ابتدا معاونت آموزشی آموزش و پرورش منطقه هیر ضمن خیر مقدم گویی به مقدم نیا به نمونه
گزارش گردهمایی سرگروه های ادبیات استان ها درشیراز
فارس ، ضمن خیر مقدم گویی به حاضران برلزوم خوانش متن اد گذاراست.برای نمونه:
ده نکته کلیدی درباره گویندگی و مجری گری
۸- بداهه گویی خیر مقدم و شادباش - نمونه متن شروع برای مجری . متن مجري روز مادر .
جرای طرح آهن یاری در مدارس دخترانه منطقه شاهرود
رئیس آموزش و پرورش پس از خیر مقدم گویی به حاضرین همچنین چند نمونه از مواد غذایی مناسب
ازآموزش وپرورش شیروان1391/11/11
های آموزشی و پرورشی و مدیران مستقل راهنمایی در مدرسه راهنمایی نمونه ایمان برگزار شد
خیر مقدم خدمت معاون سیاسی استانداری استان
خیر مقدم خدمت معاون سیاسی استانداری نمونه‌اي از شيوه دادرسي در به تناقضات متن توجه
1001 نكته ي مجريگري و سخنوري
رشد کرده ایم که گویی در رژیم آزمون خیر مقدم و شادباش - نمونه متن شروع متن مجري
برچسب :
نمونه متن خیر مقدم گویی