احسان و نیکوکاری در آثار سعدی

احسان و نیکوکاری در آثار سعدی

شاعران پارسی‏زبان با الهام از پیام‏های آسمانی قرآن کریم و رهنمودهای پیامبران و امامان معصوم، در این زمینه سخن‏سرایی کرده و احسان، نیکی و داد و دهش را یکی از مضمون‏های شعر و سخن خود قرار داده‏اند. در این میان، سعدی شیرازی، شاعر بلندآوازه با تیزبینی خود، شعرهای زیبا و دل‏نشینی در فضیلت احسان و نیکوکاری سروده که از آن جمله چنین است:

اگر نیکی کردید، به خودتان نیکی می‏کنید و اگر بدی کردید، به خودتان بدی کرده‏اید:
اگر بد کنی، چشم نیکی مدار *** که هرگز نیارد گز، انگور بار
نپندارم ای در خزانِ، کِشته جو *** که گندم ستانی به وقت درو
رطب ناورد چوب خرزهره بار *** چو تخم افکنی، بر همان چشم دار

نعمت و مال ماندنی نیست. بنابراین، اکنون که توان داریم، باید با نیکی و احسان، پاداش آخرت را برای خود فراهم کنیم:

آدمی باید هنگام توانگری، به فریاد دیگران برسد تا به روز درماندگی، فریادرسی داشته باشد.
تو هرگز رسیدی به فریاد کس که می‏خواهی امروز فریادرس؟
که بر جان ریشت نهد مرهمی؟ ***که دل‏ها ز ریشت نبالد همی

سعدی درباره نوع‏دوستی، نیکی و احسان به یتیمان چه زیبا سروده است:
چو بینی یتیمی سر افکنده پیش *** مده بوسه بر روی فرزند خویش
یتیم ار بگرید، که نازش خرد؟ *** و گر خشم گیرد، که بارش برد؟
به رحمت بکن آبش از دیده، پاک ***به شفقت بیفشانش از چهره، خاک
اگر سایه‏ای خود برفت از سرش ***تو در سایه خویشتن، پَروَرش

احسان و نیکوکاری در آثار سعدی

مطالب مشابه :

حدیث در مورد نیکوکاری و احسان

مـرکز نیکوکاری محـلّه مهدیه قوچان

حدیثی از امام علی (ع)

احسان و نیکوکاری در آثار سعدی

چهل حدیث بسیار زیبا دریاره پدر و مادر