اشعاری در مورد حضرت عبدالعظیم حسنی

ماه آسمان ري

افق فضل و شرف را قمري پيدا شد

يا كه در طور ولايت شجري پيدا شد

باز از بحر ولايت گهري پيدا شد

نخل سرسبز ولا را ثمري پيدا شد

درسماوات و زمين جشن عظيم است امشب

عيد ميلاد كريم ابن كريم است امشب

در رياض علوي سرو روان اين پسر است

نجل مولاي كريمان جهان اين پسر است

بهترين زاده ابناء جهان اين پسر است

فخر دين ، قبله دل ، كعبة جان ، اين پسر است

اوست سروي كه بود دامن هستي چمنش

صلوات همه بر حُسن حَسن در حَسنش

اهل فضل و شرف و علم زعيمش خوانند

خيل عبّاد همه عبد عظيمش خوانند

صاحبان كرم و جود كريمش خوانند

آيت رحمت رحمان و رحيمش خوانند

اوست ماهي كه بر ابناء زمان مي تابد

نورش از ري به همه خلق جهان مي تابد

قامتش سرو و لبش كوثر و رويش ماه است

زائر مرقد او زائر ثارالله است

حرمش كعبه آمال دل آگاه است

حَسني حُسنش بر خلق چراغ راه است

خاص و عامند ز هر سوي رهين كرمش

دل صد قافله سر گرم طواف حرمش

نعمت ساية اين دسته گل عترت را

بر شما داده خدا اين شرف و رفعت را

اهل ري قدر بدانيد چنين نعمت را

فيض همسايگي تربت آن حضرت را

بال جبرئيل زده سايه به بام و درتان

اين شما ، اين حرم زادة پيغمبرتان

يا حجاز است و بُوَد كعبه جاويدانش

جان من ، جان همه خلق جهان قربانش

ري سپهر و حرم اوست مه تابانش

برتر از عرش بُوَد بارگه و ايوانش

دوست دارم كه شب و روز ز لطف وكرمش

پر زند مرغ دلم يكسره سوي حرمش

آيه وحي در اين خانه كتابت دارد

زير اين قبّه دعا كن كه اجابت دارد

زائر او به خدا فيض قرابت دارد

درو ديوار حرم نقش نجابت دارد

ماه صد انجمن اينجاست خدا مي داند

آفتاب حسن اينجاست خدا مي داند

خاك درگاه تو بر درد دل خسته شفاست

سر به خاك حرمت گر نگذاريم جفاست

اي گل باغ حسن عطر تو بر روح صفاست

كرم و جود تو بر ما به عيان و به خفاست

« ما به اين در، نه پي حشمت وجاه آمده ايم »

« از بد حادثه اينجا به پناه آمده ايم »

حُسن پيداي حَسن سرّ نهان حسني

بلكه جانان همه خلق و تو جان حسني

تو به باغ دل ما سرو روان حسني

نخل طاها و گل عطر فشان حسني

ما به خاك حرمت روي نياز آورديم

حاجت خويش به درگاه تو بازآورديم

عصمت فاطمه و عزّت حيدر داري

تو مقام از سخن مدح فراتر داري

تو عطا و كرم آل پيمبر داري

ز حسين و ز حسن جلوه ديگر داري

جان به قربان تو اي سيّد پاكيزه سرشت

شهرري از تو بهشت است بهشت است بهشت

به تو و عزّت آباء کرامت سوگند

به خدا و به رسول و به امامت سوگند

به جلال و به كمال و به مقامت سوگند

به نماز و به قعودت ، به قيامت سوگند

تو كه سايه به سر خلق دو عالم فكني

چه شود گر نگهي جانب « ميثم » فكني

غلامرضا سازگار( میثم )

سبزتر از آسمان

می برد دل را نسیم تربتت سوی بهشت

می نشاند چشم هایم را فرا روی بهشت

ای کریم بن کریم ، فرزند بانوی بهشت

خویش را حس می کند در باغ دلجوی بهشت

نیستم یک لحظه حتّی در تکاپوی بهشت

هر که آمد سوی تو گردید رهپوی بهشت

می زند جان و دل من خیمه در کوی بهشت

"یاسر"این آهی که دارم در هیاهوی بهشت

ای شمیم نام تو خوشتر ز گلبوی بهشت

بر ضریحت تا که می افتد نگاه عاشقم

نور تو از آفتاب سبط اکبر مجتباست

تا دلم در آستانت بال و پر وا کرده است

در حریم اطهرت چون یافتم فیض حضور

زائر قبر شریفت زائر کرب و بلاست

هر زمان در بارگاهت می رسانم خویش را

می نشیند سبز تر از آسمان بر روی لب

محمود تاری ( یاسر )

با دوستان فاطمه ، لطف عمیم داشت

با آنکه نام و شهرت « عبدالعظیم » داشت

هر کس که پاس بندگی آن حریم داشت

با مهر و عشق و عاطفه عهدی قدیم داشت

عطر بهار وحی و صفای نسیم داشت

یعنی که ره به چشمة فوز عظیم داشت

روحی درآستان ولایت مقیم داشت

دستی پر از کرامت و طبعی کریم داشت

راهی به آستان خدای رحیم داشت

با آنکه جان روشن و قلب سلیم داشت

با اهل بیت رابطه ای مستقیم داشت

چون درک کرده بود ، مقام کلیم داشت

از بوستان فاطمه ، عطر و شمیم داشت

خواندند اهل معرفت او را « نگین ری »

از شهر بند رنج و غم ، آزاد می شود

این یاس گلشن "حسن" ، این عاشق" حسین"

گلواژه حدیث از آ‌ن لعل جان فزا

از محضر سه حجّت معصوم فیض برد

مثل کبوتران حرمخانة « رضــا »

شاگرد پاکباختة مکتب « جــواد »

از پرتو هدایت « هــادی » اهل بیت

ایمان خویش را به امامش ارایه کرد

با خاندان وحی پُل ارتباط بود

طور تجلّی سه امام هُمام را

شب تا به صبح شعر « شفق » را مرور کرد

مرغ سحر که زمزمة « یا کریم » داشت

*** محمد جواد غفورزاده ( شفق ) ***

ای دامن مدینه ری ، کربلای تو

ای اهل فیض تشنه ی جام ولای تو

ریحانه امام حسن ، سیدالکریم

ای اوفتاده جود و کرامت به پای تو

مدح تو را امام زمان تو گفته است

من کیستم که مدح بگویم برای تو

نجل کریم آل محمّد ( ص ) تویی تویی

تنها نه اهل ری همه عالم گدای تو

ماه حسن ، که نور گرفتند اهلبیت

از آفتاب روی محمّد ( ص ) نمای تو

جسم مطّهر تو و آغوش خاک ری

بردار سر که در دل ما هست جای تو

آیات وحی در نفس روح پرورت

علم حدیث درسخن دلربای تو

بر اهل ری نه ، بر همه عالم وجود

واجب بود زیارت صحن و سرای تو

بر زائری درود که گردد به دور تو

بر شاعری سلام که گوید ثنای تو

بر اهل ری سلام که همسایه تواند

بر شهر ری درود که شد نینوای تو

در موج فتنه های اجانب خدا گواست

ایران نیازمند بود بر دعای تو

نبود عجب که هر شب و روز اولیای حق

آرند سجده بر حرم با صفای تو

بیمار نا امید ز درمان ، به صد امید

رو آورد به جانب دارالشّفای تو

بوی بقیع می وزد از خاک تربتت

ای نجل مجتبی که دو عالم فدای تو

پرواز می کند دل اهل ولا مدام

چون مرغ جان به جانب دارالولای تو

همچون کبوتران حریمت فرشتگان

گردند دور گنبد و گلدسته های تو

با مکتب ائمه اطهار آشناست

هر کس به هر طریق شود آشنای تو

تو سیدالکریمی و ما سائل درت

بسته به هم حوائج ما و عطای تو

دردا که از جنایت عباّسیان دون

هر صبح و شام خون جگر شد غذای تو

ترک مدینه گفتی و وارد به ری شدی

ری هم گریست بر تو و انزوای تو

گرد عزا نشست به رخسار اهل ری

در خاک تیره رفت چو قدّ رسای تو

شوّال شد محرّم و ری گشت کربلا

در روز رحلت تو و بزم عزای تو

پرواز کرد روح شریفت ز تن ولی

دیگر نشد بریده گلو از قفای تو

تشییع گشت پیکر پاکت به احترام

خورشید نی نگشت رخ دلربای تو

پیچیده شد درون کفن جسم اطهرت

دیگر نشد حصیر کفن از برای تو

بر خاک سر نهادی و دیگر کسی نزد

چوب جفا به لعل لب جانفزای تو

تا چشم ابر ، باران ریزد به پای گل

« میثم » هماره اشگ فشاند به پای تو

*** استاد غلامرضا سازگار ***

خاک ری نالید در پیش خدا

خاک ری نالید در پیش خدا
کای حکیم السّر ، ولی الاولیا
صاحب هستی امیر کائنات
سرّ وحدانیّت ذات و صفات
آفریدی نور و نار و آب و خاک
در دو عالم "لیس معبود سواک"
ای مسبّب از تو پیدا هر سبب
تو توانایی ، تو خلّاقی ، تو رب
انبیا را امر تو انگیخته
مهرشان با مهر تو آمیخته
بر گزیدی از میان آن همه
یک محمّد یک علی یک فاطمه
نسل شان شایسته و والا مقام
صاحب رایند و مولا و امام
از تبار آن نبی و آن ولی
خلق کردی یک حسین بن علی
پرده ای از عشق خود بالا زدی
مهر او را نقش بر دلها زدی
حرمت دلدادگی نام حسین
هفت دریا تشنه جام حسین
من چو او خاکم ولی در این جناس
کربلا را کی کنم با خود قیاس؟
کربلا نور است و من ظلمانی ام
او همه آیینه من حیرانی ام
آن زمین خاک شهیدان خداست
من ری ام آن جا دیار راز هاست
خجلتی اندوه حرمانم شود
قاتلش می خواست سلطانم شود
من شدم انگیزه تا دستی پلید
تیغ بر آیین? قرآن کشید
او به سودای حرام ملک ری
راه دنیا تا جهنم کرد طی
نحس بود این آرزو بر ابن سعد
مبتلای کفر قبل و ، ظلم بعد
شد چنین اسرار غیبی ملهمش
نکته ای گفت و زدود از دل غمش:
دل به غم مسپار ای خاک وسیع
نزد ما داری مقامی بس رفیع
ای زمین از ابر ، بارانت رسد
چون صدف درّی به دامانت رسد
از بهشت معرفت اینجا دری ست
از ولایت جلوه گاه دیگری ست
ای تو آرام دل لبریز بیم
مشهد نور خدا عبد العظیم
خاک ری ، چون عشق ایمن می شوی
از گل توحید گلشن می شوی
هر نگاهت عالم آرا می شود
هر دلی اینجا مصفّا می شود
از فرشته آید اینجا زمزمه
رحمت حق بر محّب فاطمه
از تبار مجتبی نسل کرام
بهره مند از صحبت چندین امام
در ولایت نقش بند معرفت
رفعت روح بلند معرفت
اهل بیت و محورش را می شناخت
او امام و رهبرش را می شناخت
نزد مولا در فروع و در اصول
دین خود را عرضه کرد و شد قبول
هجرت او را نشان بند گی است
آری آری در شهادت زندگی است
*****
شعر من ای آسمانی حال من
ای سکوت و شور و قیل و قال من
خسته منشین در حریم وصل یار
نشئه ای از جام مشتاقی بیار
گر سفر نزدیک آید یا که دور
می وزد عطر دل انگیز حضور
می رباید دل صفای این حریم
قدسیان را ذکر یارب العظیم
زائران اینجا حسینی مذهب اند
کربلا در کربلا تاب و تب اند
یک توسّل عشق در این بارگاه
می برد دل را به سوی قتله گاه
اشک اینجا گوهر و آیینه است
قیمتی گر هست این گنجینه هست
لطف خوبان کرامت دیدنی ست
این رواق با صفا بوسیدنی ست
اهل ری در خیمه حق ایمن اند
مومنان با دشمن دین دشمن اند
تا خراسان و قم و ری جان ماست
هفت وادی معرفت ایمان ماست
***جعفر رسول زاده ( آشفته)***

اشعاری در مورد حضرت عبدالعظیم حسنی

مطالب مشابه :

اشعار زیبا در مورد شهدا

اشعاری در مورد حضرت عبدالعظیم حسنی

شعر های در مورد سربازی

اشعاری از شاعران در مورد زلزله و مصائب ناشی از آن

اشعاري در مورد هنر

اشعاری زیبا در مورد دوست ورفیق

سخنان بزرگان در مورد آرزو و امید 1

اشعاری در مورد شعار سال

در مورد حافظ شیرازی