زایمان در آب

زایمان در آب<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

زايمان با شكوه‌ترين نعمت الهي و به ياد‌ماند‌ني‌ترين لحظه زند‌گي يك زن است، گران‌بهاترين هد‌يه خد‌اوند‌ به زن كه خاص اوست. لحظه به د‌نيا آمد‌ن جنين به ناگهان د‌رد‌هاي شد‌يد‌ خاتمه مي‌يابد‌ و سنگيني بار 9 ماهه از وجود‌ ماد‌ر برد‌اشته مي‌شود‌ و همزمان گريه نوزاد‌ي د‌ر اتاق زايمان طنين مي‌افكند‌. تمام اين لحظات صحنه يك اتاق زايمان است. زايمان آنقد‌ر با شكوه و مقد‌س است كه قد‌يمي‌ترها بر اين عقيد‌ه بود‌ه‌اند‌ كه چنانچه هنگام زايمان زني نيت كند‌، بد‌ون شك برآورد‌ه خواهد‌ شد‌. چرا كه تولد‌ جنين هنگام گشود‌ه شد‌ن د‌رهاي نعمت و رحمت خد‌اوند‌ است.

درد زایمان یكی از شدیدترین دردها است از این رو روشهای دارویی و غیردارویی برای كاهش این درد به كار گرفته شده است كه "زایمان در آب" یكی از روشهای علمی غیردارویی موفق در این زمینه به شمار می‌رود.
ترس از درد زایمان از مهم‌ترین علت‌های امتناع زنان از زایمان طبیعی است. این مسئله در كنار باورهای نادرست روند زایمان و آگاهی كم نسبت به شیوه‌های مختلف كاهش درد زایمان باعث افزایش آمار سزارین انتخابی شده است.
در روش زایمان در آب، زائو در مراحل قبل از زایمان در آب غوطه‌ور است مادر تحت نظر پزشك زمانی كه دهانه رحم به اندازه چهار تا پنج سانتی متر باز شده است وارد آب می‌شود.
آب منجر به احساس سبكی و شناوری مادر شده و در نتیجه تحرك و تغییر وضعیت برای مادر فراهم می‌شود كه به فعال بودن مادر در روند زایمان كمك می‌كند.
در این روش مانیتورینگ درجه حرارت آب بین ‪۳۲تا‪۳۸درجه سانتی گراد باید هر یك ساعت طبق اظهار رضایت مادر تنظیم شود.
درجه حرارت آب باید در مرحله اول زایمان بین ‪۳۶/۵تا‪۳۷/۵درجه سانتی گراد باشد و یا در همین مرحله به ‪۳۳تا‪۴۰درجه هم برسد و در مرحله دوم زایمان بین ‪۳۷تا‪۳۷/۵درجه باشد.
درجه حرارت بالای آب و یا درجه حرارت پایین آب عوارضی را برای مادر و جنین به دنبال خواهد داشت.
درجه حرارت بالای آب عوارضی از جمله احساس ناراحتی مادر، آسیب مغزی جنین، احتمال مرگ جنین، هیپوتانسیون (افت فشار خون) و كاهش جریان خون جفتی و رحمی را به دنبال خواهد داشت.
عوارض درجه حرارت پایین آب شامل هیپوترمی (كاهش عمومی درجه حرارت بدن) جنین و شروع زودهنگام تنفس نوزاد قبل از رسیدن به سطح آب است.
با توجه به اینكه در این روش از نوشیدنی و مایعات داخل وریدی استفاده نمی‌شود احتمال از دست رفتن مایعات بدن وجود دارد بنابراین هر یك ساعت یك لیوان آب یا آب میوه باید به مادر داده شود.
هنگام تولد، نوزاد باید به آرامی و بلافاصله به سطح آب آورده شود و در صورت قرار داشتن بند ناف شل دور گردن باید بند ناف آزاد شود و در غیر اینصورت مادر از آب خارج شود. همچنین در صورت بروز "دیستوشی شانه" (گیر كردن شانه جنین)، مادر بایستی سریعا از آب خارج شود.
مرحله نهایی زایمان یعنی خروج جفت به دلایلی از جمله احتمال افزایش خطر خونریزی، افزایش خطر آمبولی (ایجاد لخته خون) آب برای مادر، عدم تشخیص دقیق میزان خونریزی و احتمال تاخیر جدا شدن جفت بهتر است در خارج از آب صورت گیرد.
در دوران بارداری جنین، داخل مایع آمنیوتیك است و زایمان در آب محیطی نظیر دوران بارداری برای نوزاد فراهم می‌كند. بنابراین تنفس نوزاد داخل آب مشابه دوران جنینی است و خطر ورود آب به داخل ریه‌ها وجود ندارد.
نوزاد هنگام تولد در آب چشم‌های باز دارد با آرامش دست‌ها و پاهای خود را در آب تكان داده و به جلو حركت می‌كند با سادگی بیشتری بدن مادر را ترك می‌كند.
بطور كلی زایمان در آب مزایایی از جمله كاهش چشمگیر درد، افزایش قطر لگنی، افزایش انقباضات، افزایش گردش خون و اكسیژن رسانی، كاهش فشار خون، افزایش متابولیسم بافتی، كاهش تحریكات حسی، كاهش استفاده از آرام‌بخش‌ها، افزایش دمای محیطی پوست و عضله،افزایش آستانه درد، كاهش پارگی و صدمات كانال زایمانی را شامل می‌شود.
سابقه این نوع تسكین درد زایمان به سال ‪۱۸۰۳میلادی در فرانسه بر می‌گردد.زمانی كه یك زن پس از تحمل ‪۴۸ساعت درد زایمان برای تسكین درد وارد وان آب گرم شد و ادامه زایمان آن قدر سریع و كم درد انجام گرفت كه فرصت خروج از آب را پیدا نكرد و در همان جا نوزادش متولد شد.

زایمان در آب

مطالب مشابه :