لوبیا

زهرا یحیی زاده

لوبیا

لوبیا ، لوویه، ژاژک ، ژاژومک نام دانه هایی است که پخته آن خورده می شود . گیاه آن شبیه به گیاه لبلاب بوده بالا رونده است و به گیاهان و اشیاء مجاور خود می پیچد . دارای برگهای مرکب از سه برگچه بیضوی نوک تیز با سطح کرکدار و خشن است . گلهایش ریز و بنفش و سفید و یا صورتی بوده و ثمر آن در غلافی مانند غلاف باقلا قرار دارد . این گیاه دارای موادی به نام گلوکوکینین و مقدار زیادی اسید سیلیسیک می باشد . لوبیا انواع زیادی دارد: لوبیا سبز ، لوبیا قرمز ، لوبیا مرمری ، لوبیا چشم بلبلی ، لوبیا چیتی و لوبیا چیتی روغنی (سویا یا سوژا ) که همه جزو بنشن ها هستند و معرف حضور همگان می باشند . لوبیا سبز دارای قدرت غذایی کمتری نسبت به بقیه لوبیا هاست ولی دارای ویتامین ای و ث بوده ومواد قندی آن بیشتر و نیرو بخشتر از بقیه سبزیجات میباشد و خاصیت طبی بالاتری نیز دارد .لوبیا سبز را اگر ریز خرد کرده و بجوشانید برای درمان خیز عمومی بدن مفید بوده و اثر پیشاب آوری آن ، برای درمان مبتلایان به دیابت موثراست و اندکی قند خون را پایین می آورد اما بطور قطع ، درمان کننده دیابت نیست . ویتامین ای جزو ویتامین های مشترک در همه نوع لوبیا ست و به همین دلیل شیر را زیاد کرده ،نطفه و رحم را تقویت کرده واز سقط جنین پیشگیری می کند . زیاد خوردن لوبیا تولید کننده منی است ونیروی شهوت را زیاد کرده ، باز کننده حیض میباشد . لوبیا قرمزقوی تر از بقیه لوبیاهاست و زیاده روی در خوردن آن علاوه بر آوردن خواب های پریشان ، باعث سقط جنین زنده و خروج جنین مرده است . نشستن در آب مطبوخ آن ، پاک کننده رحم و زهدان از خون نفاس بوده و جهت درد کلیه و کمر مفید بوده و درد را تسکین می دهد . دانه خام لوبیا سمی است ولی در اثر پختن سم آن از بین می رود . ابن ماسویه و ارصحانس معتقدند که لوبیا سرد و خشک است ولی ابن سینا آن را خشک مایل به گرمی دانسته و لوبیا قرمز را گرمتر از بقیه میشناسد . حکیم مومن در مورد لوبیا قرمز با ابن سینا موافق بوده و لوبیا سفید را به اعتدال نزدیکتر و علی الهروی همه آنها را گرم و نرم میداند . انواع لوبیا سرشار از مواد سفیده ای و عناصر معدنی بخصوص آهن و فسفر میباشند که برای درمان کم خونی ناشی از فقر آهن داروی قابل ملاحظه ای هستند و به همین دلیل مقاومت بدن را در مقابل بیماری ها زیاد کرده و برای گیاه خواران بهترین جایگزین گوشت می تواند باشد.

لوبیا مقوی حافظه و نیروی جسمی ، ملین ریه و سینه و ادرار آور است. خوردن یک استکان ناشتا از آب پوست لوبیا سبز سنگ مثانه را متلاشی کرده و درمان کننده ی نقرس و رماتیسم می باشد. از پوست سبز لوبیا و برگ های بوته آن ضمادی درست می شود که درمان گزش نیش حشرات موذی است . از این ضماد برای درمان تاول ها و زخم های سوختگی نیز می توان بهره برد.

جوشاندن لوبیا درآب و یا شیر و یا ماست و بعد پختن آن باعث لاغری شده و بدل آن دارچین و سکنگبین می باشد. دیر هضم و نفاخ بوده ، تولید کننده خلط غلیظ به حساب می آید و درمان آن خردل است. شراب انگور زیان لوبیا را رفع کرده و اگر با کمی سرکه پخته شود رطوبتش کاهش می یابد.

ضماد پخته و کوبیده ی لوبیا برای درمان آفتاب زدگی و امراج جلدی و باد سرخ مفید شناخته شده است.

لوبیا دارای مقدار زیادی ویتامین آ بوده و علاوه برتقویت بینایی ، از عفونت دستگاه تنفس و سرما زدگی و گرما زدگی پیشگیری می کند. درلوبیای چیتی که به آن سویا یا سوژا هم می گویند 37 درصد مواد سفیده ای ( یک و نیم برابر بقیه لوبیا ها ) و ویتامین های « آ» ، « دی » ، « ای » ، « پی » و « پ پ » و « کا » و « اف» دیده می شود و مواد چربی آن هفت برابرگوشت می باشد.

لوبیا تا دوسال مواد مغذی و نیرویش را نگه می دارد. به هنگام خرید مراقب لکه های سفید روی لوبیا سبز باشید. زیرا آنها نوعی قارچ بوده و مضر می باشند.

لوبیا

مطالب مشابه :

سوپ لوبیا چیتی

خوراک لوبیا چیتی و نخود

خوراک لوبیا چیتی وقارچ

لوبیا

لوبیا

توليد کنسرو لوبيا چيتی در سس