لویزان من

آه ... لویزان من ، چقدر امروز دلم برات تنگ شده . الان ۷ سالی هست که از هم دوریم .

امروز حال نداشتم با اتوبوس برم سر کار ، رفتم ماشینُ از پارکینگ برداشتم و طبق معمول هر صبحی که با ماشین میرم سر کار آلبوم سکوت سرد کاوه رو گذاشتم ، آخه خیلی بهم انرژی میده اونموقع صبح . راستي روال كار صبح همون بودا ! ساعت 6 بيدار شدم و همون كت شلوار قهوه ايه و پيرهن ياسيه و جوراب سفيده رو پوشيدمو كفش مشكيه رو پام كردمو راهي شدم .

هوا چه حالت عجیبی داشت . ابری بودُ سرد و ساکت ، هیچ خبری از خورشید نبود . پائیز توی اول آبان حسابی داشت خود نمائی می کرد و انگار که می خواست بگه امسال هم مثل پارسال زمستون سردیو برات دارم به ارمغان میارم ! همینطور که از خونه دور می شدمو به اداره نزدیک ، آهنگ جاده شروع شده بود ، توی جاده تک و تنها .... یه مسافر توی شبها ... ساعت ۱۰ دقیقه به ۷ بود یه لحظه رفتم تو سالهای پیش ، خودمو تو خیابون پاسداران دیدم ، چهار راه پاسداران رو رد کردم و... آها ... پادگان ۰۶ و حالا گلستان دهم ! به به ، پیش دانشگاهی ! یادش بخیر صبحها با چه سختی تو اون سرمای لویزان خودمو می رسوندم تا اینجا . البته لذت خودشو داشت . با بچه ها ، یادش بخیر ، شیطنت هامون سر کلاس و تو حیاط . زنگای تفریح توچال برامون خودنمائی میکرد و صلابتشو به رخمون می کشید . ظهرها که می رفتیم تو فروشگاه ۰۶ یه دوری با بچه می زدیم چقدر خوش ميگذشت .

آهااااای رامین کجائی ؟ هنوز خونتون اختیاریه ست ؟ زبان رو چی کار کردی ؟ هی ... بسکتبال چی ، ادامه دادی ؟ قدت از من بلند تر بودا ! احمد تو کجائی ؟ یادته بعضی وقتا میزد به سرمون از چهار راه پاسداران تا میدون نوبنیاد پیاده میرفتیم تا بعد بریم لویزان ؟ واااای اونروز که گفتن نتایح ترم اول یک هفته دیگه اعلام میشه از خوشحالی تو برف پیاده چه کیفی کردیم ولی چقدر طول کشید تا رسیدیم نوبنیاد ؟ ولی دیگه از هیچ کدومتون خبری ندارم ! اسم بعضیاتونم یادم رفته ... آه ...

اختیاریه ، فرمانیه ، اراج ، ازگل ، اقدسیه ، نیاوران ، اوه ... پارک نیاوران ... ولی خدائیش هیچجا برام لویزان نمی شد ! بالاخره محله خودم بود ، روش تعصب داشتم ! پارک جنگلی ، چه کیفی میکردم وقتی به همه می گفتم ما بزرگ ترین پارک تهران رو داریم ! فیافه هاشون دیدنی بود . یاد ده لویزان بخیر ، کوچه های شیان ۱ - ۲ - ۳ و .. ، مبارک آباد ، حسین آباد ، شمس آباد . اوه ... پادگان لویزان ، خونه سازمانی ها : لویزان ۱ - لویزان ۲ - لویزان ۳ - شرق لویزان - شهید فلاحی ... دانشگاههاش : شهید رجائی - استراتژیک ـ دافوس - فارابی و ... ، مینی سیتی تو چطوری ؟ چه لذتی داشت وقتی میومديم شهر بازیت ، عچب چرخ و فلکی داشتی .

اوه ... رفتم عقب تر ، خيلي عقب تر ! سالها ازت دور بودم ، سالها بعد از كلي جابجائي تو شهرهاي اين كشور بزرگ ، حالا شده پائيز 78 و من برگشتم پيشت !! وااااي چقدر عوض شدي ! چطوري اين همه ماشين رو توي اتوبانهائي كه رو تنت ساختن تحمل ميكني ؟!!! اتوبان بابائي ، اتوبان هنگام ، اتوبان نياوران ، اتوبان دارآباد ، اتوبان ارتش ، اتوبان لشگرك و ... . شهرداري منطقه به پارك جنگليت خوب رسيده ها ! خيلي قشنگ تر از زمان بچگيم شده . اين اداره حفاظت از محيط زيست شميرانات رو بگو چه جاي با حالي تو جنگلات اداره ساخته ! ده لويزان خيلي تغيير نكرده ، خدايا ... مسجد جامع ، امامزاده پنج تن و آرامگاههاش ، خيابون لويزان ، بقاليهاي قديمي و ... اِاِ يه ميدون تره بار شهرداري اضافه كرده . پادگان لويران هم كه همونه با اون آپارتمانهاي سازماني سر به فلك كشيدش . ولي وااااااي ميني سيتي تو چرا اينقده عوض شدي ؟!!!! اينهمه شهرك چي ميخوان دور و برت ؟!! يادمه اونجا فقط ستاد نيروي زميني بود و خونه سازماني هاي لويزان 3 و شهر بازيت ! ولي حالا تو اين همه خونه و شهرك گم شدي !

لويزانم ، منم .. بهزاد لويزوني ! يادته بچه هاي محل بمن ميگفتن بهزاد لويزوني از بس كه سر تو با بچه هاي محله هاي ديگه شهر كل كل ميكردم ! وقتی آسمون دلش میگرفت و بارون میومد ، چقدر لطیف می شدی عین یه برگ چنار نارنجی تو پائیز به همون زیبائی . وقتی برف میومد می شدی مثل یه عروس با لباس سفید ، چقدر زیبا و ناز می شدی . فردا شبِ بعدِ برف که ماه در میومد وقتی توچال رو نگاه میکردم چه لذتی میبردم ، یه آسمون سیاه بود و یه کوه زیبای سفید که می درخشید ولی توچال رو هم وقتی از روی تنِ تو نگاه میکردم یه جور دیگه بود برام ، اونهم از طبقه ی نهم یکی از زیباترین آپارتمانهای لویزان ! اوه اوه چه سرمائي داشتي ! يخ ميزديم بخصوص وقتي شوفاژامون خراب مي شد ، ولي خب همونشم برام لذت بخش بود ! چون پيشت بودم . بهارا چقدر خوشگل مي شدي ، درختاي ياس با اون گلهاي قشنگشون . 13 بدر پارك جنگليت چقدر شلوغ مي شد ! انگار همه تهران اونجا بودن . پائيز و تابستونات ، شاديهام و غمهام ، دلم كه ميگرفت ميومدم يه سري تو امامزاده پنج تنت ، چه حال خوبي پيدا ميكردم ، چه منظره ي قشنگي داشت توچال از اونجا . بعضي وقتا يادته ، خانوادگي ميومديم رستوارن شيان ؟ اوه اوه چقدر گرون بود ! حق همسايگي رو بجا نمي اوردن !! ولي باشه همونشم برام لذت بخش بود و ....

حالا ....

از آخرين ديدارمون 7 ساله كه ميگذره و منِ بچه شمرون ، كيلومترها ازت دورم ! و هيچ وقت فكرشم نميكردم كه قسمتم اينطوري رقم بخوره كه الان تو اين شهر باشم . الان محله ي جديد دارم با دوستان جديد و زندگي جديد ولي هميشه دوستت دارم ، محله ي عزيزم ، لويزان .

همه ي اينها در عرض 10 دقيقه از ذهنم گذشت . ساعت 7 شده بود ، رسيده بودم و ماشين رو توي كوچه پارك كردم و رفتم تو اداره و همه ي اين خاطرات توي هياهوي كارا يواش يواش از ذهنم محو شدن ....

لویزان من

مطالب مشابه :

آب و روغن در پادگان لویزان

لویزان من

شهید ناصرالدین امیدی عابد

وصیتنامه یکی از شهدای حمله به پادگان لویزان در عاشورای سال 1357

شهید ناصرالدین امیدی عابد

عملیات لویزان یادآور حماسه شهید سلامت بخش دلاوری از خطه خوی

پارک جنگلی های اطراف تهران