یک واحد حجاب -برای ترم اولی های مسلمان

حجاب فقط پوشیدگی ظاهری از نامحرم نیست، بلکه در گفتار و رفتار هم

باید حجاب داشت که البته در معنای کامل‌تر انسان باید عفاف داشته باشد

شاید برای بعضی ها حجاب فقط پوشیدگی ظاهری از نامحرم باشد

اما حجاب واقعا همین است یا انواع دیگری هم دارد؟

الف) حجاب در ظاهر؛

استاد شهید مرتضی مطهری می‌فرمایند، لغت حجاب عمدتاً به معنای پرده

به کار می‌رود و همین هم باعث اشتباه برخی مبنی بر دستور پرده‌نشینی زنان و دوری آنان از اجتماع از نظر اسلام شده است در حالی که این کلمه به معنای پوشش نیز آمده است و علمای قدیم هم از واژه‌ی «ستر» که

همان معنای پوشش دارد، استفاده می‌کردند. اینکه واژه‌ی حجاب به معنای

پوشش زنان در قرآن نیامده نیز موجب این تصور غلط- و به تعبیر بهتر بهانه و

دست‌آویز- شده است که حجاب دستوری قرآنی نبوده و ساخته و

پرداخته‌ی برخی علمای دینی است اما با اندک بررسی فرد طالب حقیقت

به راحتی در‌ می‌یابد که محتوای مدنظر از این واژه در بسیاری آیات قرآن

آمده است هرچند در فرهنگ اسلامی پوشش به طور کلی اختصاص به زنان

ندارد[1]

اما معنای خاص آن و پوشش بیشتر به زنان اختصاص یافته است که این به

دلیل میل روانی زن به خودنمایی و خودآرایی است که می‌خواهد مرد را در

دام علاقه به خود اسیر سازد.

اسلام برای حجاب ظاهر حدود و شرایطی را قرار می‌دهد. شهید مطهری در

کتاب «مسئله‌ی حجاب» از نظر علمی به استدلال پیرامون این حدود

می‌پردازد و نتیجه‌ی آن چنین است: «بدون تردید پوشانیدن غیر وجه و کفّین

(گردی صورت و دست‌ها تا مچ) بر زن واجب است- عدم الزام در پوشاندن چهره و دست‌ها تا مچ نیز به شرط آن است که از هر نوع آرایش و عوامل

جلب توجه و محرک و مهیج خالی باشد. در غیر این صورت پوشاندن

همان‌ها نیز لازم است و تذکر این نکته نیز به جاست که واجب نبودن

پوشش وجه و کفین بر زن دلیل بر جواز نگاه مرد به آن‌ها نمی‌باشد؛ بلکه

اگر نگاه مرد از روی لذت بردن یا با ترس از ایجاد لغزش باشد قطعاً حرام

است حتی در مورد محارم.»

در مورد نوع پوشش ظاهر، قرآن توصیه به نزدیک کردن جلباب دارد. جلباب،

جامه و لباس بزرگ و گشاد بوده (چادر مانند) که زن با آن تمام لباس‌ها و

سر و گردن خود را می‌پوشانده است. البته استفاده‌ی زنان از آن دو گونه

بوده است. برخی صرفاً به صورت تشریفاتی استفاده می‌کردند مانند برخی

بانوان چادری در عصر حاضر که با چادر بدن خود را نمی‌پوشانند و آن را رها

می‌کنند و وضع چادر سرکردن آنان نشان می‌دهد از اینکه مورد بهره‌برداری

چشم‌ها قرار بگیرند امتناعی ندارند و در نوع دیگر، زن با مراقبت، جامه‌ی

خود را به خود می‌گیرد و آن را رها نمی‌کند که نشان می‌دهد اهل عفاف

است و این نوع حجاب که خود به خود دورباشی برای نامحرمان ایجاد

می‌کند و ناپاکدلان را مأیوس می‌سازد، مطلوب و مورد تأیید قرآن است

یعنی نحوه‌ی پوشش خوب زن نشان از نجابت و عفت اوست.

قرآن در مورد کیفیت پوشش، دستور دیگری نیز دارد: «و باید روسری خود را

بر روی سینه و گریبان خویش قرار دهند.»[2]

شهید مطهری به صراحت بیان می‌دارند که در این آیه،روسری خصوصیتی

ندارد، مقصود پوشاندن سر، گردن و گریبان است. منظور ایشان این است

که اگر روسری، سر و گردن را نپوشاند، استفاده از آن نشانه‌ی رعایت

حجاب اسلامی نمی‌باشد و حجاب مد نظر قرآن تحقق نیافته است

.ب) حجاب در رفتار؛

استاد می‌فرمایند: «حرکات و سکنات انسان گاهی زباندار است. گاهی

وضع لباس، راه رفتن و سخن گفتن زن معنادار است و به زبان بی‌زبانی

می‌گوید دلت را به من بده، در آرزوی من باش، مرا تعقیب کن. گاهی

برعکس با بی‌زبانی می‌گوید دست تعرض از این حریم کوتاه است.» این

کلام استاد در حقیقت همان است که امروزه در دانش روان‌شناسی از آن با

عنوان زبان بدن و رفتار یاد می‌کنند.

برای تحقق حجاب اسلامی علاوه بر پوشش ظاهری باید رفتار عفیفانه نیز

مکمل آن گردد. قرآن دستور اکید به زنان دارد که از جلوه‌گری و خودنمایی و

حرکات و اعمال محرک و ناز در رفتار و حتی جلب توجه در نحوه‌ی راه رفتن

خودداری کنند. اسلام زن و مرد را از خلوت با نامحرم به شدت پرهیز می‌دهد

چرا که این رفتار جولانگاهی قوی برای شیطان فراهم می‌سازد هرچند نیّت

اولیه‌ی آنان چیز دیگری باشد.

یکی دیگر از رفتارهای پرخطر در بحث حجاب و عفاف، چشم چرانی است

که قرآن به زن و مرد مؤمن امر می‌کند که نگاه خود را کاهش دهند یعنی

پلک چشم را به حالت نیم خفته درآورده و نگاه را به پایین انداخته و

چشم‌ها را گشوده نگه ندارند و به یک نقطه‌ی معین خیره نشوند؛یعنی به

اصطلاح نظر استقلالی نیفکنند. البته این قانون درباره‌ی نگاه به چهره است

که لازمه‌ی گفت‌وگو می‌باشد پس نگاه به غیر چهره حتی با غض بصر

(کاهش دادن نگاه) نیز جایز نیست.

در اینجا نیز هر چند دستور متوجه زن و مرد (هر دو) می‌باشد اما چون غالباً

این بیماری در مردان رواج دارد دستور بیشتر برای کنترل نگاه متوجه آنان

است تا خطری از این ناحیه متوجه آنان نگردد

رفتار دیگری که از آن بحث شده، دست دادن زن و مرد نامحرم است که

جواز آن در صورت حائل بودن جامه یا دستکش است، آن هم مشروط به این

که تلذذ و ریبه در کار نباشد و دست را فشار ندهند در غیر این صورت به طور

قطع حرام است و البته بزرگان در این موضوع احتیاط را بر ترک این رفتار

حتی با وجود شرایط می‌دانند.

رفتار واجب دیگری در قرآن که در رابطه با رعایت عفاف و حجاب است،

مسئله‌ی «استیذان» می‌باشد. از نظر اسلام هیچ کس حق ندارد بدون

اطلاع و اجازه‌ی قبلی به خانه‌ی دیگری داخل شود البته فلسفه‌ی این حکم

غیر از موضوع ناموس و پوشیده بودن زن این است که هر کس در محل

سکونت خود اسراری دارد و مایل نیست دیگران حتی دوستان نزدیکش از

آن مطلع گردند پس اختصاص به خانه‌هایی که زن در آن‌ها زندگی می‌کند،

ندارد. فلسفه‌ی این کار فراتر از فلسفه‌ی حجاب است و شامل خانه و اتاق

محارم نیز می‌شود.

ج) حجاب در گفتار

قرآن کریم خطاب به زنان می‌فرماید: «مواظب باشید در سخن، نرمش و رقت زنانه و شهوت آلود به کار نبرید که موجب طمع بیماردلان گردد. به خوبی و شایستگی سخن بگویید..3

در این آیه دستور وقار و عفاف در کیفیت سخن گفتن را بیان می‌کند تا چه

رسد به محتوای حرف و سخن. بنابراین از نظر اسلام هم باید حرف خوب زد

(و نه حرف تحریک کننده و مهیج) و هم باید خوب حرف زد (و نه با لحن

محرک).شنیدن صدای زن هم برای مرد حتی با رعایت موارد یاد شده از

جانب زن تنها در صورتی جایز است که تلذد و ریبه در کار نباشد

پی نوشت:

[1] وجوب ستر عورت برای مردان و زنان، ر.ک (نور: 30).
[2] (نور: 31).
[3] (نور: 32).

یک واحد حجاب -برای ترم اولی های مسلمان

مطالب مشابه :

داستان های خفن کهن

جوك هاي باحال و خنده دار

همه چیز در مورد درس 6 زبان هشتم

جوك دست اول

لطیفه های انگلیسی با ترجمه پارسی

علل انحرافات جنسي در دوران نوجواني

روشهای قوی تر شدن در زندگی=آرامش در سایه دانستن

یک واحد حجاب -برای ترم اولی های مسلمان