دستنوشته های عاشقانه/سهراب سپهری

تعارف که نداريم ... نوشته هاي من سرگذشت کلمات پريشان و سرگردانيست که ترکيبشان خزعبلاتيست که قرار نيست در هيچ کجاي تاريخ ماندگار شوند.

دل و مغزم ميترکند و انگار تمام چيزهايي که ياد گرفته ام هيچکدامشان به هيچ کاري نمي آيند.
خوش خيال بودم ... فکر ميکردم که ياد گرفته ام «خوب» را ميشود با نشانه ها و علامتها پيدا کرد. لحظه هاي عمر را به دنبال نشانه ها و کشف آنها گذراندم تا «خوب» را پيدا کرده باشم. پرنده اي که رد ميشد... بادي که ميامد و باراني که نمي آمد. ابرها، برگها ...

اما ...حالا به «خوب» و «بد» شک کرده ام. به تمام علامتها و نشانه ها مشکوک شده ام. به خير و شر بودنشان. به همه راهها و مسيرهاي رفته و نرفته. به همه تجربه ها و پندهايي که براي ياد گرفتنشان عمري گذشت.
پشيمان نيستم. فقط کاش ميفهميدم.
اگر ميفهميدم، چيزي که به نظر ما خير و برکت و سلامته، همون چيزيست که براي خدا و سرنوشت اين دنيا خير و درسته... اونوقت اينهمه روزها حرام نميشدند.

تورا به خدا براي خودمان دعا کن که خواسته هاي «خير» ما همان خواسته هاي «خيري» باشد که روح جهان خواسته.

نظرات ديگران : 96 پيام

دستنوشته های عاشقانه/سهراب سپهری

مطالب مشابه :

زیباترین شعر سهراب سپهری

اشعار عاشقانه سهراب سپهری

اشعار عاشقانه سهراب سپهری

اشعار کوتاه سهراب سپهری

جملات و اشعار عاشقانه سهراب سپهری

اشعار کوتاه و زیبای سهراب سپهری- زندگی رسم خویشاوندی است

دستنوشته های عاشقانه/سهراب سپهری

اینجا پرنده بود - سهراب سپهری

سهراب سپهری : متن قدیم شب