شعری زیبا در مورد خدا

 

******************

 

پيش از اينها  فکر مي کردم  که خدا 

 

خانه   اي      دارد      کنار      ابرها

 

مثل      قصر      پادشاه      قصه ها

 

خشتي  از   الماس  خشتي  از طلا

 

پايه  هاي    برجش   از   عاج  و  بلور

 

بر   سر   تختي   نشسته   با   غرور

 

ماه   برف     کوچمي    از    تاج    او 

 

هر     ستاره ،     پولکي  از   تاج   او

 

اطلس      پيراهن      او ،     آسمان

 

نقش    روي    دامن   او ،   کهکشان 

 

رعدو    برق    شب، طنين  خنده اش

 

سيل  و طوقان ،    نعره  توفنده   اش

 

دکمه ي      پيراهن      او ،      آفتاب

 

برق     تيغ      خنجر      او      مهتاب

 

هيچ   کس   از   جاي  او  آگاه نيست

 

هيچ  کس   را  در حضورش راه نيست

 

بيش   از    اينها   خاطرم   دلگير   بود 

 

 از   خدا   در   ذهنم   اين   تصوير  بود

 

آن  خدا  بي رحم  بود   و   خشمگين

 

خانه  اش   در   آسمان،  دور  از زمين

 

بود،      اما     در     ميان    ما     نبود

 

مهربان    و      ساده    و    زيبا   نبود

 

در   دل   او   دوست   جايي   نداشت

 

مهرباني     هيچ    معنايي     نداشت

 

هر چه   مي پرسيدم،  از خود، از خدا 

 

از    زمين،    از    آسمان،    از   ابرها

 

زود   مي  گفتند:   اين   کار  خداست

 

پرس و جو  از  کار  او  کاري   خداست

 

هرچه مي پرسي، جوابش آتش است

 

آب  اگر خوردي،  عذايش  آتش   است

 

تا   ببندي    چشم،   کورت    مي کند

 

تا    شدي    نزديک ،   دورت   مي کند

 

کج  گشودي  دست،  سنگت مي کند

 

کج   نهادي    پاي ،   لنگت    مي کند 

 

با   همين   قصه ،  دلم   مشغول   بود 

 

خواب   هايم   خواب   ديو   و  غول  بود

 

خواب    مي ديدم    که    غرق   آتشم

 

در      دهان      اژد هاي      سرکشم

 

در      دهان      اژد هاي     خشمگين

 

بر      سرم      باران     گرز      آتشين

 

محو     مي شد   نعرهايم،   بي  صدا

 

در    طنين    خنده اي     خشم   خدا

 

نيت     من،     در    نماز    و    در  دعا

 

ترس  بود  و   وحشت   از  خشم  خدا

 

هر   چه  مي کردم،  همه  از ترس  بود

 

مثل   از   بر    کردن    يک   درس   بود 

 

مثل    تمرين     حساب    و    هندسه

 

مثل        تنبيه        مدير        مدرسه

 

تلخ ،   مثل    خنده  اي   بي    حوصله 

 

سخت ،   مثل   حل    صدها    مسئله

 

مثل    تکليف     رياضي    سخت    بود

 

مثل   صرف  فعل   ماضي   سخت   بود

 

تا  که  يک  شب   دست در دست   پدر

 

راه    افتادم     به     قصد    يک   سفر

 

در     ميان    راه ،     در   يک     روستا

 

خانه   اي     ديدم  ،  خوب    و    آشنا

 

زود   پرسيدم :  پدر،  اينجا    کجاست؟

 

گفت   اينجا   خانه ي  خوب   خداست

 

گفت: اينجا  مي شود  يک  لحظه  ماند

 

 گوشه اي خلوت ،  نماز  ساده   خواند

 

با  وضويي،  دست  و   رويي  تازه   کرد

 

با    دل    خود،    گفتگويي    تازه  کرد 

 

گفتمش ،  پس   آن  خداي  خشمگين

 

خانه  اش   اينجاست؟  اينجا، در زمين؟

 

گفت:  آري،   خانه اي  او   بي رياست

 

فرش   هايش   از  گليم  و  بور  ياست

 

مهربان  و  ساده  و    بي  کينه  است

 

مثل     نوري    در    دل    آيينه   است

 

عادت  او   نيست  خشم   و  دشمني

 

نام   او     نور   و    نشانش    روشني

 

خشم   نامي   از  نشاني هاي اوست

 

حالتي    از    مهرباني    هاي  اوست

 

قهر   او  از  آشتي ،  شيرين تر  است

 

مثل     قهر     مادر     مهربان    است

 

دوستي  را  دوست ،  معني  مي دهد

 

قهر  هم   با  دوست  معني   مي دهد

 

هيچکس  با  دشمن  خود،  قهر نيست

 

قهر   او     هم    نشان   دوستي ست

 

تازه   فهميدم   خدايم،    اين  خداست 

 

اين    خداي     مهربان    و    آشناست

 

دوستي،    از    من    به    من   نزديکتر

 

آن   خداي   پيش   از   اين  را    باد  برد

 

نام   او    را     هم    دلم    از   ياد   برد

 

آن   خدا    مثل    خواب    و   خيال  بود

 

چون   حبابي،    نقش    روي   آب   بود

 

مي توانم    بعد   از   اين،   با   اين  خدا

 

دوست  باشم، دوست،  پاک  و  بي  ريا

 

سفره ي    دل    را    برايش   باز    کنم

 

مي توان    درباره ي     گل    حرف    زد

 

صاف   و   ساده،   مثل  بلبل   حرف  زد

 

چکه    چکه    مقل    باران    راز   گفت

 

با   دو   قطره،    صد   هزاران   راز  گفت

 

مي توان   با    او     صميمي   حرف   زد

 

مثل      باران       قديمي     حرف     زد

 

مي توان     تصنيفي    از    پرواز    خواند

 

با    الفباي     سکوت      آواز       خواند

 

مي توان    مثل     علف   ها   حرف  زد

 

با     زباني      بي      الفبا    حرف   زد

 

مي توان     درباره ي     هر   چيز  گفت

 

مي  توان   شعري   خيال   انگيز   گفت

 

مثل     اين     شعر    روان    و    آشنا:

 

پيش  از  اينها  فکر  مي کردم   که  خدا 

 

********************

بازگشت به صفحه اول

 


مطالب مشابه :


متن های زیبا در مورد پدر و مادر

متن های زیبا در مورد پدر و مادر دانلود دو اهنگ از پدر میگه :




جملات و مطالب زیبا در مورد پدر و مادر (قربونشون برم)

جملات و مطالب زیبا در مورد پدر و مادر دو ره می دو بیتی های احساسم را همراه با




شعری در مورد پدر و مادر از مولانا

شعری در مورد پدر از مولانا : یک دو بیتی گفتم اما سست با اکراه گفتم / مرتضی امیری




شعری در مورد پدر

شعری در مورد پدر. که به روی ناامیدی در بسته باز کردن دو بیتی ها و




شعری زیبا در مورد خدا

شعری زیبا در مورد تا که يک شب دست در دست پدر تک بیتی و دو بیتی ناب(1)




شعری در مورد اربعین حسینی ـــ اس ام اس و شعر زیبا در مورد اربعین

شعری در مورد اربعین حسینی ـــ اس ام اس و شعر زیبا در مورد دو بیتی در مورد پدر ــ شعر نو




در هویت لُری بابا طاهر عریان نباید شک کرد

در مورد سال تولد و وفات داشته اند، این دو بیتی در برخی از پدر او مشخصا معلوم




صائب تبریزی

تک بیتی های ناب را مورد عنايت قرار اما حصول اين رخصت تا دو سال طول كشيد. در سال 1042 هـ.ق




برچسب :