پیش دبستانی ها

استعداد

به منظور کمک به فرزندانتان در جهت رسیدن به بالاترین سطح زندگی خود، ما والدین باید مطالبی در مورد فرزندانمان یاد بگیریم و درک کنیم و در کنار آن، به فرزندانمان هم کمک کنیم مطالبی در مورد خود یاد بگیرند و درک کنند. این دانش می‌تواند به ما کمک کند تجربیاتی را طراحی کنیم و آنها را به شکوفایی بیشتر استعدادشان رهنمون شویم. در این مسیر، دانش شخصی و درکی که آنها به دست می‌آورند، می‌تواند ابزار قدرتمند‌تری برای کمک به آنها در جهت یافتن معنا، جهت و انتخاب‌های مهم زندگی‌شان باشد. والدین و بچه‌ها از طریق شناخت زمینه‌های استعداد، اطلاعات بیشتری در جهت تصمیم‌گیری برای انتخاب شغل، سرگرمی، مطالب درسی، برنامه‌ها و اهداف آینده کسب می‌کنند.

آگاهی از این نکته که فرزندان شما استعداد زیادی در یک زمینه به خصوص دارند، کافی نیست. والدین باید تکنیک‌هایی داشته باشند که به شکوفایی استعداد آنها کمک کند و در جهت تحقق آن‌ها پیش رود. والدین باید محیطی را ایجاد کنند تا بچه‌ها بتوانند به صورتی فعال، مؤثر، خلاق و با لذت از استعداد خود بهره برند و آگاه باشند که تلاش‌هایشان ارزشمند است و بیاموزند که تجربه روند کار به اندازه نتیجه تلاش‌هایشان ارزش دارد.

تشویق

یک روش برای افزایش این مشارکت و ارتباط در جهت تجربه و یادگیری تحت عنوان تشویق، شامل تکنیک خاص تشویق توضیح داده شد. تشویق یکی از قدرتمند‌ترین ابزارهایی است که والدین می‌توانند به کمک آن استعداد بچه‌ها را شکوفا کنند و به آن حیات بخشند.

پیامد

همراه با تشویق، توصیه می‌شود که والدین از پیامد استفاده کنند. پیامد برخلاف تنبیه، به کودکان می‌آموزد که نگاهی به خود بیندازند، نه آنکه نگاهشان به دیگران باشد، به کارهایشان و تأثیرات احتمالی آن کارها فکر کنند. پیامد همچنین به فرزندان درس مسئولیت‌پذیری می‌دهد پیامد بهترین کاری است که والدین می‌توانند در مورد شکوفایی هر چه بیشتر استعداد فرزندانشان (به هر روش ممکن) انجام دهند تا آنها یاد بگیرند که به خود بنگرند و مسئولیت تصمیم‌هایشان، کارهایشان و نتایج آنچه انجام می‌دهند را به عهده بگیرند.

از بچه‌ها پیروی کنید: تغییر جهت مثبت

دو تکنیک دیگر، پیروی از بچه‌ها یا تغییر جهت مثبت، والدین را با روش‌هایی تجهیز می‌کند که تمرین، کشف و یادگیری عمیق فرزندانشان را به دنبال دارد با به کارگیری این تکنیک‌ها، والدین درک بهتری خواهند داشت و خواهند توانست به ارزش‌های مثبت بازی‌هایی که خودشان به آنها جهت می‌دهند، اعتماد کنند و در مواقع لزوم به آنها کمک می‌کند تا جهت بازی را کم تغییر دهند و همان طور که در تمام بخش‌های این کتاب در پی آن بودیم باعث شکوفایی استعداد فرزندان خود شوند.

شکوفایی مهارت‌ها

اگر واقعا می‌خواهیم استعداد فرزندانمان را رشد دهیم، باید هر چه سریع‌تر دست به کار شویم هر چه زودتر نقاط قوت بچه‌ها را شناسایی و تربیت کنیم و زمینه‌هایی که در آنها رشد کندتری دارند توجه کنیم، بهتر است این مسئله اهمیت زیادی دارد که کودکان در سال‌های اولیه زندگی پایه‌های محکمی برای آینده و برای آموزش و یادگیری تحصیلی داشته باشند.

الگوبرداری

عنصر مهم دیگر برای پرورش استعداد آن است که در بهترین شرایط خود، کامل‌ترین حالت خود باشید و برای فرزند خود پر عشق‌ترین، با توجه‌ترین، با هوش‌ترین، مثبت‌ترین، موفق‌ترین، خشنودترین، متمرکز‌ترین، مؤثرترین و ... الگو باشید. همان طور که این ضرب‌المثل معروف می‌گوید: «دو صد گفته چون نیم کردار نیست». بزرگسالانی که بچه‌ها را پرورش می‌دهند، باید به گونه‌ای زندگی کنند که امیدوارند فرزندانشان در آینده آن گونه باشند. بچه‌ها مشاهده می‌کنند، گوش می‌کنند و تشویق می‌شوند به صورتی مشابه رفتار کنند به گونه‌ای فعال درگیر رشد و بهبود خود باشند. بچه‌هایی که با آنها هم کنشی دارند، این امر را مشاهده می‌کنند و تشویق می‌شوند به همان صورت رفتار کنند. تمامی تکنیک‌های مختلف دیگری که در این کتاب توصیف شده‌اند، بعید است به اندازه الگوبرداری تأثیرگذار باشند.

ایجاد حس مسئولیت‌پذیری

از جمله مهم‌ترین ویژگی‌هایی که فرزندان از آن‌ها الگوبرداری می‌کنند، تلاش در جهت بهبود خود، استفاده از فرصت‌ها، بازبینی تصمیم‌ها و مسئولیت‌پذیری است. وقتی فرزندانمان می‌بینند که ما مسئولیت زندگی خود را به عهده می‌گیریم، به علائق خود توجه می‌کنیم، برنامه‌ریزی و آماده‌سازی می‌کنیم، با شجاعت با چالش‌ها مواجه می‌شویم، شکست‌های کوچک را تحت کنترل می‌گیریم و از موفقیت‌ها لذت می‌بریم، هر چه بیشتر از امکانات خود آگاه می‌شوند و این مفاهیم که چگونه در جهت مثبت حرکت کنند، چگونه رشد کنند و چگونه زندگی خود را هدایت کنند، در وجود آنها نهادینه می‌شود.

ما می‌خواهیم فرزندانمان درک کنند چه کسی هستند، اما این امر به سرعت اتفاق نمی‌افتد؛ بلکه روندی آهسته دارد و اغلب نیازمند آن است که بچه‌هایشمان قدری درد، ناراحتی و شکست را تجربه کنند. ما می‌خواهیم و نیاز داریم /انها را تربیت و محافظت کنیم؛ اما علاوه بر آن نیاز داریم به آنها بیاموزیم که قوی باشند و خود را تربیت کنند و مراقب خود باشند. اگر بیش از حد و در طولانی مدت، کارهایشان را به جای آنها انجام دهیم، خطر ایجاد وابستگی بیش از حد به ما و ایجاد این نگرش در آنها وجود دارد که: «مامان یا بابا مراقب من خواهند بود» و ممکن است این نگرش تا همیشه در آنها باقی بماند و فکر کنند که پدر یا مادر باید مسائل را به جای انها حل کنند. این نگرش به وابستگی و ضعف شخصیتی می‌انجامد و نمی‌گذارد حس قوی مسئولیت پذیری در آنها شکل بگیرد و استعدادشان شکوفا شود.

مربیان و معلمان

بخشی از این روند تربیتی شامل ایجاد محیطی برای فرزندان است که تا حد ممکن تقویت کننده باشد ما در صورت امکان دلمان می‌خواهد تأثیرات منفی و موانع مهم مسیر پیشرفت بچه‌ها را کم‌رنگ یا حذف کنیم. (یک بار دیگر باید بین چالش و دلسردی و بین مطالب بسیار ساده و بسیار سخت تعادل برقرار کنیم).

همان‌طور که در فصلهای قبلی در مورد استعداد و تشویق صحبت کردیم، بچه‌ها با استعدادهای مختلفی در زمینه‌های متفاوت و به میزان مختلف و با انواع حساسیت‌ها نسبت به محیطی که با آن در تماس هستند، به دنیا می‌آیند(با نیاز به تشویق در سطوح مختلف). برخی بچه‌ها استعدادی شگفت‌انگیز و نیاز بسیار کمی به تشویق بیرونی دارند و حتی استعدادشان با وجود معلم‌های ضعیف نیز شکوفا می‌شود؛ اما برخی دیگر تعادل و انگیزه درونی چندان قوی‌ای ندارند و قادر نیستند در بهترین حالت خود قرار گیرند و در عین حال با تسلیم شدن و به دنبال راهی ساده‌تر گشتن(مسیری که در آن تنها قسمت کمی از استعدادشان بهره می‌گیرند) نیز کمی فاصله دارند. از آنجا که معمولاً غیر ممکن است والدین بتوانند تشخیص دهند که فرزندشان دقیقاً در چه گروهی قرار دارد، آنها باید نهایت سعی خود را به کار گیرند تا فرزندشان تا حد ممکن با حمایت معلم‌ها و دیگر الگوها در محیطی مناسب وقت خود را سپری کند؛ یعنی در کنار افرادی که احتمالات را بالا می‌برند و نه افرادی که مدام موانع مسیر و محدودیتها را به بچه‌ها یادآوری کنند.

تکنیک‌های آموزشی/تربیتی

شما در آموزش بچه‌ها نقشی کلیدی دارید، ما معمولاً نمی‌توانید و نباید مرجع تمام معلومات و پایه همه اطلاعات آنها باشید و قادر نیستید بهترین معلم روی زمین باشید. در حالت ایده‌آل به خوبی نقش یک معلم را برای فرزندتان ایفا می‌کنید، اما تکنیک‌های آموزشی و تربیتی، مهم‌ترین متغیر در بالا بردن استعداد محسوب نمی‌شوند در واقع می‌توانید یک معلم متوسط یا ضعیف باشید و همچنان به خوبی استعداد،تشویق،استفاده از پیامد به جای تنبیه،پیروی از بچه‌ها، فلسفه حمایت از مهارتهای در حال رشد، الگوبرداری،بالابردن حس مسئولیت و انتخاب معلمان فرزندتان در اکثر موارد، مهم‌تر از توانایی خودتان به عنوان یک معلم، مربی یا راهنماست.

کار شما این است که تا حد ممکن محیطی غنی، پایدار و در جهتی مثبت و چالش برانگیز ایجاد کنید. اما لازم نیست به تنهایی تمام اطلاعات و مهارتها را وارد مغز فرزندتان کنید. در عین حال که معلم بودن احتمالاً شغل اصلی شما نخواهد بود، فرصتهای زیادی وجود خواهد داشت که بتوانید با این ظرفیت کار کنید. وقتی چنین فرصتهایی پیش می‌آیند، توصیه می‌کنم از تکنیک‌هایی که در فصل 9 توصیف شدند،استفاده کنید.

هماهنگی

این موضوع یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در پرورش استعداد نسبت به دیگر زمینه‌های یادگیری است؛ زیرا بخش مهمی از پرورش استعدادها وابسته به عوامل روان‌شناختی و اجتماعی است. بیشتر بچه‌ها حداقل در برخی زمینه‌هایی که استعداد نشان می‌دهند، به خوبی عمل می‌کنند. اگر ما، به عنوان بزرگسالان موثر در زندگی بچه‌ها، واقعاً دلمان می‌خواهد به آنها کمک کنیم تا توانایی خود را بالا ببرند، باید به نحوه هم‌کنشی آنها در محیط‌های گوناگون توجه خاصی نشان دهیم. باید سعید کنیم یادگیری و انگیزه آنها را به روشهای مختلف بالا ببریم و هماهنگی یکی از آنهاست.

گروه‌های در معرض خطر

دانایی، توانایی است. هرچه بیشتر در مورد خودمان، فرزندانمان،تعلیم و تربیت، یادگیری، محیط و جامعه خود اطلاعات داشته باشیم، دانش بیشتری داریم و بهتر قادریم با موقعیت‌هایی که پیش می‌آیند، کنار آییم و درست تصمیم بگیریم. بسیاری از افراد، با زنان رفتاری متفاوت‌تر از مردان دارند، مدارس و ادارات اغلب کسانی را می‌خواهند که خوب می‌خوانند و می‌نویسند و نه کسانی که در این زمینه‌ها مشکل دارند؛ افرادی که نابینا یا ناشنوا هستند یا از نظر جسمی ناتوانی دارند، در برخی زمینه‌ها متفاوت از کسانی هستند که ناتواناییهای عاطفی دارند. آگاهی از این تفاوتها می‌تواند به والدین کمک کند به گونه‌ای موثرتر ساختار زندگی فرزندشان را شکل دهند. نگاهی متمرکز بر گروه‌های در معرض خطر به شما کمک می‌کند عوامل خاص محیطی را، که لازم است برای پیشرفت زمینه‌های استعداد بچه‌ها از آنها آگاه باشید، شفاف‌تر کنید

خوردن صبحانه، کودکان را باهوشتر می‌کند.

به گزارش خبرگزاری فارس، وزارت بهداشت به نقل از نشریه ساینس دیلی محققان دانشکده پرستاری دانشگاه پنسیلوانیا با انجام مطالعات خود و ارزیابی اطلاعات حاصل از 1269 کودک 6 ساله چینی دریافتند میزان نمرات حاصل از آزمون عملکرد ضریب هوشی و آزمون‌های کلامی در کودکانی که به طور منظم صبحانه می‌خورند، بیشتر است.

بر اساس این گزارش محققان با پیگیری‌های بیشتر در گروه مورد مطالعه مشاهده کردند کودکانی که به طور منظم صبحانه نمی‌خورند در آزمون‌های کلامی دارای 58/5 نمره امتیاز کمتر بوده و نیز 50/2 نمره امتیاز کمتری در آزمون‌های عملکردی داشته‌اند ونیز نهایتاً در آزمون IQ آنها نسبت به کودکانی که اغلب یا همیشه صبحانه می‌خورند 6/4 نمره کاهش دیده شد.

به گفته محققان توانایی‌های شناختی کودک شامل ویژگی‌های فکری، کلامی و عملکردی در سن 6 سالگی به سرعت در حال توسعه است که در این میان صبحانه هم از نظر تغذیه‌ای و هم از نظر داشتن تعامل اجتماعی با پدر و مادر نقشی بسیار مهم دارد که می‌تواند از رشد مغزی کودکان حمایت کند.

دوران کودکی یک دوره بحرانی است که در آن الگوهای رژیم غذایی و شیوه زندگی آغاز می‌شود و این عادات می‌تواند پیامدهای طولانی مدتی را در پیش داشته باشد که عادات صبحانه نیز از این قاعده مستثنی نیست و مطالعات قبلی نیز نشان داده‌اند که نخوردن صبحانه به صورت منظم می‌تواند در آینده باعث ایجاد رفتارهای ناسالم مانند سیگار کشیدن و انجام ندادن ورزش شود

چگونه سیستم دفاعی بدن خود را در برابر آنفلانزا تقویت کنیم؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس به نقل از پایگاه خبری هلث دی‌نیوز آمریکا،‌ مقامات رسمی بهداشت آمریکا به منظور محافظت و تقویت ایمنی بدن از بیماری آنفلوانزا به شستن مرتب دستها توصیه کرده‌اند.

بر اساس آکادمی تغذیه و رژیم‌های غذایی، مواد غذایی با سیستم ایمنی بالا می‌تواند توانایی شما را در دفع کردن‌های آنفلوانزا و مشکلات بهداشت و سلامت دیگر بهبود بخشد.

"منگیری" متخصص تغذیه و سخنگوی آکادمی گفت: حتی یک نقص کوچک تغذیه می‌تواند بر توانایی بدن در سالم ماندن تاثیر گذارد.

وی افزود: سیستم ایمنی قوی را بدن شما را نه تنها در برابر هر نوع حشره آنفلوانزا تضمین می‌کند بلکه در برابر آن به طور قوی دفاع می‌کند.

وی خاطر نشان کرد که تغذیه خوب در پاسخ ایمنی قوی بسیار ضروری است و به غذاهایی که ممکن است سیستم ایمنی بدن را تقویت کند، اشاره کرد.

پروتئین یک بخش ضروری سیستم دفاعی بدن انسان است. منابع پروتئین شامل غذاهای دریایی، گوشت بدون چربی، مرغ، تخم مرغ، لوبیا و نخود، محصولات سویا و آجیل و دانه های بدون نمک است.

ویتامین A کمک می‌کند تا از عفونت با حفظ پوست و بافت در دهان، معده، ریه‌ها و روده سالم جلوگیری کند.

این ماده مغذی که در سیب زمینی شیرین، هویج، کلم پیچ، اسفناج و فلفل قرمز بل یافت می‌شود همچنین به بدن در تنظیم سیستم ایمنی کمک می‌کند.

ویتامین C باعث تولید پادتن‌های تقویت ایمنی بدن می‌شود. پرتقال، گریپ فروت، توت فرنگی و نارنگی از جمله غذاهای سرشار از ویتامین C هستند.

ویتامین E یک آنتی اکسیدان است که ممکن است به تقویت سیستم ایمنی بدن میسر شود. افرادی که می‌خواهند بیشتر ویتامین E را در رژیم غذایی خود دریافت کنند باید دانه‌های آفتابگردان، بادام، آفتابگردان یا روغن گلرنگ، فندق، کره، بادام زمینی و یا اسفناج مصرف کنند.

برخی بر این باورند که "روی" یک ماده مغذی موجود در گوشت گاو بدون چربی، جوانه گندم، خرچنگ، سبوس گندم، دانه آفتابگردان، نخود چشم سیاه، بادام، شیر و پنیر سویا، یافت می شود همچنین ممکن است عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشد.

مگنیری گفت: در صورتی که شما از افزایش تقویت سیستم ایمنی بدن خود مطمئن نیستید می‌توانید با یک متخصص تغذیه موضوع را در میان بگذارید.

وی افزود که یک متخصص تغذیه یه شما اطمینان می‌دهد که چگونه مواد مغذی مورد نیاز بدن خود را در خصوص عملکرد و محافظت از بدن خود را به دست آورید.
+ نوشته شده در یکشنبه یکم بهمن 1391ساعت 11:10 توسط ال آی خانوم | نظر بدهید
کودکان زیر ۶ماه با مصرف دیفن هیدرامین دچار اختلال یادگیری می‌شوند

کودکان زیر ۶ماه با مصرف دیفن هیدرامین دچار اختلال یادگیری می‌شوند

خبرگزاری فارس: یک فوق تخصص گوارش کودکان گفت: والدین برای درمان سرماخوردگی کودکانشان خودسرانه دارو تجویز نکنند زیرا به عنوان مثال مصرف داروی دیفن هیدارمین می‌تواند موجب اختلال در یادگیری کودکان در آ‌ینده شود.

فرید ایمان زاده در گفت‌و‌گو با خبرنگار بهداشت ودرمان فارس افزود: پاییز فصل بیماری های ویروسی است که باعث شیوع بیماری های تنفسی و گوارشی می‌شود.بیماری های تنفسی با علائمی مانند آبریزش بینی،عطسه، سرفه، خارش حلق و ترشحات و بیماری های گوارشی به شکل اسهال خود را نشان می دهد.

وی ادامه داد: زمانی که علائم سرماخوردگی مانند عطسه و... در کودکان وجود دارد و تا زمانی که ترشحات بینی شفاف است و تب شدیدی وجود ندارد. نیازی به مصرف آنتی بیوتیک نیست.اما اگر در چنین شرایطی والدین آنتی بیوتیک به کودکان بدهند بنیه کودک ضعیف شده و مقاومت دفاعی او در آینده تضعیف می‌شود چرا که میکروبها نسبت به آنتی بیوتیک مقاوم شده و دارو اثر لازم خود را از دست می‌دهد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: گاهی والدین خودسرانه شربت دیفن هیدرامین را به کودک خود می‌دهند. در صورتی که 100درصد ممنوع است و باید بدانند اگر به کودک زیر 6 ماه این شربت را بخورانند اختلال در یادگیری را برای کودک رقم می‌زنند.

ایمان زاده افزود: کودک زیر 6ماه با مصرف شربت دیفن هیدرامین در درسهایی مانند ریاضی و فیزیک در آینده دچار مشکل می‌شوند.

وی تصریح کرد: همچنین مصرف شربت هایی که خواب آلودگی را در کودک تشدید می‌کند بسیار خطرناک است و به هیچوجه نباید برای خواب کردن کودک از دارو و مواد خواب آور استفاده کنند.عوارضی مانند ضایعات مغزی حتی کوتاه مدت حاصل مصرف این داروهاست.

این فوق تخصص گوارش کودکان تاکید کرد: اگر والدین می‌خواهند کودک خود را درمان کنند فقط می‌توانند از قطره کلروسدیم برای شست وشوی بینی استفاده کنند تا ویروسها را رقیق کنند.همچنین به کودکان خود مایعات گرم مانند چای و سوپ بدهند.

ایمان زاده افزود: بهتر است شیر کاکائو را به دلیل تحریک کردن گلو تا حد امکان استفاده نکنند و توجه داشته باشند چنانچه حال عمومی کودکشان بدتر و دچار بی قراری شد سریعاً به پزشک مراجعه کنند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: از مصرف داروهای تب‌بر مانند بروفن برای کودکان خردسال خودداری کنند زیرا کودکانی که مشکلات معده دارند دچار خونریزی‌های معده و مشکلات گوارشی می شوند.

وی گفت: مصرف استامینوفن برای کودکان منعی ندارد اما چنانچه کودک درگیری های کبدی داشت یا ادرار کودک پر رنگ بود از دادن استامینوفن نیز به او خودداری کنند.
+ نوشته شده در چهارشنبه یکم آذر 1391ساعت 9:47 توسط ال آی خانوم | نظر بدهید
کودکان از طریق نقاشی اضطراب خود ‌را برو‌ز می‌دهند‌
یک متخصص آموزش کودکان استثنایی گفت: کودکانی که نمی تواند مشکلات خود را در قالب کلامی منتقل کنند می‌توانند از طریق کشیدن نقاشی تصور خود را از محیط پیرامون به ما انعکاس دهند.
کاوه مقدم در حاشیه نخستین کنگره بین‌المللی اضطراب اظهار کرد: نقاشی درمانی یکی از رویکردهای هنر درمانی است و از تکنیک هنری برای برطرف شدن مشکل بیمار که روانشناختی، حرکتی ، هیجانی و عاطفی است استفاده می‌شود.

این متخصص آموزش کودکان استثنایی افزود: کودکانی که نمی‌تواند مشکلات خود را در قالب کلامی منتقل کنند می‌توانند از طریق کشیدن نقاشی تصور خود را از محیط پیرامون به ما انعکاس دهند.

مقدم خاطرنشان کرد: آنچه ‌که در فکر و تخیل و ضمیر ناخودآگاه کودک است با نقاشی بروز پیدا می‌کند و متخصصانه می‌توانند آن را تجزیه و تحلیل کنند.

وی با اشاره به مراحل نقاشی در کودکان گفت: کودک ابتدا با خط خطی کردن روی کاغذ و سپس با کشیدن اشکال ساده و ترکیب کردن این اشکال و در انتها تصاویر خانه، آدمک و درخت نقاشی می‌کند.

این متخصص آموزش کودکان استثنایی تاکید کرد: در واقع نقاشی با تاثیری که روی لیمبیک که مرکزدرک و احساسات است می گذارد روحیه کودک را نشان می‌دهد و می توان راهکارهایی برای خوشحالی یا رنج کودک را پیا کرد.

مقدم در ارتباط با نقاشی کودکانی که اضطراب دارند اظهار کرد: کودکی اضطراب دارد از رنگ‌های تیره استفاده می‌کند و معمولاً در حاشیه کاغذ و پررنگ یا کم رنگ نقاشی می‌کند.

وی افزود: با بررسی نقاشی کودکان به تعارضات کودک در ارتباط با خانواده و محیط آموزشی پی ببریم که کودک در نقاشی احساس درونی خود را به راحتی با ما درمیان می‌گذارد.

این متخصص آموزش کودکان استثنایی اظهار کرد: اگر کودک شما مضطرب است بگذارید نقاشی بکشد که این احساس رهایی از تنش را به کودک می دهد و با توجه به اثرات درمانی نقاشی می‌توان از آن در کنار توان بخشی کودکان استفاده کرد

روانشناسی تربیتی کودک
نگاه اجمالی
در رابطه با منضبط کردن کودک غیر ممکن است او را مجبور به انجام کار درست کرد. زیرا او توانایی فکری لازم برای تشخیص «درست و غلط» را ندارد، اراده او نیز بسیار قوی است. والدین باید بدانند که کودک آنها کارها را در رابطه با آنها انجام نمی‌دهد و او نمی‌تواند رفتار خود را به دلیل درخواست والدینش تغییر دهد. بنابراین اسرار بر این مطلب بی‌فایده است. با این حال والدین باید در آموزش انضباط از روشهای مخصوصی در زمانهای معینی استفاده نمایند.

بعضی از این روشها و زمانها عبارتند از وضع مقررات ، تعیین وظایف ، آموزش انضباط زمان غذاخوردن ، تعیین زمان خواب و بیداری و … . این روش روشهای ساده‌ای هستند که حتی در مورد کودکان بسیار خردسال نیز قابل استفاده است.
ایجاد یک محیط خانوادگی صمیمی
آموزش انضباط در یک محیط «آرام ، صمیمی و دوست داشتنی» و نه همراه با خشونت شدید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. والدینی موفق‌ترند که از خلق و خوی مناسبتری برخوردار باشند. مهربان و صمیمی بودن والدین با کودکانشان باعث ایجاد یک دلبستگی عمیق بین فرزند و والدین می‌شود که در آموزش صحیح رفتار درست و منضبط مؤثر است. در واقع در چنین فضایی احتمال تربیت کودکان خوش خلق ، باملاحظه و منضبط خیلی بیشتر از خانواده‌هایی می‌شود که فاقد این صمیمیت بوده و روابط مصنوعی با یک دیگر دارند. در چنین خانواده‌هایی کودک در تشخیص رفتارهای صحیح و غیرصحیح ناکام می‌شود.
وضع مقررات همره با دلیل
یکی از دلایل اینکه چرا یک تربیت کاملا بی‌انضباط برای کودک مضر است، این است که کودک با والدین اندکی مقتدر بهتر رشد و شکوفا می‌شود. روی هم رفته ، کودکان دوست دارند راهنمایی‌های مشخص در ارتباط با مقررات و معیارها داشته باشند. این الگویی است که سبب پرورش عزت نفس و محبوبیت کودک می‌شود.

والدین هم باید پیامد یک رفتار و عمل کودک را توضیح دهند، «نظیر : اگر علی را بزنی دردش می‌گیرد.» و هم باید مقررات را بطور واضح ، صریح و با احساس بیان کنند «نظیر: تو نباید مردم را بزنی.» این بسیار مهم است که به کودک گفته شود چرا نباید کاری را انجام دهد(بویژه از نظر تأثیر آن بر دیگران) در کنار آن ، این مقررات به شیوه مثبتی باید بارها تکرار شود.
تعیین وظایف آموزنده
کودک را برای انجام کارهای مثبت در محیط خانه یا مدرسه آزاد بگذارید. این قبیل کار می‌تواند «آشپزی ، کمک در تمیز کردن خانه ، یاد دادن طریقه بازی با برادران و خواهران کوچکتر» باشد. البته تمامی کودکان چنین کارهایی را خودبه‌خود انجام نمی‌دهند و بایستی از آنها خواسته شود، مورد تشویق قرار گیرند و حتی گاهی آنها را مجبور کرد. (اگر چه این بایستی با ملایمت باشد چون ممکن است نتیجه برعکس داشته باشد).
استفاده مثبت از انضباط
انضباط چیزی بیش از اصلاح رفتار نامطلوب است. یکی از معانی آن کمک به کودک در جهت رشد سالم «ذهنی ، احساسی و بدنی» است. اصلاح رفتار بد و انتظار این که کودک آنچه را که والدین فکر می‌کنند درست است، تکرار کنند چندان مناست نیست مهم این است که کارها و رفتارها در مقطع حاضر (زمان حال) اصلاح شوند، بدون انتظار داشتن از این که کودک دفعه بعد نیز موضوع را به یاد داشته باشد. این مطلب به والدین کمک می‌کند که «عصبانی» نشوند و بارها و بارها رفتار صحیح را ارائه دهند. بیشتر کودکان به مقداری نظم و انضباط در زندگی خانوادگی پاسخ مثبت می‌دهند. نظم در زندگی سریعا به یک عادت ، آن هم یک عادت بسیار لذت بخش ، تبدیل می‌شود و این موضوع به رفع بسیاری از مشکلات و کشمکشها و مشاجرات در موقع «خوردن ، خوابیدن و حمام کردن و …» کمک می‌کند

سن یک سالگی ، سنی است که کودک شما زبان باز می کند. راهکارهای ساده‌ای در جهت تقویت مهارت‌های گفتاری کودکان وجود دارد که در این جا به تعدادی از آنها اشاره شده است. نقطه عطف دوران کودکی فرزندتان زمانی است که او اولین کلمه را بر زبان می‌آورد و این زمان دوست داشتنی ، در آلبوم کودکتان ثبت شده و جزء یکی از خاطرات فراموش نشدنی زندگی‌تان به حساب می‌آید و اما گاهی ممکن است حرف نزدن کودکان نوپا باعث نگرانی والدین شود. به عقیده یکی از متخصصین ، بسیاری از والدین ابراز نگرانی می‌کنند که آیا پیشرفت زبانی فرزندانشان معمولی به نظر می‌رسد! در حالی که بیشتر اوقات اضطراب آنها بیهوده و بی‌اساس است.

تصویر

آیا همه کودکان در باید در یک زمان مشخص شروع به صحبت کردن کنند؟
بطور طبیعی ، زمان زبان باز کردن در کودکان بسیار متفاوت است. بیشتر کودکان ، حتی آنهایی که بطور ذاتی ساکت هستند، بالاخره در این محدوده زمانی زبان باز می‌کنند. در حالی که تعدادی از بچه‌های ۱۲ ماهه چند کلمه ساده ، مانند مامان ، بابا ، بالا و دد ،‌ که کلماتی مشترک در بین اکثر بچه‌ها است، می‌توانند بگویند. اما کودکانی هم هستند که تا سن ۱۵ تا ۱۸ ماهگی نمی‌توانند صحبت کنند. به نظر دکتر رسکورلا ، کودکان بین ۱۳ تا ۱۸ ماهگی اولین کلمه را می‌گویند.
مهارت‌های زبانی کودکان
هنگامی که کودکان به سن ۲ سالگی می‌رسند، در حدود ۷۰ درصد آنها ۵۰ تا ۲۵۰ کلمه را بر زبان می‌آورند، که معمولا کلماتی مانند اسم‌ها ، فعل‌ها و صفات هستند و همچنین می‌توانند کلمات را کنار یکدیگر قرار دهند و جملات دو یا سه کلمه‌ای بسازند مانند: شیر می‌خوام، هاپو بازی کنیم). به ندرت هم کودکانی هستند که بتوانند جملات پیچیده‌تری بگویند مثل ، بابا کی می‌یاد به خونه تا باهاش توپ بازی کنم؟

تعداد قابل ملاحظه‌ای از کودکان ، در حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد ، در این سن از لحاظ گفتاری از دیگران عقب‌تر هستند. اگر کودک شما در ۲ سالگی کمتر از ۵۰ کلمه می‌گوید و یا نمی‌تواند جملات دو کلمه‌ای بسازد، از جمله کودکانی است که دیر به حرف می‌افتند. به عقیده دکتر رسکورلا ، دیر به حرف افتادن کودکان زنگ خطری به حساب نمی‌آید ولی بخصوص در مورد بچه‌های ۵ ساله بهتر است که موضوع را با پزشک کودک در میان بگذارید.

نگران کننده‌تر از همه عقب ماندگی در مورد فهمیدن گفتار و یا آنچه که فرزندتان درک می‌کند، می‌باشد. یکی از کارشناسان می‌گوید: بیشتر کودکان یک ساله می‌توانند دستورات ساده را عمل کنند. به عنوان نمونه ، کفشت را پیدا کن. اگر فرزند ۱۸ ماهه شما به نظر می‌رسد که بعضی چیزها را نمی‌فهمد، بهتر است که با دکتر او مشورت کنید.

اگر حرف‌های کودک شما برای همگان غیر از شما نامفهوم است. اصلا نگران نشوید. یکی از متخصصان با مطالعه بین بچه‌های ۱۸ ماهه برآورد کرده است که تنها ۲۵ درصد از آنچه که فرزندتان می‌گوید، می‌تواند برای دیگران قابل درک باشد. (در مقابل نیز شما فقط ۹۵ درصد از صحبت‌های او را متوجه می‌شوید). در آخر دکتر رسکورلا اضافه می‌کند: توانایی صحبت کردن در میان کودکان متفاوت است، تا ۳ سالگی نگران حرف زدن فرزند خود نباشید. .

پیش دبستانی ها

مطالب مشابه :

آموزش نقاشی در کودکان کم توان ذهنی

مطالبی در مورد کنکور

/نقاشی از ورزش چوگان ، اثر برتر المپیاد هنری واشنگتن

ورزش و كودكان

گوشه گیری افراطی بارزترین علامت افسردگی در کودکان است

رنگ و فرم در طراحی معماری بیمارستان کودکان

نقاشی و تأثیر آن در رشد کودکان

پیش دبستانی ها