یه شعر از سهراب سپهری

زندگی رسم خوشایندی است.

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ.

پرشی دارد اندازه عشق.

زندگی چیزی نیست که در لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود.

زندگی جذبه ی دستی است که میچیند.

زندگی نوبر انجیر سیاه در دهان گس تابستان است.

زندگی بعد درخت است به چشم حشره.

زندگی تجربه ی شب پره در تاریکی است.

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد.

زندگی دیدن یک باغچه از شیشه ی مسدود هواپیماست.

خبر رفتن موشک به فضا

لمس تنهایی«ماه»

فکر بوییدن گل در کره ای دیگر.

زندگی شستن یک بشقاب است.

زندگی یافتن یک سکه ی ده شاهی در جوی خیابان است.

زندگی«مجذور»آینه است.

زندگی گل به «توان» ابدیت.

زندگی «ضرب» زمین در ضربان دل ماست.

زندگی «هندسه» ساده و یکسان نفس هاست.

و نترسیم از مرگ

مرگ پایان کبوتر نیست.

مرگ وارونه ی یک زنجره نیست.

مرگ در ذهن اقاقی جاریست.

مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن میگوید.

مرگ با خوشه ی انگور می آید به دهان.

مرگ در حنجره ی سرخ - گلو میخواند.

مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.

مرگ گاهی ریحان می چیند.

مرگ گاهی ودکا می نوشد.

مرگ گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد

و همه میدانیم

ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است

شعر های عاشقانه. صفحه اصلی | عناوین مطالب | تماس با من | پروفایل | قالب وبلاگ. در مورد تنهایی.

شعری از فریدون مشیری در مورد مرگ کلبه تنهایی. خداوندا به من آرامش ده تا بپذیرم آنچه را

دهلیز تنهایی من به يادت آه را بر روي غم حك مي كنم تا بداني متن های زیبا در مورد پدر

شعری در مورد حرف های تنهایی و دارد که نشان می دهد شعر مورد تأیید شرع مقدس اسلام

یه شعر از سهراب زندگی چیزی نیست که در لب طاقچه ی کلبه ی تنهایی لینک کنید و به من خبر بدید