مقاله از حمید داوری (1)

(چاپ شده در شماره 734 هفته‌نامه سیروان مورخ 4 خرداد 1392) دانلود مقاله از هفته‌نامه سیروان-------------------------------------------------------------------------------------------

فامیل‌زدگی آقایان

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که در روابط فامیلی هر خانواده‌ایی، اقوام زن اولویت بیشتری دارند ؟!

شاید جواب اکثر مردم منفی باشد، ولی اگر هم شده چند لحظه ای به آن فکر کنید.

بدون ‌شک فوراً متوجه می‌شوید که تقریباً در همه خانواده‌ها روابط فامیلی بیشتر با اقوام زن، یکی از اصول اساسی و بنیادی خانواده است، امّا واقعاً چرا ؟!

بدون شک زمان زیادی برای فکر کردن می‌خواهید و شاید اصلاً هم به جواب نرسید !!

از زمانی که چشم باز کردیم و روابط خانواده‌ها را با همدیگر دیدیم مشاهده کردیم که در روابط بین خانواده‌ها (رفت و آمد، مهمانی و ...) اولویت با فامیل خانم خانواده است، کافیست هرکسی به خانواده خود، برادر، خواهر، ... و اقوام و آشنایان خود نگاهی بیندازد، آنگاه می‌بیند که در اکثر خانواده‌ها این یک واقعیت است.

نگرانی ما از وجود رابطه خوب بین خانواده‌ها با اقوام زن نیست و قطعاً ما نیز از این رابطه‌ها خرسند هستیم، بلکه می‌خواهیم بپرسیم که آیا می‌شود در کنار این روابط خوب و گرم با فامیل زن، با فامیل مرد خانواده هم، چنین روابط خوب و صمیمی داشته باشیم ؟!

بله، دغدغه اصلی ما کمتر شدن روابط خانواده‌ها با افراد فامیل مرد خانواده است. پدیده‌ایی که متاسفانه روز به روز بیشتر شاهد آن هستیم و می‌توان گفت که اکثریت خانواده‌ها از یک الگوریتم مشابه در رابطه‌های خود استفاده می‌کنند، الگوریتمی که آن را در ادامه توضیح خواهیم داد.

خانم و آقایی را به عنوان یک خانواده در نظر بگیرید که در وهله اول بیشترین رابطه و رفت و آمد را با پدر و مادر خانم دارند و در مرحله بعد رابطه خوبی را با خواهران خانم خواهند داشت و در آخر رابطه با برادران خانم (که البته به خاطر حضور زن داداش خانم این رابطه نسبتاً کم شده) در ادامه روابط ضعیف‌تری نسبت به مراحل قبل با فامیل مرد خانواده که می‌توان گفت به ترتیب پدر و مادر مرد خانواده، بعد با خواهران او و در آخر با برادرانش دارند.

در اینجا اقوام درجه یک را بررسی کردیم البته روابط با سایر بستگان هم قطعاً وجود دارد در حدی که شاید رابطه مرد و خانم خانواده با مثلاً دختر دایی خانم خیلی بیشتر از رابطه آن‌ها با فامیل‌های درجه یک مرد خانواده باشد. البته در مواردی می‌تواند بنا به شرایط این الگوریتم تغییر کند.

اگر تنها چند مورد را در اطراف خود می‌دیدیم می‌توانستیم خود را گول زده و قانع کنیم و بگوییم که، حتماً خانواده و فامیل‌های مرد آدم‌های خوبی نیستند و فامیل‌های زن خیلی از فامیل‌های مرد بهتر هستند.

بهرحال شاید خیلی‌ها ساده از کنار این مسأله عبور کنند و به آن اهمیّت ندهند، امّا من آن را یک بیماری می‌دانم و اسم آن را بیماری فامیل‌زدگی آقایان گذاشته‌ام. یک بیماری واگیر‌دار که البته از طریق ژنتیک هم منتقل می‌شود و در فرهنگ ما جا افتاده و متاسفانه با قاطعیت می‌توان گفت که اکثریت افراد در جامعه ما به این بیماری مبتلا هستند و بدتر از آن هم این است که کسی به فکر راه حل این مشکل و یا درمان و پیشگیری این بیماری نیست.

بیماری تنها آن نیست که قسمتی از بدن درد داشته باشد و نیاز به دکتر و مداوا باشد. هر عملی، هر روشی و هر طرز فکری که منجر به ضرر و زیان شود یک نوع بیماری است. کافیست که چشم هایمان را باز کنیم آنگاه اثرات بد این بیماری را در اطراف خود می‌بینیم. آیا دردی بزگتر از این وجود دارد که مادری از پسرش دور شود و ببیند که برای پسرش دیگر ارزش قبل را ندارد، مادری که نیاز به محبت پسر خود دارد ولی پسر به خاطر این بیماری روز به روز از محبتش نسبت به مادر کم می‌کند، آیا مادری که با این همه زحمت پسرش را بزرگ کرده مستحق چنین برخوردی است؟ آیا کسی نسبت به علاقه و محبت بی حد و اندازه یک خواهر به برادرش شک دارد؟ با این حال آیا رواست که برادر حق برادری خود را ادا نکرده و از خواهرش دوری کند؟ آیا خواهر جز محبت توقع دیگری از برادر دارد ؟! آیا جای تعجب نیست برادرانی راببینیم که با هم حرف نمی‌زنند، دشمنی هم می‌کنند و ... در حالی که هرکدام در دوران مجردی حاضر بودند جان خود را برای برادر فدا کنند، حال چه شده که به جان هم افتاده‌اند و دوست ندارند همدیگر را ببینند و ... .

در مواردی که بیماری در حد کامل خود باشد اثراتی به مراتب بدتر از اثرات فوق خواهیم داشت. اثراتی همچون اختلاف آشکار بین مرد با فامیل خود از جمله مادر و برادر که منجر به دعواهای خانوادگی، ترک معاشرت و برخوردهایی خواهد شد که آدمی از گفتن آن‌ها شرم دارد.

آیا کسانی که این رفتار را در اجتماع، یک رفتار معمول می‌دانستند و با آن کنار آمده و مشکلی نداشتند، همچنان آن را رفتاری معمولی می‌دانند؟ یا متوجه شدند که با یک بیماری سروکار دارند؟ یک بیماری که باید در فکر پیشگیری و درمان آن بود.

تقریباً برای هر بیماری روش‌های پیشگیری و درمان وجود دارد. حال که بیماری را شناختیم در مورد روش‌های پیشگیری و درمان آن حرف می‌زنیم، بیماری‌ها می توانند اثرات چندگانه ای داشته باشند و هر بیماری معمولاً روش‌های پیشگیری و درمان خاص خود را دارد.

اکثراً ما می دانیم که بیماری‌هایی که خطرناک‌تر هستند راه پیشگیری و درمان مشکل‌تری دارند ولی این بیماری یعنی بیماری فامیل‌زدگی آقایان شرح آن گفته شد هر چند که در حد بیماری‌های خطرناک می‌باشد امّا راه‌های پیشگیری و درمان ساده‌ای دارد.

بدون شک نقش زن در پیشگیری و درمان این بیماری خطرناک، نقش اصلی و کلیدی است. زنان بایستی بدانند اگر دوست داشته و می خواهند در آینده با پسرانشان رابطه نزدیک و گرمی داشته باشند و محبت فرزند و مادری را حفظ کنند، بدانند که اقوام شوهرشان نیز چنین خواسته‌هایی دارند و بایستی با خانواده و اقوام مرد خانواده هم رابطه صمیمی و گرمی داشته باشند. پس کافیست خانم‌ها در رفت و آمد و مهمانی‌ها بین فامیل‌های خود و شوهر تبعیض قائل نشوند و به بهانه‌های واهی و یا مشکلات جزئی رابطه خود را با اقوام شوهر کم نکرده و برخوردی شایسته با آن‌ها داشته باشند.

شخص تاثیر‌گذار دوم در این راه مرد خانواده است، که باید بیشتر به روابط دقت کرده و با مدیریت درست و برطرف کردن ابهامات و مشکلات جزئی پیش آمده در خانواده‌ها همچنان روابط خوب بین خانواده‌ها را حفظ و کنترل کند.

در درجه سوم اقوام زن می‌توانند با راهنمایی و نصیحت کردن زن برای قدم گذاشتن در راهی درست برای رفع این بیماری و مشکل کمک شایانی کنند.

و در نهایت می‌توان گفت همه افراد جامعه در حد توان و موقعیت خود می‌توانند در پیشگیری و درمان این بیماری به جامعه کمک کنند.

به امید روزی که این بیماری و مشکل از جامعه ما ریشه‌کن شده و تنها در تاريخ از آن بشنويم.

مقاله از حمید داوری (1)

مطالب مشابه :

چند مقاله در مورد خانواده

دستورالعمل هفته خانواده

بیش از 60 مقاله در مورد تعلیم و تربیت در خانواده

مقاله(تاثيرات طلاق در خانواده)

مقاله بررسی موضوع سقط جنین از منظر اسلام، حقوق جزایی ایران و اخلاق کاربردی(2)

مقاله در مورد انعطاف پذیری

مقاله نقش خانواده در اصلاح الگوی مصرف

مقاله از حمید داوری (1)

مقاله ای درباره ی تربیت

همه چيز در مورد افسردگي