آشنايي با قرقاول

قرقاول
قرقاول پرنده ای بسیار زیبا وخوش رنگ است که توجه آدمی را از دور به خود معطوف می کند و برخی را اعتقاد براین است که بعد از طاووس، قرقاول زیباترین پرنده در بین پرندگان زینتی است. گوشت قرقاول از دیر باز مورد توجه علاقمندان به گوشت شکار بوده و افراد مطلع اظهار می کنند که گوشت قرقاول یکی از بهترین انواع گوشت شکار به شمار می رود

قرقاول پرنده‌ای زیبا ودلنشین است که دم بلند و راه رفتن خرامان و باشکوهش آن را از سایرگونه های ماکیان متمایز می‌ سازد. این پرنده یکی از عجیب‌ترین پرندگان جهان است. در دو یاسه هفته اول زندگی یک جفت پنجه روی هر بال این پرنده وجود دارد. قرقاول‎ها روی درختان زندگی می‌کنند و انواع بالغ از برگ‎های درختان، حشرات، تمشک، دانه‌ها و میوه‎های جنگلی تغذیه می‎کنند و افزایش و کاهش میوه‌های جنگلی و حشرات در جمعیت این پرنده مؤثر است. پس از خوردن یک غذای کامل، وزن آن‎ها آن‎قدر سنگین می‌شود، که پرواز برایشان بسیار دشوار می‌شود. زیستگاه این پرنده در جنگل‎های مرطوب، بوته‌زارهای تمشک و درختان پهن‌برگ ویا جنگل های استوایی است که در زیر بوته‌های آن‎ها آشیانه می‌کند. قرقاول ها وابستگی زیادی به جنگل‌ها و بوته‌زارها دارند آنها معمولاً در جنگل ها استراحت و در نقاط باز و کم‌درخت و کشتزار‌ها به تغذیه می‌پردازند.
قرقاول از جمله پرندگان بومی و نادر ایران است که در مراتع و بوته‌زارها زندگی می‌کند. قرقاول یکی از زیباترین پرندگان ایران است و به نوعی جزو مجموعه تنوع زیستی ایران محسوب می‌شود که با تغذیه از دانه‌های گیاهی و حشرات می‌تواند در حفظ محصولات کشاورزی مفید باشد.
پرورش قرقاول در سال های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازی در شکارگاه ها و بهره برداری به صورت شکار به یک شاخه مهم از پرورش پرندگان تبدیل شده است. با آن که پرورش این پرنده در عمل به دلیل ریزه کاری هایش مشکلاتی را در بردارد اما در مقیاس کوچک تر با توجه به قابلیت استفاده از محیط زیست و نادر بودن نوع وحشی آن، یکی از سودآورترین پرندگان نسبت به دیگر پرندگان همطراز خود است.
قرقاول را در زبان انگلیسی Pheasant ودر زبان فرانسوی Faisan ودر زبان عربی « الفزان» و « طائر التدرج » گویند، این پرنده در زبان فارسی اسامی متعددی داشته وعلاوه بر قرقاول که متداول ترین نام پرنده می باشد به آن تورنگ، تیرنگ، تذرو ، تذرج و خروس صحرایی نیز می گویند. این پرنده هنگام احساس خطر معمولاً پرواز نمی کند ، بلکه به سرعت می دود و پنهان می شود. پروازش پرتوان و آغاز آن پرسر و صداست. در ارتفاع کم پرواز می کند و مدت پروازش معمولاً کوتاه است.

تاریخچه پرورش قرقاول
جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه قرقاول مشرق زمین ومخصوصاً قفقاز وسواحل دریای خزر است واین موضوع از قدیم مورد تأیید دانشمندان بوده است به طوری که شاردن معروف در جلد دوم سفرنامه خود می نویسد: « آن چه که در دهانه رودخانه ایونی در مجاورت دریای سیاه کاملاً مطابق نوشته های مورخین باستان یافتم، قرقاول های شکیل وعظیم آن است که از حیث لطافت در سرتاسر آفاق بی نظیر است وبه نظر من چنان پرندگانی با چنین گوشت مطبوع وذائقه نواز در هیچ جای جهان پیدا نمی شود...». صرفنظر از نوشته شاردن توجه به نام Faisan نشان می دهد که از کلمه Phase فاز مشتق شده که نام رودخانه ای است که از کوه های قفقاز سرچشمه می گیرد و امروزه به نام محلی فاکزFachs نامیده می شود ودر گرجستان امروزی جاری است که در قدیم به آن کلشید می گفته اند وپیداست که نام علمی قرقاول معمولی Ph.Colchicus از نام آن گرفته شده است. مارسیال Martial دانشمند وشاعر یونانی در نوشته های خود ذکر می کند که قرقاول برای اولین بار از قاره آسیا به یونان برده وسپس از آن جا به سایر کشورهای دیگر منتقل شده است. مورخ مذکور می نویسد که آرگونوت Argonaute قهرمان افسانه ای یونان در سفرهایی که با کشتی معروف وتاریخی خود Argo به نقاط مختلف جهان کرد، موفق شد قرقاول را به همراه حیوانات شگفت آور دیگری به عنوان هدیه برای مردم یونان بیاورد. امروزه نیز با این که قرقاول به تمام نقاط دنیا برده شده است ولی پرنده مذکور تنها در مناطق مرطوب ومعتدل وپوشیده از بوته و درخت وجنگل به زاد و ولد پرداخته وبه آسانی پرورش می یابد. بعد از یونانی ها، رومی ها جزو اولین ملل اروپایی بودند که به مطالعه این پرنده پرداختند
در قرون وسطی قرقاول به کشور فرانسه راه یافت وفرانسویان در آغاز بدان خروس لیموژCoq de limoge می گفتند. در اوایل پرورش قرقاول در فرانسه ومتعاقب آن در انگلستان فقط به خاطر استفاده از گوشت لذیذ پرنده بوده است وبه این ترتیب به زیبایی پرنده توجه چندانی مبذول نمی شد. علت این امر نیز بیشتر به خاطر علاقمندی شاهان وسرداران آن زمان به خوردن غذاهای خوشمزه و به اصطلاح عادت آنان به پرخوری وشکم پرستی بوده است
آثار موجود نشان می دهد که در اوایل قرن چهاردهم خوردن گوشت قرقاول در فرانسه واروپا متداول گردید واین علاقمندی به حدی شدید بود که شاهان ترجیح می دادند، پرنده را پس از طبخ با همان پرهای الوان ودم بلند و پاها ، بر سر سفره به معرض تماشای مدعوین قرار دهند
شارل هفتم یکی از طرفداران جدی گوشت قرقاول بود ودستور می داد که در تمام میهمانی های رسمی فقط از گوشت پرنده مزبور استفاده شود
در هرحال پیشرفت پرورش قرقاول در اروپا مدیون فعالیت های شاهانی نظیر: هنری چهارم ، لویی سیزدهم ومخصوصاً لویی چهاردهم وپانزدهم می باشد. گذشته از مصرف گوشت، علاقمندی بسیاری از امپراتوران وسرداران اروپا به شکار وشرکت در مراسم مزبور موجب می گردید که عده ای از افراد به پرورش چنین پرندگانی مأموریت می یافتند وبه این ترتیب در ازدیاد طبیعی پرندگان و حیوانات شکاری کوشش واهتمام لازم به عمل می آمد. به طور کلی باید در نظر داشت که تا قبل از سال 1861 میلادی حداکثر تلاش مأمورین مذکور وهم چنین پرورش دهندگان بر این بود که از راه طبیعی به ازدیاد قرقاول ها بپردازند و به این ترتیب هیچ گاه اقدامی به منظور پرورش دستی پرنده مزبور به عمل نمی آمد، ولی از آن به بعد به خاطر این که زاد وولد وتکثیر قرقاول ها تحت کنترل قرار گرفت و بشر موفق گردید در پرورش این حیوان دخالتی بیشتر نماید، کم و بیش نگهداری قرقاول در نزد پرورش دهندگان رواج یافت وفعالیت مزبور نیز به کارهای دیگر دامپروری افزوده شد
اولین کشوری که در این راه قدم پیش گذارد انگلستان بود، پرورش دهندگان انگلیسی به خاطر این که به تقاضای خریداران داخلی وخارجی این پرنده جواب مثبت بدهند سعی کردند مراکز نسبتاً بزرگی برای پرورش دستی قرقاول تهیه نمایند وکم وبیش از راه وروش های علمی وصحیح برای پرورش این پرنده پیروی نمایند

نژادهای قرقاول
به طور کلی نژادهای متعدد قرقاول در دو دسته قرار گرفته اند
گروه اول، قرقاول های دم دراز هستند که در این گروه پرهای دم طویل بوده واز چند ردیف تشکیل یافته است. تعدادی از قرقاول های دسته مذکور حتی قادر هستند پرهای دم را تا اندازه ای به شکل چتر درآورند ولی هیچ گاه این قدرت به اندازه پرها وچتر طاووس نمی باشد. در این دسته بسیاری از قرقاول های عادی و اهلی که امروزه پرورش داده می شوند وهم چنین تعدادی از قرقاول هایی که شکار خوبی برای شکارچیان به شمار می روند قرار دارند و روی هم رفته پراکندگی آن ها در دنیا نسبت به دسته دیگر بیشتر است. نژادهای گروه دم دراز در دنیا پراکندگی بیشتری دارند.
گروه دوم، قرقاول های دم کوتاه هستند که تعداد آن ها کم واکثراً در نواحی مرتفع به خصوص در ارتفاعات هیمالیا وچین زندگی می نمایند. نژادهای گروه مزبور متعدد نبوده واز جمله باید قرقاول جنس لوفورا را نام برد

قرقاول سبز

Green Pheasant
نام علمی آن Phasianus versicolor است وبه آن « قرقاول ژاپنی » نیز می گویند. خاستگاه آن کشور ژاپن بوده واین پرنده به عنوان پرنده ملی ژاپن به شمار می رود. پرنده نر بر روی سینه پرهای سبز تیره وبر روی گردن پرهای بنفش دارد. لکه اطراف چشم به رنگ سرخ ودم به رنگ سبز ارغوانی است. پرنده ماده از پرنده نر کوچک تر بوده وپرهای آن به رنگ خاکستری با لکه های تیره است. این پرنده در ژاپن به وفور دیده می شود وتعدادی از آن ها در کنار شهرهای کوچک و روستاها دیده می شوند. تعدادی از این پرنده به جزایر هاوائی در ایالات متحده آمریکا برده شده اند. این گونه سه زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول سبز جنوبی» ، « قرقاول سبز آرام» ، « قرقاول سبز شمالی»

قرقاول معمولی

Common Pheasant
نام علمی آن Phasianus colchicus colchicus است. طول بدن آن بین45 تا 55 سانتی متر وطول دم آن 40 سانتی متر است ودر تمامی مناطق انگلستان دیده می شود و از گیاهان سبز، دانه وحشرات تغذیه می کند. خاستگاه اصلی آن در ناحیه قفقاز واطراف دریای سیاه بوده و اعتقاد بر این است که پرنده مذکور پیش از قرون وسطی به جزیره انگلیس راه یافته باشد. بال های بلند وعضلات بال قوی دارند، اما علاقه چندانی به پرواز نداشته ودر مسافت های کوتاه پرواز می کنند ودر فصل جفتگیری صورت پرنده سرخ رنگ می شود ورقص زیبایی را آغاز کرده وآواز مخصوصی سر می دهد. پرنده نر دارای رنگ های بدیع وبسیار جالبی است، سر وگردن سبز درخشان با تلالو ودرخشش طلایی بوده وگاهی در اثر انعکاس نور به آبی بنفش می گراید. در اطراف چشم و گونه، رنگ قرمز وزنده ای وجود دارد وپرهای دم به رنگ قرمز مسی درآمده است که در اثر انعکاس نور رنگ های جالبی از آن ظاهر می شود

قرقاول گردن حلقه ای

Ring necked Pheasant
نام علمی آن Phasianus colchicus torquatus است. از مشخصات ویژه این قرقاول وجود حلقه سفید رنگی بر روی گردن پرنده است. پرهای گردن به رنگ بنفش است واطراف چشم وآویزه گوش آن به رنگ سرخ است. پرهای گردن به رنگ قهوه ای تیره با لکه های سیاه است. این گونه سه زیر گونه دارد که عبارتند از : « قرقاول گردن حلقه ای تایوانی» ، « قرقاول گردن حلقه ای چینی » ، « قرقاول گردن حلقه ای تونگینزی »

قرقاول طلایی

Golden Pheasant
نام علمی آن Chrysolophus pictus است ، وبه آن «قرقاول چینی» نیز می گویند. خاستگاه آن مناطق کوهستانی غرب چین است. چینی ها به آن «مرغ طلایی» می گویند. طول بدن پرنده نر90 تا 105 سانتی متر است که دم پرنده دوسوم طول آن را تشکیل می دهد . تاج پرنده نر به رنگ زرد طلایی و پرهای سرتاسر بدن به رنگ سرخ بلوطی است وگردن نارنجی می باشد. پرنده ماده به رنگ خاکستری است . رنگ پاها ومنقار در هردو جنس نر وماده به رنگ زرد است. پرنده ای با جرأت است اما مشاهده آن در طبیعت کاری دشوار است. شبها معمولاً بر روی درختان می خوابد. پرنده ماده 8 تا 12 تخم می گذارد و 22 تا 23 روز بر روی تخم می خوابد

قرقاول لیدی آمهرت

Lady Amherst s Pheasant
نام علمی آن Chrysolophus amherstiae است. خاستگاه آن جنوب غرب چین ، تبت ومیانمار است. طول بدن آن 100 تا 120 سانتی متر است که از آن میان طول دم 80 سانتی متر است. رنگ پرهای گلو وسینه آن به رنگ سیاه و شکم وبال ها ودم خاکستری رنگ است. در خصوص تسمیه این قرقاول ، باید گفت که آمهرت نام حمکران بنگال است که در سال 1828 اقدام به فرستادن این پرنده به لندن کرد و این قرقاول در زمان ناپلئون سوم وارد فرانسه گردید. پرنده ماده 6 تا 12 تخم گذاشته و مدت 22 روز بر روی تخم ها می خوابد ودر هر فصل تولید مثل 50 تخم می گذارد

پراکندگی :تایوان

محیط زیست :این قرقاولها درجنگلهای محدود با ارتفاع 2100 مترازسطح دریا زندگی میکنند .

سوین هو

تاریخچه :رابرت سوین هو 1862

توضیح :برای مبتدی ها پرندگان بسیار مناسبی جهت پرورش دادن هستند و دریک محیط کوچک نیز براحتی تولید مثل میکنند .
یک مکمل خوب برای مجموعه داران که نوع نر رنگهای متالیک براق زیبائی دارد.

مکان نگهداری :بسترخوب وتمیز پوشیده با 10مترمربع مساحت

تغذیه : کنسانتره ها ، دانه وتخم گیاهان ، سبزیجات وحشرات زنده

سن بلوغ :دو سالگی

فصل تولیدمثل :اواسط فرودین

تعداد تخم ها درطول سال :12تا 24 تخم

زمان لازم برای تولد جوجه :25 روز

قرقاول لیدی

قرقاول لیدی آمهرست

Lady Amherst Pheasant

پراکندگی :
جنوب غرب چین ، شمال برمه . درقسمتهائی از انگلستان نیز وارد و بومی شده است . وحتی به نیوزلند و هاوائی نیز وارد وبومی گردیده است .
محیط زیست :
اغلب مناطق با ارتفاع کوهستانهای جنگلی و درمیان جنگلهای بامبو زیست میکنند.
توضیحات :
بخوبی برای پرورش دهنده ها شناخته شده است . ودربعضی ازفارمها با خویشاوند خود یعنی طلائی نگهداری و ماده هایشان گاها نیز اشتباه شناسائی میشوند .
موارد زیر راهنمای خوبی برای تشخیص آمهرست ازگونه طلائی ها یا گلدن میباشد .
پاهای طلائی ها زرد رنگ است .
ماده های گلدن از آمهرست ها کوچکتر میباشند.
پاهای آمهرست های ماده به رنگ سبز – خاکستری میباشد.
ماده های گلدن درفرق سر سایه قرمز رنگ ندارند.

مشخصات لیدی نر:
سرو گردن و تاج : موی سبز براق (متالیک ) کوتاه
تاج : رنگ قرمز لاکی یا سیر ، باریک و سفت و راست با پرهای کشیده
صورت و گردن : سبز براق با لکه های سیاه
پوست برهنه صورت و گوش : متمایل ویا آبی متمایل به سبز
غب غب و اطراف گردن : سفید ، احاطه شده با خطوط سیاه یا آبی
منقار : طوسی مایل به آبی نفتی
رنگ عنبیه چشم : زرد
بدن و پوشش بدن : سبزآبی براق ، پرها با خطوط سیاه احاطه شده با درخشش فوق العاده به رنگ سبز با لا و پشت : سیاه همراه با رگه های سبز و کناره زرد براق ، پهن ومحدوده ای چهارگوش مانند .
پرهای پشت رانها وپشت بدن به رنگ سیاه با رگه های سفید با حاشیه و لبه قرمز رنگ و پهن به حالت چهارگوش رنگ پرهای سینه سبز آبی متالیک درخشان ، احاطه شده با حاشیه سیاه رنگی که از پوشش قسمت بالائی روشنتر مینماید.
رنگ پرهای پائین سینه سفید است .
پرهای پهلوها : سفید ، گاهی اوقات سایه ای که مختصرا به رنگ زرد کمرنگ درپائین نیز دیده میشود .
شکم : سفید
انتهای شکم : سفید ودرانتهای بدن به رنگ سیاه و قهوه ای مایل به خاکستری محدود میشود .
بالها و سرشانه : پرهای این قسمت به رنگ سبز آبی براق که با خطوط سیاه احاطه شده اند.
پوشش پر درقسمت زیر بالها : آبی تیره براق با خطوط سیاه
پرهای دوم انتهایی : قهوه ای –سیاه نیمه براق
دم : سفید هلالی شکل همراه با پرهای رگه دار سایه مانند به رنگ آبی مشکی که درمیان پرهای سفید نیز رگه های مشکی دیده میشوند.
پرهای زیرین دم : از لحاظ شکل شبیه دم بلند اصلی بوده ولی به رنگ نقره ای خاکستری تا قهوه ای با رگه های مشکی دیده میشوند.
پرهای بالائی دم : بصورت رگه هائی کاملا متمایز و به سمت پائین کشیده شده اند که رنگ نارنجی – قرمز آنها با خالهای سیاه کاملا درمیان سایر پرهای دم دیده میشوند .
پائین رانها سفید رنگ با خالهای مشکی یا قهوه ای پنجه و ناخن : خاکستری مایل به آبی کبود .
اندازه کلی : حدود 50 تا 67 اینچ

این پرندگان بصورت گروهی زندگی نمیکنند ولی مشکل خاصی هم درگروه های کوچک ندارند.
جیره غذائی : بهتراست ازماه ژانویه یا اوایل زمستان یک جیره با پروتئین غنی همراه با سبزیجات و دانه ها استفاده گردد. بعد اززمان جفت گیری و تولید مثل نیز جیره کم پروتئین درکنسانتره های مخلوط شده با دانه ها مفید است . ازخوراکیهایی مثل بادام زمینی ، بعضی ازحشرات زنده ، و میوه های گوشتدار نیز استفاده میکنند.

فصل تولید مثل : معمولا درفروردین ماه شروع میشود .
سن بلوغ : معمولا در 2 سالگی
تعداد تخمها درطول یکسال : ۲۵تا ۴۰ تخم
زمان لازم برای تولد جوجه ها : 23 تا 24 روز

قرقاول خلیجی

khaliji pheasant

پراکندگی آنها بومی جنوب کوهپایه های هیمالیا ، پاکستان از غرب گذشته تا شمال هند و نپال تا شمال برمه هستند
بعضی از زیر گونه ها دردورترنیز مثل جنوب بنگلادش یافت میشوند

محیط زیست آنها دردرجه اول ازنوع پرندگان ساکن جنگل میباشند که درجنگلهای متراکم زیسته وسکونت دارند

تاریخچه گری 1829

مشخصات آنها بیشترین نوع قرقاول های کالیج هستند . بسیار مقاوم بوده و براحتی میتوان دریک محیط نگهداری نمود. بهتراینست که جداگانه نگهداری شوند زیرا گاهی اوقات جنگ شدیدی بین ماده ها درمیگیرد

مکان نگهداری بسترمناسب بمساحت 18 مترمربع

تغذیه کنسانتره ها ، تخم گیاهان ، سبزیجات وحشرات زنده
سن بلوغ : یک سالگی

فصل تولید مثل: ازاواسط اردیبهشت تا اوایل تیر

تعداد تخمها درطول یکسال : 12 تا 24 تخم

زمان لازم برای تولد جوجه ها : 25 روز

قرقاول تراگوپان ساتیر/ Satyr Tragopan Pheasants

پراکندگی : سلسله جبال هیمالیا ، درارتفاعات بین 2440 تا 3660 متر ازمنطقه گاروال ازمناطق شرق بوتان و جنگلهای تبت تا مونیول . درفصل زمستان آنها به ارتفاع 1800 متری پائین می آیند .
محیط زیست : این قرقاولها درباریکه جنگلهای کوهها دیده میشوند ، البته مکانهای مختلفی را برای زیستن انتخاب میکنند ولی اغلب درزیر درختان بامبو قابل رؤیت هستند.
تاریخچه : لینه 1758
توضیح : بیشترین تراگوپانهای دراسارت این قرقاولها هستند که برای تولید وازدیاد براحتی پرورش می یابند ودر مقابل زمستان های سرد نیز مقاومت جالب توجهی دارند. اما برای فصل گرما نیاز به پناهگاه وسایه دارند . بکلی اهلی ورام میشوند ومیتوان بادست به آنها غذا داد . یک نررا میتوان با یک یا چند ماده جفت کرد .
مکان نگهداری : بسترمناسب تمیزبا مساحت 37 مترمربع
تغذیه : کنسانتره ها ، دانه گیاها ن ، سبزیجات ، حشرات زنده و اغلب میوه ها را ترجیح میدهند .
سن بلوغ : دوسالگی
فصل تولید مثل : اواسط اردیبهشت تا خرداد
تعداد تخمها درطول یکسال : 10 تا 12 تخم
زمان لازم برای تولد جوجه ها : 28 روز

آشنايي با قرقاول

قرقاول لیدی

مطالب مشابه :

جفت انداختن قناری

شعر طنز دختر دم بخت

می پریم پایین هوا میریم

اصول تغذيه و جيره غذايي درپرورش قرقاول

اصول پرورش و نگهداري قرقاول

آشنایی با خصوصیات رفتاری قرقاول ها به منظور انتخاب و نگهداری آنها

اَبيا

انجماد و ذخیره اسپرم طیور

آشنايي با قرقاول