گچساران(دوگنبدان)

منطقه بسيار معروف نفتی گچساران؛ از نواحی قديمی و معروف صنعت نفت ايران به شمار می آيد. گچساران يكی از شهرستان های استان كهكيلويه و بوير احمد است كه از شمال به كهگيلويه، از خاور و جنوب به ممسنی (از شهرستان های استان فارس) و از باختر به حومه بهبهان محدود می‌شود. عمده‌ترين صنايع دستی در اين شهرستان قالی بافی، جاجيم بافی، گليم‌بافی وعبابافی‌است‌كه‌بيش‌تراين صنايع جنبه مصرف داخلی داشته و كم‌تر صادرمي‌شوند. مردم اين شهرستان مسلمان شيعه و آريايی نژادند و به زبان فارسی با گويش لری، تركی، و قشقايی سخن می‌گويند. بيش تر مردم اين منطقه از ايل قشقايی (طايفه دره شوری) و ايل بوير احمدی (طوايف نگين تاجی، سادات و آقايی) و برخی از ايل باشت و بايونی هستند. به واسطه‌ي فعاليت‌های صنعت نفت، عده‌ای مهاجر اصفهانی و بهبهانی نيز در اين منطقه زندگی می‌كنند. به علت وجود واحدها، تأسيسات و صنايع مختلف در اين شهرستان اين منطقه توانسته جمعيت روستايی را جذب کرده و مركز شهرستان گچساران را به يك شهر مهاجرپذير‌تبديل‌کند.دژسليمان،تل‌دهوه، دو گوردوپا، امام‌زاده شاه‌عباس، امام‌زاده‌بي‌بي‌حكيمه، پل‌هاي باستاني خيرآباد (پل سفلايي) و پل هاي پيرين (برين)از جمله مكان‌‌هاي تاريخي وديدني شهرستان گچساران به شمار مي‌آيند.

مکان های دیدنی و تاریخی

دژ سليمان، تل‌دهوه، دو گوردوپا، امام‌زاده شاه‌عباس، امام‌زاده‌بي‌بي‌حكيمه، پل‌هاي باستاني خيرآباد (پل سفلايي) و پل هاي پيرين (برين)از جمله مكان‌‌هاي تاريخي وديدني شهرستان گچساران به شمار مي‌آيند.

صنايع و معادن

شهرستان گچساران از لحاظ وجود صنايع، غنی بوده و واحدهای صنعتی از جمله تأسيسات شركت نفت، كارگاه‌های آرد و برنج و هم چنين كارگاه‌های ساختمانی متعدد، مراكز اشتغال افراد مختلف است. مهم‌ترين معادن اين شهرستان را منابع نفت خام و ذخاير گوگرد در روستای نزاع عليا گچساران و معادن سنگ های ساختمانی تشكيل می دهند. از بيش تر معادن شن و ماسه، خاك رس و سنگ آهك در فعاليت های ساختمانی و راه سازی و هم چنين توليد آجر و موزاييك استفاده می شود. اين منطقه از مناطق نفت خيز محسوب شده و در دو خط شاه لوله، نفت از آن صادر می شود.

کشاورزی و دام داری

به طور كلی اقتصاد شهرستان گچساران بر اساس كشاورزی، دام‌داری و پرورش طيور استوار است. با وجود مشكلات كمبود آب درنواحی جنوبی و باختری، كشاورزی شهرستان پيشرفت نسبتا خوبی داشته است. در حال حاضر كشاورزی بيش تر در دشت های باشت، ليشتر و دوگنبدان به صورت نيمه مكانيزه جريان دارد و آب كشاورزی از رودخانه و چاه ژرف تأمين مي‌شود. از فرآورده های عمده كشاورزی می‌توان گندم، جو، برنج، بنشن، بادام، چغندرقند و مركبات را نام برد. در اين منطقه دام‌داری بيش‌تر به روش سنتی انجام می شود و فرآورده های دامی از جمله صادرات منطقه به شمار می روند. هم چنين دام‌داری صنعتی كمك موثری به اصلاح نژاد دامی نموده است. مرغ‌داری صنعتی نيز در حال گسترش است که بخش كوچكی از گوشت مورد نياز شهرنشينان را تأمين می كند. در اين شهرستان به علت رونق كشاورزی و دام‌داری و پرورش طيور و وجود انواع تأسيسات نفتی و اجتماع كارگران و مهندسان شركت نفت، بازرگانی بسيار پر رونقی است و انواع محصولات كشاورزی، فرآورده های دامی، طيور، نفت و سنگ های ساختمانی به خارج از اين شهرستان صادر می‌شوند.

مشخصات جغرافيايي

گچساران يكی از شهرستان های استان كهكيلويه و بوير احمد از شمال به كهگيلويه، از خاور و جنوب به ممسنی(از شهرستان‌های استان فارس)، از باختر به حومه بهبهان محدود می‌شود. شهر دوگنبدان مركز شهرستان گچساران به دو بخش مركزی و باشت تقسيم شده است. رودخانه زهره مهم ترين رودخانه اين ناحيه در جنوب گچساران جاری است. آب و هوای شهرستان گچساران در خاور معتدل و خشك و در باختر گرمسيری و خشك است. بر اساس سرشماری سال 1375 جمعيت شهرستان گچساران 125491 نفر برآورد شده است.
از مركز شهرستان گچساران (دوگنبدان ) چهار راه جداشده است:
- راه درجه يك اصلی به سوی خاور به درازای 75 كيلومتر تا بابا ميدان (از توابع ممسنی)که از همين راه به درازای 270 كيلومتر تا مركز شهرستان شيراز می پيوندد.
- راه درجه دو اصلی به سوی شمال باختری به درازای 70 كيلومتر تا مركز شهرستان بهبهان.
- راه درجه دو فرعی به سوی جنوب باختری به درازای 66 كيلومتر تا بندر ديلم.
- راه فرعی به سوی شمال باختری به درازای 60 كيلومتر تا مركز شهرستان كهكيلويه (دهدشت).

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

گچساران (دو گنبدان) در گذشته بخشی از كهكيلويه و بويراحمد بود كه اخيرا به شهرستان تبديل شده است. شهر دو گنبدان مركز گچساران در منتهی اليه مناطق نفت خيز ايران قرار گرفته است و در آغاز قرن ششم شهری كوچك با هوايی گرم بوده است. منطقه نفتی گچساران بسيار معروف و از نواحی قديمی و معروف صنعت نفت ايران به شمار می آيد. پيش از اين كه دوگنبدان كنونی ساخته شود، شهركی به نام گچساران در جنوب خاوری آن قرار داشت كه بعدها محل فعاليت های نفتی گرديد. اين شهرك بر اثر ناهمواری زمين، محدوديت فضای شهری، دوری از جاده های اصلی استان، تراكم تأسيسات نفتی و زمين لرزه های متناوب ومكرری كه بر اثر انفجار برای اكتشاف معادن نفت ايجاد می شد، سرانجام به دوگنبدان منتقل شد كه به گويش لری به آن «دو گنبذون» گفته می شود. در دشت‌های خاور و باختر دو گنبدان آثاری از دو گنبد قديمی وجود دارد كه يكی در ناحيه ليشتر (باختر شهر) و ديگری در دشت دوگنبدان (خاور شهر) واقع است. به نظر می رسد كه نام دوگنبدان به واسطه وجود همين دوگنبد در خاور و باختر شهر باشد.

گچساران(دوگنبدان)

مطالب مشابه :

پتانسیل مسافت حمل و نقل جاده ای بندر گناوه با دیگر استانها

حدود و موقعیت شهرستان ممسنی

گذری در طبیعت کوه پایه خامی(قلات)

گچساران(دوگنبدان)

نقش چوک در تیر اندازی

شرایط انتقالی و مهمان گرفتن دانشجویان دانشگاه آزاد

گزارش بازدیدازجزیره خارک