ترکیب تیم و سیستمهای رایج در فوتبال

با رعایت قوانین سازنده تیمها هرنوع ترکیبی را می توان انتخاب کرد. اگر بخواهند می توانند با یک دروازه بان و ده مهاجم که همگی مسئولیت گل زدن را دارند بازی کنند. در واقع اولین مسابقات تقریبا به همین روش بازی می شدند ولی از آن هنگام بازی فوتبال پیشرفت بسیاری کرده و سالها ترکیبات مختلفی برای یافتن فرمول پیروزی به کار گرفته شده است. تیمهای مهم ترکیبی را انتخاب می کنند که بهترین شکل بازی را برای اجرای تاکتیکهای سرمربی و مربی ایجاد کند. در اینجا تعدادی از ترکیبهای مهم را خواهید دید.

ترکیب کلاسیک

این ترکیب شامل دو مدافع عقب هافبک مرکزی و راست و چپ و 5 مهاجم (5-3-2) است. اگر چه این ترکیب بسیار تهاجمی بود ولی اولین تلاشها برای مقابله با آن در ایجاد یک سیستم تدافعی آغاز شد. این روش در سالهای میانی دهه 1880 بوسیله اسکاتلند و انگلستان مورد استفاده قرار می گرفت و همچنین بوسیله تیم پرستون که باعث شد که هم جام اتحادیه فوتبال وهم لیگ انگلستان را در سال 1889 بدست آورند.

ترکیب WM

در 1925 تغییراتی که در قانون آفساید به وجود آمد باعث افزایش شمار گلهای یک مسابقه می شد. برای مبارزه با این وضع فوتبالیست انگلیسی چارلی بوچان از آرسنال و مربی او هربت چیمن ترکیب WM را به وجود آوردند. در این سیستم هافبک وسط برای مراقبت از مهاجم وسط حریف به عقب باز می گردد و هر دو مهاجم در پشت خط حمله برای افزایش شانس گل زدن بازی می کردند. آرسنال این سیستم را در دهه 1930 استفاده می کرد و سریعا در تمام دنیا محبوبیت یافت. آرسنال در سال 1927 با استفاده از سیستم WM برنده جام اتحادیه انگلستان شد.

سیستم 4-2-4 و اختلافات

این ترکیب در اوایل دهه 1950 بوسیله تیم مجارستان ابداع شد و اثر مهمی بر پیروزی برزیل در جام جهانی 1958 داشت. این یکی از سیستمهای تهاجمی بود از دو مدافع عقب انتظار می رفت که به جلو حرکت کنند و ترکیب 4-4-2 را تشکیل دهند. بعدا تیمهای برزیلی سیستم 3-3-4 را ایجاد کردند. تیم قهرمان جام جهانی 1966 سیستم 2-4-4 بازی کرد که تدافعی بود در این سیستم مدافعان به جلو حرکت نمی کردند و یکی از بازیکنان خط میانی درست در جلوی 4 مدافع به عنوان حفاظ دفاعی بازی می کرد. مجارستان در 1953 در برابر انگلستان از ترکیب 4-2-4 استفاده کرد و انگلستان در مرحله نیمه نهایی جام جهانی 1966 در برابر پرتغال سیستم 2-4-4 را بازی کرد.

سیستم سوئیپر

یک سوئیپر فردی است که آزادانه در پشت مدافعان حرکت می کند. بازی سوئیپر در پشت 4 مدافع قسمتی از سیستم کاتناچیو بود که در ایتالیا ایجاد شد. سوئیپر در پشت دفاع سعی می کند تا مهاجمانی را که از خط دفاعی گذشته اند مهار کند. این سیستم که بوسیله تیمهای ایتالیایی بازی می شد گل زدن برای حریفان را بسیار مشکل می کرد. اما فرانس بکن بائر وظیفه سوئیپر را به حمله کردن تغییر داد. سوئیپر گاهی در جلوی مدافعان بازی می کرد و گاهی هم توپ را تا نیمه حریف پیش می برد.

ترکیبهای امروزی

سیستمهای 2-4-4 و 2-3-5 برای برتری بر یکدیگر در حال رقابت هستند. تعدادی از تیمها سیستم 2-4-4 را می پسندند. در واقع ترکیب 2-3-5 سیستمی است که همیشه در حال نوسان است یعنی در حمله به ترکیب 2-5-3 و به دفاع به ترکیب 2-3-5 تغییر می کند. امروزه بعضی از تیمها با توجه به داشته های خود از سیستمهای دیگری مانند 3-3-4 و

1-3-2-4 استفاده می کنند مانند تیم بارسلونا که با استفاده از سیستم 3-3-4 که یک سیستم تهاجمی است قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ٢٠٠۶ و ٢٠٠٩شد.

هر ترکیب تهاجمی جدید سریعا باعث ایجاد یک سیستم تدافعی جدید می شود. بنابراین ایجاد یک سیستم تدافعی موثر آسانتر از ایجاد یک سیستم تهاجمی موفق است. اگر دقت کرده باشید می بینید که هرچه به زمان گذشته برمی گردیم سیستمها هجومی تر و با تعداد نفرات دفاعی کمتری بوده است ودر سیستمهای امروزی خط دفاعی وخصوصا دفاع تیمی از اهمیت ویژه وبیشتری پیدا کرده است و بخاطر همین است که می گویند امروزه گل زدن در فوتبال کار بسیار سختی شده و از درخشش مطلق مهاجمان مانند پله کرایف و مارادونا در گذشته امروزه دیگر خبری نیست و نمونه آنها کمیاب و شاید نایاب است. در نهایت به گفته اغلب کارشناسان فوتبال این بازیکنان هستند که در زمین بازی می کنند نه سیستم و بازیکنان و توانایی آنها است که باید سیستم مورد نظر سرمربی تیم را در زمین پیاده کنند.

ترکیب تیم و سیستمهای رایج در فوتبال

مطالب مشابه :

ترکیب تیم و سیستمهای رایج در فوتبال

بازیکنانی که شانس دستیابی به توپ طلا را دارند

میگل ولوسو:رونالدو یعنی بهترین بازیکن فوتبال جهان را در ترکیب تیم خود داریم؛ محکوم به برد آمریکا هست