متن املا كلاس اول

ديكته ي شُماره  ي  1                   8/ 8/1391

  آ ا  –   بـ ب  –  آب -

 با  – آبا  –  بابا  -

 بـ ب -  با  -  باب – 

 آب –  بابا  –  آبابا  -

 بـ ب – آب – آا –

      آبا  به زبان آذري : مادر

 

ديكته ي شماره  ي      2                            1 11/8/139

 آ ا –   بـ ب –  آب –

 با  –  آبا –  بابا  –

 باب –  آبابا  –  آا –

ب ! –  آا –  بـ ب –

آب –  با -  آبا – آبابا –

باب - آب! -  آا -  بـ ب –

*- آبابا به زبان آذري : پدر بزرگ

 

ديكته ي شماره  ي  3                               15/8/1391 

آا -  بـ ب – اَ  -َ   - با  - آب  -

آبا – بابا  - آبابا –  باب  - بـ ب –

اَ –َ   -  بـَ  - آب! -  آبابا -  آبا –

بابا  آب!  –  آبابا  آب!  -  آبا  آب! –

با –  بابا  -  باب  - آبا – آا  -   بـ ب  - اَ –َ    -

 

ديكته ي شماره  ي 4                              /8/1391 /18

آا -  آب  - آبا  -آبابا –

بـ ب – بـَ  - با  -بابا - 

باب – بابا آب!  - آا –

اَ –َ  - اَدَب  - ا َبَد – باد –

د – دَ – دا  - داد – آباد –

آ ا – بـ ب – اَ –َ  - با – دا –

 

ديكته ي  شماره ي       5                               22/ 8/1391

آ ا -  بـ ب – اَ –َ  -  د – مـ م –

آب – آبا  - آبابا – آ ا – باد –

اَ-َ -  بـَ – دَ – مـَ – اَدَب –

مـ م – بادام – داد – دادَم –

با –  باد -  آباد –  بابا – آبابا آمَد.

 

ديكته ي  شماره ي       6                   25/ 8/1391

آا – بـ ب – اَ –َ – سـ س – د – مـ م –

اَ –َ  - بـَ -  دَ – مـ َ – سـَ –

بابا   آب   داد.

آبابا  آمَد.

سام   با   اَسب   آمَد.

بابا   بادام   داد.

باد  با  آب  آمَد.

 

ديكته ي  شماره ي       7                        29/ 8/1391

آ ا -   بـ ب -   اَ-َ   د –  مـ م –  سـ س –

بابا -  آب  -  باد  - داد  - بام  -

بادام -  آمَد  - اَ سب -  سام – آبابا –

بابا  آب  داد.

آبا  بادام  داد.

سام  با  اَ سب  آمَد.

بابا   سَبَد  داد.

 

ديكته ي  شماره ي       8                               2/ 9/1391

آ ا  - د  - مـ م  - بـ ب – اَ-َ  - سـ س –

او  و   -  بـَ  -  مـَ -  دَ –   سـَ  -

بابا  بادام  داد.

سام   آب  داد. 

او  با  اَ سب   آمَد.

بَم  آباد   باد.

داماد   با  اَ سَد  آمَد.

آبابا   با  اَ سب  آمَد.

آبا  سَبَد  داد.

 

ديكته ي  شماره ي       9                           6/ 9/1391

بـ ب –  مـ م – د – آ ا –  سـ س -  او  و  - تـ ت –

سام  بادام  داد.

بابا  با اَ سب  آمَد.

او  با  سام  دَست  داد.

آبابا  سَبَد  داد.

دَست   دَست   دَست

بابا  تاب   بَست.

باد  - آباد  - سوت  - دوست  - اَ ست –

بـَ  - مـَ  - دَ  - سـ َ  - تـَ  -

 

ديكته ي  شماره ي       10                     9/ 9/1391

ر -  مادَر  - اَبرو  - سَرد  - دَرس –

بابا   تاب    بَست.

سام   آرام   آمَد.

سارا   مادَر  دارَد.

اَبر  با   باد   آمَد.

سارا  دَر  دَست  توت  دارَد.

سام  با  دارا  دوست  اَ ست.

تـ ت – تاب – بادام – توت  - اَ سب –

او  و – دود  - سَبَد – داد – دوست  - سـ س – مـ م –

 

# - با عنايت به ارتباط افقي دروس از اين به بعد در آخر بعضي  ديكته ها از درس رياضي نيز مطلبي خواهد بود. مثا ل:

از سمت چپ ، از 1 تا 5  به ترتيب بنويسيد. 

                                                                                                          5-4-3-2-1

 

ديكته ي  شماره ي       11                   13/ 9/1391

ر – او  و – تـ ت – سـ س – مـ م

سام  با   اَ سب  آرام  آمَد.

مادَر  با  سارا  آمَد.

بابا  دَر  دَست  توت  دارَد.

او با دَست  تاب  را  بَست.

بَرادَر  با  اَسب  آمَد.

سارا  دَر  دَست  ماست  دارَد.

بابا  دَرس  را دوست  دارَد.

مادَر با  سا را آرام  آرام  آمَد.

 

ديكته ي  شماره ي       12                   20/ 9/1391

سارا  دَر  دَ ست  اَنار  دارَد.

مادَر  دَر  سَبَد نان  ،   اَ نار  دارَد.

آبابا   دَندان   نَدارَد.

مَن   اَنار  را   دوست   دارَم.

سامان  دَر  آبادان  دوست  دارَد.

آن  مَرد  با  اَ سب  دَر  باران  آمَد.

مَن  با   مادَر   دَر  باران  آمَدَم.

آن  مَرد  با  ساسان  دوست  بود؟

ابر  در  آسمان  نبود!

آ ا – د – سـ س  -  اَ –َ -  مـ م -  نـ ن –

 

ديكته ي  شماره ي       13                   24/ 9/1391

آب  - آبي  - آ ا -  بـ ب  - باد  - باران  - اَ-َ -   اَمين 

داد -  مـ م – ميز  - سـ س – دارَد – دَ ست  - سَبَد –

دَر – او  و –  توت  - آمَد – مَن -  مادَر  - دوست  -

تـ ت –  دارَم –  تاب  - سوت  -  بَست – بابا  - ر  -

آرام – نـ ن- نَم نَم – ايـ يـ ي اي - ايران– ايراني –

ز  - زَ -  زَرد –  سَبز – بادام – آدَم – اَ سب  -

سام –   دود  -  ا َست – ماست –  بَرادَر  -

 

ديكته ي  شماره ي       14                   26/ 9/1391

ايـ يـ ي اي – ز –  س  - مـ م – تـ ت –

ايران  سَر سَبز  ،  آباد  اَست.

آن  سَرباز  با  اَسب  اَز  سَراب  آمَد.

مَن  ايران ،  ايراني  را  دوست  دارَم.

اَمير با دَست  ميز مي سازَد.

زَري سيب را ا‍َ ز ميز بَر مي دارَد.

او اَنار ، سيب دَر دست دارَد.

ساسان  با سامان دوست اَست.

 

ديكته ي  شماره ي       15                   27/ 9/1391

ايـ يـ ي اي – ايراني – دارَم  -  ايران –دوست –

آ زاد – سَر سَبز –مي سازَد – زَمين – مي سازَم –

بَر مي دارَد –  دامَن –  روز -   زَن  -  سو زَن  -

مادَر –   ميز  -   زَرد   –   سَبز  –   سَرباز - 

تَرازو  - اَمين  -  زيبا -  سيب -  ايراني –

ما  ايران   را  دوست  داريم.

اَمين  دَر  دَست  سوت  دارَد.

مادَر  دَر  دَست  بادام  ،  توت  ،  سيب  ،  اَنار  دارَد.

 

ديكته ي  شماره ي       16                   30/ 9/1391

سـ س – مـ م – تـ ت – ايـ يـ ي اي -  اِ –ِ  ـه  ه –

نَرده -  مِداد -  ساده  -  تازه –  اِمام  -

 داده –  دَسته – نادِر – مَدر ِسه – ايمان –

سارا  مِدادِ  امين  را  داده  بود.

بابا  دَر  سَبَد  اَ نار ، سوت ، سوزَن  دارَد.

اِمروز  مادَر  با  دَست ِ  راست  دَر  را  بَست .

ايران ِ ما  آباد  ،  آزاد  اَست.

سام  به  اَ سب  آب ،  دانه   داده  بود.

اِنسان  سيب ِ  زَرد ،  سَبز  را  دوست  دارَد.     

                                                            8 -7-6-5-4-3-2-1-0

 

ديكته ي  شماره ي       17                                4  / 10/1391

آ ا  – بـ ب  -  آب –  بابا -   باد  - تاب –اَ -َ  -د – بادام-

اَ سب – اَبر – باران – اَمين – دَر – داد – مادَر – او  و –

سوت – دوست – مـ م – آمَد –  آ دَ م   - اَست  - سـ س –

سَبَد –  دَرس –  سام –  سارا –  سود –  دود –  توت –

دَست -  بَست -  ماست – سَرو – اَبرو – آرام – بَرادَر –

دارَد – رود – مار – نـ ن – نان – نَم نَم – آسمان – آباد-

آبادان – اَنار – دَندان – مَن – آن  - مَرد – ايران – ايراني-

آ ا – بـ ب – اَ –َ -  د  - مـ م – سـ س – او   و – تـ ت -  ر- نـ ن –

  -8-7-6-5-4-3-2-1-0

 

ديكته ي  شماره ي       18                             6/ 10/1391

دَرس ِ 6 -   ايـ يـ ي اي -  سيب – ايران – آبي -  اَمير – اَمين -

رامين –  بَرمي دارَد - بـ  ب – اَ –َ –   سـ س –  آ ا –  او   و  -

تـ ت -  ز  -  سَرباز  -  زود  -  سَبز  -  آزاد –  زَبان -   زَمين –

زَنبور – سوزَن – ميز – تَرازو – سَر سَبز – بازي – اِ مـــروز – ديروز-

اَمين ، اَمير  با رامين  دوست اَست .

مَن ايران ِ آباد ، آزاد ، سَر سَبز  را دوست دارَم .

زَري اَز زَمين توت ، بادام  بَر مي دارَد.

 

ديكته ي  شماره ي       19                            7/ 10/1391

اَ مير دَر دَست سيب ، اَنار ، آناناس دارَد.

ما ايران ،ايراني را دوست داريم.

اَمين دَر سَبَد مِداد ،دانه ، سوت دارَد.

سارا نان ِ تازه  را دوست دارَد.

مِداد ِ رامين سَبز ، زَرد اَست.

آبابا آش ، شير ، اَنار  را دوست دارَد.

ماشين ِ تَميز اَز شيراز آرام آمَد.

آن شَب سِتاره دَر آسمان بود.

مادَر ِ آزاده دَر دَست شانه ، تَراش دارَد.

شـ ش – يـ ي – ايـ يـ ي اي –اِ –ِ ـه ه –

 

ديكته ي  شماره ي       20                       11/ 10/1391

دَرس ِ7 ، دَرس ِ 8 –  اِ –ِ ـه  ه  -  اِمام – ساده – دانه –

نَرده –  سوت –  اِنسان –  تازه –  آزاده -   مِداد – نَرده

مَدرسه – دامَن – سوت – اِنسان – تازه – آزاده –

يـ ي – ياس – دَريا – مي آيَد –ياس – ماسه -

سارا سَبَدِ توت را به زَري داد.

ايرن ِ ما ، آباد ، آزاد ، سَر سَبز اَست.

آن شَب مادَر به مَن آش ، تَراش ، شير داد.

اَمين دَر آسمان  سِتاره را به مادَرَش  نِشان داد.

آبابا دَر دَست اَنار ، سيب ، نان ِ تازه دارَد.

مَن بوي  ِ ياس ،دَرياي ِ آبي را دوست دارَم.

آزاده اَز دَبِستان زود مي آيَد.

 

ديكته ي  شماره ي       21                        14/ 10/1391

اُ –ُ  - يـ ي – سـ س – ايـ يـ ي اي – شـ ش –

اُميد  با  شُتُر  اَز  بُناب  تُند  آمَد.

آن  بُز  دُم  دارَد.

مادَر ِ اُميد دَر باران  اَز  دَبِستان تُند آمَد.

مَن مَردُم ِ ايران  را دوست دارَم .

او  با مُدير اَز دَبِستان تُند آمَد.

مَن اَنار ِ تُرش را دوست دارَم.

مَن با اُميد دَر اُتوبوس نِشَسته بوديم.

 # رياضي: در بين اعداد يكي از علامت هاي ؛ كَمتر ، مساوي ، بيشتَر را بگذاريد.

            6           8             ،           6           6               ،          9        7

 

 

ديكته ي  شماره ي       22                           18/ 10/1391

بابا – اَمين – مادَر – آزاده – آبي – آب – مَدر ِسه – مُدير –

اِمام – مِداد – ميز – باد – زود – سيب – سير – شير – آ ا –

سَمَنو – بـ ب –دَريا – دَرس – باران – اَ –َ – اَبر – د – دَر –

داد – مـ م –سـ س – دارَد – دَست – سَبَد – ياس – او   و –

بَستَني – زَبان – تئت – آمَد – مَن – دوست – تـ ت – دارَم –

سوت – بَست – ر –آرام – نـ ن  - نان – نَم نَم – ايـ يـ ي اي-

ايران –ايراني – سُرمه اي – آباد – بيدار – سَرباز – زَرد –

سَبز – اِ –ِ ـه ه – شـ ش – يـ ي – اُ –ُ – شَب -  داستان –

اَست –  مي رانَد.

 

ديكته ي  شماره ي       23                         21/ 10/1391

دَرس ِ 7 – اِ  -ِ ـه ه – اِمام – مِداد – دامَن –

باد با دَ ك  -  شـ ش – تَراش – آتَش – شَب –

يـ ي –

دَرس ِ 8 –  ياس –  سايه –  ماسه  -  اُ –ُ  -

بُز – كـ ك – كَبوتَر – اَردَك – كَدو – سُرسُره –

مِداد ِ سارا دَر سَبَد ِ اَنار نَبود!

شَب ِ سه شَنبه اَمين  سِتاره اي  دَر آسمان نَديد ؟

اَز سَمتِ راست  به سَمت ِ ما بوي ِ ياس  مي آيَد.

مَن دَرياي ِ آبي ، آرام ، زيبا  را بِسيار دوست دارَم.

مادَر ِ كَريم بَراي ِ آش ،  سَبزي را مي شويَد.

اُميد دُر باران با شُتُر اَز بُناب آمَد.

زَنبور دَر كَندو ، كَبوتَر روي ِ بام ، اُردَك دَر آب بودَند.

 

ديكته ي  شماره ي       24                             26/ 10/1391

دَرس ِ 8 – اُ –ُ – اُميد – تُند – مُدير – دُرُست – شُتُر –

دَرس ِ 9 – كـ ك – كَبوتَر – اُردَك – كَندو – كودَك –

نُمُك – كَره – ياس – دَريا –

مَن بوي ِ ياس ، دَرياي ِ آبي  را دوست دارَم.

آن روز آزاده  اَز مَدر ِسه زود آمَد .

اُميد دَر بُناب اَسب ، شُتُر ، كَبوتَر ، بُز را ديد.

كَريم دَر كِرمان ، زَنبور را دَر كَندو، تَماشا كَرد.

مادَر ِ اَكرَم كَباب ، آش با كَشك را دوست دارَد.

سامان دَر ساك كَدو ، كَره ، نَمَكدان داشت.

كَبوتَر با كَبوتَر ، باز با باز ، كُنَد بازي.

# - رياضي:              ؟    =  1+ 5              ؟    =  2+ 3

 

 

 

ديكته ي  شماره ي       25                          28/ 10/1391

دَرس ِ 9 – كَبوتَر – اُردَك – باد بادَ ك – كَندو  -

كَبك – باد كُنَك -  موشَك – كودَك – نَمَكدان -  

اُردَك دَر آب وَ زَنبور دَر كَندو نَبود؟

كَبوتَر با كِبك دَر آسمان ِ آبي بودَند.

داوَر بَراي ِ وَرز ِش كاران سوت زَد!

بَرادَر ِ سام دَر كرمان دونده بود، بَرنده شُد.

كَريم وَزنه بَردار ، اَكبَر دَوَنده  وَ اَمير سَوار كار بود.

مَن مي دانَم شادي  شادي با وَرز ِش اَست.

نانوا نان را اَز تَنور بيرون مي آوَرَد.

آن روز مادَر ِ كامران كَباب دُرُست  كَرده بود.

يادِ او كُن ، يادِ او كُن ، يادِ او. 

 

ديكته شماره ي 26        5/11/91

درس8 ـ مادَر بوي ياس و درياي آبي را بسيار دوست دارد.

روزِ شنبه اُميد با مدير از دبستان تند آمد.

درس9ـ كريم در كردستان اِردك و كَبك دارد.

كاشان و تركمن در ايران است.

برادر اَكبر در كودكستان درس دارد.

اَکرم اُردك را دَر آب و زنبور را در كندو نديد!

درس10ـ پرستو با پروانه در آسمان پرواز مي كنند.

مادرِ پروين آش و سوپ مي پزد.

پدر پرويز نانِ تازه با شير را دوست دارد.

و ـ ورزش ـ دونده ـ پـ پ ـ توپ ـ پرواز

 

ديكته شماره ي 27               9/11/91

درس10ـ پـ پ ـ پَر ـ پرستو ـ پروانه ـ پا ـ توپ ـ پَر پَر ـ

پارسا پرستو، پرنده و پروانه را در آسمان ديد.

پروين توپ را به سمت پري پرتاب كرد.

پرويز توپ را با پا آرام مي زند.

آن روز پرستو، كبوتر، كَبك در آسمانِ بُناب پرواز مي كردند.

پرويز برادَرِ پوران در بانك پس انداز دارد.

پري، زري با پروين در پارك توپ بازي مي كردند.

آ ا ـ ايـ  يـ  ي  اي ـ كـ ك ـ سـ س ـ بـ ب ـ

نـ ن ـ شـ ش ـ او و ـ د ـ اُ ــُـ  ـ تـ ت ـ پـ پ

 

ديكته شماره ي 27     12/11/91

مادر مي داند كه گرگ با گوزن دوست نبود!

بُناب زيبا، سرسبز و آباد است.

گوزن از  از گرگ و سگ بزرگتر است.

پدربزرگِ پرويز در گرگان زندگي مي كند.

ديروز پروازِ پروانه و پرستو را تماشا كردم.

من سواركار، داور، ورزش كار و دونده را دوست دارم.

كبوتر با كَبك  در كنارِ آب زندگي مي كنند.

بابا مي گويد: من شيراز، سبزوار و كاشان را ديده ام.

 

ديكته شماره ي 29          16/11/91

درس11ـ فـ ف ـ فِرفِره ـ فراموش ـ شرف

ديروز فرشيد به فرزاد آفرين گفت.

فرزانه با پروانه در مدرسه توپ بازي مي كنند.

آن روز در بُناب برفِ تندي مي باريد.

من با فريد آدم برفي درست كرديم.

آيا مي دانيد، اِمروز آسمان آفتابي نيست!

فيروز كيف، كفش و فرفره دارد.

آزاده و اَمين كفش زمستاني دارند.

آيا شما مي دانيدكه، شيراز مركزِ اُستان فارس است؟

فرزانه، فرشته و فريده با فريبا دَر فريمان زندگي مي كنند.

 

ديكته شماره ي 30          19/11/91

درس11ـ پروين ـ پرويز ـ پروانه ـ پرستو ـ پري

توپ ـ پا ـ پرنده ـ پرتاب ـ پرواز

گرگ ـ گوزن ـ سگ ـ زندگي ـ گرگان

پدر و مادرِ پرويز از بازارِ بُناب تند آمدند.

مادربزرگ در سبد قاشق، بشقاب و قوري دارد.

بلبل در كنار گل آواز سرداد و گل سلام كرد.

ما دانش آموزان ايران بايد باادب و كوشا باشيم.

آدم برفي مي گفت: كاش من نيز كيف و كفش داشتم.

ايران بسيار بزرگ، آباد و سرسبز است.

ماكودكانِ ايران ،كشورمان را خيلي دوست داريم.

 

ديكته شماره ي 31      23/11/91

آب ـ آ ا ـ بـ ب ـ دريا ـ آبي ـ باد ـ باران ـ اُ ــُـ

درس2ـ د ـ اَبر ـ‌ اَمين ـ بادبادك ـ داد ـ مـ م

درس3ـ سـ س ـ مدرسه ـ مداد ـ دارد ـ ميز ـ مدير ـ

نيمكت ـ خدا ـ دست ـ آزاده ـ سبد ـ ياس ـ او و

درس4ـ مادر ـ توت ـ مَن ـ آمد ـ انگور ـ نـ ن

 ـ نان ـ نانوا ـ نم نم ـ ايـ  يـ  ي  اي

درس6ـ آباد ـ ايران ـ سفيد ـ سرباز ـ ايران ـ بيدار

 ـ سرمه اي ـ زرد ـ سبز ـ پاينده ـ اِ ــِ ـه ه

درس7ـ استخر ـ نرده ـ خانه ـ درخت ـ شـ ش ـ گوشِ شنوا

 ـ بينا ـ انگشت ـ يـ ي ـ   تمام شد ، پايان شد.

 

ديكته شماره ي 32    26/11/91

پـ پ ـ پَر ـ پرستو ـ پرواز ـ پا ـ توپ

گـ گ ـ گوزن ـ زندگي ـ بزرگ

فـ ف ـ كيف ـ آدم برفي ـ‌ برف ـ كفش ـ فرزند

فرشته ـ آفتابي ـ مي رفتم ـ خـ خ ـ خرگوش ـ شاخه ـ گاز

 ـ رود خانه ـ درخت ـ قـ ق ـ قاشق ـ قايق ـ بشقاب ـ

قوري ـ بشقاب ـ قوري ـ قند

قندان ـ مي شوند ـ استكان ـ اُتاق ـ مي بَرَد

آ ا ـ مـ م ـ نـ ن ـ ايـ  يـ  ي  اي ـ شـ ش ـ كـ ك

 

ديكته شماره ي 33      30/11/91

من مي دانم گل در كنار رودخانه خيلی تماشايي است.

آزاده گفت : بلبل در كنار گلِ رُز لانه ساخت.

من لك لك، بلبل و كبوتر را در لانه ديدم.

سارا مي گويد: من گلِ رُز و ياس را در كنارِ لانه ي بلبل ديدم.

بلبل زرد به گل رُز سلام كرد و گل لبخند زد.

آن شب در خانه،‌ آزاده قندان را پر از قند كرد.

امين با آزاده قاشق، بشقاب، ليوان و سفره را به اتاق مي برند.

امروز مسافر به گلدان يك ليوان آب داد.

ما دانش آموزان به دوستانِ مان سلام مي كنيم.

 

ديكته شماره ي 34               3/12/91

آيا مي دانيد شاليزار سرسبز و بزرگ است؟

من مي دانم مردان و زنان در شاليزار برنج مي كارند.

دوستانِ من، شاليزار بسيارزيبا و ديدني است.

امير براي خُروسِ خود كمي دانه ريخت.

خروسي به زمين آرام نوك زد و دانه را خورد.

ما مي دانيم كه، خورشيدِ خدا زمين را گرم و روشن مي كند.

آزاده دو برادر، سه جوجه و پنج گنجشك دارد.

بابا از بازارِ بُناب برنج رشت و نارنجِ شمال خريد.

آزاده و امين با قاشق از بشقاب برنج مي خورند.

 

ديكته شماره ي 35      7/12/91

هـ  ـهـ  ـه  ه  ـ ماه ـ كوه ـ ماهي ـ مهتاب ـ هوا ـ اَهر

هر هفته هفت روز است.

خلبان هواپيما را در آسمان هدایت مي كند.

هاشم دانش آموز باهوش و مهربان است.

به به آن شب مهتاب همه جا را روشن كرده بود.

بهرام برادر بهمن در همدان زندگي مي كند.

تهران بزرگترين شهرِ كشور ما، ايران است.

زهرا در سبد هُلو و هندوانه دارد.

من كوه نوردي را خيلي دوست دارم.

 

ديكته شماره ي 36      9/12/91

پرچم ايران سه رنگ دارد.

به نورِ ماه مهتاب مي گويند.

به به ماه و ستاره ها در آسمان چه تماشايي دارد؟

اي خدايِ دانا و مهربان، من خورشيد، ماه و ستاره هايت را دوست دارم.

آين روز چوپان در چادُر چاي دَم مي كرد.

قوچ و گوسفندان در چَراگاه آرام آرام مي چرند.

برخي از قارچ ها و ماهي ها را مي خورند.

چوپانِ مهربان در زير درخت نارنج به گوسفندان  نِي مي زند.

آقا چوپان راهِ چشمه را به من نشان داد.

آزاده با كوزه از چشمه آب مي آورد.

 

ديكته شماره ي 37      15/12/91

امروز ژاله و منيژه به گل ها آب دادند.

گل ها شاداب شدند و مادر به آن ها آفرين گفت.

امين مي گويد: خدا را شكر، من خواهرِ خوبي دارم.

امين و آزاده در خانه تخت خواب و رخت خواب دارند.

دانش آموزانِ خوب، قبل از خواب به پدر و مادرشان شب بخير مي گويند.

همان از خواهرش مي خواست، خوب درس بخواند.

ما از خدا مي خواهيم همه يِ مردم ايران، شاد و سالم باشند.

من با پدر و مادرم هر شب با هم نماز مي خوانيم.

 

ديكته ي شماره  ي  38                               17/ 12/1391

ژاله ـ منيژه ـ گل پژمرده ـ خواندن ـ كتاب خواني

خوابيدن ـ شاهنامه ـ خواب ـ خواهرم ـ خواهش

ژاله و منيژه باماشين پژو به ژاپن مي روند.

من هر شب در تخت خواب خودم آرام مي خوابم.

هر وقت به گل ها آب بدهيم، شاداب مي شوند.

ما دانش آموزان هم ديگر را دوست دارم.

قرآن، كتاب خدايِ مهربان است.

من دوست دارم، قرآن بخوانم و يادبگيرم.

قرآن به ما ياد مي دهد كه راست گو و درست كار باشيم.

قرآن مي فرمايد: از كارهاي بد و زشت دوري كنيم.

 

 

ديكته ي شماره  ي  39                               21/ 12/1391

خوا ـ مي خواهم ـ مي خواهي ـ مي خواند ـ خواهرم

روشن ـ نورزو ـ خود ـ نماز خانه ـ بوي نان

در جنگل جيرجيرك روي شاخه ي درخت بود.

قرآن كتابِ آسمانيِ ما مسلمانان است.

خداي مهربان در قرآن مي فرمايد: درست كار و راست گو باشيد.

ما همه ي پيامبران خدا را دوست داريم.

ميهن ما، ايران بزرگ و آباد است.

ما ميهن خود را از دل و جان دوست داريم.

مردم كشور ما ، در هر جاي ايران باشند، ايراني هستند.

ما دانش آموزان، كشور ايران و مردم آن را دوست داريم.

 

 

ديكته ي شماره  ي  40                               15/ 1/1392

نگاره ها: بابا ـ مادر ـ آزاده ـ‌ امين ـ آبي ـ كتاب

كفش ـ كيف ـ آب ـ مسجد ـ مدرسه ـ مدير ـ كلاس

امام ـ پرچم ـ مداد ـ ميز ـ نيمكت ـ بادكنك ـ كتاب

تاب ـ باد ـ چاي ـ چتر ـ رودخانه ـ اردك ـ سرو

اتاق ـ گاو ـ گوسفند ـ پل ـ برف ـ گرگ ـ خرس

شتر ـ خرگوش ـ شير ـ پلنگ ـ قرآن ـ پرده ـ جانماز

پنجره ـ سيب ـ سنجد ـ سمنو ـ سير ـ سبزه ـ سكّه

سركه ـ درس 1: آ ا ـ دريا ـ بـ ب ـ باران ـ اَ ــَـ

درس 2: ابر ـ بادبادك ـ د ـ در ـ داد ـ مـ م

درس 3: سـ س ـ دست ـ سبد ـ ياس ـ آ ا ـ بـ ب ـ اَ ــَـ ـ د ـ مـ م ـ او و

 

 

ديكته ي شماره  ي  41                               16/ 1/1392

مادر آمد، به من توت داد.

آن روز بابا  با دست تاب را آرام بست.

مادر در باران آرام آرام آمد.

امين در سبد توت، سوت و نان دارد.

ما ايران و ايراني را دوست داريم.

آن خانه استخر و درخت دارد.

 آزاده گوش شنوا و چشمان بينا دارد.

من قايق را در روي دريا تماشا نمودم.

آن شب مادر بزرگ براي امين و آزاده داستان مي گفت.

آ ا ـ شـ ش ـ نـ ن ـ بـ ب ـ ر ـ اَ ــَـ ـ ايـ  يـ ي اي ـ مـ م

 

 

ديكته ي شماره  ي  42                               20/ 1/1392

درس17: صداي موج

آيا مي دانيد آسمان صاف و آبي دريا بسيار زيبا و ديدني است.

پرندگان دريا، ماهي هاي ريز و درشت را شكار مي كنند.

آذر گفت: تابستان گذشته باپدر، مادر و برادرم به مازندران رفتيم.

او گفت: ما از ديدن جنگل ها، چشمه ها، كوه ها و شاليزار ها لذّت برديم.

آن روز مازندران هواي خوب و دلپذيري داشت.

مادرم گفت: پسرم هر چه را ديده اي، نقّاشي كن.

تاكنون ـ تماشايي ـ پراكنده ـ مي رِسد ـ جانوراني ـ ارّه ماهي

مخصوص ـ مي توانستم ـ مي بينم ـ صـ ص

 

 

ديكته ي شماره  ي  43                               23/ 1/1392

درس 11: علي و معصومه دانش آموزان باادب و پاكيزه اي هستند.

آن ها هميشه به ديگران سلام مي كنند و اوّل در مي زنند.

ما هر كاري را با نام خدا شروع مي كنيم.

من مي دانم و يادگرفتم كه بعد از درس، وسايل خودم را جمع كنم.

ما مردم ايران، عيد نوروز را جشن مي گيريم.

هر روز پدر و مادرم نماز مي خوانند وبراي همه دعا مي كنند.

آيا مي دانيد اگر با ادب و تميز باشيد، پيش خدا و همه كس عزيز مي شويد.

 

 

ديكته ي شماره  ي  44                               27/ 1/1392

درس11: علي و معصومه

آن ها به پدر و مادر، معلّم خود و دوستانشان سلام مي كنند.

معلّم گفت: شما هم اگر باادب و تميز باشيد، پيش خدا و همه كس عزيز و گرامي مي شود.

يك روز در كلاس ثريّا گفت: من و پدرم به آسمان نگاه مي كرديبم.

آن وقت پدرم پرسيد: آيا مي داني چه چيزي باعث روشن شدن زمين مي شود؟

من چند ثانيه فكر كردم و گفتم: نور ماه.

پدرم با صداي بلند گفت: آفرين دختر نازم.

من آن شب مهتابي را فراموش نمي كنم. ثـ ث

 

 

ديكته ي شماره  ي  45                               30/ 1/1392

درس 19: حلزون، حلزون ها بدني نرم دارند.

حلزون هنگام حركت، سر و بدنش از صدف بيرون است.

حلزون راه برگشتن را از اثرش كه در روي زمين افتاده است، پيدا مي كند.

ما ياد گرفتيم كه به حلزون « حيوان خانه به دوش» مي گويند.

درس 20 : رضا

 صداي اذان را از مسجد شنيدم.

همراه پدرم به مسجد رفتم، مردم در داخل مسجد نشسته بودند.

دوستم رضا در مسجد نبود و من از پدرش پرسيدم و او گفت: رضا مريض است.

من و پدرم براي سلامتي رضا و همه ي مريض ها دعا كرديم. ضـ ض

 

 

ديكته ي شماره  ي  46                               5/ 2/1392

 

 

خاطرات انقلاب

روزي كلاس ها و حياط مدرسه را براي جشن آماده كرده بودند.

مدير، خاطرات روزهاي انقلاب را تعريف مي كرد.

در دوازدهم بهمن ماه، امام خميني به وطن آمد.

انقلاب اسلامي ايران در بيست و دوم بهمن پيروز شد.

ما مردم ايران هر سال « دهه ي فجر» را جشن مي گيريم.

صبح ها ـ حلزون ـ چسبيده ـ شنيدم ـ مسجد ـ مهتابي ـ فراموش ـ ثريّا جان

علي و معصومه ـ جمع ـ معلّم ـ قرآن ـ كشور ايران

 

 

ديكته ي شماره  ي  47                               10/2/1391

درس 21: دو مرغابي و يك لاك پشت، در كنار آبگيري زندگي مي كردند.

با گرم شدن هوا ، مرغابي ها مجبور شدند از آنجا بروند.

لاك پشت غمگين شد و گفت: من هم با شما مي آيم.

مرغابي ها با هم فكر كردند تا راهي پيدا كنند.

آن وقت مرغابي ها چوبي را به منقار گرفتند تا لاك پشت را با خود ببرند.

مرغابي ها به لاك پشت گفته بودند كه در راه، هر كسي هر چه گفت، گوش نكند و جواب ندهد.

امّا لاك پشت دهانش را باز كرد، از بالا به زمين افتاد.

بُناب يكي از شهر هاي استالن آذربايجانشرقي است.

من در دبستان پسرانه ي غيردولتي نورمعلّم بناب درس مي خوانم.

 

 

ديكته ي شماره  ي  48                               13/ 2/1392

اسامي دانش آموزان كلاس اوّلِ دبستان پسرانه ي غيردولتي نورمعلّم بناب:

1ـ آيدين قهرمان زاده   2ـ مهدي سروي    3ـ علي نيكخو

4ـ امير وفايي    5ـ مهدي احمديان    6ـ سينا لطيفي

7ـ سبحان شانه اي    8ـ فرزاد تشكّر    9ـ عليسان واحدي

10ـ نويد نيك فرجام     11ـ اميرمحمّد بنّايي    12ـ سينا آسياباني

13ـ عرفان دستمالچي     14ـ سينا شيخ محمّدي    15ـ پارسا حريري

16ـ سيِّد اميرحسين ساجدي    17ـ شايان خيريّه    18ـ نيما محمودي

19ـ اميرعلي ديبايي     20ـ محمّدمهدي پاكيزه خوي    21ـ اميرمحمّد مجيدي

22ـ سيّد مهدي هادي بنابي     23ـ محمّد مهدي آقالار ثالث    24 ـ امين صالح پور

25ـ مهدي عبداللهي نژند     26ـ اميرحسين قهرمانيان

اسم معلّم ما جمشيد فهم فام است.

 

 

ديكته ي شماره  ي  49                               17/ 2/1392

بابا ـ مادر ـ آزاده ـ امين ـ آب ـ مسجد ـ مدرسه ـ كلاس ـ كتاب

آبي ـ امام ـ پرچم ـ مداد ـ ميز ـ نيمكت ـ بادكنك ـ تاب ـ باد

چاي ـ چتر ـ رودخانه ـ اردك ـ سرو ـ اتاق ـ گاو ـ گوسفند

پل ـ برف ـ علف ـ گرگ ـ خرگوش ـ پلنگ ـ شتر ـ خرس

قرآن ـ جانماز ـ اذان ـ پرده ـ پنجره ـ شير ـ سنجد ـ سمنو

سركه ـ سير ـ سيب ـ سكّه ـ انار ـ درس ـ دريا ـ آ ا ـ بـ ب

باران ـ اَ ــَـ ـ ابر ـ بادبادك ـ د ـ داد ـ مـ م ـ مدير ـ دارد

سـ س ـ دست ـ سبد ـ ياس ـ او و ـ توت ـ هلو ـ انگور

آلو ـ دوست ـ آمد ـ تـ ت ـ دارم ـ بست ـ سوت ـ آرام آرام

نـ ن ـ نان ـ نانوا ـ نم نم ـ مي بارد ـ ايـ  يـ ي اي ـ زرد آلو

ايران ـ ايراني ـ سفيد ـ سرمه اي ـ سرباز ـ تيرانداز ـ زرد ـ سبز

 

 

ديكته ي شماره  ي  50                               18/ 2/1392

استخر ـ نرده ـ خانه ـ درخت ـ اِ ــِـ ـ  اِ  ــِـ  ـه ه ـ شـ ش

گوش شنوا ـ گوش ـ چشم ـ انگشت ـ دريا ـ قايق ـ چاي

يخ ـ مي راند ـ يـ ي ـ مادربزرگ ـ اردك ـ اتاق ـ مي گويد

جوجه اردك ـ اُ ــُـ ـ داستان ـ آ ا ـ بـ ب ـ اَ ــَـ ـ د ـ مـ م

سـ س ـ يـ ي ـ او و ـ ز ـ تـ ت ـ ر ـ نـ ن ـ كـ ك

هر سال چهارفصل دارد: بهار ، تابستان، پاييز و زمستان

من ياد گرفتم كه هر سال دوازده ماه دارد.

اكنون نام ماه هاي سال را مي توانم بخوانم و بنويسم.

دوازده ماه: فروردين ـ ارديبهشت ـ خرداد ـ تير ـ مرداد

شهريور ـ مهر ـ آبان ـ آذر ـ دي ـ بهمن و اسفند است.

امروز درس آخِر را خوانيدم، اي خداي مهربان تو را

شكر مي كنيم.

 

 

ديكته ي شماره  ي  51                               20/ 2/1392

 ايران ـ ايراني ـ سرباز ـ زيبا ـ زبان ـ ميز ـ آزاد ـ امين

ترازو ـ زنبور ـ بر مي دارد ـ مي دوزد ـ امام ـ ساده ـ دانه

مداد ـ استخر ـ نرده ـ مدرسه ـ درخت ـ سوت ـ انسان ـ تازه

دبستان ـ ايران ما ـ مداد امين ـ سبد توت ـ نامه ـ شـ ش ـ شب

شير ـ آش ـ سوپ ـ آتش ـ شانه ـ كاسه ـ يـ ي ـ ياس ـ مي آيد

دريا ـ روي دريا ـ ميمون ـ اميد ـ درست ـ شتر ـ مشت ـ سرسره

من كشورمان ايران را بسيار دوست دارم.

خانه ي امين و آزاده يك استخر بزرگ پُر از آب با نرده دارد.

خداي مهربان به ما دودست، دو پا ، دو چشم ، دو گوش و يك سر داده است.

خدا به ما عقل داده تا اوّل فكر و بعد عمل كنيم.

در كنار رودخانه ي ارس زنبور را در كندو، لك لك را درلانه ديدم.

 

 

ديكته ي شماره  ي  52                               24/ 2/1392

پرويز با هوپيما از تبريز به تهران پرواز كرد.

پروانه با پا توپ را به سمت چپ پرتاب كرد.

من يادگرفتم كه:گرگ، گوزن و پلنگ در جنگل زندگي مي كنند.

يك روز در زمستان فرزانه و فرشته با هم آدم برفي درست كرده بودند.

در كنار درخت سرو خرگوش سفيد خانه داشت.

امين و آزاده با پدر و مادر در كار هاي خانه باهم ديگر همكاري مي كنند.

بعد از فصل زمستان، فصل بهار مي آيد.

در شمال كشورمان مردان و زنان در شاليزار هاي برنج ، كار مي كنند.

اي خداي مهربان من تو را شكر مي كنم كه كمك كردي خواندن و نوشتن را

ياد گرفتم.

 

 

ديكته ي شماره  ي  53                               25/ 2/1392

خـ خ ـ خدا ـ درخت ـ رود خانه ـ خوب ـ خروس ـ خرگوش ـ خرس

زمين ـ دامن ـ قـ ق ـ قرآن ـ اتاق ـ قوري ـ قند ـ بشقاب ـ قايق ـ قاشق

مادر بزرگ ـ سواري ـ همكاري ـ لـ ل ـ گل ـ ليوان ـ بلبل ـ لا نه ـ لبخند

فيل ـ لك لك ـ سلام ـ ساخت ـ جـ ج ـ تاج ـ جوجه ـ برنج ـ مسجد ـ‌ نارنج

جوراب ـ جارو ـ پنج ـ شاليزار ـ پرواز ـ مي كارد ـ كشاورز ـ كاج ـ گنجشك

خورشيد ـ مي خورد ـ دو ـ خودكار ـ نوك ـ نوروز ـ نورمعلّم ـ خوشمزه ـ گاو

كبوتر ـ كبوتر ـ هـ ـهـ ـه ه ـ ماه ـ مهتاب ـ هوا ـ بَه بَه ـ آهو ـ كوه ـ مهمان

مهربان ـ پروانه ـ چـ چ ـ چاي ـ چوپان ـ قارچ ـ چراگاه ـ قوچ ـ چشمه

مي چرند ـ پرچم ايران ـ چرخ ـ چادر ـ چالوس ـ كوچه ـ كوچه ، هواپيما‌ ـ تمام شد

 

 

ديكته ي شماره  ي  54                               26/ 2/1392

آن روز در كوه چوپان را در كنار چادر و گوسفندان را در چراگاه ديدم.

قوچ با بزها از آب چشمه خودشان را سيراب مي كردند.

يكي از روزها ژاله و منيژه به گلدان ها آب دادند.

امين به من گفت: من خواهر خوب و مهرباني دارم.

قرآن كتاب آسماني ما مسلمانان است.

قرآن به ما ستور مي دهد كه: به پدر و مادر خود نيكي كنيد.

كشور ما ايران در قارّه ي آسيا قرار دارد.

امام سجّاد (ع) فرموده: خدايا، تو را سپاس كه زيبايي هاي آفرينش را

براي ما آفريدي.

خـ خ ـ شـ ش ـ آ ا ـ ژ ـ تـ ت ـ ايـ  يـ ي اي ـ لـ ل ـ پـ پ ـ جـ ج ـ فـ ف

 

 

ديكته ي شماره  ي  55                               27/ 2/1392

در بازار دكّان هاي نجّاري، قنّادي و كفّاشي با بزّازي را ديدم.

من درياي بزرگ، آرام و پراز ماهي را دوست دارم.

آذر گفت: تابستان گذشته با پدر، مادر و بيرادرم به مازندران رفتيم.

علي و معصومه وقتي مي خواهند به جايي بروند از پدر و مادر اجازه مي گيرند.

بچّه هاي باادب و تميز پيش خدا و همه كس عزيز هستند.

ثريّا گفت: من آن شب مهتابي را فراموش نمي كنم.

آيا مي داني كه به حلزون «حيوان خانه به دوش» مي گويند؟

حلزون وقتي آرام حركت مي كند، سر و بدنش از صدف بيرون است.

حوله ـ حمّام ـ تمساح ـ مثل خورشيد ـ چشمه و چراگاه

 

 

ديكته ي شماره  ي  56                               31/ 2/1392

هر سال چهار فصل دارد: بهار، تابستان، پاييز و زمستان.

من ياد گرفتم  هر سال دوازده ماه دارد.

اي خداي مهربان، تو را شكر مي كنيم كه به ما توانايي دادي تا

خواندن و نوشتن را ياد بگيريم.

خدايا! امروز كه آخرين درس كتاب را مي خوانيم بسيار خوش حاليم.

امام سجّاد (ع) فرموده است: خدايا زبانم را به گفتن سخن حق، عادت بده.

ما مسلمانان پيامبر خود را از ته دل دوست داريم.

دو مرغابي و يك لاك پشت، در كنار آبگيري زندگي مي كردند.

آ ا ـ لـ ل ـ جـ ج ـ نـ ن ـ ايـ  يـ ي اي ـ شـ ش ـ ذ

 

 

ديكته ي شماره  ي  57                               3/ 3/1392

مادربزرگ در باران با اسب آرام آرام آمد.

ما ايراني ها كشورمان ايران را خيلي دوست داريم.

ما از خدا تشكّر مي كنيم كه به ما پدر و مادر داده است.

من در درياي خليج فارس چاه هاي نفت و جزيره ي كيش را ديدم.

آيا شما تا حال زنبور را كندو و كبك را در كوه ديده ايد؟

شير، پلنگ، گرگ و گوزن در جنگل زندگي مي كنند.

ساسان و سامان با فرزانه و فرشته آدم برفي درست مي كنند.<

مطالب مشابه :

انواع كلاس هاي آي پي

كلاس نوع a در این کلاس عدد سمت چپ عددی بین 0 تا 127 می باشد و پر ارزش ترین بیت در این کلاس 0 است که

---

مدرسه اي در يك كلاس - كلاسهاي چند بايه

یاددهی - یادگیری در دوره ابتدایی - مدرسه اي در يك كلاس - كلاسهاي چند بايه - ارتقاء سطح علمی و

---

روش‌هاي كلاس‌داري

معلم و جامعه - روش‌هاي كلاس‌داري - نگاه یک معلم به جامعه، فرهنگ، سیستم آموزشی و

---

درس‌پژوهي الگوي ژاپني براي رشد حرفه‌اي معلمان در كلاس درس

درس‌پژوهي . الگوي ژاپني براي رشد حرفه‌اي معلمان در كلاس درس. lesson study. پژوهش عملي و كاربردي

---

كلاس‌‌اولي‌ها در روز اول مدرسه

کلاس اول کوثر - كلاس‌‌اولي‌ها در روز اول مدرسه - آموزش و اطلاع رسانی به اولیاء و دانش

---

انواع بافت‌هاي اصلي در جانوران مهره دار

مطالبي براي كلاس هفتم - انواع بافت‌هاي اصلي در جانوران مهره دار 4- بافت ماهيچه‌اي

---

متن املا كلاس اول

اولي هاي آينده ساز - متن املا كلاس اول - آموزش ابتدايي ايـ يـ ي اي - ايران– ايراني

---

درس‌پژوهي الگوي ژاپني براي رشد حرفه‌اي معلمان در كلاس درس

شمع - درس‌پژوهي الگوي ژاپني براي رشد حرفه‌اي معلمان در كلاس درس - آموزشی:تربیتی:علمی:تاریخی

---

آموزش املا در قالب بازي

كلاس اول يزد (دبستان دخترانه مطهری) - آموزش املا در قالب بازي - ناحیه2 یزد(آموزشي و تربيتي

---

برچسب :
اي كلاس