باز هم در باره ماه رمضان

رمضان؛ ماه رحمت و غفران الهی است که دریای بیکران لطف و عنایت حضرت دوست در آن جوشش و تلاطم دیگری دارد.

پیامبر اعظم (ص) شعبان را ماه خود و رمضان را ماه خدا دانست و امت خویش را نسبت به اهمیت آن آگاه فرمود.

امام سجاد (ع) نیز در وداع از ماه مبارک رمضان؛ مناجاتی جانسوز دارد و مانند کسی که می‌خواهد از عزیزترین خویش جدا شود با این ماه پر عظمت بدرود می‌گوید.

رمضان از اسماء الهی است

رمضان اسمى از اسماء الهى است و نباید‏ به تنهائى ذکر کرد مثلا بگوئیم، رمضان آمد یا رفت، بلکه باید گفت ماه رمضان آمد، یعنى ماه را باید به اسم اضافه نمود، در این باره به سخنان حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) اشاره می کنیم.

هشام بن سالم نقل روایت می‌کندو می‌گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابی جعفرامام باقر (ع) بودیم، پس سخن از رمضان به میان می‌آوردیم .

امام علیه‌السلام فرمود: نگوئید این است رمضان، و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامى از اسماء الله است که نمى‏رود و نمى‏آید که شى‏ء زائل و نابود شدنى مى‏رود و مى‏آید، بلکه بگوئید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید در تلفظ به اسم، که اسم اسم الله مى‏باشد، و ماه رمضان ماهى است، که قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عید قرار داده است همچنانکه پروردگار بزرگ عیسى بن مریم (سلام الله علیهما) را براى بنى اسرائیل مثل قرار داده است، و از حضرت على بن ابى طالب (علیه السلام) روایت‏شده که حضرت فرمود: «لا تقولوا رمضان و لکن قولوا شهر رمضان فانکم لا تدرون ما رمضان‏» (2) شما به راستى نمى‏دانید که رمضان چیست (و چه فضائلى در او نهفته است).

واژه رمضان و معناى اصطلاحى آن

رمضان از مصدر «رمض‏» به معناى شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل... معنا شده است، انتخاب چنین واژه‏اى براستى از دقت نظر و لطافت ‏خاصى برخوردار است، چرا که سخن از گداخته شدن است، و شاید به تعبیرى دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بى امانش، زیرا که رمضان ماه تحمل شدائد و عطش است، عطشى ناشى از آفتاب سوزان یا گرماى شدید روزهاى طولانى تابستان.

و عطش دیگر حاصل از نفس سرکشى که پیوسته مى‏گدازد، و سوزشش براستى جبران ناپذیر است.

در مقایسه این دو سوزش، دقیقا رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب تشنه‏تر مى گردد، وهرگز به یک جرعه بسنده نمى‏کند، و پیوسته آدمى را در تلاش خستگى ناپذیر جهت ارضاى تمایلات خود وا مى‏دارد. و در همین رابطه است که مولوى با لطافت هرچه تمامتر این تشبیه والا را به کار مى‏گیرد و مى‏گوید:

آب کم جو تشنگى آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست تا سقا هم ربهم آید جواب تشنه باش الله اعلم بالصواب زین طلب بنده به کوى حق رسید درد مریم را به خرما بن کشید

اما از سوى دیگر، عطش ناشى از آفتاب سوزان سیرى پذیر است، و قانع کننده.

این ماه ماه نزول قرآن و ماه خداوند است و شب های قدر در آن قرار دارد.

فضیلت ماه رمضان بسیار زیاد و نامحدود است که به برخی از حوادث و رویدادهای مهم این ماه اشاره می کنیم:

وفات حضرت خدیجه در دهم رمضان سال دهم بعثت.
ولادت امام حسن (ع) نیمه رمضان سال دوم هجرت.
جنگ بدر در سال دوم هجرت.
فتح مکه در سال هشتم هجرت.
مراسم عقد اخوت و پیمان برادری میان مسلمان، و ایجاد اخوت اسلامی بین پیامبر و حضرت علی (ع ).
بیعت مردم به ولایت‌‌عهدی امام رضا (ع) در سال 201 قمری.

باز هم در باره ماه رمضان

مطالب مشابه :

شعر در مورد قرآن

گزيده اشعار مولانا جلال الدین محمد بلخی در باره قرآن

شعر در باره ی قرآن

اعجاز قرآن

گلچین اشعار زیبا در باره امام حسین (ع)

اشعاری در باره امام علی (ع) به مناسبت عید سعید غدیر

دو شعر در باره غدیر خم که بر مسلمانان مبارک باشد

اشعاری در وصف امام حسن مجتبی(ع)

اشعاری در باره ی امام مهدی((عج)):::پله ای به سوی نور

باز هم در باره ماه رمضان