احادیث شیعه کیست؟

از کتاب صفات الشیعه

علی علیه السلام

تالیف : شیخ صدوق

ترجمه و تصحیح : امیر توحیدی

انتشارات زراره

حدیث اوّل :

ابوبصیرگفت : امام صادق (علیه السلام) فرمود:

شیعیان ما پرهیزکار ، کوشا در کار خیر ، وفادار ، امانتدار و اهل زهد و عباتند. در هر شبانه روز ، پنجاه و یک رکعت نماز می گزارند. شبها را [به عبادت] بیدارند و روزها را روزه می گیرند. زکات مالشان را می دهند و حج خانه خدا را به جا می آورند و از هر کار حرامی دوری می کنند.

 حدیث دوّم :

حسین بن خالد گفت حضرت رضا (علیه السلام) فرمود:

شیعیان ما ، تسلیم امر ما هستند ، سخنان ما را می پذیرند و با دشمنان ما مخالفند. پس هر کس این گونه نباشد ، از ما نیست.

 حدیث سوم :

ابان بن عثمان گفت : امام صادق (علیه السلام) فرمود:

هر کس تقیّه نمی کند ، دین ندارد ، و هر کس پرهیز از گناه نمی کند ایمان ندارد.

مفضّل بن عمر گفت: امام صادق (علیه السلام) فرمود:

دروغ می گوید کسی که گمان می کند از شیعیان ماست ، در حالی که به غیر ما تمسّک می جوید.

 حدیث چهارم

مفضّل بن عمر گفت : امام صادق فرمود :

دروغ می گوید کسی که گمان می کند از شیعیان ماست ، در حالی که به غیر ما تمسّک می جوید.

حدیث پنجم

پسر ابی نجران گفت : از امام رضا(ع) شنیدم که فرمود :

هر کس با شیعیان ما دشمنی ورزد ، با ما دشمنی ورزیده ، و هر کس شیعیان ما را دوست بدارد ، ما را دوست داشته ، چون آنها از ما هستند و از سرشت ما خلق شده اند.

هر کس آنان را دوست بدارد ، از ماست ، و هر کس آنها را دشمن بدارد ، از ما نیست. شیعیان ما به نور خدایی می نگرند و در رحمت خداوند غوطه ورند و به کرامت الهی رستگارند. هیچ یک از شیعیان ما مریض نمی شود مگر این که ما به خاطر بیماری او بیمار می شویم ، و مغموم و اندوهگین نمی شود مگر این که ما به خاطر غم و غصه اش اندوهناک می شویم. هیچ یک از شیعیان ما ، در هر کجا که باشد ، چه در مشرق و چه در مغرب ، از ما پنهان و غایب نیست. هر کدام از آنها از دنیا برود و از خود قرضی بجا گذارد ، ادای آن بر عهده ماست و اگر مالی از خود به جا گذارد ، تعلق به وارثانش دارد.شیعیان ما کسانی هستند که نماز بر پا می دارند ، زکات می دهند ، حج خانه خدا را به جا می آورند ، ماه رمضان روزه می گیرند ، اهل بیت پیامبر را دوست می دارند و از دشمنانشان بیزاری می جویند. آنها اهل ایمان و تقوی و اهل ورع و پرهیزکاریند. هر کس[مقاله] آنها را نپذیرد ، [دین] خدا را نپذیرفته و هر کس به آنها طعنه زند و سرزنششان نماید ، خدا را سرزنش کرده ، چون اینها بندگان حقیقی خداوند و اولیای راستین او هستند.

به خدا سوگند ، هر یک از آنها در جماعتی مثل قبیله ربیعه و مضر [که به زیادی نفرات در عرب مشهورند] شفاعت می کند و خداوند شفاعت او را در باره آنها می پذیرد و این ، برای کرامتی است که اینان در پیشگاه خدا دارند.

 حدیث ششم

محمّدبن حمران گفت : امام صادق (ع) فرمود:

هرکس کلمه طیبه «لااله الا الله» را با اخلاص بگوید ، داخل بهشت می شود و اخلاصش به این است که «لااله الا الله» ، او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.

 حدیث هفتم

زید بن ارقم گفت : رسول خدا (ص) فرمود :

هرکس «لااله الا الله» را با اخلاص بگوید ، داخل بهشت می شود و اخلاصش به این است که «لااله الا الله» ، او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.

 حدیث هشتم

ابو عبیده حذّاء گفت : از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود :

هنگامی که رسول خدا (ص) مکه را فتح کرد ، بر کوه صفا رفت و [با صدای بلند] فرمود : ای فرزندان هاشم ، ای فرزندان عبدالمطلب ، همانا من رسول خدا به سوی شما هستم و نسبت به شما دلسوز و مهربانم. نگویید محمّد از ماست ، [زیرا] به خدا سوگند ، دوستان من ، از بین شما و غیر شما ، تنها پرهیزکارانند.

آگاه باشید ، من شما را در روز قیامت نخواهم شناخت ، زیرا در حالی به نزد من می آیید که [محبّت و تعلّقات ] دنیا را به دوش می کشید ، و [بر خلاف شما] عده ای از مردم می آیند که [توشه] آخرت را با خود حمل می کنند.

آگاه باشید ، من بین خودم و شما ، و بین خدا و شما ، عذر و بهانه ای باقی نگذاشتم. همانا من مسئول عمل خودم هستم و شما نیز در گرو عمل خودتان هستید.

 حدیث نهم

محمّد بن قیس از امام باقر (ع) از پدرش از جدّش امیرالمومنین (ع) نقل کرد که آن حضرت فرمود :

همنشینی با افراد شرور ، بدگمانی به نیکان را به دنبال دارد و همنشینی با نیکان ، افراد شرور را به خوبان ماحق می کند و همنشینی زشتکاران با نیکان ، زشتکاران را به خوبان ملحق می سازد. پس هر کس ، امرش بر شما مشتبه شد و از دینش آگاهی نداشتید ، به همنشینانش نگاه کنید ، اگر اهل دیانت بودند ، او هم بر دین خداست ، و اگر اهل دیانت نبودند ، او نیز بهره ای از دین ندارد. همانا رسول خدا می فرمود : هر کس ایمان به خدا و روز قیامت دارد ، هرگز با هیچ کافری ، برادری [و دوستی] نمی کند و با هیچ زشتکاری ، همنشینی نمی نماید.

هرکس با کافری برادری [و دوستی ] نماید و یا با فاخر و زشتکاری همنشینی کند ، خود او نیز کافر و فاجر است.

 حدیث دهم

ابن فضال گفت : از حضرت رضا علیه السلام شنیدم که فرمود :

هر کس به کسی که از ما بریده بپیوندد ، یا با کسی که به ما پیوسته است ، قطع رابطه نماید ، یا مدح و ستایش از کسی کند که بر ما عیب می گیرد ، یا گرامی بدارد کسی را که با ما مخالف است ، از ما نیست و ما هم از او نیستیم.

حدیث یازدهم

ابن فضال گفت : حضرت رضا علیه السلام فرمود :

هر کس با دشمنان خدا دوستی کند ، با دوستان خدا دشمنی کرده است و هر کس با دوستان خدا دشمنی نماید ، با خدای بزرگ دشمنی کرده است و سزاوار است خداوند او را داخل آتش جهنم گرداند.

حدیث دوازدهم

از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود :

به خدا سوگند ، شیعه علی علیه السلام نیست ، مگر کسی که شکم و عورتش را از حرام نگه بدارد و اعمالش را برای [جلب رضایت] پرودردگارش انجام دهد و به ثواب و پاداش او امیدوار باشد و از کیفرش بهراسد.

حدیث سیزدهم

محمد پسر عجلان گفت :

من نزد امام صادق علیه السلام بودم که مردی وارد شد وسلا م کرد.امام علیه السلام از او پرسید : برادرانت را در چه حال ترک کردی ؟او[در پاسخ از برادران دینی اش ] به خوبی یاد کرد و در ستایش آنها مبالغه نمود.امام علیه السلام به او فرمود : ثروتمندان آنها تا چه اندازه به عیادت تهیدستانشان می روند و جویای احوال آنها می شوند؟گفت : به ندرت. حضرت فرمود ارتباط مالی ثروتمندان آنها با تهیدستانشان چگونه است [آیا توانگران به تهیدستان از نظر مالی کمک می کنند]؟عرض کرد : شما از اخلاق و صفاتی یاد می کنید که [اساسا] در بین ما نیست. امام صادق علیه السلام فرمود:پس آنها ، چگونه می پندارند که از شیعیان ما هستند؟

حدیث چهاردهم

حسن خزّاز گفت : از امام رضا علیه السلام شنیدم که فرمود :

بعضی از کسانی که ادعای محبّت و دوستی ما را دارند ، ضررشان برای شیعیان ما از دجّال بیشتر است. حسن گفت :عرض کردم : ای پسر رسول خدا صل الله و علیه وآله به چه علت ؟ فرمود : به خاطر دوستی شان با دشمنان ما و دشمنی شان با دوستان ما.و هرگاه چنین شود ، حقّ و باطل به هم در آمیزد و امر مشتبه گردد و مومن از منافق باز شناخته نشود.

حدیث پانزدهم :

علاء بن فضیل گفت : امام جعفر صادق علیه السلامفرمود:

هر کس کافری را دوست بدارد ، با خدا دشمنی کرده ، و هرکس با کافری دشمنی کند ، با خدا دوستی کرده است. سپس فرمود : دوستِ دشمن خدا ، دشمن خداست.

حدیث شانزدهم :

جماعتی از شیعیان نقل کرده اند که امام صادق علیه السلام فرمود:

هر کس با شکّاکان مجالست نماید ، خود او نیز اهل شکّ است.

  حدیث هفدهم :

معلّی بن خنیس گفت : از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود:

ناصبی (دشمن اهل بیت علیه السلام) کسی نیست که با ما آل محمّد عداوت و دشمنی داشته باشد ؛ زیرا تو ، کسی را پیدا نمی کنی که بگوید من نسبت به محمّد و آل محمّد بغض و کینه دارم ؛ بلکه ناصبی آنکسی است که با شما دشمنی کند ، در حالی که می داند شما ما را دوست دارید و از دشمنانمان بیزاری می جویید. همچنین آن حضرت فرمود : هرکس دشمن ما را سیر کند ؛ مانند این است که دوست ما را به قتل رسانده است.

حدیث هجدهم :

از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود :

شیعیان علی علیه السلام ، شکمهایشان لاغر و لبهایشان خشکیده بود. آنها اهل رافت و مهربانی و علم و بردباری بودند. اکنون نیز به زهد و بی رغبتی به دنیا شناخته می شوند. پس با پرهیزگاری از گناه ، و سعی و تلاش در کارهای نیک ، خودتان را بر آنچه به آن عقیده دارید(ولایت اهل بیت) یاری کنید.

حدیث نوزدهم :

ابوالمقدام گفت : امام باقر علیه السلام فرمود:

شیعیان علی علیه السلام چهره هایشان زرد رنگ ، [بدنهایشان] لاغر و نحیف و لبهایشان خشکیده است.خشکی لبهایشان در اثر روزه داری است. شکمهایشان به پشتشان چسبیده و رنگ رخسارشان زرد گشته و صورتهایشان دگرگون شده است. وقتی شب آنها را فرا می گیرد ، زمین را بستر خویش می گیرند و پیشانی هایشان را بر آن می نهند ، در حالی که چشمهایشان گریان است و اشکهایشان فراوان. بسیار نماز می خوانند و دعا می کنند و کتاب خدا را زیاد تلاوت می کنند ، مردم شادمانند و آنها اندوهگینند.

حدیث بیستم :

سِندی پسر محمّد نقل کرد :

روزی جماعتی پشت سرِامیرالمومنین علیه السلام به راه افتادند. حضرت رویش را به سوی آنها بر گرداند و فرمود :

شما کیستید؟ گفتند یا امیرالمومنین ، ما شیعیان تو هستیم. امام علیه السلام فرمود : پس چرا در سیمای شما آثار و نشانه های شیعه را نمی بینم؟ گفتند: آثار و نشانه های شیعه چیست؟ فرمود: در اثر شب زنده داری رنگ رخسارشان به زردی گراییده ، در اثر روزه شکمهایشان لاغر گشته و در اثر دعا و نیایش ، لبهایشان خشکیده است و آنان را ، غبار خشوع و فروتنی فرا گرفته است.

حدیث بیست و یکم

مفضّل گفت : امام صادق علیه السلام فرمود :

شیعه جعفر (امام ششم علیه السلام) کسی است که شکم و فرج خود را از حرام باز می دارد ، به شدّت [علیه نفسش]جهاد می کند ، اعمالش را برای [ رضای ] خالقش انجام می دهد ، به ثواب و پاداش او چشم امید دارد و از عقوبتش می هراسد. پس هرگاه این گونه اشخاص را دیدی ، [بدان که] آنها شیعه جعفر بن محمّد علیه السلام هستند.

حدیث بیست و دوم

جابر جعفی گفت : امام محمّد باقر علیه السلام فرمود:

ای جابر ، آیا کافی است برای کسی که ادّعای تشیّع دارد ، بگوید که دوستدار ما اهل بیت است؟

به خدا سوگند ، شیعه ما نیست مگر آن کسی که تقوای خدا را رعایت کند و از او اطاعت نماید. شیعیان ما شناخته نمی شوند ، مگربه تواضع ، خشوع (فروتنی در عبادت) ، ادای امانت ، بسیاری ذکر خدا ، روزه گرفتن ، نماز به پا داشتن ، نیکی به والدین و رسیدگی به همسایگانی که فقیر و نیازمندند.

همچنین رسیدگی به قرض داران و یتیمان ، راستی در گفتار ، تلاوت قرآن و بازداشتن زبان ، از این که ، جز نیکی مردم را نگویند ، [ نیز ] شیعیان ما [ همواره ] در بین اقوام خویش امین بودند.

جابر گفت : ای پسر رسول خدا ، ما کسی را با این خصوصیات نمشناسیم. حضرت ، خطاب به او فرمود : ای جابر افکار و آرای مختلف ، تو را [ از راه راست] بیرون نبرد. آیا کافی است مردی بگویید : من علی علیه السلام را دوست دارم و از دوستداران او هستم ، پس اگر بگوید من رسول خدا را دوست دارم [ که بهتر است] – زیرا رسول خدا از علی علیه السلام بهتر است- ولی از سیره او پیروی ننماید و به سنّتش عمل نکند ، این دوستی برای او هیچ سودی نخواهد داشت. پس تقوای خدا را پیشه نمایید و برای آنچه نزد خداست ، عمل کنید ؛ زیرا بین خدا و بین هیچکس ، قرابت و خویشاوندی نیست.

محبوبترین بندگان نزد خداوند و گرامی ترین آنها در پیشگاه او ، با تقوا ترین و مطیع ترین آنهاست.

ای جابر ، جز با اطاعت و فرمانبرداری از خدای متعال ، تقرّب به او حاصل نمی شود. تنها دوستی ما ( آل محمّد صل الله علیه و آله) باعث رهایی از آتش نیست و هیچ یک از شما بر خدا حجّتی ندارد. هر کس مطیع خداست ، ولیّ و دوستدار ماست و هر کس نافرمانی خدا را نماید ، با ما دشمن است. ولایت ما اهل بیت ، جز با عمل [ به دستورات الهی ] و پرهیز از گناه به دست نمی آید.

حدیث بیست و سوم

از امام محمدباقر علیه السلام نقل شده است که فرمود:

جز این نیست که شیعیان علی علیه السلام کسانی هستند که در راه ولایت ما (اهل بیت) به یکدیگر بخشش می کنند ، در راه محبّت ما با هم دوستی می نمایند و برای زنده کردن امر ما ، به دیدار یکدیگر می روند. اگر به خشم آیند ، ظلم نمی کنند و اگر خرسند شوند ، زیاده روی نمی کنند ، برای همسایگانشان ، مایه خیر و برکتند و با همنشینان خود در صلح و صفا به سر می برند.

حدیث بیست و چهارم

از امام محمدباقر علیه السلام روایت شده است که فرمود:

شیعیان علی علیه السلام ، رنگ پریدگان ، لاغران و خشکیده لبانند. لبهایشان [در اثر ذکر خدا] خشکیده و شکمهایشان [در اثر روزه] لاغر گشته و رنگهایشان [در اثر شب بیداری] دگرگون شده است.

حدیث بیست و پنجم

امام محمدباقر علیه السلام به جابر فرمود:

ای جابر ، همانا شیعه علی علیه السلام کسی است که صدایش از گوشش تجاوز نمی کند و دشمنی اش از بدنش به دیگری نمی رسد ، دشمن ما را مدح و ستایش نمی کند ، به کسی که بغض و کینه ما را دارد ، نمی پیوندد و با کسی که بر ما عیب می گیرد و با کسی که بر ما عیب می گیرد همنشینی نمی کند.

شیعه علی علیه السلام کسی است که همچون سگ زوزه نمی کشد ، همچون کلاغ طمع نمی ورزد و اگر از گرسنگی هم بمیرد ، چیزی از مردم (غیر از برادران دینی اش) درخواست نمی کند.

آنها زندگی محقّری دارند و خانه بدوشند. اگر [جایی] حضور داشته باشند ؛ کسی آنها را نمی شناسد ، و اگر غایب باشند ؛ کسی سراغ آنها را نمی گیرد ، اگر مریض شوند ، کسی به عیادتشان نمی رود و اگر از دنیا بروند ، کسی بر جنازه آنها حاضر نمی شود. آنان در درون قبرهایشان یکدیگر را زیارت می کنند.

جابر گفت : به امام عرض کردم : در کجا اینان را بجویم؟ فرمود : در اطراف زمین و در میان بازارها ، و این ، فرمایش خدای بزرگ است که [در باره این گروه] می فرماید : «نسبت به مومنین فروتن هستند و در برابر کافران ، سرافراز و با عزّتند».

 حدیث بیست و ششم

مفضّل ابن قیس گفت : امام جعفرصادق علیه السلام به من فرمود:

شیعیان ما در کوفه چند نفرند؟ عرض کردم : پنجاه هزار نفر. حضرت پیوسته این سوال را تکرار می کرد ، تا این که فرمود : آیا امید داری بیست نفر باشند؟ و در ادامه فرمود : به خدا سوگند آرزو دارم در کوفه بیست و پنج تفر مرد باشند که امر[امامت] ما اهل بیت را بر آن [ثابت و استوار] هستیم بشناسند و علیه ما جز به حقّ سخنی نگویند.

حدیث بیست و هفتم

محمّد پسر علی ماجیلوَیّه گفت : امام جعفرصادق علیه السلام فرمود:

در حیره و در زمان خلافت ابوالعباس سفّاح بود که ابوجعفر منصور دوانیقی (برادر ابوالعبّاس سفّاح) به من گفت : ای اباعبدالله ، چرا شیعه شما در طی یک جلسه ، تمام مطالبی که در درون خود دارد فاش می کند؛ بطوری که مذهبش شناخته می شود؟ حضرت فرمود : این به سبب شیرینی ایمانی است که در سینه های آنهاست و در اثر شیرینی آن ایمان است که درون خویش آشکار می سازند.

حدیث بیست و هشتم

از یکی از امامان علیه السلام روایت شده است که فرمود :

بعضی از شما [دوستداران ما] نسبت به بعضی دیگر بیشتر نماز می خوانید و بعضی نسبت به بعضی دیگر ، بیشتر حج به جا می آورید ، و بعضی نسبت به بعضی دیگر ، بیشتر صدقه می دهید.نیز بعضی نسبت به بعضی دیگر ، بیشتر روزه می گیرید ؛ ولی با فضیلت ترین شما کسی است که معرفتش [نسبت به ما] بیشتر باشد.

حدیث بیست و نهم

مفضل بن زیاد عبدی از امام جعفر صادق علیه السلام نقل کرد که آن حضرت فرمود :

همّ و غمّ شما (شیعیان) برای فراگیری آثار [و علوم] دینتان است ، و همّ و غمّ دشمنانتان [آزار و اذیت] شماست و قلبهایشان با بغض و کینه ی شما آمیخته است.تمام آنچه را که از شما می شنوند ، تحریف می کنند و از قول شما [برای خدا] شریک قرار می دهند و سپس به وسیله همین افترا ، به شما بهتان و تهمت می زنند.پس همین عمل ، به عنوان گناه و معصّیت [برای به جهنم رفتنشان] در پیشکاه خداوند کافی است.

حدیث سی ام

سدیر گفت : امام جعفر صادق علیه السلام فرمود :

وقتی که روز قیامت فرا رسد ، همه مردم را به نام مادرانشان می خوانند ، به استثنای ما و شیعیانمان ؛ زیرا در نژاد ما خللی نیست.

حدیث سی و یکم     

عبدالله بن خالد کنانی گفت : امام موسی بن جعفر علیه السلام در حالی به سوی من آمد که ماهی ای در دستم بود. حضرت فرمود :

این را بینداز ؛ زیرا من نمی پسندم مردی [از شیعیان ما] چیز بی ارزشی را خودش حمل کند.سپس فرمود : به راستی ؛ شما [شیعیان] گروهی هستید که دشمنانتان بسیارند.ای جماعت شیعه ، شما گروهی هستید که مردم با شما دشمنی می کنند ، پس تا آنجا که می توانید ، خودتان را در نظر آنان بیارایید.

حدیث سی و دوّم

مسعده بن صدقه گفت : از امام صادق علیه السلام در مورد شیعیانشان سوال شد. حضرت فرمود:

شیعه ما کسی است که انجام کارهای نیک را جلو می اندازد و از انجام کارهای زشت پرهیز می کند. او زیبایی را آشکار می سازد و با رغبتی که به رحمت خدای بزرگ دارد ، به سوی کارهای بزرگ می شتابد. این چنین شخصی از ماست و [مسیرش] به سوی ماست و[در بهشت نیز] با ماست ، هر کجا که باشیم.

حدیث سی و سوّم

اصبغ بن نباته گفت : روزی علی علیه السلام از خانه بیرون آمد ؛ در حالی که ما گرد هم بودیم. پس فرمود :

شما کیستید؟ و برا ی چه جمع شده اید؟عرضه داشتیم ؛ یا امیر المومنین ، ما گروهی از شیعیان تو هستیم. فرمود : پس چرا نشانه شیعه را در شما نمی بینم؟ عرضه داشتیم : نشانه شیعه چیست؟ فرمود : در اثر کم خوابی برای نماز شب ؛ چهره هایشان زرد شده ، چشمهایشان از ترس خدا کم سو و اشکبار گشته و لبهایشان در اثر روزه ، خشکیده است،بر آنها گردو غبار فروتنان نشسته است.

 


مطالب مشابه :


وضعیت آب و هوای ساری در 5 روز آینده

پیش بینی کامل 5 روزه وضعیت آب و هوای ساری. روی مطالب در این وبلاگ ببینید هواشناسی




ایستگاه های هواشناسی سوادکوه فائمشهر(شاهی) ساری مازندران برنامه ریزی برای مسافرت

(پیش بینی ۹ روزه): آب و هوای ساری: سایت هواشناسی بین المللی: www.foreca.com




نامها و موقعیت سنه کوه را بیشتر بشناسید

سایت هواشناسی سنه كوه - پيش بينى شش روزه هواى سنه فاصله سنه کوه تا جاده بین المللی ساری




نحوه کاشت سیب زمینی

اداره کل هواشناسی استان پيش بينى شش روزه هواى




بی مدیریتی در هماهنگی و یا بی مهری پرسپولیسی ها !!!

سایت هواشناسی پيش بينى شش روزه را جا گذاشت و روانه شهر ساری شد، جمعیتی که به این صحنه




حادثه تصادف امامعلی بهمنی

سایت هواشناسی پيش بينى شش روزه بیمارستان امام خمینی ساری اعزام گردیده و ضریب هوشی




احادیث شیعه کیست؟

در اثر شب زنده داری رنگ رخسارشان به زردی گراییده ، در اثر روزه شش گوشه 40 هواشناسی ساری




نگاهی کوتاه به استان کرمانشاه

خاموش، قلعه بزه رود، قلعه ساری اصلان، قلعه هرسین کل هواشناسی شش روزه هواى




تشريح اندام تناسلي زنانه

در طي زايمان اندازه مهبل براي بيرون امدن جنين و جفت ان از پنج تا شش 28 روزه ادامه ساری روی




برچسب :