شهر سیرجان

قديمي ترين سندي كه از سيرجان به دست رسيده ، نوشته ابن اثير است كه مي نويسد : « گشتاسب كه يكي از پادشاهان قديم ايران بود و دين سليمان را داشت ، دين زرتشت را پذيرفت و در كوهستاني كه تمبور نام داشت ، جاي گرفت و در حالت تقيه به عبادت مشغول شد . »

بنا به نوشته بعضي از كتب تاريخي ، قدمت سيرجان را به دوره بلاش از پادشاهان اشكاني مي دانند . مؤيد محسني مقاله اي در نشريه فرهنگ سيرجان در سال 1336 هجري شمسي دارد كه درباره بناي شهر سيرجان نوشته است :

« نام آن سيرگان بوده و از آثار و بناهاي خسرو ابن موسي ابن هرمز ، نهمين پادشاه اشكاني است ، كه تقريباً دويست سال پيش از زمان اردشير بابكان سر سلسله ساسانيان و باني كرمان بوده و در استيلا اعراب او را معرب كرده و سيرجانش ناميدند.»

زان گوره در كتاب خواجه تاجدار ، شرحي از سيرجان مي نويسد و مشخص مي كند كه سيرجان قبل از اشكانيان آباد بوده و توضيح مي دهد : «‌سيرجان قديم ، به قول مورخين قديم از جمله سيسرون و كتزياس طبيب و مورخ معروف كه در دوره هخامنشيان مي زيسته اند ، داراي ده محله بوده و در هر يك از محلات آن شهر ، يك دسته از مردم زندگي مي كرده اند . »

اما آنچه آشكار است شهر سيرجان قبل از اشكانيان نيز آباد بوده و آن طور كه در تاريخ كرمان نوشته احمد علي خان وزيري آمده «‌اسكندر در مراجعت از هندوستان ، از روي قلعه سنگ كه محل قديم سيرجان است ، عبور نموده و از طريق بوانات به پاسارگاد رفته است . »

مؤسسه جغرافيايي و كارتوگرافي سحاب كه نقشه خط سير لشكر كشي اسكندر را ترسيم و چاپ نموده ، مسير حركت اسكندر را از هندوستان از روي ” قلعه سنگ “ سيرجان مشخص كرده و فاصله سيرجان تا پرسپوليس را 324 كيلومتر نوشته ، اسكندر از پرسپوليس به پاسارگاد و از آنجا از طريق دربند نارس به شوش و از شوش به بابل رفته و در آنجا درگذشته است . سيرجان تا زمان سامانيان مركز ايالت كرمان بوده و در نيمه دوم قرن چهارم مركز ايالت از سيرجان به كرمان منتقل شد تا به سامانيان كه در خراسان بودند ، نزديكتر باشد .

اين شهر در زمان ساسانيان ” سيرگان “ ناميده مي شد. وجه تسميه آن به ”سيرگان“ به اين جهت است كه داراي قناتهاي زيادي است كه در زمانهاي پيش آباد شده و از حيث كان و كاريز تمام بوده است .

سيرجان يكي از شهرهاي قديمي و مهم ايران بوده كه هنوز آثار خرابه هاي آن در قسمت شرقي شهر كنوني به نام ”‌ قلعه سنگ “ باقي و به طوري كه در تواريخ ثبت شده است ، در زمان اشكانيان مركز كرمان بوده است . اين شهر قديم در محل ” قلعه سنگ “ ، كه در فاصله 9 كيلومتري شهر فعلي سيرجان است ، قرار داشته و تا سال 796 هجري قمري آباد بوده و در اين تاريخ به وسيله ” ايدكو “ ، سردار تيمور كه دو سال شهر را درمحاصره داشته ، نابود و با خاك يكسان مي شود . موقعيت دوم شهر سيرجان در محل باغ عيد است كه مردمن روي خرابه هاي شهر عيد ، بازار ، مسجد و كاروانسرا مي سازند و زندگي خود را در اين شهر جديد از سر مي گيرند . اين شهر هم توسط افغانها خراب مي شود و شهر فعلي سيرجان ، 215 سال عمر دارد . اين شهر سيرجان طبق گفته ياقوت حموي از شيراز آن روز بزرگتر بوده و داراي 8 دروازه بوده ، چهل ستون و دو قنات داشته و قلعه سنگ چون دژي محكم در 9 كيلومتري آن قرار داشته است .

شهرستان سیرجان با 811/13552 كيلومتر مربع مساحت ، از شهرهاي مهم استان مي باشد كه بر سر راه ترانزيت (آسفالته ـ راه آهن) كشورهاي آسيايي ميانه به بندرعباس، قرار دارد .
حدود بيست اثر تاريخي و فرهنگي در آن ثبت شده است كه از جمله آنها مي توان : از (قلعه سنگ و امام زاده علي ) در حومه شهر و آرامگاه (شاه حمزه الرحمان) در تكيه چهارگنبد نام برد . سيرجان روزگاري مركزيت استان كرمان را دارا بوده و تاريخي پر از فراز و فرود دارد
اين شهرستان شامل بخشهاي مركزي و پاريز مي باشد .

باغ سنگي

باغ سنگي در 2 كيلومتري دهستان بلورد و 40 كيلومتري سيرجان واقع گرديده و كلاً از سنگ ساخته شده است. سازنده آن مردي كر ولال بود كه تمام شكوه‌هاي خود اين منظره بديع و عجيب با گوياترين شكل بيان كرده است. جايي كه او براي ساختن باغ سنگي انتخاب كرد، بقاياي باغ متروكي بود كه تمام درختان آن خشك شده بودند. او تنه درختان خشك شده را از زمين بيرون نياورد و بر سر شاخه هر درخت با ريسمان و سيم سنگ‌هاي درشت آويخته است.

آرامگاه مير زبير

اين بنا در شرق روستاي شريف آباد از توابع دهستان سعادت آباد سيرجان در كنار قبرستان روستا قرار دارد. فضاي داخلي بنا داراي تزئينات و كتيبه‌هاي متعددي است كه هر كدام در نوع خود از زيبايي‌هاي منحصر بفردي برخوردار مي‌باشند.

با آنكه گچبري محراب تاريخ ربيع‌الاول سال 751 هجري‌قمري را نشان مي‌دهد، اما عقيده بر آن است كه اين بنا مربوط به قبل يا اوايل اسلام بوده كه در زمان سلطنت محمد مبارز ـ اولين امير خاندان آل مظفر ـ مرمت و به مسجد تبديل شده است.

مي‌نامند. در قرون وسطي ايالت كرمان داراي دو كرسي بود : سيرگان و بردسير.

جغرافيا نويسان اسلامي سيرگان را به صورت ( السيرجان ) ضبط كرده‌اند. خرابه‌هايي كه در ساليان اخير در محل قلعه سنگ در شرق سعيدآباد كه بر سر راه بافت كشف شد، به احتمال زياد همان محل سيرگان قديم است. پس از استيلاي مسلمانان بر ايران، كرمان همچنان مركز ايالت بود و اين موقعيت را تا اواسط قرن چهارم هجري كه جنوب ايران به تصرف آل بويه درآمد، حفظ كرده بود. در زمان اين سلسله مركزيت ايالت كرمان از سيرگان به برد سير منتقل شد، به همين علت سيرگان اهميت و اعتبار خود را از دست داد. پس از حمله مغول، سيرجان به تصرف سلاطين آل مظفر درآمد و بعد از انقراض اين سلسله توسط امير تيمور، شخصي به نام گودرز هنوز در آن منطقه حكومت مي‌كرد. سرانجام تيموريان پس از دوسال محاصره شهر را به تصرف در آورده‌اند و آن را به ويرانه‌اي مبدل ساخته‌اند. سيرجان امروزي رو به آبادي و توسعه تجاري و صنعتي است و بارانداز معروف و پر رونقي دارد.

مکانهای دیدنی سیرجان

شهر سیرجان

مطالب مشابه :

سوالات کتاب مدیرت پروژه های IT

12 هتل عجیب و غریب

crop circles

شهر سیرجان

ایجاد ۱۴۰ رشته دکتری در دانشگاه‌ها

تاریخچه ی دندان پزشکی

فراخوان مقاله اولین کنگره فناوری اطلاعات در سلامت/علوم پزشکی مازندران

مناقصات تاریخ 1391/03/04