گرافیتی(وندالسیم) - بنکسی و گرافیت

سیری در نقاشی دیواری:

نقاشی دیواری به عنوان یکی از اشکال هنری انسان در طول تاریخ همواره از اهمیت خاصی بر خوردار بوده، تاثیر آن در زندگی انسان از دیر باز تاکنون آنچنان پایدار و ماندنی است. که میتوان گفت کمتر ریشه هنری چنین تأثیری را داشته است، زیرا که خیلی ارزش های هنری در مقاطعی از تاریخ بنا به صورت و مجموعه شرایط خاصی شکل گرفته و در مقاطعی دیگر از بین رفته یا کاربرد لازم خود را از دست دادهاند. اما نقاشی دیواری اولین زایش راستین هنری انسان در سپیده دم تاریخ هنر دانست. به طوریکه همچنان تاکنون تداوم و تاثیر خود را در بطن زندگی جوامع بشری حفظ کرده است.

در تعیین دستاوردهای بزرگ انسان عصر سنگ، که جهان را با تصویر مجسم میساخت تا بر آن تسلط یابد، نباید از یاد ببریم که هنر وی، به معنی واقعی واژه، هنر بوده است. آنچه اهمیت دارد این نیست که او تصویر آفرینی می کرد بلکه این است که تصاویر مزبور راماهرانه و زیبا میآفرید. ...

رمی ها به دیوار نگاری علاقه زیادی داشتند در پمپی و اوستیا دیوارها و سقف ها اکثر ساختمانها چه خصوصی و چه عمومی نقاشی شده است. این نقاشیها شامل منظره،طبیعت بی جان،و فیگور بودند.با این حال تا دوران رنسانس خلاقیت چندانی در نقاشی دیواری به چشم نمی خورد.

اما در دوره یا مرحله اول رنسانس وجود سفارش دهنده های متمول از یک طرف و ذهن پرسشگر و روحیه خلاق هنرمندان از طرف دیگر باعث شد نقاشی دیواری به سه روش انجام شود.

شیوه اول در فلورانس که بی شک مهم ترین مرکز دیوار نگاری بود به وجود آمد.

در این شیوه فرم در مرکز توجه بود و با فیگورهای سمبلیک ماساچو آغاز شد.او سعی می کرد در نقاشی حسی سه بعدی پدید آورد و با لحاظ کردن نور ،سایه و فرم سعی در تبدیل آن به یک فضای واحد و نظام یافته داشت. وتا حدی هم موفق بود.

اما این تفکیک توسط شاگردان مانند پائولو اوچلو وپیرودلافرانچسکا به اوج رسید.

شیوه دوم که سبک گو تیک را نیز در بر می گیرد با محافظه کاری اجرا می شود مانند دیوار نگاره های کلیسای سن مارکو در فلورانس .

روش سوم نوعی رمانتیسم رئال بود که آثار «فرافیلیچولیپی» در کلیسای«سپراتو» و«نبوزوگازولی» درنمازخانه قصرمدیچی در فلورانس از نمونه های بارزآناست. لیپی وگازولی مانند ماساچو به فیگور اهمیت می دادند و در عین حال علاقه بارزی به طبیعت و بیان واقع گرایانه آن داشتند ترکیب فیگور طبیعت در نیمه آخر قرن پانزدهم به اوج خود رسید.

اما در دوره باروک یعنی قرن 17 میلادی دو عامل اساسی در شکل گیری تزئینات دیوار نگاره نقش داشتند.

عامل اول قصد اصلاح طلبان مذهبی برای ساختن بناهای عظیم بود که در حقیقت توسط گروه های مصنوعی اعمال می شد.

عامل دوم اهمیتی بود که در این دوره به قرصها و منازل اشراف زادگان اروپا داده می شد تا حدی که آنها را در مراکز فرهنگی به شمار می آورند.

در اواخر قرن هجدهم و تمام قرن نوزدهم میلادی تقریباً هیچ تغییر و حرکت قابل ملاحظه ای در شیوه های نقاشی دیواری بو جود نیامد تا بالاخره دیوار نگاری در قرن بیستم میلادی در چهار مرحله اصلی شد.

مرحله یا حرکت اول در قالب آبستره واکسپرسیواز سه پایه های نقاشان تجربی سبک کوبیسم وفاویسم پاریس آغاز شد.

نتیجه این حرکت آثاری بود مانند نقاشی دیواری پابلو پیکاسو بر دیوار ساختمان یونسکو در پاریس و یا دیوارنگاره هاندی مائیس بر نمازخانه ونس و همچنین آثار دیواری فرنان اژه،خوان میرو و مارک شاگال که تزئینات ساختمان اپرای پاریس و مرکز اینکال نیویورک را انجام داد.

حرکت دوم پس از انقلاب مکزیک در کشور آمریکای مرکزی آغاز و به خلق مجموعه ای از فرسکها و دیوارنگارهها انجامید.

این آثار توسط نقاشانی چون حوزه کلمنت اروزکو،دیوید آلفارو سپکه ایروس و روفیفو تامایو پدید آمد.

با بو جود آمدن مفهوم معنای مدرن برای دیوار نگارها استفاده از موزائیک و نقاشی دوباره در معماری باب شد.

به عنوان مثال می توان به ساختمان دانشگاه ملی مکزیک اشاره کرد که دیوار نگاره های آن با موزائیک انجام شده.

مرحله سوم دوره های بسیار کوتاهی است که در دوره 1930 میلادی در آمریکا به وجود آمد.این حرکت دولت فدرال پا گرفت و زمینه آن آزادی بیان حاکم و نیز وجود دیوارهای ساده و بدون تزئین دولتی بود و همین عوامل باعث شد تا بسیاری از هنرمندان دیدگاه های خود را در قالب دیوار نگاره بیان کنند.در میان آثار به جامانده این دوره می توان به آثار دیواری بن شان، بردمن رابینسون، تاس هرت بنتن، رجینالد مارش و جان استوارت کاری اشاره کرد.

چهارمین حرکت در قرن بیستم را با عنوان گرافیتی یا مخاطب می شناسند.این حرکت تقریباًحدود سال 1960 میلادی در شهر نیویورک آمریکا آغاز شد.

اولین فرم های گرافیتی در مصر باستان یافت شده است که در آن هنگام با زنان سیاه و رنگ قرمز و با حتی به وسیله خراش بر روی دیوار شعر، نقاشی و یا کاریکاتور های وقیحانه رسم شده است.

بعدها در رم باستان سربازان رمی پس از اشغال شهرها بر روی دیوارها چیزهایی مینوشتند این رسم بعدها در خود شهر رم نیز رایج شد . شواهدی هست که نشان میدهد این نقاشی ها باعث آثار و اذیت صاحبان املاک بوده است.

به عنوان مثال در رم در نزدیکی خرابههای پرتیس روی دیوارها جمله « لطفاً ننویسید و نقاشی نکنید» نوشته شده است.

این نشان می دهد که در آن زمان هم بعضی از مردم به هنر گرافیتی علاقه داشتهاند.

در اوایل دهه شصت میلادی گرافیتی عبارت بود از آثار خاص و نوشتار های ساده که بر روی متروها کشیده میشدند و چندان هم موفق نبود و مردم نیز از آن به عنوان خطخطی یاد میکردند.

اما پس از مدتی مردم متوجه تغییراتی شدند. در واقع این آثار رفتهرفته زیبا شده بودند. هنرمندان گرافیتی کار شروع به ایجاد گروه کردند و به شکل منظم با هم رقابت می کردند این جریان باعث شد فضای دیگر مترو ها تبدیل به محیطی گرم شود قطارها همانند نمایشگاهی متحرک در شهر حرکت کنند.

امروزه از آن دوران با عنوان عصر طلایی گرافیتی یاد می کنند.

در این دوران حدوداً ده هزار جوان به کار گرافیتی مشغول بودند. آنهایی که از سنین نو جوانی شروع به کار کرده بودند اکنون بزرگتر شده و آثار بسیار بهتر و ماهرانه تری ارائه می کردند و در حقیقت هر آنچه که توجه رهگذران را جلب می کرد از حمله آنها در امان نماند.

در سال 1973 میلادی جنون گرافیتی به قدری رشد کرد که تقریبا تمام دیوارهای شهر نیویورک پوشیده شده از نقاشی شد و نگاره های درخشان ،عظیم و رنگارنگ که حتی در مواردی پنجرهها را می پوشاننده پدید آمد.

گرافیتی به اوج خود رسیده بود و حتی کودکان نیز به دنبال جوانان به گرافیتی پرداختند.

در این زمان قانونی در منع گرافیتی به تصویب رسید و سازمان حمل و نقل نیویورک که از این سبک کار به تنگ آمده بود با بی رحمی تمام شروع به پاک کردن نقاشی ها از سطح شهر کرد اما این یک اشتباه بزرگ بود چرا که پاک کردن آثار جوانان راه برای بچه هایی که کارشان خط خطی بود باز شد.

از این زمان جریان هنری که جوانان برای بیان احوال خود به راه انداخته بودند وارد دوران رکورد و هنر ناب گرافیتی کیمیا شد و در واقع دوران طلایی گرافیتی در آوریل 1974 میلادی به پایان رسید .

اکثر جوانان گرافیتی کار استعداد غریبی داشتند اما چون اکثر خانواده های فقیر بودند نمی توانستند به شکل آکادمیک به تحصیل هنر بپردازند ،با ممنوعیت گرافیتی تمام امید این جوانان از بین رفت و فقط قشر خاصی به این کار ادامه دادند .

در اوایل دهه هشتاد هنرمندان گرافیتی دوباره آغاز به کار کردند اما این بار تصمیم گرفتند که آن را در نمایشگاهها به معرض تماشا بگذارند گالری دارها در ابتدا از نمایش آنها سر باز زدند اما با آمدن ژان میشل بسکیه به صحنه تسلیم شدند امروزه گرافیتی بر روی بوم انجام می شود و از جمله سبکهای پر طرفدار به شمار می رود.

از میان هنرمندان مطرح این سبک می توان به«ژان میشل بسکیه» «کیت هرینگ» و«لایل کارباهال»اشاره کرد.

البته هنوز هم هنرمندان گرافیتی کاری وجود دارند که با نام مستعار کارهای خود را بر روی دیوارها به نمایش می گذارند. از میان اینها می توان به استورم و سیستم اشاره کرد.

در اواسط دهه هشتاد میلادی بسیاری از نقاشان شروع به نقاشی بر سطح غربی مشهورترین دیوار جهان بعد از دیوار چین یعنی دیوار مرزی برلین کردند.

این دیوار بتونی سه مترو شصت سانتی متر ارتفاع داشت و سفید رنگ بود و البته نقاشی به سمت شرقی آن ممنوع بود.

هنرمندانی چون «تری نوار» و«کیت هرینگ» با خود اندیشیدند که این بزرگترین بوم جهان است و نباید فرصت نقاشی بر روی آن دیوار را از دست داد.

به این ترتیب در طی سالیان، بسیاری از نقاشان مشهور و گمنام بر روی دیوار برلین نقاشی کردند.

از نقاشیهای دیواری برلین اصلاً محافظت نمی شد و دوباره روی نقاشیهای آن آثاری خلق شدند پس از سقوط دیوار در سال 1989 میلادی قسمت عمده ای از آن تخریب شد و نقاشی روی سطوح باقی مانده شرقی آن قدری مشکل شد.

هنوز هنرمندانی هستند که بدون اجازه رسمی بر دیوار برلین نقاشی می کنند.اما هیچ کس دیگر اجازه نقاشی بر روی آثار قبلی را ندارد و از آنها مانند موزه ای برای آینده گان محافظت می شود.

امروزه نقاشی دیواری از نظر ایجاد تاثیرات بصری و آفرینش زیبایی و هماهنگی فرم و ریتم، نقش ارزشمندی در آثار معماری و زیبا سازی شهر دارد.

این رشته هنری اگر به درستی شناخته شود و به درستی به اجرا در آید، با توجه به فضاهای زیبا و با شکوهی که به وجود میآورد می تواند با هنر معماری تلفیق شود،همچنین این توان و اهمیت در خود را دارد که با مایههای فرهنگ و هنر و قوم و ملتی در آمیخته و به آن ارزش و اعتبار والایی دهد.

هنر زیر زمینی

بازار به دنبال تو می آید، اما تو باید به زیر زمین برگردی.

« فرانکزاپا»

فرهنگ زیر زمین یا زیر زمینی واژهای است برای توصیف فرهنگهای پیشرو. کسانی که سلایق وعلایق خود را به انواع دلایل به دور از فرهنگ جامعه می یابند یا می دانند.

این لغت در ریشه به جنبشهای مقاومت و رهایی گفته شده است که معمولا مخفی وبه اصلاح زیر زمینی حرکت می کنند.

زیر زمینی به عنوان صفت، در واقع به چیزی اطلاق می شود که پایین تر از سطح زمینیا بیرون از فرهنگ حاکمه به اجتماع حضور دارد. به عنوان اسم خاص، زیر زمین به یک خرده فرهنگ، مترو یا برای مثال یک سالن کنسرت اطلاق می شود.

جنبشهای مقاومت اغلب از این واژه استفاده کردهاند.

زیر زمین و فعالیت های زیر زمینی امروزه در جهان پدیده ای آشناست و یادآور جنبشهای مقاومت جنگ جهانی دوم است. این واژه به بسیاری از خرده فرهنگهایی که در ادبیات، هنر و موسیقی دهه ی شصت به وجود آمده بود نیز اطلاق می شد. در همین زمینه «راه آهن زیر زمین» در قرن نوزدهم نام جنبشی ضد برده داری بود که هدف و تمرکز فعالیتش کمک به بردگان برای فرار از ایالت متحده و رساندن آنها به کانادا بود.

بیشتر جنبشهای آندر گراند دههی67 جنبشهای خرده فرهنگی بودند. این جنبشها به نوعی با جنبش «نسل بیت» شاعران، هنرمندان مقاومت و در نهایت اندیشههای ژان پل سارترو البرکامو در سالهای اولیه بعد از جنگ جهانی دوم در ارتباط بودند. سارتر و کامبوعضو کمپات، یکی از گروهای زیر زمینی در فرانسه بودند. فرنی ، سارتر وکامو هر سه متهم به فعالیت گسترده در انتشار خبر نامه های زیر زمینی سازمان مقاومت شدند.

درباره هنر، واژه زیر زمینی به هنرمندانی گفته میشود که بدون حمایت دولت و رسانههای فرهنگی جامعهشان فعالیت می کنند واصولا میلی به چنین حمایت هایی ندارند.

گروههای زیر زمینی به خصوص در زمینه شعر و ادبیات فارسی در کشور ما رواج بسیار داشته و دارد. اما در زمینه هنر های تجسمی وهنرهای جدید علی رغم گسترش فراگیری آن در تمامی دنیا، برای هنرمندان داخلی هنوز چندان منسجم ومشخص نگشته است .در دوران کنونی به علت وجود اینترنت و امکان دسترسی به اطلاعات آرشیو شده در تمامی نقاط جهان، نشریات و گروهای زیرزمینی با اهداف و انگیزههای گوناگون گرد هم میآیند وفضای فرهنگی و ارتباطی خود را گسترش داده و تقویت می کنند.

رسانههای هنر زیرزمینی معمولا مکانی برای بزرگداشت هنر نو هنرمندان جوان، جسورو تجربه گرا ست، بدیهی است که ارئه چنین آثاری، در فضای عام جامعه و د ر میان رسانه های دولتی، مردمی یا کنترل شده در هیچ کجای دنیا مورد حمایت قرار نگرفته و نمیگیرد و این بیشتر به علت ضدیتی است که اهداف این خرده فرهنگها با اهداف رسانه های جمعی و فرهنگ عمومی جامعه دارد.

در زمان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیسی ، براساس قوانین رسمی، هنرمندانی را که خارج از سبک متداول رئالیسم اجتماعی کار می کردند وادار می کرد که کارهایشان را در کارگاههایشان نگه دارند. این آثار معمولا به سبک اکسپرسیونیسم، هنر مفهومی و یا هنرهای نمایشی بود .چنین آثاری اجازه ی نمایش عمومی نداشته و به آنها زیر زمینی گفته می شود.

گرافیتی چیست؟

گرافیتی یا نقاشی دیواری به آن دسته از نوشته ها یا نقاشیهایی گفته می شود که با انگیزهای شخصی روی در و دیوار شهرها و اماکن عمومی کشیده می شود. بنابراین به راحتی می توان به جهان بینی هنرمند یا گرافیت آرتها نقب زد.

این کار تقریبا در همه جای دنیا با منع قانونی مواجه است. گرافیتی با نوشتههای سردستی و یادگاریهای روی دیوار متفاوت بوده و نیزمختص سن یا طبقه فرهنگی و اقتصادیخاصی نیست.

گرافیتی هم چنین یکی از چهار عنصر در نوعی از موسیقی «هیپ هاپ» است که کمکم در جهان پخش شد. این نوع موسیقی از سیاهپوستان آغاز شد و امروز به صورت جهانی دیده می شود.

گرافیتی بیان کننده موسیقی به صورت تصویر و عکس و نوشته است. در هیپ هاپ قدیم همه این عناصر به صورت کاملا در هم پیچیده بود. هنرمندان گرافیتی از خوانندگان موسیقی و ... تأثیر پذیر هستند به طوریکه موسیقی نواخته شده را به سرعت به روی دیوار منتقل می کنند.

امروزه گرافیتی بیش از هر هنر دیگری مورد بد فهمی و استفاده نا به جا واقع شده است و در بسیاری از کشورها جنبه تأثیر گذار و بیان گرای خود را از دست داده است و صورت دیوار نوشتههایی رنگارنگ و پر پیچ و تاب( که آن هم خالی از ارزش نیست) مبدل شده است.

استفاده های نا به جا و یک جانبه از گرافیتیهای نوشتاری در کلیپ های ویدئوی و تبلیغ بیش از حد این رسانه ها در منسوب کردن آن به فرهنگ معترض سیاهان نیز از دلایل اصلی این عدم توجه و دست کم گرفتن است.

بنا بر« آمرکن هریتیج دیکشنری» لغت گرافیتی از واژه گرافیو در زبان ایتالیایی مشتق شده است که به معنی اثر گذاری سریع یا خط خطی است و ممکن است اصل این واژه به« گرافایر» (نوشتن با قلم فلزی) در لاتین عامیانه باز گردد. {گرافیون: نوشتن (1) بر اساس ریشه شناسی لغوی این واژه از مدنها پیش به معنوی نوشتن یا حک خطوط روی سطوح مورد استفاده است.}

رپ چیست؟

راجع به اینکه رپ از کجا آمده صحبتها و نظریات فراوانی وجود دارد .اما معمول

نظرات این است که رپ از آفریقا به آمریکا کشیده شده. در اینکه رپ از سیاهان

نشاٌت می گیرد هیچ حرفی نیست و همه می دانند که رپ از سمت سیاهان آغاز شده

است. دلیل اینکه در رپ فحش داده میشه و امکانش هست که هر چیزی گفت چیزی

جز این نیست که اکثر سیاهان بد دهن بودند و به همدیگر وحتی به پدرو مادر و فرزند

و همسر خود فحش می دادند.

گرافیتی(وندالسیم)

گرافیتی به کار برد رسانه روی سطوح قابل دید به وسیله عموم اطلاق می شود و در واقع نوعی هنر محسوب میشود. بر خلاف آن، وندایسم بدون اجازه صاحبان خصوصی یا دولتی محل اجرا صورت گرفته و در واقع نوعی خرابکاری به حساب میآید.در کنار دیوار نوشتههای بیریختی که در بسیاری از شهرها به چشم میخورد، گرافیتی های بسیار زیبایی هم با دقت و صرف وقت فراوان ایجاد شدهاند. یکی از رایج ترین محلها برای اجرای گرافیتی معابر و حاشیه های راه آهن است.

بنکسی و گرافیتی و نقاشی دیواری:

نقاشی؛ روی دیواری که باید خراب شود.

گرافیتی هنر اعتراض است. هنر داد زدن.

هنوز به درستی معلوم نیست فارسیاش چه می شود.

داریوش آشوری در وبلاگش (حُبستار) دیوار نگاری را پیشنهاد میکند. همه جا گرافیتی را دیدهایم. همان دیوارنگاریهای روزهای بهمن 57 ، همان که جوانی دستش را در خون دوستش زده و روی دیوار گذاشته. همان دیوار نگارههایی که پشت تخته آگهیهای بزرگراههای تهران میبینیم . اینها اسمشان گرافیتی است. ارزان است و بی خرج. زود میتوان کارت را روی دیوار انجام دهی و فرار کنی. هنر اعتراض یعنی این. بی هیچ شیله پیله و دنگ و فنگ و ادا و اطوار.

دست بالاش اگر کسی سر برسد،اسپری ات را که از ابزار اول و آخر دیوارنگاری است، میگدازی و در می ری.

کاری که باباها و عموها و داییهایمان در روزهای پر سروصدای57 بارها و بارها تجربه کردهاند.

بنکسی هم مثل گرافیتی فقط یک اسم است. شاید به همان اندازه مشهور و جا افتاده. هیچ چیز دیگری هم جز این نام نیست.

او کسی است(احیانا مرد) که نگذاشته از چهرهاش عکس بگیرند و اسم واقعیاش را هیچ جا درزنداده.

نمی خواهد اسمش بیشتر از هنرش، - همان دیوارنگاریهای معروفش- شنیده شود.

بنکسی که در شهر برستیول در بریتانیا زندگی میکند، هرگز اجازه نمیدهد عکسش را بردارند. بنکسی کارش این است که دوره می افتد و هر چیزی را که به نظر آدم بزرگها( سنت اگزوپری کجاست؟!) خیلی جدی و سفت و سخت می آید، به مسخره ترین شکل شوخی می گیرد. یکی از پر سروصداترین جاهایی که او رفته و حسابی هنر ریخته، روی دیوار حائلی است که دولت اسرائیل بین شهرکهای یهودی نشین و مناطق هنوز فلسطینی نشین ساخته است. همان دیوار معروفی 680 کیلومتری که اسرائیلی ها به بهانه «حفاظت» از خود در برابر حمله های فلسطینیها ساختهاند و صدای همه را در آورده: از کشورهای اسلامی گرفته تا دادگاه بین المللی لاهه که این اقدام اسرائیل را نقضا قوانین بین المللی خوانده و همین طور عضو بین الملل و سازمان حقوق بشر.

در سویی از این دیوار که رو به گراند باختری است. 9 دیوار نگاری توسط بنکسی کشیده شده که دیوار را به مسخره گرفته است. یکی از این نقاشیها پلاژی را نشان میدهد و سوژه دیوارنگاری دیگر، منظره یک ناحیه کوهستانی است.

بنکسی سخنگو هم دارد. آن سخنگو که اسمش جو بروکز است، می گوید: نیروهای امنیتی اسرائیل برای منصرف کردن بنکسی از این کار ، تیراندازی هوایی تهدید آمیز کرده و حتی چندین بار او را با اسلحه تهدید هم کرده بودند.

تاریخچه کوتاه گرافیتی

گرافیتی از دیوار خیابانها تا دیوار گالری ها و موزه ها:

گرافیتی همان کشیدن تصویر یا نگارش روی دیوار است. هنری که از دیرباز در تاریخ موجود بوده است. دو دوران اولیه آن در یونان باستان با حک و کندهکاری روی سنگ و دیوارهای گلی بوده است. بعد از آن بر روی موزائیک و کاشی نقش بستهاند. کمکم کندهکاری، جای خود را به استفاده از ذغال و بعدها به گچ و پس از آن به اسپری داد.

در اواخر دهه ی 60 و 70 میلادی، دیوار نویسی و نقاشی دیواری به شکل یک جنبش سر برون زد.

این جنبش هنری همزمان با جنبش« هیپ هاپ » در موسیقی« بریک دنس» بود.

گرافیتی مضمونی اعتراضی دارد. هنرمند معترض در اعتراض به صفحات روزنامههای رسمی که در انحصار قدرتها و دولتهاست؛ دیوار خیابانها را به تصرف عقاید و نظرات خود در می آورد و پیاماش را آنجا ثبت میکند .

گاه شهرداریها برای پاک کردن پیامهایی که باب میل مقامات نیست، بودجههای کلان هزینه میکنند.

شکوفایی گرافیتی در دهههای 70 و 80 و اوایل دهة 90 بود.

گرافیتی کمکم از نوشتار به تصویر بدل شد. هنوز اقشار کم درآمد و حاشیهای جوامع صنعتی از گرافیتی برای بیان نظرات، اعتراضات و آراء خود بهره می گیرند. تونلهای مترو وجاهایی که راه یافتن به آنجا سخت باشد هنوز برای گرافیتی کارها، پرمخاطره اما جالب است. شهرداریها نیز در برخی از شهرها از هنرمندان دعوت به عمل می آورند تا در مناسبتهای مختلف، دیوارهای شهر را با« گرافیتی» دکور کنند.

آنچه روزی برای اطلاع شهروندان بر روی دیوارها نقش می بست، امروز از سوی عدهای برای پر کردن دیوارهای گالری ها سفارشی تهیه می شود.

شرکت آبی. بی . ام در سال 2000 برای تبلیغ محصولات خود از گرافیتی کارها خواست که دیوارهای نیویورک را نقاشی کنند. این نوع از تبلیغات کاری کم خرج، نو، جالب توجه و جنجالی بود و می توانست با این نوع گرایی در تبلیغ مخاطب را تحت تأثیر خود قرار دهد.

شهرزاد نیوز: هنر، یکی از زمینه های است که جوانان برای ابراز نظر و آراء فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود به کار می برند. فرقی نمیکند که در کجای این کرة خاکی باشند: در شرق یا غرب، در شمال یا جنوب. فرهنگ و امکانات مادی، می تواند به این ابزار وجود، رنگ و بوی محلی دهد و یا حتی می تواند آن را فرامرزی کند.

گرافیتی(وندالسیم) - بنکسی و گرافیت

هنر زیر زمینی

تاریخچه کوتاه گرافیتی

مطالب مشابه :

دیوار

کنده کاری روی دیوار ؟؟؟؟؟؟نه روی کتاب!!!!!!

لکه پاستل روی دیوار

رسانه بیلبورد

میخ هایی بر روی دیوار...

مساله آگهی های غیر مجاز

نقاشی های دیواری زیبا در خیابانهای تهران

گرافیتی(وندالسیم) - بنکسی و گرافیت

طریقه نصب کاغذ دیواری

بنكسی و گرافيتی و نقاشی اعتراض