موزه موسیقی تهران

موزه ی موسیقی، مکانی کمتر شناخته شده است. در میان دوستان ایران شناس حداقل کسی از وجود آن باخبر نبود. من اما خبرش را در روزنامه های چند سال پیش خوانده بودم و از آنجا که در آن دوران کمبود موزه های تخصصی از دغدغه هایم بود، در خاطرم خوب مانده بود. ساختمانی زیبا در خیابان شهید دربندی تجریش. چیدمان موزه ای دلنشین و نسبتا حرفه ای، راهنمای صوتی (البته خسته کننده و بی هیچ امکانی). گاها تعداد اشیا آنچنان زیاد بود که حوصله ی خواندن تمامی توضیحات از کف می رفت. اما در میان آنها سه تار ناصر الدین شاه، دوتار حاج قربان و تار اهدایی ژان دورینگ دیده می شد. در طبقه ی زیرزمین هم کارگاه ساخت وسایل موسیقی بود.

images?q=tbn:ANd9GcQcPHLi5fFPRuoqjH5p8GO

روز بارانی مان با پیاده روی در سربالایی و سرمای استخوان سوز و کمی غرولند ایران شناسانه تمام شد و البته این سوتک های جورواجور موزه بودند که در اندیشه ام قطعه ای کلاسیک و دلنواز ساختند و تحمل آن کوته فکری ها را آسان کردند. سوتک های کودکانه مرا به یاد "شیما" انداخت با آن دستان کوچک 8 ساله اش که فلوت می نواخت. به راستی موسیقی حتی ذهنی هم درمان است. کاش مردم من موسیقی خواه بودند.

موزه موسیقی تهران

مطالب مشابه :

موزه موسیقی تهران

موزه موسیقی ایران

اولین بلیت فروشی موزه موسیقی

تهران گردي - موزه موسيقي

موزه موسیقی ایران افتتاح شد

موزه موسیقی ایران منهای هرمزگان

مطالعات موزه موسیقی

افتتاح موزه موسيقي

فواد توحیدی : سازهایم را به موزه موسیقی تهران می برم

جدید ترین نمایشگاه موزه هنر های معاصر تهران