موسیقی غذای روح است

وقتی روح آدم زمینگیر و افسرده میشود، گذشته های تلخ و شیرین، هجوم می آورند؛ چه زیبا و توصیف ناشدنی است، نواختن و یا گوش دادن به موسیقی. خوشا به حال آنانیکه موسیقی می نوازند. از کلاسیک ترین تا مدرنترین آله موسیقی در دست دارند.
آنها همه رنج های شان را به خاطره باد می سپارند. همصدا می شوند با دریا. خلوت می کنند، با خود. این لذت تکرار ناپذیر است و فراموش ناشدنی.
آری! زندگی نواختن یک موسیقی است؛ در تاریکی شب. در افق و یا هم در صحرای که جز خدا، پرندگان و کوهها و دشت ها، چیزی دیگری نیست.
موسیقی روح را متغییر می سازد. به قول معروف "موسیقی غذای روح است."
هر موسیقی طبعی می خواهد؛ اما همه اش زیبا است. این روزگار و عشق من و توست که به یکی بیشتر گوش می دهیم و آنرا می نوازیم. در میان این همه، موسیقی کلاسیک دلربا تر است. هنرمندان که اشعار کلاسیک و ویرانگری را عاشقانه می خوانند، در دل بیشتر آدمها جا دارند. شاید سیاستمداران مشهور شوند و نام شان ورد زبان عام و خاص گردد؛ اما هنرمندان محبوب می شوند. هنر با اندیشه و روح آدمی سرو کار دارد. هر آدمی اندیشه ای بیش نیست. ما خواسته یا نا خواسته دنبال هنر هستیم. هنر مهار ناشدنی است. زندگی بدون هنر و هنرمندی طاقت فرسا است.
جاوید باد آنانیکه به صدای احمد ظاهر؛ خواننده محبوب و شکیلا؛ خواننده و موسیقی دان ایرانی که اشعار مولانا و غزل های زیبایی کلاسیک را عارفانه و عاشقانه میخوانند، گوش میدهند. این دو هنرمند، در دل خیلی ها جا دارند. گاها آهنگ آنان را وقتی گوش می دهم، واقعا لذت هنر را می چشم؛ هرچند که هنرمند نیستم.
وقتی اشعار شاعران چون مولوی، حافظ و امثال آن با تارهای حنجره کسانی که به ارزش هنر پی میبرند و عاشق هنر اند، نواخته میشود، به لذت هنر می افزاید. به موسیقی معنای دیگری میبخشد. خاطره های گذشته را رنگ دیگری میدهد. همه چیز به باد فراموشی سپرده میشود؛ جز عشق.

موسیقی غذای روح است

مطالب مشابه :

کلاغ‌ها به مدرسه نمی‌روند!

کتاب کمک درسی

معرفی کتاب کار برای دانش آموزان هفتم

نتایج نهایی نظرسنجی فرش سپید شبکه دو + آهنگ جدید سینا حجازی به نام تهران

دانلود رايگان راهنماي گام به گام فصل هفتم ( 7 ) رياضي ششم ابتدائي

موسیقی غذای روح است