چرا شهردار شیراز و استاندار فارس نباید جزو رجال ملی باشند؟ + پی نوشت

انتخاب شهردار جدید شیراز و استاندار آینده فارس آن هم در فاصله زمانی محدود و نزدیک به هم، در حال حاضر مهمترین مطلب مورد توجه خواص، نخبگان و رسانه های خبری استان فارس است. متاسفانه استان ما طی سالیان گذشته به جایگاه حقیقی خود در سطح کشور دست پیدا نکرده و نقش چندانی در اقتصاد و صنعت ملی به خود اختصاص نداده است. در استان فارس طرح های صنعتی بسیاری در دست احداث است اما پیشرفت فیزیکی آنها چندان چشمگیر نیست. به عنوان مثال 6 پروژه صنعتی در طرح مهر ماندگار قرار گرفته اند که از این تعداد تنها فاز یک فولاد پاسارگاد به بهره برداری رسیده است. در حوزه راه و ترابری، فارس در مسیر ارتباطی خلیج فارس قرار گرفته در حالی که بسیاری از بزرگراه های ترانزیتی استان نظیر سروستان، خاوران - عسلویه و بزرگراه شیراز جهرم گرفتار کمبود اعتبارند. پروژه هایی مانند قطار شیراز بوشهر و شیراز بندرعباس نیز طبق گفته مسئولان در موعد مقرر به بهره برداری نخواهند رسید و بسیاری موارد دیگر از عقب ماندگی های استان فارس که اشاره به آنها نیازمند چند صد صفحه نگارش و ذکر مصیبت است!

حال سوال اساسی اینجاست که با این همه عقب ماندگی و نیاز به اشراف بر این مسائل، رجال ملی عملا برای استان فارس و ایضا شهرداری شیراز چه پیامدی مثبتی می توانند داشته باشند؟

نام هایی چون سعید جلیلی، علی نیکزاد، محمود احمدی نژاد، رستم قاسمی، احمد وحیدی ... برای شهرداری شیراز و یا استانداری استان فارس در عمل چه نفعی خواهند داشت؟ شاید حضور آنها بتواند برخی جریانات رسانه ای در استان و برخی نمایندگان فارس در مجلس را به لحاظ روانی ارضا کند اما آیا حضور سمبلیک آنها دردی را دوا خواهد کرد و گرهی از مشکلات خواهد گشود؟ تشخیص صحیح نیازمندی ها و اولویت های اصلی توسعه و درک صحیح از نقاط ضعف و قوت هر منطقه همه از موارد مهمی هستند که «رجال ملی» نا آگاه به شهر شیراز و استان فارس به دلیل فقدان آنها، نخواهند توانست به توسعه و شکوفایی استان فارس و شهر شیراز کمک کنند.

هنوز تجربه تلخ برخی مصوبات سفرهای استانی دولت دهم در اذهان باقی مانده است؛ آنجا که نیاز یک شهرستان به غلط تشخیص داده می شد و مثلا به جای کارخانه فراوری گندم که نیاز اصلی آن شهرستان بود، یک ورزشگاه چند هزار نفری در اولویت عمرانی دولت برای آن شهرستان قرار می گرفت!

شهر شیراز و استان فارس بیش از هر چیز و پیش از هر چیز نیازمند شخصیت های توانمندی است که درک واقع بینانه و صحیحی از شرایط شهر شیراز و استان فارس داشته باشند، کسانی که بافت اجتماعی و فرهنگی منطقه مدیریتی خود را به درستی شناخته باشند و بتوانند اولویت های اصلی توسعه را تشخیص دهند. باید فهمید که مدیر توانمند و موفق در هر شهر و یا منطقه ای، الزاما جزو «رجال ملی» نیست! و چه بسیار «رجال ملی» که بکارگیری آنها در مناصب غیر تخصصی شان، موجب تباهی و بدبینی افکار عمومی نسبت به آنها شده است. اگر شهری مثل مشهد تصمیم گرفته است شهرداری اش را به نام ها و چهره هایی که بعضا حتی در طول عمرشان یک سال هم در این شهر سکونت نداشته اند بسپارد، رسانه ها و نمایندگان ملت در استان فارس و شهر شیراز نباید از این رویکرد سطحی نگر و غلط تاسی بگیرند و در بین افکار عمومی انتظاری نابجا برای بکارگیری «رجال ملی» در شهرداری شیراز و استانداری فارس ایجاد کنند.

پی نوشت1: یکی از مسائلی که درک آن نیازمند بصیرت و البته گذر زمان هست نحوه تعامل مجلس با دولت جدید است. شاید خیلی ها تا همین چند روز پیش مجلس را دکان بزرگ سهم خواهی خیلی ها می دانستند و بابت رای اعتماد بالای مجلس به وزرای روحانی، ناراحت بودند اما تقدیر رهبر انقلاب از مجلس بابت تعامل با دولت و رای اعتماد حداکثری انشاله که برخی زوایای امر را برای همگان روشن کرده باشد. نکته مهم اینکه منطقا هم که فکر کنیم مجلس بیش از دو یا سه وزیر را نمی توانست رد صلاحیت کند. و اما مجلس در اقدامی صحیح تصمیم گرفت به ترکیب کلی تیم اقتصادی کابینه دست نزند و از طرفی، لنگرگاه اصلاحات در کابینه را نشانه رود. از سال 68 تا 84 وزارت علوم و وزارت آموزش و پرورش همواره لنگرگاه اصلاحات بوده اند (بجز دوران وزارت مظفر در آموزش و پرورش) و همانقدر که اصولگرایان طی سه دهه گذشته نشان داده اند به پستهای سیاسی و امنیتی علاقه مندند، اصلاح طلبان علاقه مندی خود را نسبت به این دو وزارتخانه و البته وزارت فرهنگ و ارشاد نشان داده اند. قدر مسلم بزرگترین وظیفه امروز مجلس حفاظت و حراست از این دو وزارت خانه در برابر نفوذ نااهلان است.

پی نوشت 2:به هیچ عنوان اعتقاد ندارم که روحانی در کابینه اش به احزاب و شخصیت ها و جناح ها سهم داده است. گرچه قبلا چنین احتمالی را میدادم اما نگاهی به ترکیب وزرا و زمان ارائه اسامی آنها به مجلس جای هیچ تردیدی در این زمینه باقی نمی گذارد که روحانی، یارانش را در کابینه چیدمان کرده و واقعا از سهم خواهی احزاب در کابینه یازدهم اثری نیست. کابینه روحانی تشکیل شده از همانهایی که یک عمر با روحانی در مجمع تشخیص مصلحت و مرکز تحقیقات استراتژیک بوده اند. اینکه بعضی مسئله دار هستند و یا اصولگرا یا اصلاح طلب، به شخصیت روحانی و تفکرش بازمیگردد و اگر روحانی در خلا هم می خواست ترکیب کابینه اش را مشخص کند به احتمال قریب به یقین همین افراد را معرفی می کرد. و برخی از این افراد معمولا زمانی برای نظام خطرساز هستند که در حاشیه باشند، تجربه نشان داده زمانی که برخی از اینها به وزارت می رسند زبانشان لقلقه هایی پیدا می کند و از طرفی به یک خودسانسوری عظیم در گفتار و کردار نیز دچار می شوند و در واقع بر خلاف اصولگرایان، زهر اصلاح طلبان با اعطای پست و مقام به آنها تا حد زیادی گرفته می شود. چه اینکه مهاجرانی وزارت ارشاد یا مصطفی معین وزارت علوم کجا و ومهاجرانی و معین پس از وزارت کجا! (البته در دوران وزارتشان همچین هم علیه السلام نبودند و کم خون نظام را در شیشه نکردند اما پس از وزارت شان، تقیداتشان کنار رفت و یک شبه صد پله رادیکال تر شدند) لذا خیلی نگران عقبه اشخاصی چون زنگنه، ربیعی، آخوندی ... نباشید. نظام در 8 سال آینده از ناحیه اینها تهدید نخواهد شد و تنها باید نگران تفکرات مدیریتی شان بود.

پی نوشت 3: سرنوشت دولت روحانی چه خواهد شد؟ آیا او هم به انحراف خواهد رفت و یا اینکه به قول یکی از دوستان یکی از الطاف خفیه الهی خواهد بود؟ چند دهه کار کردن در نهادهای امنیتی نظیر شورای عالی امنیت ملی ناخوداگاه هر انسانی را محافظه کار خواهد کرد و ای کاش حافظه افکار عمومی انقدر یاری کند تا روزهای پرالتهابی که خاتمی بر این کشور تحمیل کرد تا روزهای خانه نشینی احمدی نژاد و یا پرده دری هایش در مجلس، در اذهان عمومی باقی بماند تا در روزهای ظاهرا آرام ریاست جمهوری روحانی، بتوان صدها صفحه در تحسین محافظه کاری و رفتار دیپلماتیک مسئولان ارشد کشور نوشت. دیپلمات ترین و در عین حال انقلابی ترین مسئول این مملکت قائدنا الخامنه ای هست که حتی زمانی که می گوید من دیپلمات نیستم من یک انقلابی ام، حرفش و کلامش نه تنها برای کشور هزینه ندارد و تهدید محسوب نمی شود بلکه ظرفیت های جدیدی خلق می کند و تبدیل به یک فرصت می شود.

پی نوشت 4: دوران روحانی دوران التهابات زیرپوستی است درست مثل دوران هاشمی... امیدوارم تدبیر روحانی منجر به این نشود که پس از 4 یا 8 سال ذائقه مردم به سمت اصلاح طلب نمایان تمایل پیدا کرده باشد. خیلی باید مواظب بود...

پی نوشت5: خیلی از سایت های اصولگرا و ارزشی چه در سطح ملی چه در سطح استانی چه در حد وبلاگ! از هم اکنون برای روحانی شمشیر را از رو بسته اند! این روزها و این ماه ها، ایام آرامش و خوش بینی است لطفا آن را به کام دولت و ملت تلخ نکنید!

چرا شهردار شیراز و استاندار فارس نباید جزو رجال ملی باشند؟ + پی نوشت

مطالب مشابه :

زمان بعدي حركت قطار شيراز-مشهد اعلام شد

قطار شیراز - اصفهان

تور مشهد از شيراز

گزارش یک روز سفر با قطار شیراز تهران

قطار خط آهن شیراز

قیمت بلیط حمل خودرو با قطار

تور شیراز نوروز 93 | تور زمینی شیراز نوروز 93 | تور ارزان قیمت نوروزی شیراز | تور شیراز عید نوروز 93

تصاويري از پروژه پرافتخار!!!!! قطار شیراز ـ اصفهان

قطار شیراز-بندرعباس هم به مقصد نخواهد رسید!؟

اردو ی شیراز