ثبت‌نام بکنیم یا نکنیم؟

اولین سرماخوردگی همزمان شد با روزهای نخستِ سال و دقیقاً اولین هفته‌ی کاری و اولین ماهِ سال. بد هم نیست شاید اولین و آخرین سرماخوردگی در سالِ جدید شد!

از دیشب پتو رو کشیدم سَرم و خوابیدم تا لِنگِ ظهر. ساعت از دوازده گذشته بود که بیدار شدم. از دیروز عصر که رسیدم خونه ولو شدم و استراحت کردم و خودم رو بستم به قُرص و چایی و آب‌پرتقال و لیموشیرین و عسل و... هر آن‌چه که طبِ سُنتی و آکادمیک و مامان‌جان در این‌باره تاکید کرده.

دیشب خواب‌و‌بیدار، بازی‌های باشگاهی اروپا رو دنبال کردم. بدن که تَب می‌کنه چشم سنگین می‌شه و پلک‌ها روی‌هم می‌افته و کار سختی‌یه باز نگهداشتنِ دو چشمِ آدمِ کارمندی که از بوق‌سگ بیدار شده و برای کسب روزی حلال از خونه زده بیرون، ولی بازی‌های فوتبالِ اروپا اونقدر متفاوت از بازی‌های لیگِ زپرتی خودمون هست که هر دو بازی رو کم‌و‌بیش نگاه کردم.

دیشب قرار بود سَرپرستانی که عددِ سمتِ راستِ کُدِ ملی‌شون «صفره» همزمان با بیستم فروردین به سایت رفاهی مراجعه و ثبت‌نام کنند. ساعت که از دوازده شب بگذره یعنی روزِ نو شروع شده. ایران باشی و سروکار داشته باشی با ثبت‌نام‌های اینترنتی اصلاً کار سختی نیست حدس بزنی که بدون شک اون موقع و حتی چند ساعت بعدش، سایت بالا نمیاد. و خب راستش حال‌مون بهم خورد از بَس این روزها درباره‌ی نحوه‌ی ثبت‌نام و نگرفتن و رضایت و گذشتن از این چهل‌و‌چند هزار تومن شنیدیم که انگار اولیاءدَم هستیم و قراره درباره زندگی قاتلی تصمیم بگیریم! که هی گفتن و زیرنویس کردن که؛ آی خلق‌الله تو رو جونِ مادرتون، ارواح مُرده‌ و زنده‌ها‌تون بیایید و رضایت بدهید و این پول رو حواله بدید به دولت تا خدمت بیشتری به مملکت و جماعت بکنه.

در این‌که چهل‌و‌پنج هزار تومن پول شام دو نفر یا سه جلد کتاب هم نمی‌شه شکی نیست ولی چیزی که به‌نظرم مهم‌تر از این پول هست اون عدم اطمینان آدم‌هاست. هرچند تا حدی اطمینان و آب رفته به جوب برگشته ولی قبول کنید توی سال‌های گذشته اونقدر بی‌اعتمادی به وجود اومده که آدم‌های شمال و جنوب شهر، نه فقط برای چهل و پنجاه هزار تومن، که اگر فقط پای چهار پنج هزار تومن هم وسط باشه بعید بدونم از خیرش بگذرند. یادمون نرفته صف‌های کیلومتری سَبدکالایی که قبل از عید توزیع می‌شد یا هجومِ جماعت برای دیدنِ فیلم مجانی در سینما و... که از این دست نمونه‌های زیادی وجود داره.

در جایی که برای آدم‌های جامعه، هنر و سینما دو زار ارزش نداره و این صنعت رو ورشکسته می‌دونند وقتی توی سینما فیلم مجانی پخش می‌شه جماعت اونقدر هجوم میاره که شیشه‌‌ها می‌شکنه و دوستانِ هنردوست تا بیخ گلوی هنرپیشه‌ی روی پرده می‌شینن و چیپس و پُفک می‌خورند قاعدتاً کار سختی‌یه متقاعد کردن این‌که از خیر این پول بگذرند و البته برای این‌که قضاوت بی‌مورد نکرده باشیم باید بگم در جایی که فقط قبض‌های آب و برق و گاز و تلفن در سال جدید بنا به گفته‌ی مسئولین بیست سی درصد افزایش داره و قراره بنزین، کرایه، پنبه، پنیر، دمپایی، مبل، نخ‌و‌سوزن، رنده، گوشت و سبزی و.... گرون بشه قاعدتاً زندگی روزبه‌روز سخت‌تر از قبل می‌شه بنابراین انصراف از گرفتن یارانه، هم نیاز به افزایشِ فرهنگ و اعتمادسازی داره و هم این‌که دولت، بیشتر از قبل به فکر متعادل کردن هزینه‌ها‌ و درآمدها باشه.

تب کردم و یهویی خواستم معضل یارانه رو در کشور حل کنم! در مقامی نیستم که توصیه کنم یارانه بگیرید یا نگیرید ولی بدون شک می‌تونم یشنهاد کنم که حتماً فوتبال‌های امشب رو ببنید تا مشخص بشه برنده بازی آتلتیکومادرید - بارسلون و بایرمونیخ – منچستریونایتد کدوم تیم‌ها هستند.

ثبت‌نام بکنیم یا نکنیم؟

مطالب مشابه :

ثبت‌نام بکنیم یا نکنیم؟

دریافت گوشی موبایل هدیه فقط با یک ثبت نام

نحوه ای ثبت نام سفارت استرالیا در تهران

روش کار با Skype اسکایپ (صحبت اينترنتي با دوستان )

ثبت نام کاروان اربعین شروع شد

پرسش وپاسخ های متداول داوطلبان آزمون وکالت 93

شکل ایفون 5

پرداخت حق سختی کار و رتبه شغلی معلمان در فیش حقوقی بهمن ماه‌