تاریخچه آمبولانس


 تاریخچه آمبولانس

ریشه واژه ”آمبولانس“، کلمه ”آمبولار“ یا ”آمبولانت“ است که در زبان لاتین به معنی پیاده راه رفتن می‌باشد. در حقیقت آمبولانس‌های اولیه، بیمارستان‌های متحرکی بودند که به‌هنگام جنگ، به دنبال ستون ارتش حرکت می‌کردند و برای حمل مجروحان مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

در اواخر قرن هجدهم، فرانسوی‌ها اولین وسایل حمل‌ونقل بیمار را به شکل آمبولانس ساختن و به کمک همین وسیله که شبیه کالسکه بود، مجروحان جنگی و بیماران به بیمارستان حمل می‌شدند.

در طی جنگ‌های کریمه، در نیمه دوم قرن نوزدهم کالسکه‌های چهارچرخه‌ای ساخته شدند که به‌وسیله انسان یا اسب رانده می‌شدند. این کالسکه‌ها کار انتقال بیماران به بیمارستان را انجام می‌دادند. البته هنوز تا آن زمان، نیروی تربیت‌شده و خاصی برای کمک‌رسانی در مواقع اضطراری وجود نداشت و بیشتر کشورها به همین شکل، مجروحان و بیماران را حمل‌ونقل می‌کردند. در سال ۱۸۶۴ م، برطبق عهدنامه ژئو، قرار شد که نیروهای نظامی به خودروهائی که مشغول کمک‌رسانی به مجروحان هستند، آسیبی نرسانند.

اولین مؤسسه رسمی کمک‌رسانی به مجروحان در کشور انگلستان و در سال ۱۸۷۸ دائر شد. این مؤسسه، دارای تشکیلاتی بود که رانندگان آمبولانس را با مهارت‌های لازم و آموزش کمک‌های اولیه، تربیت می‌کرد.

آمبولانس وسيله نقليه‌اي است كه جهت جابه‌جايي بيمار از يك محل جهت درمان بيماري از محل حادثه به مركز درماني، مركز درماني به منزل پايين دو مركز درماني طراحي شده است. معمول‌ترين آمبولانس جهت انتقال بيمار است اما انواع ديگري نيز وجود دارد وسيله نقليه مورد استفاده به تناسب محل استفاده و كاربرد خاص آن، مي‌تواند واگن، ون، كاميون، ميني‌بوس، اتوبوس، هلي‌كوپتر، هواپيما، قايق يا حتي كشتي باشد.‏

شايد اولين آمبولانس به معناي محل افراد آسيب ديده هر بيمار، اختراع دومنيك ژان لاري (‏Dominique Jean Larrey‏) باشد. اين آمبولانس شامل واگن‌هايي كه با دو يا چهار اسب مي‌شد كه براي حمل و نقل سربازان آسيب‌ديده در ميدان جنگ مي‌‌شد.
نيم قرن بعد طي جنگ‌هاي انفصال آمريكا (‏Civil War‏) دو تن از پزشكان ارتش به نام‌هاي "جوزف بانز" (‏Josef Barens‏) و "جاناتان لترمن" (‏Jonuthan Letterman‏) ارابه دلاري را احيا كردند و با آن سربازان زخمي را جهت انتقال به مراكز درماني به راه‌آهن مي‌رساندند.‏
در 1847، در شهر لندن از آمبولانس‌هاي شش اسبه جهت انتقال بيماران مبتلا به آبله وست از منزل به بيمارستان استفاده شد. اين آمبولانس‌ها مشابه درشكه‌هاي معمولي طراحي شده بود، با اين تفاوت كه در كف آنها غلطك جهت حركت دادن نوعي تخت مخصوص و درهاي بزرگ‌تر جهت آسانتر شدن انتقال بيمار، وجود داشت. در قسمت بالاي اتاقك داخلي، (زيرسقف) ونتيلاتورهاي آن زمان تعبيه شده بود. پتوها و ملحفه‌ها پس از انتقال هر بيمار به سرعت شسته و ضد عفوني مي‌شد. هزينه ساخت و تجهيز چنين آمبولانسي در آن زمان، 100 پوند مي‌شد و استفاده‌كننده تنها مي‌بايست هزينه كرايه اسب‌ها را بپردازد.
در 1902، نوعي ماشين بخار با ظرفيت محل هشت برانكار، جهت حمل بيماران معرفي شد. سرعت اين وسيله، 5 مايل در ساعت بود. دو سال بعد اولين آمبولانس‌هاي بنزيني با ظرفيت حمل يك برانكار با سرعت 15 مايل در ساعت به ناوگان اورژانس اضافه شد. در 14 سپتامبر 1912، براي آخرين بار از يك درشكه با اسب به عنوان آمبولانس استفاده شد.‏
در 1917، پاي آمبولانس به آسمان‌ها نيز باز شد. يك دانشجوي پزشكي استراليايي يك سيستم هوايي جهت ارائه خدمات درماني به "‏Australian Outback‏" ارايه كرد. اين ايده توسط شركت "‏Reverand John Flynnn‏" در 1928 به حقيقت پيوست و پس از يك سال به صورت آزمايشي به اجرا درآمد. وظيفه پزشكاني كه در "‏Royal Flying Doctor Service‏" استراليا خدمت مي‌كردند، پرواز به سمت بيمار، درمان يا انتقال وي به نزديك‌ترين مركز درماني بودند.
پيشرفت آمبولانس در ايالات متحده آمريكا به دوران جنگ جهاني دوم و سال‌هاي پس از آن برمي‌گردد. زماني كه نياز مبرم به انتقال پزشكان و مجروحان وجود داشت.
در دهه 1960، عواملي بر روي پيشرفت آمبولانس‌ها تأثيرگذار بود؛ پيشرفت ‏CPR‏ (احياء قلبي ـ ريوي)، ديفيريلاسيون بر اساس افزايش دانش پاتوفيزيولوژي آريتمي‌هاي قلب و توليد داروهاي مؤثر در كاهش عوارض حمله‌هاي قلبي. در اين دهه تحقيقات وسيعي بر وي بيماري‌هاي مختلف انجام گرفت و مراكز تحقيقاتي معتبري تأسيس شد. اما خدمات ارائه شده براي اورژانس همگام با اين پيشرفت‌ها نبود. اين مطالعات باعث ايجاد فشار بروي دولت ايالات متحده آمريكا جهت ارتقاء كيفيت خدمات اورژانش شد و استانداردهايي جهت طراحي وسايل نقليه‌اي كه به عنوان آمبولانس به كار مي‌رود، تجهيزات مورد استفاده و خدمات ارائه شده طرحي شد. براساس اين استانداردها، روند طراحي آمبولانس در دهه 1970 شكل تازه‌اي به خود گرفت. از آنجا كه آمبولانس مجاز است كه از چراغ قرمز عبور كند، با سرعت بالا رانندگي كند و به طور كلي مجاز است يك سري از قوانين راهنمايي  و رانندگي را نديده بگيرد، بايد از نظر ظاهري متمايز با ساير وسايل نقليه باشد. بر اين اساس هر كشور يا هر شركت خصوصي يك سري علايم و رنگ‌آميزي براي آمبولانس‌هاي خود دارد.


در حال حاضر آمبولانس‌ها، به رنگ سفید هستند و در کشورهای مسیحی، با صلیبی به رنگ قرمز و در کشورهای اسلامی با هلال قرمز، نشانه‌گذاری می‌شوند. این آمبولانس‌ها دارای سرعت مناسب، آژیر و چراغ راهنما برای عبور از ترافیک و خیابان‌های شلوغ هستند. مسئله‌ای که در قدیم در مورد آمبولانس‌ها نادیده گرفته می‌شد، این بود که آژیر و یا چراغ قرمز راهنمای آمبولانس باید در جائی، در سطح روئی آمبولانس یا نزدیک پنجره‌های آن نصب می‌شد تا سایر اتومبیل‌ها با نگاه کردن به آینه ماشین بدانند چه اتومبیلی در مسیر آنها قرار داردو راه عبور را برای آن باز کنند، چون برطبق قانون، ماشین‌هائی که صدای آژیر آمبولانس را می‌شنوند، باید از سر راه آن کنار بروند. در بعضی از کشورها، آمبولانس‌ها اجازه دارند در مواقع ضروری، بیش از حد مجاز سرعت داشته باشند و از چراغ‌های راهنمائی عبور کنند.
در بعضی از کشورها در نواحی خاص جغرافیائی مثل بندرها و جزیره‌ها، کمک‌رسانی، توسط قایق‌های نجات صورت می‌گیرد. در کشور استرالیا، در نقاط پرت و دورافتاده، آمبولانس‌های هوائی، مردم صدمه‌دیده و یا بیماران را به بیمارستان و مراکز درمانی می‌رسانند.
داشتن فضا و جای مناسب و داشتن تجهیزات کامل در داخل یک آمبولانس امری حیاتی است. به همین دلیل، امروزه سازندگان این وسیله سعی می‌کنند روز به‌روز امبولانس‌های مجهزتری بسازند.
آمبولانس‌های فعلی دارای این وسایل می‌باشند: برانکارهای چرخدار برای راحتی بیشتر در حمل بیماران، محل مناسب برای نشستن کارکنان آمبولانس، وسایل کمک‌های اولیه شامل تجهیزات احیاء قلب و ریه‌ها در وضعیت‌های خاص، مخزن اکسیژن، وسایلی که برای بی‌حسی و یا آرام کردن درد به‌کار می‌روند و همچنین دستگاه تنفس مصنوعی.
جالب است بدانید که امروزه در بیشتر کشورها، لوازم و تجهیزاتی که باید داخل یک آمبولانس باشند، براساس مصوبات قانون تعیین می‌شوند. بعضی آمبولانس‌ها وسایل جانبی هم به همراه دارند؛ مثلاً دستگاه الکتریکی خاصی که می‌تواند علائم و ضربان قلب را نشان بدهد. وجود این دستگاه برای بیمارانی که دچار حمله قلبی هستند. حیاتی است. همچنین، آمبولانس‌ها دارای بی‌سیم و تجهیزات رادیوئی هم هستند که از این طریق وضع بیمار را به بیمارستان اطلاع می‌دهند و ارتباط دائمی آنها با بیمارستان برقرار است. پیشرفته‌ترین آمبولانس‌ها آنهائی هستند که به سیستم کامپیوتری مجهز هستند و سابقه بیماری و وضعیت مریض را قبل از رسیدن به بیمارستان - و احیاناً اتاق عمل - مورد بررسی و کنترل قرار می‌دهند و بیمار با مجموعه کاملی از اطلاعات و زمینه‌ها، وارد بیمارستان می‌شود و به این ترتیب از اتلاف وقت هم جلوگیری می‌شود.
کارکنان آمبولانس نیروهای متخصصی هستند که دارای مهارت‌های بهداشتی و پزشکی در حد لازم هستند. گرچه این مهارت‌ها در حد مهارت‌های یک پزشک نیستند، اما در مواقع ضروری، می‌توانند سبب نجات جان یک بیمار شوند. چنانکه در مورد کارها و خدمات پزشکی ایجاد می‌کند، آنها هم باید دارای کیفیت‌ها و تخصص‌های حرفه‌ای و بیشتر از همه، صبر و تحمل و صفات اخلاقی خاص باشند.
در سال‌های اخیر، در بیشتر کشورهای دنیا، رانندگان و خدمه آمبولانس‌ها باید آموزش‌های رسمی و لازمی را که سازمان‌های مربوطه تعیین می‌کنند، دیده باشند. آنها باید در حدود ۸۰ ساعت آموزش رسمی برای این‌کار داشته باشند. به‌علاوه امتحان‌های علمی و عملی خاصی را بگذارنند و در حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ ساعت آموزش عملی را طی کنند. رانندگان آمبولانس باید با کیفیت‌های مطلوب روانی و جسمانی و همچنین دارای مهارت کافی و بالا در رانندگی باشند.
در سال‌های اخیر، آمبولانس‌ها هم از سوی دولت و هم از طرف مؤسسه‌های خصوصی جهت یاری رساندن به مجروحان و مصدومان ساخته می‌شوند و البته در بسیاری از کشورها، بخش‌های خصوصی، با سرمایه و ابتکار خاص در مورد صنعت آمبولانس‌سازی با تکنیک‌های جدید و تجهیزات پیشرفته‌تر اقدام می‌کنند.


عملکرد آمیولانس در صحنه ...

شما و همکارتان چه اقداماتی باید انجام دهید تا مطمئن شوید که آمبولانس برای ماموریت آماده است ؟ ارکان عملیات آمبولانس قبل ، در حین و بعد از ماموریت چیست ؟        تا اینجا قبل از اینکه به طور عملی رانندگی آمبولانس را بمنظور وافزایش تجربه در محدوده کارتان شروع کنید ، بخش زیادی از دوره آموزشی خود را به عنوان تکنسین پایه اورژانس در مورد ارزیابی و مراقبت پیش بیمارستانی گذرانده اید . این بخش ، جزئیات ماموریت آمبولانس را بطور کامل تشریح می کند .

•         هر چند مسئولیت های تکنسین بسته به نوع خدمت اورژانس مورد نظر ، تفاوت

•          می کند ولی مسئولیت عملیات غیرطبی شامل پنج مرحله ذیل می باشد :

•         آماده بودن جهت حرکت آمبولانس

•         دریافت و جوابگویی به دستور اعزام به ماموریت

•         انتقال بیمار به آمبولانس

•         نقل و انتقال بیمار به بیمارستان

•         خاتمه ماموریت

 

آماده بودن جهت حرکت آمبولانس

آمبولانس جدید مسیر طولانی تکامل را طی کرده است . آمبولانس های کنونی وسیله ساده انتقال نمی باشد . بلکه یک بخش اورژانس مجهز دارای وسایل ارتباطی می باشد . DOT (دپارتمان نقل و انتقال) در آمریکا ، مشخصات آمبولانس های نوع 1و2و3 را منتشر نموده است . بدلیل وجود تجهیزات زیاد مورد نیاز برای عملیات نجات پیشرفته ALS  و مقابله با مواد خطرناک ، وزن ناخالص وسیله نقلیه افزایش می یابد که نیاز به شاسی با قدرت کامیون متوسط را بوجود آورده است . لازم بذکر است که استاندارهای آمبولانس نیز ، روز بروز رو به تکامل می باشد .

 

اطمینان از آماده بودن آمبولانس

بهترین ، مجهز ترین و مدرن ترین آمبولانس ارزش اشغال پارکینگ را ندارد مگر آنکه کاملاً آماده فعالیت باشد . تعمیرات فنی بطور مکرر در فواصل لازم بایستی انجام شود (مثل تعویض روغن و لاستیک و روغنکاری ...)

 

در موقع تحویل گیری آمبولانس ، بایستی آن را از سیر جلو تا سپر عقب به طور کامل بررسی کامل نموده و فهرست کنترل مربوطه را پر کرد .

 

بازرسی آمبولانس با موتور خاموش در پارکینگ پایگاه

1- بازدید از بدنه وسیله نقلیه بویژه از جهت آسیبی که ممکن است به فعالیت ایمن آن بیاید ( مثلاً گلگیر مچاله شده مانع از چرخش کامل چرخ های جلو میشود ).

2- بازرسی چرخ ها و لاستیک ها ، چون در محل تصادف ، لاستیک با شیشه یا قطعات تیز فلزی برخورد می کند . باید معاینه دقیق صورت گیرد . ضمناً فشار باد لاستیک باید دقیقا کنترل شود ، معاینه قسمت درونی لاستیک های عقب فراموش نشود .

3- بررسی پنجره ها و آئینه ها

4- بررسی عملکرد درها ؛ کمربند ها و قفل ها

5- بررسی سیستم سرمایش

6- بازدید سطح مایعات مثل روغن موتور و ترمز ، کلاچ

7- کنترل باتری و سطح اسید آن در صورتیکه قابل برداشت  می باشد . اگر باتری غیر قابل برداشت است آن را از محل نشانه کنترل نمائید . سیم باتری جهت پوسیدگی و محکم بودن بررسی شود .

8- بررسی تمیزی و سلامت سطوح داخلی و مبلمان وسیله

9- کنترل پنجره ها  و بوق ماشین

10- کنترل آژیر در تمامی فرکانس ها

11- کنترل دقیق عملکرد کمربند ایمنی صندلی

12- تنظیم صندلی راننده در مناسبترین وضعیت

13- کنترل سطح بنزین ماشین

 

بازرسی آمبولانس با موتور روشن

•         با بیرون آوردن آمبولانس از محل پارک برای جلوگیری از تجمع دود به موارد ذیل توجه شود :

•         علامت های موجود در داشبورد را بایستی بدقت توجه نمود که آیا چراغی بعلامت خرابی مثل درجه حرارت موتور ، فشار روغن و سیستم الکتریکی روشن است یا نه ،

•         گیج های موجود در داشبورد دقیقاً بررسی شود  .

•         پدال موتور را فشار دهید که آیا حرکت و فشار آن طبیعی است یا نه .

•         کنترل ترمز دستی .

•         چرخاندن فرمان ماشین به طرفین

•         کنترل کارکرد برف پاکن ها و شستشوی ماشین بنحوی که شیشه با هر حرکت برف پاک کن ، کاملاً تمیز شود .

•         با روشن کردن نورهای خطر و گردش طراف آمبولانس از سلامت آن مطمئن شوید .

•         با روشن کردن بقیه نورها ، از سلامت نورهای (بالا و پائین )، فلاش های طرفین ، چراغ قرمز ، نور عقب و طرفین مطمئن شوید .

•         مایع انتقال (آب ماشین) را کنترل کنید .

•         سیستم ارتباطات رادیوئی و بی سیم را کنترل کنید .

 

موتور را خاموش کرده و بررسی کابین بیمار را شروع کنید .

1- وجود آسیب داخل کابین بیمار یا مبلمان آن ، تمیز بودن کابین ، آیا نیاز به ضدعفونی کردن می باشد یا خیر ؟

2- کنترل دقیق و جزء به جزء تجهیزات درون کابین توجه شود که تجهیزات علاوه بر شناسایی از جهت عملکرد نیز بررسی شود . فشار سیلندرهای اکسیژن کنترل و عملکرد آنها و تجهیزات تهویه دقیقاً بررسی شود . باتری تجهیزات طبی از لحاظ شارژ دقیقاً بررسی گردد . AED   بطور کامل و همه جانبه کنترل شود .

3- حال برگه بازرسی را تکمیل نمائید . کمبودها را کامل کنید .

4- در مواردی که  امکان جبران نمی باشد . حتماً مسئول مافوق خود را در جریان قرار دهید .

 

دریافت و جواب به ماموریت

در بسیاری از مناطق کشور به کمک شماره 115 امکان دسترسی به آمبولانس ، آتش نشانی و پلیس وجود دارد . یک فرد آموزش دیده اورژانس طبی ، جوابگوی تلفن می باشد . وی اطلاعات را دریافت و خدمت مورد نیاز را تعیین کرده و سیستم خدمات رسان را بحرکت در می اورد .

 

نکته ایمنی

1- در موقع معرفی و آموزش های نحوه تماس با اورژانس در مدارس ، 5-1-1- را معرفی کنید و هیچگاه 15-1 نگوئید زیرا کودک نمی تواند آن را درک کند.

 

نقش اپراتور اورژانس

در بسیاری از شهرها و مراکز ارتباطات ، آموزش اپراتور رابر اساس الگوریتم اولویت طبی که در سال 1979 توسط جفری کلاسون تهیه شده ، انجام می شود .

 اپراتور بایستی وظایف ذیل را بانجام برساند :

1- سوال و جواب با تماس گیرنده و مشخص نمودن اولویت پاسخ دهی اورژانس

2- دستورات لازم به بیمار و همراهان وی تا قبل از رسیدن آمبولانس

3- دستور اعزام آمبولانس مجهز به پرسنل مربوط به پایگاه ها

4- هماهنگی با سایر مراکز خدمات عمومی

 

در موقع پاسخ گویی به تقاضای کمک ، اپراتور بایستی تمام اطلاعات ممکن درباره وضعیت و بیمار را بدست آورد تا کمک لازم ارائه گردد . سوالات بشرح ذیل می باشد :

1- محل دقیق بیمار کجاست : آدرس منزل و موقعیت کامل جغرافیایی (خیابان ، نزدیکترین چهار راه ).

2- شماره تلفن تماس گیرنده کدامست ؟ در سیستم جدید شماره تلفن را نشان می دهد .به تماس گیرنده توصیه شود که کنار تلفن و در دسترس باقی باشد تا در صورت نیاز به تماس مجدد، مشکلی پیش نیاید .

3- مشکل اصلی بیمار چیست؟ این سوال مسیر سوالات بعدی را مشخص میکند .

4- سن بیمار  : بعضی آمبولانسها دارای کیت اطفال می باشند . ضمناً چنانچه (CPR   ) لازم باشد دانستن سن بیمار در آماده کردن و در دسترس بودن کیت مربوط ، کمک شایان میکند .

5- جنس بیمار ( چنانچه از صحبت یا اطلاعات تماس گیرنده مشخص نشود .)

6- هوشیاری بیمار : مریض دچار عدم هوشیاری اولویت بیشتری دارد .

7- آیا مریض تنفس می کند ؟ اگر مریض تنفس نمی کند یا در صورتیکه تماس گیرنده از این نکته مطمئن نیست ، اپراتور راهنمایی لازم را به همراه مریض نموده و ضمناً چنانچه بیمار نبض ندارد CPR  تلفنی انجام پذیرد و از طرف دیگر آمبولانس با اولویت فوری و آژیر و چراغ خطر روشن ، اعزام میشود .

 

8- چنانچه تماس ناشی از تصادف می باشد ، سوالات کلیدی مهم مطرح می شود تا اولویت حادثه مشخص گردد و در صورت نیاز آمبولانس فوری یا غیر فوری اعزام گردد. یا یکی فوری و بقیه غیر فوری

 

1- چه تعداد و چه نوع ماشین هایی تصاف نموده است ؟ (سواری ، کامیون ، اتوبوس) ؟تصادف دوچرخه و یا موتور سیکلت یا عابر پیاده و اتومبیل نشان می دهد که با مسئله خطرناکی مواجه هستید . چنانچه کامیون باری تصادف کرده است پرسش از نوع محموله و خطرناک بودن آن بسیار مهم است .

 

2- چه تعداد مجروح موجود است؟ دانستن این تعداد از جهت ارسال آمبولانس به حد مورد نیاز ، بسیار مهم می باشد .

3- آیا مصدومین درون وسیله نقلیه گیر افتاده اند ؟ در صورت مثبت بودن جواب ، بایستی واحد های نجات نیز اعزام شود .

4- محل جغرافیایی دقیق تصادف کجاست ؟ آدرس دقیق خیابان و چهار راه لازم است. چنانچه حادثه بیرون شهر بود ، علامت مشخصه پرسش شود . در غیر اینصورت ردیابی از طریق تلفن انجام شود . در پایان از وضعیت ترافیک جاده منتهی به محل تصادف پرسش شود که چنانچه بسته باشد ، جهت رسیدن ، راه های دیگر در نظر گرفته شود . پرسشهای دیگر بشرح ذیل می باشد :

5- آیا ترافیک روان است؟

6- چه مسیرهایی باز است ؟

7- تا کجا ترافیک بسته است ؟

8- آیا ماشین آتش گرفته است ؟

9- آیا از ماشین سوخت نشت می کند؟

10- آیا سیم برق آزاد روی زمین رها شده است ؟

11- آیا هیچ یک از وسایل نقلیه ناپایدار بنظر می رسد؟

12- آیا ماشین بر پهلو یا سقف خود قرار دارد ؟

13- آیا کامیون بار خطرناکی را حمل می نماید ؟

یک نمونه از نحوه ارسال پیام توسط اپراتور به آمبولانس بشرح ذیل است :

            از مرکز پیام به آمبولانس 807 و 802 اعزام با اولویت درجه یک به زن 60 ساله بیهوش یا دشواری تنفس ، محل در بازار صفا ، خیابان نهم ، خیابان نادر  در چهار راه آن می باشد . اکنون ساعت 45: 7 می باشد . اپراتور با تکرار متن فوق بایستی از رسیدن پیام به آمبولانس مطمئن شود .

 

رانندگی با آمبولانس

                        اگر حتی شما گاه به گاه رانندگی آمبولانس را بعهده می گیرید لازمست کارکردن با آمبولانس را فرا بگیرید که شامل آموزش تئوری و عملی است .

چگونه یک فرد میتواند راننده ماهر آمبولانس باشد ؟

 

1- از نظر فیزیکی مناسب باشد . بعبارت دیگر هیچگونه اختلال جسمی یا شرایط طبی ناتوان کننده که مانع رانندگی می شود، نداشته باشد .

2- راننده از نظر روحی متعادل بوده و احساسات وی تحت کنترل باشد .

3- قادر به انجام فعالیت در شرایط پر استرس باشد .

4- ضمن آنکه فرد ماجراجویی نمی باشد ، روحیه و توانایی مسئولیت رانندگی را داشته باشد .

5- تحمل بقیه راننده ها را داشته باشد . زیرا عده ای از مردم در برخورد با آمبولانس مناسب عمل نکرده که این مورد عصبانیت لازم نیست .

6- هیچگاه پس از مصرف الکل ، ماری جوانا، کوکائین رانندگی نکند و داروهای آنتی هیستامین یا آرامبخش مصرف نکرده باشد .

7- هرگز با گواهینامه محدود رانندگی نکند .

8- در صورت ضعف بینایی ، حتما از عینک یا لنز استفاده کند .

9- توانایی حال حاضر خود را با توجه به خستگی ، خواب آلودگی ، بیماری ، استرس و وضعیت روحی عصبی ارزیابی نماید .

درک قانون

هر ایالت آمریکا قوانین خاص خود را در مورد رانندگی آمبولانس اورژانس دارد . معمولا راننده های امبولانس معافیت های شخصی در خصوص سرعت ، پارک ، عبور از علایم رانندگی و جهت حرکت دارند . ولی از طرف دیگر قانون گوشزد می کند که چنانچه راننده آمبولانس بدون رعایت ایمنی دیگران رانندگی نماید باید مجازات قانونی مثل جریمه مالی و زندان را تحمل کند . در جملات ذیل نکاتی در مورد قانون رانندگی آمبولانس آمده است .

1- راننده آمبولانس بایستی گواهینامه معتبر رانندگی داشته و دوره آموزشی خاصی را طری کرده باشد .

2- معافیت های توضیح داده شده در بالا فقط در زمانیکه آمبولانس ماموریت اورژانسی انجام دهد صادق است .

3- معافیت های توضیح داده شده در بالا ، مصونیت از قانون در رانندگی از لحاظ عدم رعایت ایمنی دیگران ببار نمی آورد .

4- معافیت های توضیح داده شده در بالا در زمان ماموریت اورژانس آمبولانس بایستی با علائم هشدار دهنده باشد .

در بسیاری از قوانین اختیارات زیر به آمبولانس داده شده است :

1- پارک آمبولانس در هر محل ، بشرط آنکه به مایکلک شخصی یا جان افراد آسیب نرساند .

2- تجاوز از سرعت مجاز تا زمانیکه اموال و زندگی افراد را در معرض خطر قرار ندهد .

3- سبقت از وسایل نقلیه دیگر در مناطق غیرمجاز بشرطی که مسیر آزاد بوده و خطری آن را تهدید ننماید . هیچگاه از اتوبوس در حال توقف کودکان مدرسه نبایستی سبقت گرفت و بایستی تا پیاده شدن کودکان صبر نمود

4- با استفاده از علائم هشدار دهنده می توان برعکس مسیر قانونی در خیابان حرکت نموده و گردش غیرمجاز انجام داد .

حال چنانچه آمبولانس تصادف نماید، دادگاه دو سئوال اساسی را مطرح می کند که عبارت از توجه کامل راننده آمبولانس به ایمنی بقیه و اورژانسی بودن واقعی موضوع می باشد. در اکثر ایالات ، خطر مرگ یا از دست رفتن اندام اورژانس واقعی محسوب می شود . از طرف دیگر تصادفات نیز بدلیل عدم امکان اخذ شرح حال کامل ، اورژانس واقعی به حساب آید . ولی پس از رسیدن به محل حادثه چنانچه موقعیت بیمار بحرانی نبود بایستی با رعایت نکات قانونی معمول ، به بیمارستان حرکت نمود . برای اطمینان لازمست قانون رانندگی مربوط به هر ایالات بطور جداگانه مطالعه و بررسی شود .

استفاده از وسایل هشدار دهنده

فقط در صورتی عملیات رانندگی وسیله نقلیه می تواند ایمن باشد که وسایل هشدار دهنده بطور دقیق استفاده شود . مطالعات نشان داده است که رانندگان تا فاصله 100 – 50 فوت قادر به دیدن یا شنیدن آژیر آمبولانس نمی باشند . پس هیچگاه آژیر و علائم نوری آمبولانس احساس امنیت بوجود نمی آورد .

آژیر : به همان اندازه که صدای آژیر زیاد شنیده می شود، استفاده از آن نیز زیاد دیده می شود . همواره آثار منفی صدای آژیر بر بقیه راننده ها ، بیمار درون آمبولانس و خود تکنسین ها باید مدنظر باشد . بسیاری از رانندگان در زمانیکه آژیر فعالیت ندارد، استفاده آمبولانس از سمت راست خیابان را غیر منطقی می دانند . مطالعات نشان داده است که پرسنل کم تجربه آمبولانس در حالت آژیر ممتد ، سرعت خود را 15-10 مایل در ساعت افزایش می دهند . صدای آژیر در طولانی مدت ، بر شنوایی اثر معکوس می گذارد . پس رعایت نکات ذیل در استفاده از آژیر ضروریست :

استفاده از آژیر بصورت متناوب و فقط در موارد ضرورت :

1- در بعضی ایالات در موارد اورژانس استفاده می شود . در بعضی دیگر در موارد استفاده از فعالیت های پیش گفته ، انجام میشود .

2- هرگز تصور نشود که تمامی رانندگان که تمامی رانندگان صدای آژیر را می شنوند زیرا ساختمان ها و درختان شدت صداها را کاسته و از طرف دیگر ، وجود صدای رادیو و کاست در ماشین مانع شنیدن صدای آژیر می شود .

3- بعضی از رانندگان صدای آژیر را شنیده ولی بی توجهی می کنند و حتی ممکن است با شنیدن صدای آژیر عصبی شده و مانورهای کج و معوج به ماشین خود بدهند .

4- هرگز آژیر خود را نزدیک ماشین جلویی ، بصدا در نیاورید . زیرا ممکن است سبب گرفتن ترمز توسط راننده شود و تصادم بوجود آید . از بوق در این حالت استفاده شود

بوق : به نظر بسیاری از تکنسین های مجرب ، بوق به اندازه آژیر مفید است .

چراغ اخباری : در تمامی ساعات شبانه روز بایستی چراغ های جلو روشن باشد تا آمبولانس توسط بقیه وسایل نقلیه براحتی دیده شود .

 

رای انکه ماشینی که از دور دست نزدیک میشود حجم و ابعاد آمبولانس را بخوبی درک نماید ، چراغ های گوشه های آمبولانس بایستی بصورت چشمک زن فعالیت نماید . از جانب دیگر چراغهای آمبولانس طوری روشن باشد که در تمامی 360 درجه دیده شود .

      از چراغ راهنما نبایستی بعنوان نور اورژانس استفاده شود ، زیرا سبب گیجی افراد شده و در بسیاری از ایالات غیرقانونی است . بطور معمول چراغ راهنما نشانه کندی حرکت وسیله نقلیه در اذهان عموم می باشد . در خاتمه لازم است تذکر داده شود که فقط برای موارد تهدید کننده حیات یا عضو ، از نور و آژیر استفاده کنید .

سرعت و ایمنی شما همیشه در مقابل توصیه رانندگی کند و دقیق ، پاسخ می دهید . که چگونه می توان کند رانندگی کرد و مریض بدحال را فوراً به بیمارسان رساند . ما پیشنهاد کندی رانندگی نمی دهیم ولی همواره نکات دو گانه را در خاطر داشته باشید که سرعت زیاد موجب تصادف شده و ضمناً سرعت فاصله توقف زیاد را زیاد می کند ، بطوریکه خطر اجتناب از موقعیت خطرناک را کاهش می هد .

موارد اسکورت : زمانیکه پلیس اسکورت آمبولانس را بعهده می گیرد ، خطرات اضافی بوجود می آید . بنحویکه در صورت بی تجربگی راننده ، آمبولانس بحدی نزدیک به ماشین پلیس بوده که در صورت توقف آن تصادف پیش می اید . بهمین دلیل اسکورت مگر در موارد عدم آشنایی به صحنه ، توصیه نمی شود . در مواردیکه چند آمبولانس با یکدیگر به یک محل ماموریت میروند نیز خطرات مشابه با اسکورت موجود است : بطور معمول ماشین ها به اولین آمبولانس راه می دهند و بقیه را مد نظر ندارند .

 

عوامل موثر بر عملکرد آمبولانس

اکثریت تصادفات آمبولانس در شرایط ایمن رخ داده است . در بررسی بر اساس تصادفات آمبولانس ایالت نیویورک مشخص شده است که تصادف در جاده خشک (60%) ، هوای روشن (55%) ، در ساعات روز (67%) و در چهارراه (72%) پیش آمده است . در این مدت 5782 تصادف با 7267 مجروح و 48 کشته ، بوقوع پیوسته است . حال به بررسی عوامل می پردازیم :

1- ایام هفته : در ایام ترافیک سنگین تر است . در روستاها ، اخر هفته ترافیک سنگین تری وجود دارد .

2- آب و هوا : هوای بد سبب کاهش سرعت رانندگی می شود بنحویکه بارندگی شدید برف ممکن است بطور موقت ، فعالیت رانندگی را تعطیل نماید . در هوای بد باید فاصله با ماشین جلویی را اضافه نمایید .

 

3- تعمیرات و ساخت و ساز جاده ای : در این موارد ترافیک بشدت افزایش می یابد  و آگاهی از محل تعمیرات و ... ضروری است .

4- راه آهن : هنوز تعداد زیادی چهار راه می باشد  که قطار بر روی ان حرکت می کند . بطوریکه در بعضی ایالات نیاز به پایگاه در دو سوی خط آهن می باشد  تا زمان رسیدن به بالین بیمار افزایش نیابد .

5-مدارس و اتوبوس مدارک : هرگز نبایستی آمبولانس با چراغ چشمک زن قرمز از کنار اتوبوس مدرسه عبور کند . بایستی منتظر دستور خاموش شدن چراغ توسط راننده بعنوان علامت حرکت باشید . ضمناً توجه کنید که ممکنست کودکان  برای دیدن آمبولانس به خیابان بیایند .

چنانچه بدلایل مشابه موارد فوق ، احتمال تأخیر در رسیدن آمبولانس باشد بایستی مسیر دیگری مد نظر قرار گیرد یا آمبولانس از پایگاه دیگری اعزام شود . بایستی نقشه کامل با محل های پر ترافیک دایمی یا موقت در مرکز پیام ، پایگاه و درون آمبولانس در دسترس باشد .

قرارگیری آمبولانس در صحنه تصادف

ابتدا وسعت محل تصادف را در نظر بگیرید و از این راه ایمنی صحنه و محل های پر خطر را مشخص نمائید .

حداقل 100 فوت (حدود سی متر ) از آسیب تصادف ، ارتفاع و تپه پارک پارک کنید تا از اتش سوزی یا ریزش مایعات خطرناک اجتناب گردد . چنانچه چنین خطراتی موجود نیست 50 فوت دورتر از محل پارک نمائید .

در هنگامیکه آمبولانس را  با دنده عقب می برید ، باید تکنسین دیگر کمک نموده تا فقط به آئینه و دید راننده اکتفا نشود . مطالعات نشان داده است که نور آژیر قرمز ، باعث جلب توجه افراد مست یا رانندگان خسته میشود . در موقع پارک فقط چراغ چشمک زن را روشن نمائید تا ابعاد آمبولانس را بخوبی نشان دهد . علاوه بر ترمز دستی با قرار دادن بلوک در زیر تایرها مانع از حرکت آنها در صورت برخورد با ماشین عقبی ، بشوید . 

انتقال مریض به درون آمبولان

شما در اکثر موارد بدون مشکل به مریض دسترسی می یابید . وضعیت طبی را برآورد نموده و روند درمان را در همان محل انجام می هید ولی در مواردی خطرات محل یا اولویت بیمار ، شما را مجبور به حرکت دادن بیمار قبل از ارزیابی و درمان اولیه میکند . در تردید به ضایعه نخاعی سر را با دست بیحرکت کرده ، یقه طبی بکار برده و مریض را بر تخته پشتی ستون فقرات بیحرکت می کنید .

انتقال بیمار به آمبولانس در چهار مرحله انجام میشود :

 

1- انتخاب وسیله مناسب حمل بیمار

2- بسته بندی بیمار برای انتقال

3- حرکت دادن بیمار به آمبولانس

4- سوار کردن بیمار به آمبولانس

رایجترین وسیله حمل بیمار ، برانکارد چرخدار آمبولانس می باشد . منظور از دسته بندی بیمار انست که مریض و برانکارد را بعنوان یک واحد قابل حمل در اوردید مشروط بر اینکه وخامت حال بیمار را تشدید نکنید . باید مراقبت از زخم و ضایعات ، بیحرکت نمودن اعضاء با بکار گیری یقه طبی و آتل قبل از انتقال مریض به برانکارد انجام شده باشد .

توجه کنید که در مریض دچار آسیب شدید ، وقت زیادی جهت بسته بندی تلف نشود .

روی مریض را بپوشانید زیرا درجه حرارت را نگهداشته و مانع از در معرض قرار گیری مواد شده و حریم بیمار را حفظ می کند . ضخامت پتو و ملحفه بسته آزاد رها شود و باید در زیر یا اطراف برانکارد ثابت گردد . در بارندگی ، پوشش پلاستیکی روی پتوها قرار داده شود . در هوای سرد یا خیس سر مریض را پوشانده ولی صورت باز باشد  برانکارد قابل تبدیل به صندلی ، حداقل بایستی دارای سه کمر بند برای ثابت کردن ایمن بیمار باشد

انتقال بیمار به بیمارستان

انتقال فقط راندن آمبولانس به سوی بیمارستان نیست و در طی این مرحله وظایف زیادی بایستی انجام شود .

آماده کردن بیمار برای انتقال

اقدامات ذیل بایستی انجام شود :

ارزیابی در حال حرکت : اطمینان از هوشیاری و تنفس راحت بیمار ، چنانچه مریض هوشیار نبود ه و دارای راه هوایی می باشد بایستی مطمئن بود که تبادل هوایی کافی موجود است .

1- محکم کردن برانکارد : در درون آمبولانس قبل از بستن در و حرکت ضرورت دارد . هر دو انتهای برانکارد بایستی قفل شده وگرنه ممکنست در حرکت فاجعه ای بوقوع بپیوندد .

2- وضعیت بیمار در آمبولانس : چنانچه خطر بالقوه ای موجود نیست و بیمار بیهوش بوده یا کاهش سطح هوشیاری دارد به پهلو خوابانده شده (وضعیت ریکاوری) که باز نمودن راه هوایی و خروج مایعات از دهان را تسهیل مینماید .

3- وضعیت ترندلنبرگ و ترندلنبرگ معکوس در بیمار با تنگی نفس و شوک انجام شود ( موارد در عدم ضایعه نخاعی )

مریض یا ضایعه بالقوه ستون فقرات با تخته پشتی بلند ، به برانکارد ثابت شود . هنگامی که احیاء لازم است ، بیمار طاق باز بوده و دایم پایش راه هوایی شده و در صورت نیاز ساکشن گردد . در موارد عدم نیاز به احیاء بیمار بیهوش همراه با تخته فقرات بعنوان یک واحد به پهلو چرخانده شود .

مجدداً میزان استحکام کمربند ایمنی کنترل شود تا مانع جریان خون یا تنفس بیمار نشده و ایجاد درد ننماید .

4- آمادگی جهت عوارض تنفس یا قلبی : اگر احتمالی ایست قلبی بیمار داده شود قبل از حرکت ، تخته ستون فقرات یا تخت (CPR  ) در زیر تشک مریض قرار داده شود . انتقال بر روی تخته سخت برای بیمار ناخوشایند است ولی ناراحتی موقت بهتر از ضایعه دائمی یا مرگ ناشی از تأخیر روند احیاء می باشد .

5- شل کردن لباس های انقباضی : کراوات ، کمربند و هر چیز دور گردن را شل نمائید . دقت کنید که لباس بیمار در زیر کمر بند سفت نشود . البته تمامی موارد را به مریض توضیح دهید .

6- کنترل مجدد بانداژها : هر بانداژ صحیح ممکنست در حین انتقال ، شل شود . با توجه به اهمیت فشردن محل خونریزی ، شل شدن بانداژ محل ممکنست ادامه خونریزی شود  .

7- کنترل آتل ها : آتل می تواند شل شده در نتیجه کنترل کامل آن ضرورت دارد . آتل بادی را نیز با فشار انگشتان کنترل نمایئد . آتل کششی را بویژه از نظر اعمال مناسب کشش ، دقیقا کنترل کنید . نبض های محیطی اندام های دارای آتل و حس و حرکت آنها را بررسی نمایید .

8- به همراه بودن دوست یا خویشاوند بیمار : چنانچه بر اساس اصول کلی ، حضور همراه ممنوع نشده است در ابتدا همراه را متقاعد نمائید که با وسیله دیگری به بیمارستان بیاید و در غیر اینصورت ، در کابین راننده باشد . چنانچه همراه ، فرزند بیمار باشد از صندلی کودک موجود در ماشین والدین استفاده شود .

9- بردن اموال شخصی بیمار : چنانچه کیف ، کیف دستی یا اقلام شخصی دیگری بایستی با آمبولانس حمل شود ، محل ایمن برای آنها در نظر بگیرید .ضمناً در صورت تصادف ، جزئیات آن را به پلیس اطلاع داده و فرم های مخصوص را تکمیل کنید .

10 - اطمینان دادن مجدد به بیمار : پس از سوار شدن بیمار به آمبولانس ، معمولاً دلهره و اضطراب در وی پدیدار میشود . زیرا نه تنها در محیط بیگانه روی برانکارد بسته شده  بلکه از خانواده و دوستان نیز دور شده است ، پس کلمات و جملات مهربانانه به وی گفته و دست وی را دوستانه بفشارید .

 *** حال با اطمینان از آماده بودن بیمار ، به راننده دستور حرکت بدهید . البته دقت شود که چنانکه مریض بدحال باشد بایستی تمام مراحل فوق را در حین حرکت انجام داده و تأخیری در حرکت صورت نگیرد .

 

شیرخواران و کودکان

 بخاطر بسپارید که اسباب بازی در ارام کردن کودکان بسیار مفید است . بسیاری از امبولانسها اسباب بازی های بهداشتی نرم با رنگ روشن با خود حمل می کنند. بایستی توجه شود که دریافت شرح حال و اطلاعات از کودک تنهایی که والدین مجروح وی نیز در امبولانس دیگری در حال انتقال می باشند ، دشوار است . صحنه حادثه ، گیجی ، داد و فریاد ، صدمات ، درد ، ناپدید شدن والدین ، وجود تکنسین های مراقب و محل بیگانه تجربه ترسناکی برای کودک محسوب می شود . در این موارد وجود تکنسین یا پلیس مونث کمک بیشتری می کند . زیرا در بسیاری موارد برای کودک ، صحبت با زن اسانتر است. لبخند و صدای با تن ملایم و اطمینان بخش را نمی توان از کتاب کلاس درس آموخت و این در واقع مهمترین مراقبت حیاتی جهت کودک مضطرب و ترسیده می باشد .

 

مراقبت از بیمار در طی مسیر

حضور حداقل یک تکنسین در کابین بیمار ضروری است. هر چند که حضور دو تکنسین در اولویت می باشد . البته بایستی توجه کرد که بندرت یک تکنسین می تواند در تمامی مسیر فقط به بیمار بپردازد و فعالیت های جنبی دیگر نداشته باشد .

1- در حال ترک صحنه به پیام مرکز مخابرات ( EMD  ) توجه کنید .

2- ادامه فعالیت های درمانی مثل احیاء و تعبیه راه هوایی لازمست .

3- تکمیل اطلاعات اضافی بیمار : چنانچه بیمار هوشیار بوده و  اقدامات مراقبتی دچار اختلال نمی شود ، اطلاعات مربوط به بیمار را تکمیل نمائید . زیرا اولاً گزارش کامل می شود و دوم آنکه بیمار بطور موقت در موقع پاسخگوئی ، مشکل و بیماری را فراموش می کند . ضمناً توجه شود که سوالات خود را بطور غیر رسمی مطرح کنید و مشابه جلسه پرسش و پاسخ رسمی ، برخورد ننمائید .

4- ارزیابی مداوم و پایش علایم حیاتی ، نشانه تغییر وضعیت بیمار است . مثلاً افزایش بدون توجیه نبض محیطی ، شوک را نشان می دهد. این تغییرات را بایستی به خوبی و دقت ثبت نمود تا به مرکز اورژانس بیمارستان اطلاع داد . علایم حیاتی هر 5 دقیقه یکبار در مریض ناپایدار و هر 15 دقیقه در بیمار پایدار باید کنترل شود .

5- کنترل مجدد بانداژ و آتل ها علیرغم کنترل قبلی

6- جمع اوری مواد استفراغی بیمار : بیمار را در وضعیتی قرار دهید که احتمال آسپیراسیون مواد استفراغی به حداقل برسد . سپس برای ساکشن آماده شوید . لگن یا کیسه استفراغ را کنار دهان بیمار قرار دهید . و پس از اتمام استفراغ ، حوله ای روی لگن قرار داده و به مسئول اورژانس بیمارستان تحویل دهید .معاینه مواد استفرغی به ویژه در موارد مسمویت بسیار کمک کننده است . توجه شود که در زمان استفراغ بیمار ، تکنسین ماسک، پوشش چشمی و دستکش یک بار مصرف پوشیده باشد .

7- صحبت با مریض را ادامه دهید ولی اضطراب و احساسات خود را پنهان کنید تا بتوانید بیمار را ارام نمائید.

8- توصیه به راننده آمبولانس در مورد تغییر شرایط مثل سرعت : هر چند که راننده ، کنترل از صندلی عقب را نمی پسندد ولی گاهی لازم است تکنسین مراقب بیمار از راننده درخواست کاهش یا افزایش سرعت آمبولانس کند . هر چند که راننده مسئول وسیله نقلیه و مسافرین می باشد ولی تکنسین مراقب بیمار می باشد . پس لازم است راننده بر طبق پیشنهاد تکنسین آمبولانس را هدایت نماید . استفاده از تور و آژیر باید متناسب با وضع  سلامت بیمار باشد .

9- در صورت ایست قلبی بایستی آمبولانس متوقف شود تا AED  بکار گرفته شود و سپس حرکت نماید . ضمناً مرکز اورژانس بیمارستان را از وضعیت بیمار حتماً مطلع نمائید .

انتقال بیمار به بخش اورژانس بیمارستان

      * اقدامات ذیل بایستی به کار رود تا انتقال بیمار به سهولت و بدون پیشامدی به بخش اورژانس انجام پذیرد .

هنگام پذیرش معمول یا زمانیکه بیماری تهدید کننده حیات نمی باشد ، ابتدا بررسی شود که باید چه اقدامی در خصوص بیمار انجام شود . چنانچه بخش اورژانس بسیار شلوغ می باشد ، مریض در آمبولانس نگهداری شود. در هیچ شرایطی نمی توان بیمار را بدرون بیمارستان هدایت نمود . و وی را در تخت گذاشت و محل را ترک کرد . در هر وضعیتی بجز موردی که مریض به پرسنل اورژانس بیمارستان تحویل می دهید ، اتهام ترک خدمت مطرح است .

اگر پرسنل اورژانس بیمارستان ، بیماران بدحال تری داشته باشند باید صبر کنید و به مراقبت خود از مریض ادامه دهید تا بالاخره فردی مسئولیت بیمار را تقبل نماید . حال مریض را به برانکارد بیمارستان منتقل نمایید .

 

کمک به پرسنل اورژانس بیمارستان و گزارش شفاهی به ویژه با توجه به شرایط به وجود آمده در بیمار

تکمیل گزارش و فرم مراقبت پیش بیمارستانی

تحویل دادن اموال شخصی بیمار که بهتر است با رسید ، همراه باشد .

آزاد شدن از بیمارستان ، این وظیفه آنقدرها هم آسان نمی باشد . از پزشک یا پرستار اورژانس سوال کنید که آیا دیگر به خدمات شما نیازی نیست . در مناطق روستایی که تمامی حدمات بیمارستان در دسترس نمی باشد. ممکن است اعزام بیمار شدیداً آسیب دیده یا وخیم به مراکز دیگر لازم باشد . در صورتیکه شما بیمارستان را ترک کنید و مجدداً نیاز به اعزام شما باشد ، وقت زیادی تلف می شود

پایان مأموریت

ماموریت خاتمه یافته تلقی نمی شود مگر انکه پرسنل و تجهیزات آماده برای پاسخگوئی و ماموریت بعدی باشند . مسئولیت شما در این موارد چیست ؟

در بیمارستان :

در بیمارستان نیاز به تمیز کردن تجهیزات آلوده در حداقل زمان بوده به نحویکه آماده پاسخگوئی به مأموریت بعدی باشد .

بسرعت کابین بیمار را تمیز نمائید (تمیز نمودن با دستکش ظرفشویی سفت انجام می شود . ) ضمناً دستور العمل در خصوص کنترل زباله بیولوژیک شامل پانسمان های آلوده و کاتترهای ساکشن می شود . خون ، استفراغ و بقیه مایعات بدن را  از کف ، دیواره و روی تجهیزات بایستی پاک نمود . حوله یکبار مصرف پاک کننده خون یا مایعات را مستقیم درون کیف قرمز بیاندازید .

گرد و غباری را که به کابین بیمار وارد شده است ، بشویید . در هوای طوفانی و سرد آب و گل را از کف بشویید .

پتوها و ملحفه کثیف را جمع آوری کرده تا بعداً شسته شود .

      با استفاده از بوگیر بوی بد استفراغ ، ادرار  و مدفوع را حذف کنید . اسپری های مختلف برای اینکار در دسترس است .

 

آماده سازی تجهیزات مربوط به تهویه مصنوعی ، تمیز نمودن و در مرحله بعدی ضدعفونی کردن ماسک بگ – والو و تجهیزات دستگاههای تنفسی انجام شود تا مانع از بوجود آمدن یک محزن عفونت شود . قدم بعدی ضد عفونی کردن ساکشن است . اقلام یکبار مصرف را در کیسه پلاستیکی قرار داده و لاک و مهر کنید و بلافاصله موارد مشابه در محل مناسب جایگزین کنید

جایگزینی اقلام مصرفی انبار بیمارستان در صورتیکه قراردادی بین اورژانس و بیمارستان موجود است . این اقلام را که شامل گازهای استریل ، بانداژ حوله ، ماسک اکسیژن دستکش ، راه هوایی و آب استریل می باشد از بیمارستان تحویل بگیرید  .هیچگاه در مصرف اقلام فوق اسراف به عمل نیاورید . زیرا سبب فسخ قرارداد شده و فقط بار آمبولانس را سنگین می کند .

 

تعویض تجهیزات تجهیزاتی مثل آتل و تخته ستون فقرات بایستی  تعویض شود .با این کار ، بیمار در معرض آسیب ناشی از کمبود یا خرابی تجهیزات قرار نگرفته و جهت ماموریت بعدی آمبولانس فورا به پاسگاه بر میگردد . برای تعویض نمودن وسیله ، بایستی از سلامت و کامل بودن اجزاء و کارکرد مناسب آن مطمئن شد . در موقع استفاده از اتل ، قطعات مربوط به تجهیزات آتل شکسته یا مفقود میشود . ضمناً گزارش در مورد نقض یا شکستگی قطعه را به مسئول مربوطه ، جهت جایگزینی و تعمیر بدهید

تکمیل و اصلاح برانکارد آمبولانس : گام های ذیل در مسیر تکمیل و اصلاح برانکارد چرخدار آمبولانس بایستی برداشته شود :

برانکارد را به وضعیت سطح فوقانی بالا آورید .ضمناً کمربند ها باز بوده و در سطح هموار قرار گیرد ، تا دسترسی به


مطالب مشابه :


تاریخچه آمبولانس

هائی که صدای آژیر آمبولانس را می صدای آژیر در طولانی تحقیق 115 دانلود




نمونه سوال علوم دوم ابتدایی

دانلود آزمون سریع او باز کنند؟با کمک صدای آژیر وروشن صدای آژیر آمبولانس 4)




سوالات علوم

سریع او باز کنند؟با کمک صدای آژیر وروشن صدای آژیر آمبولانس. 18) دانلود | چت روم




نمونه سوال علوم دوم دبستان همراه با پاسخ

حرکت سریع او باز کنند؟با کمک صدای آژیر وروشن صدای آژیر آمبولانس. 18) دانلود فروشگاه




برچسب :