پوشاک ملی زن گیلانی، زیبا، نجیبانه، اصیل ، قدیمی و درعین حال مدرن...

لباس ملی گیلان ، برترین و زیباترین لباس المپیک جهانی لباس...
پوشاک ملی زن گیلانی، زیبا، نجیبانه، اصیل ، قدیمی و درعین حال مدرن...
●○○○○○○○○○○○●ͼʘ۝ʘͽ●○○○○○○○○○○○●
این عکس در قلعه رودخان گرفته شده است.پوشاک ملی گیلان ●○○○○○○○○○○○●₪ʘ҉҉۞ʘ₪●○○○○○○○○○ لباس هاي ملي گيلان باوجود زيبايي خاص و ويژه آن به دليل پوشش مناسب با عقايد مذهبي و ديني ما نيز سازگار است. هنوز هم در مناطق مختلف استان زنان و مردان از لباس بومی و سنتي مختص خود استفاده مي كنند به طور مثال در قاسم آباد، تالش و ديلمان زنان و مرداني هستند كه با پوشش ملي ديده مي شوند البته در روستاها و مناطق كوهپايه اي اين مهم بيشتر به چشم مي خورد، ناگفته نماند در چند سال اخير جوانان نيز به پوشيدن اينگونه لباس ها راغب شده اند به طوري كه بعضي از دختران در مجالس جشن و بخصوص جشن عروسي با لباس محلي حضور پيدا مي كنند. به گفته سيده زهرا همتي سراواني كارشنان لباس ملي گيلان سابقه تاريخي لباس هاي ملي استان گيلان به اشياي كشف شده در چراغعلي تپه رستم آباد (مارليك) برمي گردد. در تكه هاي يافت شده در اين اكتشاف طرحي از بانوي گيلاني وجود دارد كه هنوز هم در لباس زنان گيلان خصوصاً در كوهپايه هاي شرق گيلان اين نشانه ها را مي توان يافت. كهن ترين اسناد مربوط به پوشاك در استان گيلان از يافته هاي باستان شناسي در تپه مارليك (چراغعلي تپه) رودبار به دست آمده است. اين يافته ها، انواع تزييناتي كه بر روي دامن و پيراهن و پيشاني بند به كار مي رفته اند را نشان داده است. يافته هاي ديگري در نواحي باستاني رستم آباد رودبار، وجود پاي افزار را همزمان با ساير انواع لباس در اين منطقه نشان مي دهد. بنا به عقيده محققان، شكل و تنوع لباس در اين منطقه هنوز تداوم اشكال مورد استفاده در دوره متاخرتر زماني است و تنها در موارد ناچيزي، چون يراق دوزي و نوار دوزي هاي پيراهن هاي زنانه تغييراتي در آنها به وجود آمده است. يكي از موارد تغيير در اين لباسها استفاده از رنگ است . در زمان گذشته مردم فقط از رنگ هاي موجود در طبيعت استفاده مي كردند در حالي كه امروزه با رنگ هاي صنعتي پارچه ها را مي آرايند" بنا به گفته «كريستين برومبرژه» مردم شناس فرانسوي كه درباره پوشاك نواحي کاسپی تحقيقات و تاليفات گسترده اي دارد، لباس سنتي حاشيه دریای کاسپی بيانگر خلاقيتي بكر است كه به خوبي نمايانگر روش متمايز زندگي در اين ناحيه از ايران است. در بسياري از فلات ايران در دهه هاي گذشته، رفتار فرهنگي مردم تحت تاثير سبك زندگي محصور شده اي بود كه در آن خانه ها به منظور محافظت از ديد و مزاحمت بيگانگان ، با ديوار هاي بدون مدخل احاطه مي شد و زنان تنها و منزوي در اندروني زندگي مي كردند. اما در امتداد سواحل درياي خزر سبك زندگي مردم غالبا آزادانه تر بوده است. در اين منطقه، خانه ها با ديوار محصور نمي شده، تفكيك جنسي در محيط خانوادگي كم بوده و چادر صرفا براي سفر به شهر هاي بزرگ و مراسم مذهبي پوشيده مي شده است. نبود حجاب كه حتي در ميان گالش ها و طالش هاي كوهستان ، نسبت به گيلاني ها و مازندراني ها بيشتر به چشم مي خورده در تمام دوره ها، جهانگردان را غافلگير مي كرده است. مثلا "يونس هانوي" جهانگردي كه از گيلان بازديد مي كرده دراين ارتباط نوشته است: زنان روستايي در اين بخش از كشور ، صورت هايشان را نمي پوشانند.» پوشاك در گيلان نيز مانند هر منطقه ديگري معرف انديشه، سليقه، نوع كار و معيشت و ارتباط مردمان با طبيعت است. «پاك بين» تاكيد مي كند:« طراحي لباس در اين منطقه، كاملا در رابطه با سازگاري با محيط تعريف مي شود چنانكه لباس زن گيلكي به شكلي طراحي شده كه وقتي او بر اسب مي نشيند هيچ نقطه از بدنش پيدا نباشد.» علاوه بر سبك كلي لباس، تركيبات و روش دوخت تن پوش هاي مردم ناحيه خزر با ساير مناطق آن قدر متمايز است كه اين مردم را به خوبي مي شناساند. پوشاك مردان پوشاك مردان در اين منطقه از سرپوش هاي مردانه )كلاه)، تن پوش، شلوار، شال كمر، كت و پاي افزار تشكيل مي شود كه هر كدام از آنها تقسيم بندي هاي مختلف و متنوعي دارند. سرپوش مردانه ( كلاه ( كلاه پوششي است كه مردان ازپوست ، شال و پارچه به شكلهاي مختلف مي دوزند و برسر مي گذارند . كلاه در طول زمان به شكلهاي مختلف تغيير يافته و اين تغييرات ازكلاه ماهوت مشكي گرفته تا كلاه پهلوي و كلاه اروپايي ( شاپور ) ادامه يافته است . كلاههايي كه خاص مردان گيلان زمين است ، كلاهي است كه در روستاها استفاده مي شود.از جمله : كلاه مردان غرب گيلان : * شال كلاه فصل استفاده: زمستان، جنس پارچه: پشمي بومي * كلاه چالگيزي يا چلگيزي كلاه مكان استفاده: نواحي كوهستاني هشتپر * كلاه تركدار يا چهار گوش فصل استفاده: تابستان ،جنس پارچه : پارچه سفيد * كلاه عرق چين فصل استفاده: تابستان ، جنس پارچه: توري به رنگ سفيد ، زمان استفاده: هنگام خواب كلاه مردان شرق گيلان : * نمت كلاه (NAMAT KOLAH) جنس: نمد ، شكل: تخم مرغي بلند،كوتاه و چهارگوش ، رنگ: خردلي روشن ، زمان استفاده : در روز عروسي داماد برسر مي گذارد * جليقه جليقه كه آن را جلقته يا جلقده مي گويند ،براي فصول پاييز و زمستان از جنس شال و براي بهار و تابستان از پارچه هاي نازكتر دوخته مي شد . * شلوار : شلوار در غرب گيلان : شلوار مردان تالش كه آن را شلار مي گويند داراي دمپاي تنگ و اغلب به رنگ سياه ، شيري و فلفلی است . جنس اين شلوار از پشم است. امروزه بعضي ازمردان مسن تر درفصل پاييزو زمستان ، در منزل و يا براي مراجعه به بازار داخل روستا،اين شلوار رامي پوشند اما هنگام مراجعه به شهر از كت و شلوار معمولي كه مردان درشهر مي پوشند، استفاده مي كنند . شلوارمردان درشرق گيلان : مردان درشرق گيلان نيز شلواري كه دمپاي آن براي پيرمردان، لوله اي ساده و براي جوانان دكمه اي بود، مي پوشيدند . رنگ اين شلوار تيره بوده است . شلوار چروداري : (نوع پارچه : دستباف در قاسم آباد رودبارسر شلوار مردانه اي مي دوختند به نام قدك كه نوع پارچه آن نخي و رنگ آن مشكي يا سرمه اي بود. تنگ تومان( Tange- tuman ): شلوار تنگي بوده كه مرد روستايي در مزرعه ، يا هنگام رفتن به جنگل مي پوشيد. اين شلوار هم در غرب و هم در شرق گيلان پوشيده مي شد . ديج ( dej ) : شلوار تنگ چسباني ، كه داراي ليفه اي معروف به بندي تومان بود. بعدها مدل اين شلوارها سه دكمه شد و آن را با كمر بند مي بستند . اين شلوار معروف به «پيش پولوك» يا «پيش پوليك» يا شلوارجلو دگمه دار يا تومان قيش است. در هر حال مردان چه در غرب چه درشرق گيلان ،به ويژه درزمستان ،زير شلوار پشمي خود ، پيژامه يا ژامه مي پوشيدند. كت: مردان تالش ازكتي به نام چوخا يا شكه كه ازشال دوخته مي شد استفاده مي كردند . شكل اين كت معمولي و داراي يقه برگردان است . مقدارشال مصرفي 12 گز و عرض شال براي دوخت 80-70 سانتيمتر است . در شرق گيلان و نواحي جلگه اي، مردان از پشمه چوخا،از جنس شال كت مي دوختند. لباس كوهستاني مردان : *** غرب گيلان : درنقاط كوهستاني تالش، باسلق ، پوشش دامداران درفصل سرد مي شود . ***شرق گيلان :شولا ( شب لا) ،نوعي پالتوي نمدي و بالا پوش يا تن پوش شب است كه چوپانان آن را مي پوشند و بر سر پوستين مي گذارند. كولاگير : پوشش ديگري است كه چوپانان در روز مي پوشند. كوتاهتر از شولا ولي جنس آن از نمد است. . پاي افزار: - چوموش به فارسي «چموش » گفته مي شود كه نوعي پاي افزار ازجنس چرم ساده است . كفشي كاملا بومي بوده كه بيشتر ساكنان مناطق كوهستاني گيلان ازآن استفاده مي كردند ،اما اينك كاربرد خود را به كلي از دست داده است . ازامتياز هاي اين پاي افزار، سبكي و يكپارچگي آن است . چموش دوزي در مناطق كوهستاني گيلان اهميت به سزايي داشته و اين اهميت را مي توان در نام بعضي از روستاها يافت ، زيرا نام روستاها ،از مشاغل غالب در آن نشات گرفته است .روستاهايي چون«چاموش دوزان » در«ماسال و شاندرمن » يا «چارق دوزي محله » در لاهيجان و «چاموش محله » در خانقاه ماسال» مويد اين نكته است . انواع چموش : دو نوع چموش وجود داشت : يكي مخصوص شكاركه به «شكار چوموش » موسوم بود .اين پاي افزار ،با بند چرمين به پا بسته مي شد و نوع ديگر كه فاقد بندهاي چرمين بود. درتالش دو نوع چموش دوخته مي شد : نوع مرغوب آن « ختني »و نوع نامرغوب آن كه از پوست دباغي شده دوخته مي شد « مازرده » نام داشت . -رزين چموش : به مرور زمان دوختن و استفاده از چموش ،از رونق افتاد و نوعي ديگر كه از لاستيك تهيه مي شد به نام «رزين چموش » جاي آن را گرفت . - ساغري: كفش چرمي بدون پشت و بي پاشنه است كه روحانيون آن را مي پوشيدند. ارسي: كفش چرمي پشت دار. چاروق : كفش دوخته شده ازپوست الاغ، اسب يا گاوميش ، پشت دار با بند و يا ساده . گيوه : پاي پوش بافته شده از نخ كتان يا كنف كه در تابستان استفاده مي شد . پوتين گالش: اين نوع گالش داراي رويه كوتاه بود. جنس آن چرمي و نوع آن جلو بنددار بود چكمه : مردان روستايي هنگام كاردر مزارع يا رفتن به جنگل ،در پاييز و زمستان چكمه پلاستيكي مي پوشيدند. چوكوتور( چيكتور):چيك يا چوك به معناي پنجه و تور به معناي بافته است. چيكتور پوششي بود كه به هنگام حركت روي برف، زير چموش مي بستند. - كفش چوبي يا كتله( دمپايي محلي ) : به دمپاي ساخته شده ازچوب گفته مي شد و داراي دو نوع بود .يك نوع آن داراي يك تسمه كلفت بود كه انگشت بزرگ پا داخل آن قرار مي گرفت . اين كتله براي طي راههاي كوتاه و در حمام هاي عمومي استفاده مي شد. پوشاك زنان پوشاك زنان شامل روسري و سربند، پيراهن، كت، الجاقبا، دامن، گردتومان، جليقه، چادر كمر، چادر شب، كفش و جوراب است. روسري و سربند: اغلب زنان گيلان از دو سربند، يكي در زير )لچك) و ديگري بر روي آن (دستمال) استفاده مي كنند. دستمال در نواحي مختلف گيلان اسامي مختلفي دارد، در تالش به آن «سرا بست»، در ناحيه و سرود «تونه دسمال»، در ماسال «بنشه دسمال» و در گرگانرود و خوشابر اسالم به آن «سر دستمال» مي گويند. در جلگه هاي گيلان نيز دستمال به اسامي زير خوانده مي شود: روسري دستمال، پيله دسمال و سرفود كه بر روي لچك بسته مي شود و اصولا رنگ آن سفيد است. پيراهن پيراهن، بالاپوش بانوان گيلاني است. اين پوشش در گويش تالشي، «شسي» Sey و در شرق و جلگه تالش، پيرهن Pirhan و جمه خوانده مي شود.زنان در غرب گيلان شي يا پيراهن يكسره آستين بلندي مي پوشند كه از جلو مقداري باز است تا راحت تر بتوانند به نوزاد شير بدهند و دو طرف آن نيز چاك دارد. اندازه چاك پيراهن و بلندي آن نيز كه اصولا روي تنبان مي آيد در قسمت هاي مختلف غرب گيلان متفاوت است. پيراهن زنان در جلگه گيلان، مثل پيراهن زنان غرب گيلان است اما بسيار از آن كوتاه تر است. پيراهن بانوان شرق گيلان به مراتب متنوع تر از پيراهن زنان در غرب گيلان است و تفاوت هايي در آنها مشاهده مي شود.مثلا نوعي از آن، جلو بسته است و از طرف شانه دكمه دارد و نوعي ديگر داراي چاپ پهلو است و غير از يراق دوزي و چرخ دوزي از نخ هاي رنگي نيز در جلوي پيراهن استفاده مي شود. پيراهن بانوان املشي «چابكي» Cabokiنام دارد و كشاورزي و پولدوزي شده است. پيراهني كه آنها در منزل مي پوشند از زير سينه چين دارد و بلندي آن به زانو مي رسد. متفاوت ترين پيراهن، پيراهن مرسوم در پاشاكي واقع در «خرارود» است كه چرخدوزي شده و پارچه آن با «پاچال» و ابريشم خام در محل بافته مي شود و اطراف پيراهن به رنگ سرمه اي و به روشيپيچمات با پيله ابريشم رنگ مي شود. اين پيراهن را دختران در روز عروسي يا در مهماني به تن مي كنند. جليقه : جليقه يكي از پوشش هاي متداول بانوان گيلان است . اين پوشش در ناحية غرب گيلان جلخته Jelexte ، نيفتنه niftane ، در شرق گيلان جرقده jarqade يا جرزقه jarzaqe ، و در جلگه هاي گيلان جلقته ، جلتقه ، جلخته و جلخده ناميده مي شود . مدل متداول جليقه ، اصولاً جلوباز سه دكمه و يقه هفت با سه جيب در طرفين است و پشت آن سكگ دارد كه قابليت گشاد و تنگكردن را به آن مي دهد . جنس آن بسته به وضعيت مالي افراد ، متفاوت است . جليقه در نواحي جلگه اي گيلان به صورت ساده مورد استفاده قرار مي گيرد ولي در مناطق كوهستاني و كوهپايه اي سكه دوزي و با نخ هاي رنگي چرخدوزي مي شود .

پوشاک ملی زن گیلانی، زیبا، نجیبانه، اصیل ، قدیمی و درعین حال مدرن...

مطالب مشابه :

فروش عمده و خرده پوشاك در تبریز( ارسال براي تمام نقاط ايران )

پوشاک لباس در تبریز

داستان زنانه

معرفی رشته های کاردانش

معرفی رشته های شاخه کار دانش -1

معرفی رشته های هنرستان

پوشاک ملی زن گیلانی، زیبا، نجیبانه، اصیل ، قدیمی و درعین حال مدرن...

آشنایی با شهر ایوو(yiwu)بزرگترین شهر عمده فروشی جهان!