بیماری های ویروسی

بیماری های ویروسی

 

ويروس یک عامل خارجی است که وارد بدن می‌شود و باعث ایجاد بیماری در شخص می‌گردد. بیماریهایی که در اثر ویروس ایجاد می‌شوند، هر کدام دارای علائم و دوره کمون متفاوت هستند. در مقوله زیر با برخی از رایج‌ترین بیماریهای ویروسی آشنا می‌شویم.

سرخك

بیماری سرخک ، شدیدا مسری است و در اثر یک ویروس RNA دار از خانواده پارامیکسویریده ایجاد می‌شود. توسط ترشحات تنفسی گسترش پیدا می‌کند.

علائم بالیني

علائم بالینی ، با سه مرحله مشخص می‌شود:

·         مرحله اول :

دوره کمون 10 تا 12 روز توام با علائم ناچیز (و یا عدم وجود علائم) است.

·         مرحله دوم :

مرحله پیش درآمد یا کاتارال است که در خلال آن بیمار یک دوره 3 الی 5 روزه متشکل از قیافه توکسیک (استفراغ) ، سرفه، تب کم شدت را تجربه می‌کند.

·         مرحله سوم :

مرحله نهایی است و در خلال آن بیمار تبهای شدیدی را تجربه می‌کند که پیش درآمد شروع یک راش هستند و ایجاد راش بر روی صورت آغاز می‌شود و روی تنه و اندامها گسترش پیدا می‌کند. ابتدا راش حالت ماکوپاپولر دارد، سپس حالت به هم پیوسته پیدا می‌کند. در نهایت سایه قهوه‌ای پیدا می‌کند و همزمان با ناپدید شدن خود پوسته‌ریزی می‌کند.

درمان

مهیا ساختن مایعات ، تجویز داروهای ضد تب و در صورت بستری شدن در بیمارستان ، ایزولاسیون بیمار الزامی است. ایمونیزاسیون فعال با ویروس زنده ، در 15 ماهگی ، پیشنهاد می‌شود.

سرخجه

این بیماری توسط ویروس RNA دار از خانواده توگاویریده ایجاد می‌شود. از طریق ترشحات تنفسی منتقل می‌گردد و ممکن است از مادر به جنین منتقل شود.

تظاهرات بالینی

پس از یک دوره کمون 14 تا 21 روزه یک مرحله پیش درآمد کوتاه و نسبتا خفیف را تجربه می‌کند که با علائم دردناک شدن پشت گوش ، گردن خلفی و پس سری مشخص می‌شود. بعد از 24 ساعت از درد پشت گوش ، یک راش در سر و گردن ظاهر می‌شود که سریعا به بدن گسترش پیدا می‌کند. اگزانتم از ظاهر متغیر است و تا سه روز از بین می‌رود. علائم همراه التهاب حلق و بزرگی طحال است.

درمان

درمان سرخجه حمایتی است و ایمونیزاسیون با یک واکسن ویروس زنده ، در 15 ماهگی ، صورت می‌گیرد.

آبله مرغانوزونا

این عفونتها توسط یک هرپس ویریده ، به نام هرپس ویروسوارسیلا ایجاد می‌شوند. واریسلا نشان دهنده عفونت اولیه با این عامل است، در حالی که زونا یا زوستر از فعال شدن مجدد این ویروس از حالت نهفته خود در عقده‌های ریشه پشتی ناشی می‌شود.

تظاهرات بالینی

علائم این بیماریها ، بعد از دوره کمون 10 تا 12 روزه تظاهر پیدا می‌کند. علائم با یک پیش درآمد ویروسی غیر اختصاصی آغاز می‌شود و به دنبال آن پیدایش راش که برای بیماری جنبه تشخیص دارد، رخ می‌دهد. ضایعات انفرادی قبل از ترکیدن و پوشیده شدن با پوسته از حالت ماکولوپاپولر به حالت ماکولووزیکولر در می‌آیند، خارش شدید است. خاراندن ضایعات معمولا به پیدایش عفونت باکتریایی ثانویه منجر می‌شود. ویروس از طریق ترشحات تنفسی آئروسلی و یا از طریق تماس مستقیم با مایع وزیکولها ، منتقل می‌شود. بیماری در تمام مراحل پیش درآمد تا مرحله پوسته‌ریزی حالت مسری دارد.

درمان

درمان به صورت حمایتی و با استفاده از مایعات و ضد تبهای فاقد سالیسیلاتها صورت می‌گیرد. خارش را می‌توان با تجویز داروهای ضد هیستامین یا شستشو با آرد جوی دو سر درمان کرد. ایمنی سازی فعال با واکسن ویروس زنده ضعیف شده برای بیمارانی که در معرض خطر عفونت شدید قرار دارند، باید مدنظر باشد. ایمنی سازی غیر فعال برای افرادی که در معرض برخورد با ویروس هستند، با گلوبولین ایمیون و ارسیلازوستر VZIG صورت می‌گیرد. اگر فرد دارای علامت شد، با مقادیر بالای اسیکلوویر باید هر چه سریعتر درمان شود.

مونونوکلئوز عفونی

توسط ویروس اپشنبار که عضوی از خانواده هرپس ویریده است، ایجاد می‌شود و به شدت مسری است. نواحی غالب این عفونت ، سلولهای اپی تلیال حلق و لنفوسیتهای B است. بیماری از طریق بزاق انتشار می‌یابد.

تظاهرات بالینی

بعد از یک دوره کمون 30 تا 50 روز یک دوره پیش درآمد 1 الی 2 هفته‌ای رخ می‌دهد و طی آن شکایات مبهمی از قبل احساس کسالت ، خستگی ، سردرد و علائم شکمی تجربه می‌شود. تب و گلودرد به تدریج افزایش می‌یابد.

درمان

درمان به صورت علائمی است. تجویز دوره‌های کوتاه مدت استروئیدها ممکن است در درمان ادم خطرناک (مثل ادم راههای هوایی و طحال) و در موارد شدید بودن کم خونی یا ترومبوسیتوپنی در درمان بیماری نقش داشته باشد.

اوریون

باپاروتیت اپیدمیک ، یک عفونت پارامیکسوویروس است که در آن تورم دردناک غده بزاقی (بیشتر از همه پاروتید) رخ می‌دهد. عفونت از طریق ترشحات تنفسی ، اشیا آلوده شده و احتمالا ادرار منتقل می‌شود.

تظاهرات بالینی

بعد از دوره کمون 14 تا 24 روزه بیمار دچار تورم حاد و دردناک غدد بزاقی می‌شود. تورم می‌تواند دو طرفه یا یکطرفه باشد. این تورم بطور تیپیک در عرض 3 الی 7 روز فروکش می‌کند. تب خفیف همراه با اوریون وجود دارد.

درمان

درمان حمایتی است. ایمونیزاسیون فعال با واکسن زنده ، تقریبا در 96 درصد موارد سبب ایجاد آنتی بادی می‌شود و ایمنی حاصله در تمام عمر دوام می‌آورد.

هپاتیت :

این بیماری یکی از مشکلات عمده بهداشت همگانی در سراسر جهان بوده و توسط تعدادی از ویروسها ایجاد می‌شود. در بیماران مبتلا به درد شکمی توام با یرقان ، ادرار پر رنگ و مدفوع گلی رنگ باید مورد بررسی قرار گیرد. سایر علائم تب ، استفراغ ، تهوع ، اسهال ، راش پوستی و التهاب مفاصل می‌باشد که شامل هپاتیت C ، B ، A و D می‌باشد که به شرح هر کدام می‌پردازیم.

هپاتیت A

ویروس هپاتیت A یا HAV یک ویروس RNA دار است که بطور تیپیک از طریق مدفوعی _ دهانی منتقل می‌شود. دوره کمون (نهفته) 50 الی 15 روز است. در خلال یک هفته و یا قبل بعد از پیدایش زردی ، مسری است. اکثریت عفونتهای کودکان ، فاقد زردی است.

·         درمان

درمان علامتی است. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری ، افرادی که در منزل در تماس با بیماران بوده‌اند، باید بلافاصله بعد از تشخیص گلوبولین ایمیون (0.02 میلی لیتر بر کیلوگرم) درمان شوند.

هپاتیت B

عامل این بیماری ویروس DNA دار است که انتقال از طریق تماس جنسی یا خون آلوده صورت می‌گیرد. انتقال نوزادی ، داخل رحمی نیز محتمل است. کمون (دوره نهفته) 45 الی 160 روزه دارد. بیماری در اکثریت کودکان ، بدون علامت است.

·         درمان

درمان علامتی است. به منظور پیشگیری ، تجویز کردن گلوبولین ایمیون هپاتیت B (به اندازه 0.06 میلی لیتر بر کیلوگرم) ایمونیزاسیون غیر فعال می‌دهد. ایمنی فعال با تجویز واکسن نوترکیب در سه روز (ماههای صفر ، یک و شش) بوجود می‌آید.

هپاتیت C

ویروس RNA دار از طریق محصولات خونی منتقل می‌شود و اکثرا بدون علامت می‌باشد.

·         درمان

تجویز گلوبولین ایمیون هپاتیت C (به اندازه 0.06 میلی لیتر بر کیلوگرم) در درمان این بیماری موثر است.

هپاتیت D

ویروس این بیماری حاوی RNA است و تنها در ارتباط با انتقال یافتن توام با هپاتیت B رخ می‌دهد. علائم این بیماری تب ، سرفه ، اسهال و یرقان می‌باشد.

·         درمان

درمان با تجویز واکسن گلوبولین ایمیون صورت می‌گیرد.

ویروس هپاتیت E که RNAدار بوده و توسط آب منتقل می‌شود، از دیگر هپاتیتها می‌باشد.

هاری

یک عفونت ویروسی CNS و مختل کننده سیستم عصبی مرکزی است که توسط یک رابدوویروس RNA دار بوجود می‌آید. یک توزیع جهانی دارد و از طریق عفونت یافتن زخم با بزاق یک حیوان آلوده منتقل می‌شود. دوره کمون 30 الی 60 روزه دارد. ضایعه اساسی بیمار در مغز به صورت تخریبی نورونی در ساقه مغز و بصل‌النخاع رخ می‌دهد.

علائم بالینی

فرد دچار حالت رفتار دیوانه مانند یا از نوع فلجی می‌باشد. هیدروفوبی حالتپاتوگنومونیک دارد و در اثر آسپیراسیون راجعه در هنگام تلاش برای بلع ایجاد می‌شود. فلج ممکن است با فلج بالا رونده ناشی از گیلندباره فلج اطفال اشتباه شود.

درمان

پیشگیرانه مردم در معرض خطر (دامپزشکان) با سه روز واکسن سلول دیپلوئیدی انسانی تحت ایمنی فعال قرار می‌گیرند. افرادی که توسط حیوانات وحشی گاز گرفته شده‌اند، باید از طریق تمیز کردن موضعی زخم ، ایمونیزاسیون غیر فعال با گلوبولین ایمیون هاری و ایمیونیزاسیون با واکسن سلول دیپلوئیدی انسانی ، تحت درمات قرار گیرند

آبله مرغان Chicken pox

آبله مرغان یک عفونت شدیدا مسری است که علامت و مشخصه آن ضایعات پوستی (بثورات وزیکولی varicella zouster) می‌باشد

شرح بیماری

آبله‌مرغان توسط ویروس واریسلا زوستر که از خانواده هرپس ویروس است، ایجاد می‌شود. این ویروس بعد از ایجاد آبله‌مرغان ، در همه افراد به صورت نهفته ، در مسیر رشته‌های عصبی که از نخاع خارج می‌شوند، جایگزین می‌شود و فعالیت مجدد آن منجر به بیماری زونا یا هرپس زوستر Herpes zoster می‌گردد. این‌ ویروس‌ از راه‌ قطره‌های‌ ریز در هوا یا تماس‌ با ضایعات‌ پوستی ‌، از فرد بیمار انتقال‌ می‌یابد.

انسان تنها مخزن ویروس آبله‌مرغان است. یک بیماری شدیدا مسری است بطوری که میزان ابتلای آن در افراد حساس حداقل 90 درصد می‌باشد. عمدتا در اواخر زمستان و اوایل بهار در نواحی معتدل بروز می‌کند. بیشترین گروه سنی مستعد ابتلا 9-5 ساله هستند بقیه موارد اغلب بچه های زیر 15 سال است. در حدود 10% بالای 15 سال را درگیر می‌کند. در نواحی معتدل معمولا 95-90% افراد ویروس واریسلا زوستر را در دوران کودکی کسب می‌کنند. استفاده‌ از داروهای‌ سرکوب کننده‌ دستگاه‌ ایمنی‌ بدن‌ خطر بروز این بیماری را افزایش می‌دهد.

علایم آبله‌مرغان

بیماری معمولا 17-14 روز بعد از تماس (دوره کمون یا نهفته) با فرد مبتلا به آبله‌مرغان یا زونا شروع می‌شود.

علایم عمومی

این علایم که شبیه علائم آنفلوانزا هست، عبارتند از تب ، بیحالی ، بی‌اشتهایی ، سردرد و گاهی اوقات درد خفیف شکم که 2-1 روز قبل از بروز ضایعات پوستی رخ می‌دهد. این علایم بیشتر در بچه‌های بزرگتر دیده می‌شوند و تا 5-4 روز باقی می‌مانند.

ضایعات پوستی

ضایعات پوستی که علامت اصلی بیماری هستند، ابتدا روی پوست صورت و سینه ظاهر می‌شوند و بعد سایر قسمتهای بدن نیز مبتلا می‌شوند. ضایعات اولیه شامل ماکولوپاپولهای قرمز (شبیه جوش) شدیدا خارش‌دار است که در نهایت به وزیکولهای حاوی مایع روشن تبدیل می‌شوند سپس این ضایعات دلمه بسته و بهبود می‌یابند. و در یک زمان انواع مختلف این ضایعات روی پوست دیده می‌شوند. ضایعات را می‌توان روی مخاط حلق یا دستگاه تناسلی نیز پیدا کرد.

انتقال یا سرایت بیماری

  • محتمل‌ترین راه سرایت بیماری از طریق سیستم تنفسی و ترشحات تنفسی است. راه دیگر انتقال تماس مستقیم با ضایعات پوستی بیمار مبتلا به آبله‌مرغان یا زونا است. میزان انتقال در تماس‌های خانوادگی 90-80% است.
  • دوره سرایت آبله‌مرغان از 48-24 ساعت قبل از ظهور ضایعات پوستی شروع می‌شود و تا وقتی است که تمام وزیکولها ضایعات پوستی دلمه بسته و خشک شوند و ضایعات آبدار وجود نداشته باشد.
  • دوره نهفته (کمون) بیماری بین 21-10 روز است اما معمولا 17-14 روز طول می‌کشد.

عوارض آبله‌مرغان

  • عفونت پوست: شایعترین عارضه عفونی آبله‌مرغان ، اضافه شدن عفونت ثانویه باکتریال بر روی ضایعات پوستی است. علت این عفونت خراشیدگی آنها بدنبال خاراندن می‌باشد. همچنین برخی اوقات جای‌ تاول‌ در صورتی‌ که‌ تاول‌ عفونی‌ شود، باقی می‌ماند.
  • عفونت ریه: وخیم‌ترین عارضه آبله‌مرغان است و اغلب بالغین را گرفتار می‌کند. معمولا 5-2 روز بعد از شروع بیماری با علایم تنگی نفس ، سرفه و تند شدن تنفس و تب ظاهر می‌شود و ممکن است باعث نارسایی تنفسی شود.
  • بیماری زونا: گاهی‌ پس‌ از طی‌ شدن‌ سیر بیماری‌ آبله‌ مرغان ‌، ویروس‌ در بدن‌ به‌ حالت‌ خفته‌ باقی‌ می‌ماند (احتمالاً در ریشه‌ اعصاب‌ نزدیک‌ نخاع ‌). این‌ ویروس‌ خفته‌ ممکن‌ است‌ سال‌ها بعد دوباره‌ بیدار شود و بیماری‌ زونا را ایجاد کند.این بیماری ناشی از فعال شدن دوباره ویروس واریسلا زوستر در رشته عصبی نخاعی است که با دردشدید و ضایعات پوستی مشخص می‌شود.
  • سایر عوارض: عبارتند از عفونت مغز یا یرده‌های مغزی بوسیله ویروس واریسلا زوستر ، التهاب قلب ، قرنیه ، مفاصل و کبد و پانکراس.

سیر بیماری

بهبود خود به‌ خودی کودکان‌ معمولاً در عرض‌ 10-7 روز بهبود می‌یابند، در بزرگسالان‌ این‌ مدت‌ بیشتر است‌ و احتمال‌ بروز عوارض‌ در آنها بیشتر است‌. پس‌ از بهبود ، فرد برای‌ تمام‌ عمر در مقابل‌ آبله‌ مرغان‌ ایمنی‌ دارد.

آبله‌مرغان در حاملگی

در موارد نادر ، آبله‌مرغان مادر منجر به سندرم مادرزادی آبله‌مرغان می‌گردد که با علایم ، کوچکی سر (میکروسفالی) ، ناهنجاری در یک اندام ، نقایص چشمی و ضایعات پوستی موقع تولد مشخص می‌شود. زمانی که مادر در فاصله زمانی 5 روز قبل از زایمان تا 2روز بعد از زایمان مبتلا به آبله‌مرغان شود، نوزاد مبتلا به آبله‌مرغان پیشرونده می‌‌شود و میزان مرگ و میر بالاست.

درمان

هدف درمان آبله‌مرغان جلوگیری از بروز عوارض آن است. برای این منظور گرفتن ناخنها ، حمام روزانه با آب ولرم و داروهای ضد خارش توصیه می‌شود. درمان با آسیکلوویر نیز در بیمارانی که کمتر از 24 ساعت از بیماری آنها گذشته، توصیه می‌شود، بخصوص در بیماران بالای 15 سال. اگر تب‌ وجود دارد، از استامینوفن‌ استفاه‌ کنید. به‌ هیچ‌ عنوان‌ از آسپیرین‌ استفاده‌ نکنید، زیرا این‌ دارو ممکن‌ است‌ در بروز سندرم‌ رای‌ (یک‌ نوع‌ آنسفالیت‌) در کودکانی‌ که‌ دچار عفونت‌ ویروسی‌ هستند، نقش‌ داشته‌ باشد.

پیشگیری

  • واکسن: اخیرا نوعی واکسن زنده ضعیف شده واریسلا مورد تایید قرار گرفته است. این واکسن در کودکانی که از نظر ایمنی سالم هستند، استفاده می‌شود.
  • ایمنوگلوبولین واریسلا زوستر (VZIG): VZIG حاوی آنتی‌بادی ضد ویروس واریسلا است که در موارد زیر استفاده می‌شود (در صورتی که این افراد تماس با بیمار داشته باشند.):
    • بچه‌های با ضعف سیستم ایمنی
    • افراد طبیعی در سن بلوغ که حساس هستند (از نظر ایمنی)
    • خانمهای حامله
    • نوزادانی که در معرض آبله‌مرغان مادر قرار گرفتند.
    • نوزادان با سن کمتر از 28 هفتگی که در بیمارستان بستری شده‌اند.

در موارد بالا VZIG باید در عرض 96 ساعت بعد از تماس تزریق شود. در صورت ابتلا به آبله‌مرغان معمولا ایمنی برای تمام عمر باقی می‌ماند و دو بار ابتلا به آبله‌مرغان نادر است، ولی احتمال ابتلا به زونا در این فرد وجود دارد.

 آنفلوآنزای مرغی :  

آشنایی

آنفلوانزای بسیار بیماریزای پرندگان HPAI) Highly Pathogenic Avian Influenza) بوسیله ویروس آنفلوانزایA تیپ H5 N1 و H7 و احتمالا سایر موارد در جمعیت حیوانات بخصوص ماکیان ایجاد می‌گردد و می‌تواند به انسان منتقل شود. این ویروس می‌تواند انسان را آلوده کرده و موجب بیماری شدید با میزان مرگ بالا گردد. و حتی این توانایی را دارد که خود را با انسان تطبیق داده و به عنوان یک عامل بالقوه بیماریزا برای انسان مطرح گردد و یا با سایر ویروسهای آنفلوانزای انسانی ترکیب شده وموجب پدیدار شدن یک عامل بیماریزا با توانایی ایجاد پاند می‌شود، چون در این صورت انتقال آن خیلی سریعتر صورت می‌گیرد.

مناطق شیوع آنفلوانزای مرغی

در ایران هنوز آنفلوانزای A/H5 و A/H7 به عنوان یک عامل بیماریزا در انسان یا جمعیت حیوانات ثبت و گزارش نشده است.
این بیماری بیشتر در مناطقی مانند ویتنام ، چین ، لائوس ، تایلند ، کمبوجیه ، اندونزی ، کره ، ژاپن ، هنگ کنگ ، سنگاپور و پاکستان فراگیر شده است.

علایم بیماری در انسان

هر بیمار تب‌دار (بیش از 38 درجه سانتیگراد) به همراه حداقل یکی از علایم سرفه ، گلودرد ، تنگی نفس ، کونژنکتیویت به شرطی که یکی از شرایط تماس زیر را داشته باشد مشکوک به آنفلوانزای مرغی می‌باشد.

  • سابقه تماس در 7 روز قبل از شروع علایم با یکی از موارد زیر
  • پرندگان به خصوص مرغ که به دلیل یک بیماری مرده باشد.
  • یک مورد تایید شده آنفلوانزای A/H7 و A/H5 که در مرحله واگیرداری بیماری بوده است.
  • سطوح و یا محیط آلوده به آنفلوانزای پرندگان.
  • سابقه کار در آزمایشگاهی که نمونه‌های انسانی یا حیوانی مشکوک به آلودگی آنفلوانزای پرندگان داشته‌اند در طی 7 روز قبل از شروع علایم.
  • وجود یک تست آزمایشگاهی مثبت آنفلوانزای A که نتواند نوع ویروس را مشخص کند.
  • همچنین بیماری که به دلیل بیماری حاد تنفسی با علت نامشخص فوت کرده است و در صورتیکه یکی از شرایط زیر را دارا باشد مشکوک به ابتلا به آنفلوانزای مرغی می‌باشد.
  • اقامت در مناطقی که موارد مشکوک یا تایید شده آلودگی با آنفلوانزای پرندگان گزارش شده است.
  • وجود سابقه تماس در طی 7 روز قبل از شروع علایم با یک مورد تایید شده انسانی آنفلوانزای A/H5 که درمرحله واگیرداری بیماری بوده است.

طریقه انتقال بیماری

این بیماری معمولا از پرندگان مبتلا به انسان منتقل می‌شود. هیچگونه شواهدی که نشان دهد بیماری از انسان به انسان منتقل می‌شود وجود ندارد و افراد محدودی که مبتلا شده‌اند تماس مستقیم با پرندگان مبتلا داشته‌اند. انتقال از طریق تماس (کمتر از 1متر) با ماکیان مرده یا زنده ، پرندگان وحشی یا خوک مبتلا که میزبان اصلی این ویروس هستند، صورت می گیرد. البته احتمال انتقال از طریق تماس (لمس کردن یا فاصله شنیدن صحبت معمولی) با مورد انسانی آلوده به آنفلوانزای A/H5 نیز وجود دارد.

دوره نهفته و واگیر بیماری

دوره کمون یا نهفته این بیماری حدود 7 روز می‌باشد. و از یک روز قبل از شروع علایم تا 7 روز بعد از آن بیماری می‌تواند مسری باشد.

افراد در معرض خطر

  • مشاغلی که به هر نوعی با میزبان اصلی این بیماری (پرندگان وحشی ، ماکیان زنده یا مرده و یا خوک) و یا فراورده‌ها و یا مدفوع و محل زندگی آنها سروکار دارند.
  • افرادی که در آزمایشگاههایی که نمونه‌ها برای ویروس‌های آنفلوانزای A/H5 و A/H7 بررسی می‌شوند، فعالیت دارند.
  • کارکنان مراقبتهای بهداشتی
  • افراد ساکن در مناطقی که مرگ ماکیان خانگی وپرندگان وحشی بیش از حد مورد انتظار اتفاق افتاده است.
  • سابقه مسافرت در 7 روز گذشته به مناطقی که طغیان آنفلوانزای A درجمعیت حیوانی گزارش شده به همراه حداقل یکی از موارد زیر
    • تماس کمتر از 1 متر با ماکیان مبتلا
    • مراجعه به محلی که ماکیان و یا خوک مبتلا در 6 هفته قبل وجود داشته اند.
    • تماس با یک مورد انسانی مبتلا به آنفلوانزای A/H5
    • تماس با یک شخص مبتلا به بیماری حاد تنفسی با علت نامشخص که بعدا منجر به مرگ وی شده است.

پیشگیری

مراقبت افراد بر اساس بروز موارد آنفلوانزا در پرندگان و به خصوص مرغداریها و افرادی که از مناطق فعال بیماری در پرندگان مراجعت کرده‌اند، انجام می‌پذیرد. و اقدامات لازم در هنگام بروز آنفلوانزای پرندگان برای افراد در معرض خطر شامل موارد زیر می‌باشد:

  • پس از تایید اولین مورد آلودگی ماکیان کشور به A/H5 در صورت بروز مورد مشکوک به آنفلوانزا در مرغداری داروی ضد ویروسی Oseltamivir به میزان 75 میلی گرم روزانه برای کارکنان مرغداری و افراد شاغل در آن شروع میگردد و در صورت تایید وجود H5 دارو حداقل برای 7 روز یا تا زمانی که افراد در تماس با ماکیان عفونی در مرغداری مزبور و مرغداریهای با شعاع یک کیلومتر با سطوح و محیط آلوده هستند تجویز می‌گردد.
  • ضمنا در صورت تایید وجود H5 در اولین فرصت نسبت به واکسیناسیون این افراد و شاغلین در مرغداری‌های تا شعاع پنج کیلومتری بر علیه آنفلوانزای انسانی نیز اقدام می‌گردد. به علاوه استفاده از وسایل ایمنی شامل دستکش، روپوش و چکمه و ماسک در افراد در معرض خطر الزامی است.
  • در سطح پیشگیری برای عموم مردم ، رعایت نکات بهداشتی ، رعایت بهداشت دستها که شستشوی دست با آب و صابون مهمترین اقدام است، همچنین چون این ویروسها بوسیله گرما از بین می‌روند، پختن کامل فراورده‌های بدست آمده از ماکیان شامل گوشت ، تخم مرغ و غیره و جلوگیری از مصرف نیم پز آنها کافی می‌باشد.
  • در مورد مسافرت به مناطق فراگیر بیماری منعی وجود ندارد و فقط توصیه می‌شود از مراجعه به مراکز آلوده خودداری کنند و بهداشت غذایی را رعایت کنند.

ارزیابی موارد مشکوک

یک نمونه از مجرای تنفسی برای موارد مشکوک گرفته شده و برای آنفلوانزای A به روش PCR بررسی می‌شود. همچنین دو نمونه سرم در مرحله حاد (هفته اول شروع بیماری) و مرحله نقاهت (بعد از 3 هفته از شروع بیماری) جهت بررسی آنتی‌بادی آنفلوانزای پرندگان تهیه می‌شود.

تشخیص

تعریف مورد قطعی مبتلا به آنفولانزای A/H7 و A/H5 بوسیله یکی از آزمایشات زیر صورت می‌گیرد.

  1. نتیجه کشت مثبت
  2. PCR مثبت
  3. آنتی‌بادی آنفلوانزای A/H5 یا A/H7 مثبت به روش ایمینوفلئورسانت
  4. چهار برابر افزایش سطح آنتی‌بادی اختصاصی آنفلوانزای A/H5 یا A/H7 در دو نمونه سرم.

 هپاتیت A :  

اطلاعات اولیه

عامل هپاتیت A ویروس HAV است که بوسیله مدفوع از بدن شخص آلوده دفع می‌شود و باعث آلودگی آب آشامیدنی و غذا می‌شود. راه انتقال این بیماری از طریق آب و غذاهای نپخته یا خوب نپخته شده یا غذاهایی که بوسیله اشخاص مبتلا طبخ می‌شوند، می‌باشد. HAV به ندرت از طریق خون به اشخاص دیگر منتقل می‌شود. هپاتیت A به شکل حاد دیده می‌شود ولی کمتر آلودگی مزمن بوجود می‌آورد. یکبار ابتلا به این بیماری در شخص مصونیت دائمی بوجود می‌آورد.

علایم بیماری

افراد مبتلا به هپاتیت همیشه تمامی علایم بیماری را نشان نمی‌دهند. برای مثال کودکان هیچ نشانه‌ای از آلودگی ندارند. در حالی که در نوجوانان و بزرگسالان علایم بیماری دیده می‌شود. این علایم عبارتند از: زردی پوست و سفیدی چشمها ، احساس خستگی و کوفتگی ، درد در ناحیه بالا و طرف راست شکم ، کاهش اشتها و وزن ، تب ، تهوع ، اسهال ، استفراغ ، درد مفاصل ، تیره شدن رنگ ادرار و بی‌رنگ شدن مدفوع.

هپاتیت A باعث افزایش میزان آنزیمهای کبدی می‌شود، فعالیت دستگاه ایمنی بدن افزایش می‌یابد. علایم بیماری 4 - 2 هفته بعد از شروع آلودگی بروز می‌کند. این علایم گاهی از یک هفته تا یک ماه بعد نیز خود را نشان می‌دهند. 15 درصد مردان 9 - 6 هفته بعد از آلودگی علایم را نشان می‌دهند و حدود یک درصد افراد علایم بیماری را خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند و به ندرت این بیماری باعث از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

چگونگی تشخیص هپاتیت A

بهترین راه تشخیص بیماری ، آزمایش خون است. در این آزمایشها ، دو نوع آنتی بادی برای ویروس مشخص می‌شود. آنتی بادی ایمونوگلوبولین M که 10 - 5 روز قبل از ظاهر شدن علایم بوسیله دستگاه ایمنی ساخته می‌شود و کمتر از 6 ماه ناپدید می‌شود. و آنتی بادی ایمونوگلوبولین G که جایگزین آنتی‌بادی اول می‌شود و بدن را در مقابل آلودگی نسبت به HAV ایمن می‌کند و مصونیت بوجود می‌آورد.

تفسیر نتایج حاصل از آزمایش خون

  • اگر آزمایش خون شخص نسبت به آنتی بادیهای ایمونوگلوبولین G و M هر دو منفی باشد، او هرگز به ویروس آلوده نشده و می‌تواند واکسن بزند.
  • اگر در آزمایش خون شخص ایمونوگلوبولین M مثبت باشد. آلودگی HAV وجود و ممکن است تا 6 ماه دیگر بهبود یابد یا وضعیت بیمار بدتر شود.
  • اگر ایمونوگلوبولین M منفی و ایمونوگلوبوین G مثبت باشد، شخص از طریق ویروس یا واکسن آلوده شده و برای همیشه ایمن شده است.

ارتباط بین HIV (ایدز) و HAV

افرادی که به ایدز مبتلا هستند بیشتر در معرض ابتلا به هپاتیت A هستند. در این افراد دوره ابتلا به بیماری و بروز علایم و بهبودی کامل طولانی‌تر است. در افراد مبتلا به ایدز چون داروهای ضد HIV به کبد آسیب می‌رسانند علایم بیماری هپاتیت A بیشتر بروز می‌کند. در حقیقت لازم است با مشورت با پزشک ، داروها را قطع کنند تا آنزیمهای کبدی به حد طبیعی باز گردند.

چگونگی درمان

درمان معمول بیماری ، استراحت است. اگر شخص اسهال و استفراغ دارد می‌تواند از مایعات استفاده کند. اگر چه بهترین راه ، مراجعه به پزشک است ولی می‌توان از ایبوپروفن یا مسکنهای دیگر برای مهار نشانه‌های بیماری استفاده کرد. اگر فکر می‌کنید، اخیرا ویروش هپاتیت به بدن شما منتقل شده است، گاماگلوبولین تزریق کنید. به شرط آنکه بیشتر از 6 - 2 هفته از ورود ویروس نگذشته باشد.

چگونگی پیشگیری از بیماری

بهترین راه واکسیناسیون است دو نوع واکسن برای این بیماری وجود دارد. VAQTH و HAVRIX. اثرات جانبی این واکسنها خیلی خفیف است و علایمی شبیه سرماخوردگی و درد در ناحیه واکسن می‌باشد. می‌توان از یک واکسن ترکیبی برای هپاتیت B و A استفاده کرد.(TWIRIX) این واکسن بسیار موثر است بطوری که 99 درصد افراد واکسینه شده دیر به بیماری مبتلا نمی‌شوند. چون در افراد مبتلا به ایدز دستگاه ایمنی تخریب شده است. بعد از واکسیناسیون دوباره به هپاتیت A مبتلا می‌شوند. بهتر است موقعی که تعداد CD4 در محدوده طبیعی است، واکسن تزریق شود.

 هپاتیت B :

اطلاعات اولیه

هپاتیت B بوسیله ویروس HBV بوجود می‌آید. می‌توان افراد را علیه این بیماری واکسینه کرد. این ویروس در خون ، منی و مایعات واژینال وجود دارد و از طریق تماس جنسی ، وسایل آلوده تزریق دارو منتقل می‌شود. زنان باردار آلوده می‌توانند از طریق جفت یا در موقع زایمان ، ویروس را منتقل کنند. میزان HBV در خون نسبت ویروس هپاتیت A بیشتر است و همین باعث انتقال راحت‌تر آن می‌شود. هپاتیت B منتقل شده از مادر به نوزاد در موقع تولد می‌تواند به دو شکل مزمن و حاد دیده شود. مزمن یعنی دستگاه ایمنی بدن تا 6 ماه نمی‌تواند ویروس را شناسایی و نابود کند، در حالی که ویروس برای ماهها و سالها در کبد باقی مانده و به فعالیت و تکثیر ادامه می‌دهد.

این باعث سرطان کبد و آسیب آن می‌شود. کمتر از 10 درصد بزرگسالان بیماری را به شکل مزمن نشان می‌دهند، در حالی که این رقم در کودکانی که در موقع تولد آلوده شده‌اند به 90 درصد و در نوجوانان به 30 - 25 درصد می‌رسد. خطر ابتلا به ویروس در بزرگسالان بستگی به سلامتی دستگاه ایمنی دارد. برای مثال افرادی که دستگاه ایمنی آنها به دلایلی مانند پیوند عضو ، دیالیز و مشکلات کلیوی ، شیمیوتراپی و ایدز تضعیف شده است بیشتر از افراد سالم مبتلا می‌شوند. گزارشها نشان داده است که 90 درصد افراد مبتلا به ایدز به هپاتیت آلوده شده‌اند و از این تعداد 15 درصد ، آن را به شکل مزمن نشان می‌دهند.

نشانه‌های بیماری

تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد را نشان نمی‌دهند. 40 - 30 درصد افراد آلوده شده علامت خاصی را نشان نمی‌دهند. معمولا علایم حدود 6 - 4 هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیت A افراد آلوده شده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند. کمتر از یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند که منجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا 6 ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. نشانه‌های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حاد باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستند گروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شامل کهیر ، جوشهای پوستی ، آرتریت ، سوزش یا مورمور کردن در بازوها و پاها (Polyneuropathy) می‌باشد.

چگونگی تشخیص هپاتیت B

اولین راه تشخیص استفاده از آزمایش خون است که آنتی ژنها و آنتی بادیها که بوسیله دستگاه ایمنی در مقابل ویروس ساخته می‌شود را مشخص می‌کند. آزمایشهای ضروری برای تشخیص آلودگی ، تشخیص آنتی ژن HBSAg (آنتی ژن سطحی B) و دو آنتی بادی HBS ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن سطحی) و آنتی بادی HBC ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن مرکزیB) می‌باشد.

آزمایش با ویروس HBV

بوسیله آزمایش بار ویروسی می‌توان تعداد ویروس را در خون مشخص کرد. اگر بار ویروسی بیشتر از صد هزار نمونه در میلی‌لیتر باشد نشان دهنده فعالیت ویروس در کبد می‌باشد. وقتی بار ویروس از این مقدار بالاتر رود و آنزیمهای کبدی نیز افزایش یابد درمان باید شروع شود. اگر تعداد کمتر از این مقدار باشد و HBe Anti مثبت و HBeAg منفی باشد باید دستگاه ایمنی را کنترل کرد. در این حال نیز ویروس می‌تواند منتقل شود.

آزمایش آنزیمی کبدی

آزمایش آنزیم کبدی میزان آنزیمهای کبد مانند آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) را مشخص می‌کند. افزایش این آنزیمها نشانه آسیب کبد است. در هپاتیت حاد این آنزیمها افزایش پیدا می‌کند ولی موقتی است و ندرتا مشکلات دراز مدت کبدی بوجود می‌آورد. در هپاتیت مزمن مقدار ALT کبد به شکل دوره‌ای یا دائمی افزایش می‌یابد و خطر آسیبهای کبدی دراز مدت را افزایش می‌دهد.

بیوپسی کبد

این روشها میزان آسیب کبدی را مشخص نمی‌کنند به همین دلیل از بیوپسی کبد استفاده می‌شود. بیوپسی برای افرادی که بار ویروسی خیلی بالاتر از صد هزار دارند و آنزیمهای کبد در آنها افزایش پیدا کرده است استفاده می‌شود.

ارتباط هپاتیت B و ایدز

بزرگسالانی که به ویروس هپاتت B آلوده شده‌اند کمتر از 10 درصد احتمال دارد آلودگی را به شکل مزمن نشان دهند ولی اگر شخص به ایدز مبتلا باشد این احتمال به 25 درصد می‌رسد. زیرا این افراد دستگاه ایمنی ضعیفی دارند. در افراد مبتلا به ویروس ، پاسخ به هپاتیت ضعیف شده یا از بین می‌رود. این موضوع باعث فعال شدن ویروس می‌شود و در نتیجه خطر آسیب کبد را افزایش می‌دهد. ارتباط بین ایدز شدت هپاتیت کاملا معلوم نیست ولی گزارشها نشان داده است که در افراد آلوده با هر دو ویروس خطر ابتلا به سیروز کبدی بیشتر می‌شود و بار ویروسی بالاتر می‌رود. همچنین در این افراد خطر از کار افتادگی کبد دو برابر می‌شود.

درمان هپاتیت B

فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد و می‌تواند با استراحت و قرصهای ایبوپروفن و نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار دهد. درمان فقط برای افراد مبتلا به هپاتیت مزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان ، کاهش بار ویروسی و سطح آنزیمهای کبد می‌باشد. اگر آنتی ژنهای HBSAg و HBeAg از خون پاک شوند درمان متوقف می‌شود.

واکسن هپاتیت B

دو نوع واکسن هپاتیت B که محتوی HBSAg می‌باشد در دسترس است. واکسنهای بدست آمده از پلاسمای خون و واکسنهای نوترکیبی. هر دو نوع واکسن حتی اگر پس از تولد تلقیح شوند مطمئن ، ایمنی‌زا و اثر بخش هستند. (آنتی بادی مادری تاثیری بر پاسخ به واکسن نمی‌گذارد) بیش از 90 درصد کودکان حساس پس از سه دوز واکسن ، آنتی بادی محافظت کننده را تولید می‌کنند و در اکثر مطالعاتی که بر کودکان هم گروه برای بیش از 10 سال انجام شده است اثر بخشی واکسن جهت جلوگیری از حامل مزمن شدن از 90 درصد تجاوز می‌کند.

سرماخوردگی :

شایعترین علت غیبت از کار و مدرسه در فصول سرد، سرماخوردگی است. اکثر متخصصان معتقد هستند که از سرماخوردگی پیشگیری کنید، راههای ساده و مناسبی در پیشگیری از سرماخوردگی در فصل زمستان به شما کمک می‌کند. برای پیشگیری از بروز سرماخوردگی رعایت نکات بهداشتی فردی، از قبیل استفاده از وسایل و ظروف جداگانه، اجتناب از حضور در اماکن عمومی، مصرف مایعات فراوان، تغذیه درست، شستشوی مداوم دستها و دهانشویه با نرمال سالین یا آب نمک موثر است.

سرماخوردگی چیست؟

سرماخوردگی به بیماریهای دستگاه تنفسی فوقانی اطلاق می‌شود که توسط ویروسهایی همچون آنفلوانزا ، رینوویروسها، آدنوویروسها و ... ایجاد می‌گردد. علایم سرماخوردگی شامل آبریزش از بینی ، کوفتگی بدن ، خستگی ، دردهای عضلانی و استخوانی ، سردرد ، درد چشم ، تهوع ، گلو درد و سرفه است.

عوامل موثر در بروز سرماخوردگی

ویروسهای سرماخوردگی پس از ورود به بدندر مخاط دستگاههای تنفسی ایجاد بیماری کرده و همراه با ترشحات دستگاه تنفسی از فردیبه فرد دیگر قابل انتقال است. بنابراین دست دادن ، بوسیدن ،عطسه و سرفهدر محلهای عمومی باعث انتقال آن می‌شود.

  • رطوبت و درجه حرارت در انتشار ویروس نقش دارد، این بیماری در کشورهای مناطق معتدل در فصل سرما (زمستان و پاییز) به علت بارندگی و رطوبت بیشتر است.
  • از دیگر علل افزایش بروز سرماخوردگی در فصل سرما استفاده بیشتر از وسایل نقلیه دسته جمعی و تجمع در فضاهای بسته و عدم استفاده از تهویه مناسب است.
  • تغذیه یکی از فاکتورهای موثر در عملکرد سیستم ایمنی است. بنابراین سوء تغذیه در بروز بیماریهای عفونی نقش مهمی را ایفا می‌کند. ابتلا به بیماریهای مزمن قلبی ، کلیوی و ریوی (مثل برونشیت) نیز فرد را مستعد ابتلا به این عفونت می‌کند.

روشهای پیشگیری از سرماخوردگی

رعایت بهداشت فردی

موثرترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری آنفلوانزا و سرماخوردگی است. رعایت نکات بهداشتی ازسوی فرد بیمار از جمله استفاده از وسایل و ظروف جداگانه و استفاده از دستمال در هنگام عطسه و سرفه، خودداری از تماس‌ غیرضروری‌ با افرادی‌ که‌ دچار عفونتهای‌ دستگاه‌ تنفسی‌ فوقانی‌ هستند، شستشوی مداوم دستها، استفاده از پوشش مناسب در روزهای سرد باعث پیشگیری از ابتلا به بیماری می‌شود.

عدم تماس با بیمار

بهترین راه جلوگیری از بیماری سرماخوردگی عدم تماس با مردم هست. سعی کنید با بیمارانی که سرماخوردگی دارند اصلا تماس نداشته باشید، مخصوصا در 3 روز اول بیماریشان. مسئله دیگر اینکه احتمال انتقال ویروس با دستها زیاد هست و اگر در طی روز تماس دستی زیادی دارید حتما دستهای خود را بشوئید. پس با ساده‌ترین راه، یعنی شستن دستها می‌توانید مهمترین و مؤثرترین کار را در طول زمستان و در تمام ماههای سال برای پیشگیری از سرماخوردگی، انجام دهید.

استفاده از دستگاه بخور و مرطوب کننده هوا

اگر آب آن را به طور مرتب عوض کنید، بسیار مفید خواهد بود. می‌توانید به جای دستگاه بخور، از ظرفهای پر از آب بر روی رادیاتور استفاده کنید. گرمای موجود در فضای بسته خانه‌ها و محل کار می‌تواند موجب خشک شدن سینوسها شود. با این کار، ویروسهای سرماخوردگی در محیط دارای رطوبت پایین و خشک پخش می‌شوند، به این ترتیب در این محیط خشک و گرم که دارای رطوبت پایین است، شما در برابر بیماری سرماخوردگی آسیب پذیرتر خواهید شد.

انجام تمرینات بدنی

به طور معمول و روزمره حتی زمانی که هوا نامناسب است، از سرماخوردگی پیشگیری می‌کند. زیرا تمرینات بدنی موجب تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود. اما در صورت ابتلا به سرماخوردگی از انجام تمرینات بدنی و ورزش با دستگاههای ورزشی تا برطرف شدن بیماری و بهبودی کامل اجتناب کنید.

تغذیه درست

یک رژیم غذایی حاوی ویتامین C می‌تواند از ابتلا به سرماخوردگی جلوگیری کند. توصیه می‌شود در فصل زمستان مرکبات بیشتر مصرف کنید. البته تاثیر آن هنوز مورد بحث است ولی چیزی که ثابت شده این است که اگر کسی مبتلا شده باشه، پس از ابتلا از شدت بیماری کم می‌کند. بعضی دیگر از روی (زینک) برای جلوگیری از سرماخوردگی استفاده می‌کنند که اثر بخشی آنهم ثابت شده نیست.

تزریق واکسن آنفلوانزا

ایمنی 80 درصدی را برای یکسال ایجاد می کند. تزریق واکسن برای افراد بالاتر از 60 سال و یا مبتلایان به بیماریهای مزمن قلبی_ریوی و کلیوی و ... توصیه می‌شود.

استفاده‌ از داروی‌ آمانتادین‌

برای‌ افراد پرخطر (که‌ واکسن‌ تزریق‌ نکرده‌ باشند) یا افرادی‌ که‌ نیازمند اقدامات‌ کنترلی‌ اضافه‌تری‌ هستند، توصیه می‌شود.

بیماری سرخک :

مقدمه

سرخک یک بیماری عفونی و مسری در اثر یک ویروس RNA از خانواده پارامیکسوویریده ایجاد می‌شود. توسط ترشحات تنفسی گسترش پیدا می‌کند. که بیشتر در اطفال خردسال دیده می‌شود، شاید بیشتر کودکان قبل از ورود به کودکستان به این ناخوشی مبتلا شده باشند ولی این احتمال وجود دارد که عده‌ای در دوران کودکستان یا دبستان بدان مبتلا می‌آیند سرخک در کودکان خردسال (از شش ماهگی تا دو سالگی) سبک‌تر می‌باشد ولی بعد از آن بصورت شدیدتری بروز می‌کند.

علایم بیماری

در صورت دیدن سرفه ، توکسیک ، تب کم شدت و دیدن راش بر روی صورت و تنه و اندامها باید به بیماری سرخک مشکوک شد. که این راشها بعدا بصورت لکه‌های قهوه‌ای در‌می‌آید. بیماری سرخک شدیدا مسری است و سرایت آن اغلب بطور مستقیم یعنی از راه تماس صورت گرفته و کمتر اتفاق می‌افتد که بیماری بطور غیرمستقیم یعنی بوسیله اسباب بازی و وسائل بکار رفته بیمار به دیگر کودکان سرایت کند. علت آن این است که میکروب سرخک در خارج از محیط بدن استقامت کمی دارد. دوران نهفتگی مرض 8 تا 19 روز (بطور متوسط 12 روز) است یعنی افراد سالم 8 تا 19 روز بعد از این که به بیماران نزدیک شده و تماس گرفتند علائم بیماری را هویدا می‌سازند. در دوره نهفتگی معمولا علامت مهمی وجود ندارد. ممکن است در اخر دوران نهفتگی مختصر تبی وجود داشته باشد. ویروس در خون بیماران و ترشحات گلو و بینی و چشم آنان وجود دارد.

برخلاف تصور عوام ، سرخک بو ندارد یعنی سرعت انتشار آن در نقاط دور دست شدید نیست. در بیمارستان از یک تخت به تخت دیگر به توسط پرستار و پزشک یا خود بیماران می‌تواند انتقال یابد، انتقال آن از یک اطاق به اطاق دیگر نیز امکان‌پذیر است ولی انتقال از یک عمارت به عمارت دیگر و از همسایه به همسایه دیگر نادر است و بعبارت دیگر اگر مادر از یک طفل سرخکی در همسایگی خود دیدار کند نمی‌تواند ناخوشی را به فرزند خود پس از مراجعت در منزل انتقال بدهد برای اینکه عامل بیماری بزودی در محیط خارج از بین می‌رود. تلفات سرخک بیشتر در اطفال 3 تا 5 سال در گروه فقرا با شرایط تغذیه و زندگی بد است. بیماری بیشتر در فصل سرما دیده می‌شود تمام ملل و نژادها به این ناخوشی مبتلا می‌گردند.

سرخک قبل از پیدایش علائم بطور واضح و کامل ، مسری است ولی در دوران پوسته‌ریزی قابل سرایت نیست. در کلاسها آموزگاران باید دقت کنند اطفالی را که دچار آبریزش بینی و چشم باشند و یا اینکه سرفه و عطسه کنند اگر سابقه ابتلا به سرخک نداشته بطور موقت از آموزشگاه خارج نمایند و سپس در منزل چگونگی بیماری آنها را تحقیق کنند در صورتی که علائم سرخک تظاهر کند تا شانزده روز از ورود آنان به کودکستان یا آموزشگاه ممانعت نمایند.

مراحل بیماری

دوران پنهانی

چنانکه گفته شد در حدود 15 تا 12 روز است و علامتی در آن وجود ندارد.

مرحله یورش مرض

فاصله بین شروع تب تا پیدایش شدن گلگونه‌ها را دوران یورش می‌نامند این دوره معمولا سه تا چهار روز طول می‌کشد ولی ممکن است کمتر باشد. مهمترین علامت این دوره ناخوشی ریز آب از چشم و بینی و سرفه است که بیشتر موارد با تب 5/38 تا 5/39 همراه می‌باشد. تب اشکال مختلف دارد گاهی طفل خردسال در ضمن این تب تشنج و هذیان دارد. قریب 2 ساعت بعد از شروع تب در گوشه چشم در روی برآمدگی آن گاهی نقاط برجسته سفید رنگ دیده می‌شود، چشم‌ها و پلکها قرمز و برافروخته است و بیمار از نور ناراحت می‌شود (آماس ملتحمه و حتی قرنیه) در این موقع روی لوزه‌ها و حلق و مخاط کام تورم و گاهی طاول‌های کوچک دیده می‌شود. غده‌های گردنی ممکن است کمی بزرگ شود.

در هنگامی که 24 ساعت از شروع مرض گذشت حالت مریض سنگین‌تر شده سرفه ، عطسه و ریزش اشک واضح‌تر می‌گردد ضمنا مبتلا به سرفه خشک و خسته‌کننده است. گاهی سرفه با صدای خروسکی همراه می‌باشد و علائم ریوی را طبیب می‌تواند درک نماید. سرفه مدتها پس از خواب‌شدن مریض نیز ادامه می‌یابد. یک تا دو روز بعد از جمله بیماری دانه‌های برجسته و سفیدرنگی در داخل مخاط گونه مقابل اولین دندان آسیا دیده می‌شود و شبیه به خاک قندی است که در ناحیه پاشیده باشند و چون مخاط دهان قرمز است بخوبی می‌توان آنها را ملاحظه کرد و بیمار با نوک زبان هم می‌تواند آنها را حس کند گاه این دانه‌ها همراه پورپورا در سقف دهان می‌باشد (نشانه کوپلیک).

مرحله گلگونه‌ها

قریب 2 روز بعد از ظاهر شدن دانه‌های خاک قندی دانه‌های قرمز رنگی در روی پوست پیدا می‌شود. قبل از پیدا شدن این دانه‌ها معمولا شب هنگام همان روز تب بالا رفته و حالت عمومی مریض بدتر می‌شود. گلگونه‌ها هنگام شب در پشت گوش ظاهر شده سپس در صورت ، پیشانی ، گردن ، شانه ، دست‌ها ، شکم و سرانجام در پاها منتشر می‌شود. گلگونه‌ها معمولا روی تنه زیادتر بوده و در دست و پا کم‌تر است دانه‌های سرخکی کمی برجسته و نرم بوده و قرمز رنگ می‌باشد، با فشار انگشت از بین رفته و مجددا ظاهر می شود، در فاصله بین گلگونه‌ها پوست سالم است در پشت و کفل لکه‌های سرخکی تیره‌تر می‌باشد، دانه‌ها در عرض 5 تا 6 روز از بین می‌روند. ابتدا از صورت پریده و سپس از تنها و در مرحله آخر از پاها محو می‌گردد ولی تا چند روز در روی بدن بیمار لکه‌های قهوه‌ای رنگی بعد از محو شدن گلگونه‌ها مشاهده می‌شود که ممکن است تا مدت زیادی پس از خاتمه بیماری برقرار بماند. بعد از بروز بثورات علائم عمومی تا حدی تخفیف می‌یابد و تب در عرض 3 تا 4 روز پائین می‌آید و علائم نزله بینی و چشم از بین می‌روند.

دوران پوست ریزی

پنج تا 6 روز پس از برآمدگی گلگونه‌ها پوست‌ریزی شروع می‌شود. پوسته‌هائی که می‌ریزند خیلی ریز بوده (آردی شکل) و ظاهرا پیدا نیستند ولی اگر دقت شود در صورت و تنه می‌توان تا حدی آنها را تشخیص داد از طرفی اگر ملافه سیاهی زیر بیمار پهن کنیم پوست‌ریزی بخوبی آشکار خواهد شد. بیماری سرخک پس از خوب شدن ایمنی دائمی می‌دهد یعنی دیگر ابتلای مجدد به این بیماری امکان ندارد. بندرت سرخک مادرزاد هم دیده می‌شود که عاقبت وخیمی دارد. در افراد سالمند سرخک با بثورات زیاد و حالت عمومی


مطالب مشابه :


مقالات و پمفلت ها

انواع هپاتیت راه انتقال و پیشگیری از ایدز: مدیریت powerpoint. HIV/AIDS: مدیریت



مجموعه مقالات - پمفلتها - جزوه های آموزشی - پاورپوینتهای آماده

انواع هپاتیت راه انتقال و پیشگیری از ایدز: مدیریت powerpoint. HIV/AIDS: مدیریت



بیماریهای منتقله ار راه جنسی

بیماریهای منتقله از راه بر مبنای پیشگیری و درمان ایچ آی وی و ایدز بشکل



بیماری های ویروسی

برای پیشگیری از ‌ با خون ‌، مدفوع‌ ، یا ادرار افراد آلوده‌ به‌ ویروس‌ ایدز. پیشگیری



پمفلت های آموزشی

انواع هپاتیت راه انتقال و پیشگیری از ایدز: مدیریت powerpoint. HIV/AIDS: مدیریت



مدیریت کنترل بیماری های واگیر

PowerPoint , PPT; فیلم از ایدز به عنوان کوتاه مدت بوده و در پیشگیری از انتشار بیماریهای فوق



فرایند پرستاری در بیمار مبتلا به هماتوم اپیدورال

کافی به مغز ، تعادل مایعات و الکترولیتها ، وضعیت مناسب تغذیه ایی ، پیشگیری از از آنجا که



پیشگیری از زخم بستر

پیشگیری از زخم بستر امیدوارم از مطالب و پست های این وبلاگ نهایت استفاده را PowerPoint Bank of



فلج مغزی cp

فلج مغزی یك اصطلاح كلی است كه گروهی از ضایعات مزمنی مثال ایدز پیشگیری از



عفونت زمان تخمک گذاری

این وبلاگ جهت استفادۀ بانوان گرامی از مطالب مقاربتی مانند ایدز پیشگیری از



برچسب :