ضعفهای نظامی روسیه
مقدمه هرچند اخبار اخیر در مورد تدوین پیمان جدید کنترل تسلیحات راهبردی تهاجمی میان روسیه و امریکا حاکی از تلطیف مواضع پیشین مسکو در زمینه ارائه اطلاعات تله‌متریک درباره آزمایش موشکهای جدید روسی به واشنگتن است، اما ایالات متحده همچنان بر مخالفت با بازرسی‌های دائم از کارخانه موشک‌سازی «ووتکینسک» تأکید دارد. به تأکید تحلیل‌گران این مسئله بیش از هرچیز به این دلیل است که روسیه بیش از هر کشور دیگر به ضعفهای مفرط خود در زمینة موشکهای راهبردی واقف است و همین مسئله این کشور را در برابر امریکا در موضع ضعف قرار میدهد. بر همین اساس است که کرملین تلاش دارد، با تأکید بر ارتباط میان پیمان جدید کنترل تسلیحات راهبردی و سپر موشکی امریکا در اروپای شرقی از واشنگتن در حوزه‌های دیگر کسب امتیاز کند.
ضعف تسلیحات راهبردی هوایی روسیه
در حال حاضر ایالات متحده واجد حدود 900 حامل کلاهک هسته‌ای (بدون احتساب 70 فروند بمب‌افکن بی-1-بی که گویا از نیروهای هسته‌ای خارج شده‌اند) و 5700 «واحد رزمی» است. اگر هر بمب‌افکن بی-2 به عنوان یک واحد رزمی تلقی شود و بپذیریم که در 100 عدد از 450 عدد موشک بالیستیکی قاره‌پیمای «مینیتمن-3» یک واحد رزمی نصب شده، این رقم را می‌‌توان درست دانست. اما اگر قبول کنیم که اکثر موشکهای «مینیتمن» به 3 واحد رزمی مجهز شده‌اند، در این صورت رقم جمعی برابر 5900 واحد رزمی می‌شود. روسیه در 1 ژوئیه 2009 ، تعداد 608 حامل کلاهک هسته‌ای با 2683 واحد رزمی در اختیار داشت. لازم به ذکر است که از 1 ژانویه سال 2000 که ولادیمیر پوتین وارد کرملین شد، نیروهای هسته‌ای راهبردی فدراسیون روسیه دارای 1165 حامل کلاهک هسته‌ای با 5842 واحد (قسمت) رزمی بود. بر این اساس، روند احیای توانمندی نیروهای مسلح روسیه ادامه داشته و روندی رو به رشد بوده است.
نکته مهم این است که امریکایی‌ها طی دهساله اول قرن 21 تسلیحات راهبردی تولید نمی‌کردند، ولی در روسیه تولید این نوع سلاح‌ها هیچ گاه متوقف نشده است. با این حال در سال‌های دهه1990 موازنه واقعی بین روسیه و آمریکا درعمل وجود داشت، اما هم اکنون، برتری آمریکا در زمینه حامل‌های کلاهک هسته‌ای به 5/1 برابر و در زمینه واحدهای رزمی به بیش از 2 برابر افزایش یافته است. این در حالی است که نیروهای هسته‌ای راهبردی روسیه مانند تمام نیروهای مسلح این کشور روند رو به ضعف ملموسی را طی میکنند.
نیروی دریایی روسیه در عمل از بین رفته است (در باره نیازی نیست که بار دیگر فرآیند ساخت موشک «بولاوا» و این که قبل از اینکه تولید، کاملاً از رده خارج شد، یادآوری شود). نیروی زمینی روسیه نیز به صورت روزافزونی در حال تضعیف است. از 1 ژانویه سال 2000 تا 1 جولای 2009 در شاکلة نیروهای موشکی راهبردی روسیه، 431 موشک بالیستیکی قاره‌‌پیما با 2334 قسمت رزمی از رده خارج شده و تنها 42 موشک با 42 قسمت رزمی جایگزین شده است. نیروهای هوایی در بخش هسته‌ای فعلاً ثبات خود را حفظ کرده است، اما با توجه به عدم تولید و طراحی بمب‌افکن‌های جدید، واضح است که این بخش از نیروهای مسلح روسیه نیز بزودی کارآمدی خود را از دست خواهد داد.
ناکارآمدی اصلاحات نظامی واقعیت این است که پیمان جدید کاهش تسلیحات راهبردی تهاجمی که ممکن است طی ماه‌های آتی به امضا برسد، پیمانی درباره خلع سلاح داوطلبانه یکجانبه ایالات متحده خواهد بود. این امر کمکی به روسیه نخواهد کرد، زیرا کاهش نیروهای هسته‌ای روسیه به خودی خود همچنان ادامه دارد و این موضوع ارتباطی با پیمان‌های بین‌‌المللی ندارد. برتری آمریکا در این زمینه حتی بعد از کاهش‌های داوطلبانه بیش از پیش افزایش خواهد یافت. در این رابطه باید به یک موضوع مهم دیگر نیز اشاره کرد. مسکو برای پدافند ضد‌موشکی اهمیت فراوانی قائل است، حال آنکه موضوع پدافند هوایی را نادیده می‌‌گیرد. این در حالی است که پدافند هوایی، عامل تعیین کننده استقامت نیروهای راهبردی هسته‌ای و سایر نیروهای مسلح فدراسیون روسیه و نیز نهادهای اداری و صنعتی این کشور است. علی‌رغم تاکید بر این مساله در می 2008، تا کنون اصلاحات مهمی در این زمینه صورت نگرفته است.
در جریان نوسازی نیروهای مسلح فدراسیون روسیه، بخش عمده واحدهای ضدهوایی ارتشی به نیروی هوایی و ضدهوایی تعلق گرفت. همه تیپ‌های باقی مانده اس-300 و چهار تیپ سامانه ضدهوایی «بوک» به ترکیب نیروی ضدهوایی پیوستند. برای نیروی زمینی نیز 9-7 تیپ موشکی ضدهوایی مجهز به سامانه ضدهوایی «بوک» باقی مانده است که در سراسر روسیه از پترزبورگ تا ولادی‌واستوک مستقر شده‌اند. این امر یک بار دیگر نشان میدهد که از این پس، نیروی زمینی روسیه در صورت عدم پشتیبانی ضدهوایی نمیتواند مبادرت به عملیات‌های نظامی کند. حتی کسانی که متخصص امور نظامی نیستند، اهمیت این عامل را درک میکنند. البته در چارچوب اصلاحات اخیر، نیروی مسلحی ایجاد شده که قادر نیست هیچ خطری را دفع کند. لازم به ذکر است که ترکیب نیروی ضدهوایی (که بخشی از نیروی هوایی روسیه را تشکیل میدهد) شامل 31 هنگ اس-300 و اس-400، چهار یا پنج هنگ اس-300-و و چهار هنگ «بوک» است. این تعداد سامانههای ضدهوایی برای دفع تجاوز هوایی کفایت نمیکند.
در حال حاضر تنها مسکو و پترزبورگ، حومه این شهرها و نیز مناطق استقرار ناوگان‌های نظامی بالتیک، شمال و اقیانوس آرام زیر پوشش مناسبی قرار گرفته‌اند. در مناطق کراسنودار و خاباروفسک نیروی ضدهوایی کمابیش مؤثری مستقر شده است. ولی دیگر بخش های کشور عظیم روسیه کاملاً باز است. حتی 12 منطقه روسیه که رسماً نیروی ضدهوایی دارند، از پوشش کافی ضدهوایی برخوردار نیستند. نکته شایان ذکر اینکه در 62 منطقه روسیه، نیروی ضدهوایی حضور ندارد. حتی بعضی لشگرهای موشکی راهبردی و مناطق مهم صنعتی از پوشش ضدهوایی بی بهره هستند.
باید افزود که سامانه ضدهوایی «بوک» که از نیروی زمینی به نیروی ضدهوایی منتقل شده، نمیتواند به عنوان ضدهوایی عمل کند، زیرا یک سامانه صرفاً ارتشی است که برد آن 32 کیلومتر است و برای فعالیت ضدهوایی کافی نیست. افزون بر این، بیش از نیمی از هنگ‌های اس-300 (16 هنگ) به سامانه‌اس-300-پ-اس مجهز شده‌اند. این در حالی است که این سامانه اواسط سال‌های 1980 به رده تسلیحات پیوسته و پاسخگوی مقتضیات کنونی نیست.
عدم کفایت سامانههای جدید
تا کنون فقط دو واحد مجهز به سامانه پرآوازه اس-400 در اختیار نیروهای مسلح روسیه قرار گرفته است. امکانات محدود تولیدی صنایع دفاعی و مشکلات جدی که در جریان بهره‌برداری از اس-400 بروز کرد، سبب چنین نتیجه‌ای شد. در برنامه دولت برای تجهیز واحدهای ارتش به تسلیحات جدید برای سال‌های 2015-2006، پیش بینی شده بود که تا سال 2015 روسیه به 18 تیپ اس-400 مجهز شود، ولی اولاً، این برنامه در همه زمینه‌‌ها با ناکامی روبرو شده و نمیتواند به طور کامل اجرا شود. ثانیاً، حتی اگر اجرا می‌شد، 18 تیپ نمی‌‌توانستند پدافند هوایی نه تنها تمام کشور، بلکه حتی تأسیسات و اهداف اساسی را بر عهده گیرند.
این ادعا که کارآیی اس-400 از اس-300 سه برابر بالاتر و لذا تعداد مورد نیاز آن 3 برابر کمتر است، چیزی جز دروغ محض نیست. کارآیی اس-300 در مبارزه با اهداف هوایی 80-70% است. بدیهی است که کارآیی نمیتواند از 100% بالاتر باشد، به عبارت دیگر، نمی‌‌توان به وسیله یک موشک بیش از یک هدف را سرنگون کرد. بنا‌بر‌این، افزایش کارآیی اس-300 به میزان سه و حتی 5/1 برابر امکان‌پذیر نیست. فقط در حالت ایده‌آل و بدون موانع خارجی، کارآیی 100 درصدی میتواند تأمین شود که در شرایط کنونی چنین وضعیتی تنها در صورت مقابله با نیروی هوایی یکی از کشورهای آفریقایی میتواند حاصل شود. با وجود اینکه اس-400 از نظر طول برد و ارتفاع فعالیت و مقابله با پارازیت‌های الکترونیکی از اس-300 قوی‌تر است، این سامانه نیز نمیتواند با هر موشک خود بیش از یک هواپیما یا یک موشک سرنگون کند. علاوه بر این، کیفیت هیچ گاه ضرورت کمیت را حل نمیکند. تعداد اهدافی که سرنگون میشوند، نمیتواند بیشتر از تعداد موشکهای ضدهوایی آماده برای جنگ باشند. اگر موشک‌ها نصب نشده‌اند، حتی جنگنده قدیمی «فانتوم» بدون هیچ مشکلی از مواضع نیروی ضدهوایی عبور خواهد کرد.
این مسأله برای سامانههای اس-300 و اس-400 از آن نظر اصولی به نظر می‌رسد که برای نصب موشکهای جدید در هر دو سامانه مذکور، زمان زیادی لازم است. به عبارت دیگر، اگر موشکهای نصب شده تمام شوند، حتی در صورت وجود موشکهای ذخیره و ماشین‌های انتقال و شارژ در محل استقرار این سامانه‌ها، امیدی به ازسرگیری فعالیت آن‌ها نیست. به علاوه موشکهای ذخیره و ماشین‌های مخصوص نیز آماده نیستند.
این مشکل تنها در صورتی قابل ارتفاع است که یک هنگ اس-300-پ شامل 6 سامانه با 288 موشک آماده برای پرتاب باشد، ولی از مطالب مندرج می‌‌توان نتیجه گرفت که نیروی ضدهوایی روسیه حتی یک هنگ 6 سامانه‌ای ندارد. در این میان، تنها دو هنگ از 5 سامانه برخوردارند. در اکثر هنگ‌ها 3-2 سامانه با 144-96 موشک وجود دارد. بدیهی است که هر دشمن بالقوه میتواند با استفاده از حمله گسترده، نیروی ضدهوایی این کشور را از پای در آورد.
وضعیت فاجعه‌بار
مسکو طبق معمول ماه‌های پیش به بحث و چانه‌زنی با امریکا درباره استقرار سامانه ضد‌موشکی این کشور در بلغارستان و رومانی تمرکز کرده و این در حالی است که مسکو چند سال قبل بر این نکته تأکید داشت که سامانه ضد‌موشکی باید در قسمت جنوب شرق اروپا مستقر شود تا بتواند خطر موشکی ایران را دفع کند. با عنایت به موقعیت جغرافیایی، این سامانه جدید ضدهوایی به هیچ عنوان نمیتواند برای روسیه مشکلی ایجاد کند، مگر اینکه روسیه بخواهد به بلغارستان و رومانی حمله کند که این مسئله کاملاً بعید به نظر می‌رسد. باید به این نکته نیز اشاره کرد که مقامات کرملین طی ماه‌های اخیر مساله استقرار سامانه دریایی ضد‌موشکی در دریای سیاه را کاملاً نادیده گرفته‌اند. به عبارت دیگر، رزم‌ناوهایی چون «تیکوندروگ» و ناوهای «اورلی برک» با سامانه ضد‌موشکی «ایجیس» وارد دریای سیاه در حال برنامه‌ریزی برای استقرار در این دریا هستند و این خطری واقعی برای روسیه است. سامانه ضدهوایی «استاندارد-اس-ام-3» که تعدادی از آن‌ها روی ناوها نصب می‌شود و موشکهای «تام‌هوک» که روی این ناوها مستقر میشوند، چنین خطری ندارند.
نباید فراموش کرد که زیردریایی‌های آمریکایی نیز که در حال حاضر می‌‌توانند بلامانع وارد دریای سیاه شوند، حامل موشکهای «تام‌هوک» هستند. با توجه به اینکه نیروی هوایی و تعداد اندک ناوهای ناوگان دریای سیاه روسیه برای ناوهای آمریکایی خطری جدی ایجاد نمی‌‌کنند، همه سکوهای خالی در ناوهای آمریکایی به موشکهای «تام‌هوک» اختصاص می‌یابند که از دریای سیاه می‌‌توانند به شش لشگر موشکی روسی که دارای 60% موشکهای بالیستیکی قاره پیمای این کشور هستند، ضربه بزنند. این در حالی است که چهار لشگر از این تعداد از هیچ پوشش ضدهوایی برخوردار نیستند و بعضی از آن‌ها از وسایل ضدهوایی منسوخ استفاده میکنند.
تعداد موشک‌هایی که امریکایی‌ها می‌‌توانند به سوی اهداف موجود در خاک روسیه پرتاب کنند، از تعداد ضد‌موشک‌هایی که ما در سامانههای ضد هوایی خود داریم، بیشتر است. به نظر می‌آید که در این شرایط هر موشک بالدار تام‌هوک امریکا به راحتی قادر به رسیدن به اهداف روسی خود خواهد بود. حتی اگر این موشک‌ها به هدف نرسند، یکی دو ضد‌موشک روسی را به خود جلب کرده و باعث تضعیف پدافند هوایی روسیه خواهد شد. با توجه به ضریب پایین کارآیی ضد‌موشک‌های روسی در شرایط واقعی نبرد (40-30 درصد)، پدافند هوایی روسیه در حالت فعلی نمیتواند امنیت تأسیسات نظامی این کشور را تضمین کند.
در این شرایط آمریکایی‌ها حاضرند نیروی راهبردی هسته‌ای خود را به صورت داوطلبانه و یکجانبه کاهش دهند، زیرا به این نوع تسلیحات احتیاجی ندارند. آن‌ها می‌‌توانند به وسیله سلاح‌‌های دقیق غیر‌هسته‌ای، نیروهای راهبردی هسته‌ای روسیه را از میان ببرند. مابقی موشکهای قاره‌پیمای روسی نیز کاملاً به سپر ضد‌موشکی امریکا اختصاص خواهند یافت. این سپر نمیتواند پرتاب گسترده موشک‌ها را دفع کند، اما میتواند با موشکهای انگشت‌شمار مقابله کند. این وظیفه به عهده سامانه ضد‌موشکی مستقر در خاک آمریکا و در ناوهای آمریکایی در مناطق شمالی خواهد بود. و واشنگتن قصدی برای به خدمت گرفتن تأسیسات ضد هوایی امریکا در بلغارستان و رومانی نخواهد شد.
در قسمت شرقی روسیه نیز مشکلاتی در زمینه پدافند هوایی وجود دارد. این در حالی است که چینی‌ها به نحوی آشکار در حال تمرین طرح‌های تجاوز گسترده به روسیه هستند. انبوه موشکهای بالیستیکی تاکتیکی و عملیاتی- تاکتیکی که تعداد آن‌ها در چین از همه ارتش‌های دیگر جهان بیشتر است، برای از بین بردن نیروی ضدهوایی روسیه در مناطق شرقی کفایت می‌کند. در حال حاضر در تمام منطقه بزرگ کامچاتکا تا رود ینی‌سئی فقط 180 فروند جنگنده وجود دارد. در این شرایط نیروی هوایی چین با 4 هزار فروند جنگنده میتواند حریم هوایی روسیه را زیر کنترل کامل خود در آورد و این در حالی است که ذخایر اساسی نفت و گاز روسیه در مناطق شرقی این کشور قرار دارند.
مطالب مشابه :
خرید اینترنتی کاپشن کافشن خلبانی امریکایی
خرید اینترنتی کاپشن کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی,کوهنوردی,پوست,طبیعی
نانه,مردانه,نظامی,کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی,کوهنوردی,پوست,طبیعی,حیوانات,پرده,ملحفه,کوله,پشتی,ک
نانه,مردانه,نظامی,کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی خرید,فروش,اینترنتی
ست لباس نظامی امریکایی ساخت امریکا
نانه,مردانه,نظامی,کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی خرید,فروش,اینترنتی
استوک سنتر | بهترین فروشگاه اینترنتی نفیس ترین و لوکس ترین و با کیفیت ترین کالاهای استوک و کارکرده و
کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی,کوهنوردی,پوست خرید,فروش,اینترنتی,بهترین,شیک,ترین
برای خرید اوور کت امریکایی اصل کجا برویم ؟
نانه,مردانه,نظامی,کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی خرید,فروش,اینترنتی
بسیار ارزان و نو خرید اجناس کالا های دست دوم کار کرده استوک ارزان در حد نو
نانه,مردانه,نظامی,کوه,پرواز,چکمه,بوت,پوتین,نظامی خرید,فروش,اینترنتی
برهنه شدن زن مصری توسط پلیس + عکس
برای انتقال وی ادامه داشته و نظامی دیگری با پوتین درحال لگد زدن به شکم خرید اینترنتی;
استحقاقی خدمت سربازی چیست؟
کاپشن ، کلاه و دستکش ، قند و چای، پوتین و مسواک و عدد لباس نظامی خرید اینترنتی.
ضعفهای نظامی روسیه
ضعفهای نظامی خرید اینترنتی 2000 که ولادیمیر پوتین وارد کرملین شد
دانلود آهنگ تیتراژ پایانی معراجی ها|یه پلاک که زده بیرون از دل خاک
یه پوتین ، فقط مونده از یه جوون که خوابید روی تسلیحات نظامی فروش اینترنتی خرید
برچسب :
خرید اینترنتی پوتین نظامی